പകുത്തുകിട്ടിയ താൾ

ജീവിതവും മരണവും മുഖാമുഖം നേരിടുന്ന, അത്യന്തം നാടകീയമായ ഒരു കഥാരംഭമാണ് ഇന്നു പകുത്തുകിട്ടിയ താളിൽ വായിക്കുന്നത്. ഹൃദയഭേദകമായ ഒരു പിറവിയുടെ കഥ. ഹൃദയസ്പർശിയായ ഒരു കഥയുടെ പിറവിയും! പുതുജീവന്റെ പിറവി മാത്രമല്ല, മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ ഒരു പുതുഭാവുകത്വത്തിന്റെ പിറവിയെക്കൂടി അടയാളപ്പെടുത്തിയ തുടക്കം. കേൾക്കൂ, അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദ്ദേശങ്ങളും അറിയിക്കൂ.

ഇരുട്ട് ദേവദാരുവിനെ പൊതിഞ്ഞു. ഇരുട്ട് ഉദ്യാനത്തേയും നടവഴിയേയും കൽക്കെട്ടുകളേയും പൊതിഞ്ഞു. ഇരുട്ട് കൊട്ടാരത്തെ പൊതിഞ്ഞു. പിന്നെയും കുറേ കഴിഞ്ഞാണ് ആ ചുണ്ടുകൾ ഉണർന്നത്. ഇരുട്ടിൽ മങ്ങിക്കത്തുന്ന ദുർബലമായ നാളം പോലെ ആയിരുന്നു അത്.

എങ്ങനെ മറക്കും ഈ അമ്മയെ? ഇന്ത്യൻ സ്ത്രീത്വം അനുഭവിച്ച നരകയാതനകളുടെ നേർപ്രതിനിധിയെ? മരണത്തിനെതിരെ കണ്ണടച്ചുകൊണ്ട് ജീവിത്തെ മുലയൂട്ടി വളർത്തിയ ഈ ദേവിയെ?

പറയേണ്ട വാക്കുകൾ പറയേണ്ട സമയത്തു പറയാതെപോയതിന്റെ ഇരകൾ. കാലമേറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും കാലഹരണപ്പെടാത്ത കഥാപാത്രങ്ങൾ. മലയാള നോവലിൽനിന്ന് അവിസ്മരണീയമായ മറ്റൊരു സന്ദർഭം.

മനുഷ്യനും അവന്റെ വളർത്തുമൃഗവും തമ്മിലുള്ള ഹൃദയബന്ധത്തെ കൊണ്ടാടുന്ന ഉജ്ജ്വലമുഹൂർത്തങ്ങൾകൊണ്ട് സമ്പന്നമാണ് നമ്മുടെ കഥാലോകം. അക്കൂട്ടത്തിൽ അവിസ്മരണീയമായ ഒരു സന്ദർഭമാണ് ഈ താളിൽ. ഹൃദയഭേദകമായ ഒരു വേർപിരിയൽ!

അമ്പേറ്റ അരയന്നത്തെ ശുശ്രൂഷിച്ച സിദ്ധാർത്ഥനേയും ക്രൗഞ്ചപ്പക്ഷികളിലൊന്നിനെ എയ്ത കാട്ടാളനോട് മാ നിഷാദ എന്നു വിലപിച്ച ആദികവിയേയും ഈ സന്ദർഭം ഓർമ്മിപ്പിച്ചുവെങ്കിൽ അത്ഭുതമില്ല. കാരണം, ആ ജീവകാരുണികതയല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് വിശ്വോത്തര കലാസൃഷ്ടികളുടെ ജന്മഹേതു?

വീടകങ്ങളിൽ തടവിലാക്കപ്പെട്ട മനുഷ്യർ. ശ്രീകോവിലിനുള്ളിൽ തടവിലാക്കപ്പെട്ട ദൈവം. അസംതൃപ്തകാമനകളുടെ നീരാട്ട് . ഓർമ്മയുടെ ലഹരി നുരയുന്ന മധുരവിഷാദം. കവിതയാവാൻ ശപിക്കപ്പെട്ട ഒരു കഥ!

“മാഷേ.. ഏതു തിരക്കിലും ഇങ്ങനെയൊരു വിളി കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കിപ്പോയെങ്കില്‍ തീര്‍ച്ചയാക്കാം നിങ്ങള്‍ ഒരദ്ധ്യാപകനാണ്. ആ വിളിയില്‍ ആദരവുണ്ട്. ബഹുമാനമുണ്ട്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ സഹതാപമുണ്ട്. അപമാനവുമുണ്ട്. അതൊരു തസ്തികപ്പേരാണ്. ഒരു സാമാന്യനാമം. കേരളത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തെങ്ങുപോലെ സാര്‍വ്വത്രികമായി കാണപ്പെടുന്ന ഒരാളാണ് അയാള്‍.”

ഒരു രചന മറ്റൊന്നിലേക്കുള്ള കൈചൂണ്ടിയാവുന്നു. ഒരു കവിത മറ്റൊരു കവിതയെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ചില പ്രതീകങ്ങൾ ഹൈപ്പർലിങ്കുകളാവാം. ലിങ്കുകളിലൂടെ എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ സഞ്ചരിക്കുകയുമാവാം. ഒരോർമ്മ മറ്റൊരോർമ്മയെ, ഒരു ജീവിതം മറ്റൊരു ജീവിതത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന ഒരാത്മഗതം.

“ശബ്ദവും നിശ്ശബ്ദതയും എനിക്ക് ഒരുപോലെ ഇഷ്ടമാണ്. ഏതാണ് മധുരതരമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. സ്ഫടികം ഉടയുന്ന ശബ്ദം നിലച്ചപ്പോഴാണ് നിശ്ശബ്ദതയുടെ സാന്നിദ്ധ്യം ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞത്. നിശ്ശബ്ദത പരന്നപ്പോഴാണ് ശബ്ദം ഉണ്ടായെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്.”

ആധുനിക മലയാളകവിതയിൽനിന്ന് വായിക്കാൻ വിട്ടുപോയ ചില താളുകൾ.