„Dane to nowa ropa cyfrowej ekonomii”. Może i tak, ale żeby coś z tej ropy mieć, to trzeba ją wydobyć, poddać rafinacji i dostarczyć do odbiorców. Prawdopodobnie każda firma na pewnym etapie zbierała dane i zbierała… i zbierała… no bo Big Data. Potem szybko się okazywało, że wizja przejrzystej toni jeziora danych, była w rzeczywistości co najmniej zamulonym stawem, o ile nie bagnem. A chodzenie po bagnach wciąga, zwłaszcza tych, którzy chcą coś w nim znaleźć.  Gdzie w tym wszystkim jest data catalog? Czy UX jest w stanie przetrwać w świecie eventów, object’ów, derived object’ów, data feedów… i nie zwariować (i kto mu może w tym pomóc)? I dlaczego na dłuższą metę Sherlock nie da sobie rady bez Mrs Hudson?