Płytkast

Autorka kilku radiowych hitów czy artystka, która brała udział w kilku muzycznych rewolucjach z rzędu? Why not both? Neneh Cherry miała to szczęście, że za sprawą wrodzonej charyzmy, przysposobionych koneksji i doskonałego gustu raz za razem potrafiła się odnaleźć na artystycznym zapleczu punku (The Slits), post-punku (Rip, Rig + Panic), raczkującego trip-hopu (Wild Bunch) i w końcu nagrała swoje opus, nieśmiertelny hymn trendsetterstwa. My też w gruncie rzeczy uważamy, że "looking good's a state of mind" (wystarczy na nas spojrzeć), dlatego ze stosownym samozadowoleniem przystąpiliśmy do rozbioru na czynniki tej właśnie piosenki.

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Afro Godzina: https://www.facebook.com/afrogodzina

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Pouczająca anegdota o artyście: kiedy był już na łożu śmierci, przywołał on do siebie syna swego i powiada mu: "Jordan, kiedy to już się stanie i będziecie sprzątać dom, chcę żebyś ty, właśnie ty, zajął się kolekcją porno". Syn dobrze znał ojca, w pamięci miał wszystkie jego ekscesy, jego uzależnienie, przemoc, wszystko, nie dziwił się więc aż tak bardzo. A że relacja ich była turbulentna, dyplomatycznie mówiąc, ale też jakoś jednak mimo wszystko bliska, czuła, być może toksyczna i może w tym właśnie rzecz, syn ze zrozumieniem podjął się zadania. I dopiero gdy ojciec był już odszedł i jemu przyszło owo zadanie faktycznie wykonać, zrozumiał swój błąd. Otóż ojcu-artyście nie chodziło o JEGO kolekcję porno. Chodziło o kolekcję Z NIM.

Taką to sceną rozpoczyna się jedna z biograficznych książek poświęconych burzliwemu, przerażającemu życiu Warrena Zevona, tak, tego sympatycznego facecika, którego większość ludzi, jeśli w ogóle zna, to z równie sympatycznego przeboju o wilkołakach w Londynie (AAAA-UUUUUU!). I jest to niewątpliwy błąd percepcyjny, bowiem nie ma nic sympatycznego ani w panu Zevonie, ani w jego flagowym, nieprzebojowym utworze, który niczym katedra - zbudowana na cudzej krzywdzie, nie łudźmy się - góruje nad krajobrazem całej muzyki kalifornijskiej, a więc być może w pewnym sensie całej muzyki amerykańskiej w ogóle. Oto wyrzyg, oto lament, oto skarga składana pod własnym adresem, której trybunał nigdy nie rozpatrzy, bo leży w rowie najebany i może w szoku jest. Panie i panowie - odcinek Samplera, o który nikt nie prosił i którego nikt nie potrzebował: Warren Zevon, "Desperados Under The Eaves".

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W dwudziestym szóstym regularnym odcinku Płytkastu bierzemy na warsztat szczytowy pod względem komercyjnym moment nurtu new wave i jednocześnie łabędzi śpiew największego wówczas zespołu świata. "Synchronicity", piąty album w dorobku The Police, jest być może najmniej spójnym, najbardziej niekonsekwentnym dziełem tria Sumner/Summers/Copeland. Trudno orzec, na ile było to wynikiem rozmyślnej koncepcji, a na ile skutkiem pogłębiającego się konfliktu w zespole, który przesłonił atmosferę sesji nagraniowych na rajskim Montserrat, a swoje apogeum osiągnął podczas bójki pomiędzy członkami sekcji rytmicznej podczas trasy promującej album. Płyta okazała się jednak gigantycznym sukcesem, nawet pomimo kilku zahaczających o autosabotaż decyzji, takich jak chociażby ta o umieszczeniu wszystkich przebojów w drugiej części albumu, co ma swoje konsekwencje w tym, że np. aby doczekać się "Every Breath You Take", trzeba było się najpierw zmierzyć z "Mother".

Faktem jest, że po "Synchronicity" nie było już czego zbierać - ani z rynku muzycznego, na którym ten album odcisnął wyraźne piętno, ani z samego zespołu, który rozpadł się na kawałeczki pod wpływem olbrzymich napięć artystycznych pomiędzy muzykami - w spektakularnych, choć nie pozbawionych kontrowersji okolicznościach.

00:34:20 Synchronicity I

00:48:00 Walking in Your Footsteps

00:54:10 O My God

01:03:50 Mother

01:13:40 Miss Gradenko

01:21:00 Synchronicity II

01:34:10 Every Breath You Take

01:49:55 King of Pain

01:58:00 Wrapped Around Your Finger

02:06:40 Tea in the Sahara

02:13:10 Murder by Numbers

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

"Ms. Jackson" to utwór, który wydaje się nieskazitelny. Porywający robak uszny w roli refrenu. Szybkostrzelny, matematycznie precyzyjny Antwan. Poetycki ALE wyluzowany - to rzadka kombinacja w świecie sztuki - Andre. Skrzynkowy aranżyk, w którym można przebierać odsłaniając kolejne warstwy połyskujących skarbów. Zastanawająca, niebanalna partia bębnów. A niezaprzeczalny wpływ na późniejsze wybryki wielu raperów i beatmakerów? Oryginalny i ważny temat? Ujęcie go tak, żeby podbić nie tylko listy przebojów, ale też serca dwóch bezpośrednich adresatek i załatwić realne problemy życiowe? Kurde, no ciężko jest podejść z gwoździem do tego wehikułu, tj. nie wygłosić apoteozy. Bardzo szybko zdaliśmy sobie z tego sprawę.

Niemniej pół godziny rozmowy obfitowało w próby. Jak (zbyt) śmiały artysta-eksperymentator prezentujemy Wam głównie sprawozdanie z owych podejść. Outkast we ain't.

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

To było pewne jak techno w Trendzie. Wytrzymaliśmy dwadzieścia cztery odcinki, ale ani jednego więcej i w końcu stawiamy czoła jednemu z tych albumów, o których myśleliśmy od początku istnienia Płytkastu. Pojawienie się The Smiths na brytyjskiej scenie w 1983 roku było początkiem cichej rewolucji, która ostatecznie doprowadziła do tektonicznego przesunięcia nie tylko na tamtejszym rynku, ale w ogóle w niezalowym światku. Innymi słowy: po Morrisseyu i Marrze granie melodyjnych, gitarowych piosenek z poetyckimi tekstami nie było już tym samym, co wcześniej. I choć można toczyć akademickie dyskusje nad wyższością jednego albumu The Smiths nad drugim, to żadna płyta nie przyczyniła się do umocnienia legendy zespołu równie silnie, co "The Queen Is Dead". To zestaw niezwykle charakterystycznych, a jednocześnie różnorodnych piosenek - wszak mamy tu przekrój od jangle-popu, poprzez postpunk i country & western, po - tak, taaak - klasyczne płytkastowe blusiory. I my o tym wszystkim, kochani, produkujemy się przez ponad dwie i pół godziny.

Nasz podcast jak zwykle jest dostępny na Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go, a autorem grafiki jest Jacek Ambrożewski.

00:34:45 The Queen Is Dead

00:51:40 Frankly Mr. Shankly

01:03:50 I Know It's Over

01:17:30 Never Had No One Ever

01:29:00 Cemetry Gates

01:41:30 Bigmouth Strikes Again

01:51:40 The Boy With the Thorn in His Side

02:02:20 Vicar in a Tutu

02:09:30 There Is a Light That Never Goes Out

02:27:30 Some Girls Are Bigger Than Others

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

I oto - jak śpiewała Izabela Trojanowska - STAO SIĘ: nagraliśmy nareszcie odcinek wylicytowany w aukcji WOŚP-u! Nie, nie odwlekaliśmy sprawy do ostatniej chwili z przekory ani strachu (choć to drugie być może owszem), po prostu ilekroć Michał rozkładał sprzęt, okazywało się, że znowu COŚ. A w końcu, gdy kamery poszły, to w 15 minucie nagrania dotarło do nas, że mikrofon, do którego Kuba wyłożył cały kwiecisty wstęp, jest obrócony nie tą stroną, co trzeba, więc dźwięk zbierał się, owszem, ale odbity od ścian :| PROFESJONALIŚCI. Co jest tym śmieszniejsze (Jan Pietrzak: "No śmiejemy się, śmiejemy! To jest śmieszne!"), że odcinek ów rejestrowaliśmy na szumnie zapowiadanym NOWYM SPRZĘCIE :|

No ale nie od tego się ma w składzie Pana Afro, człowieka-konsoletę, żeby nie uratował nam tyłków rozmaitymi swoimi pluginami, wtyczkami, korkami. Dzielnie parliśmy więc przez kolejne przeszkody samym sobie rzucane pod nogi i wreszcie prezentujemy wam efekt - niemal dwie godziny rozmów, sporów i olśnień poświęconych płycie "D.A.I.S.Y. Rage" artystki znanej jako Kitty. Zwycięzca aukcji, któremu kłaniamy się w pas, dał nam zadanie trudne, coś w rodzaju próby wiernej rekonstrukcji przebiegu bitwy pod Beresteczkiem w składzie trzech typa, a każdy w książeczce wojskowej ma kat. D. Czyśmy podołali? Czy paru starych wiarusów jest w stanie przenieść swoją świadomość do młodzieżowego roku 2013, na przedmieścia Orlando i łamy Tumblra? Czy jest w nas więcej genu Z, czy jednak milenijnej pluskwy? I dlaczego Jan Pietrzak naprawdę pojawia się w tym odcinku jako talking point? O tym wszystkim posłuchacie w nowym Płytkaście zwyczajowo na dobrych platformach (Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts, Empik Go), a towarzyszącą grafikę tradycyjnie przygotował Jacek Ambrożewski.

00:43:00 Unfollowed.

00:55:20 Dead Island

01:06:00 Ay Shawty

01:13:10 Skrillionaire

01:21:55 No Offense

01:26:30 Scout Finch Bitch

01:33:15 R.R.E.A.M.

01:38:00 Hittin Lixx

01:44:25 Barbie Jeep / Marijuana

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Słuchajcie®, sprawa jest prosta: bez The Kinks, bez ich klasycznych płyt z lat 60. i początku następnej dekady, nie byłoby wielu zespołów, bez których nie byłoby z kolei Płytkastu, a my pewnie zamiast zajmować się tutaj muzyką, nagrywalibyśmy podcast poświęcony polityce (nie). Ale czy świat wciąż potrzebował ekipy braci Daviesów w roku 1982? Czy w ufryzowanym i upozowanym new popowym krajobrazie było miejsce na sentymentalny hołd epoce wczesnego rock’n’rolla, ba, wczesnego skiffle’u? I czy nasz bezlitosny analityk Afro ulegnie tym razem emocjonalnemu szantażowi na chorom sióstre? O tym wszystkim możecie posłuchać w trzecim odcinku Samplera, w którym ze łzami w oczach podrygujemy do „Come Dancing”, ostatniego przeboju w karierze The Kinks. A jeśli podczas odsłuchu staniecie przed lustrem i powiecie „Ray Davies” pięć razy, zaczniecie momentalnie mówić cockneyem, potwierdzone info.

Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go.

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W drugim odcinku Samplera przenosimy się zaledwie rok, ale jednak do przodu i zmieniamy ŻĄR na biegunowo, zdawałoby się, odmienny. Czy rzeczywiście jednak idee przyświecające białym Europejczykom z gitarami i czarnym Amerykanom z moogami (jak się czyta słowo moog? zaskakująca odpowiedź wewnątrz) różniły się tak bardzo, jak stereotypy każą przypuszczać? Zaskakująca odpowiedź wewnątrz.

A o czem mowa? Wesoła gromadka apostołów funku dowodzona przez boga funku George'a Clintona przez mniej więcej ćwierć wieku utrzymywała formę i spłodziła imponującą dyskografię, ale zanim zajmiemy się kiedyś tam którąś tam z płyt Funkadelic, Parliamentu, Clintona czy Collinsa - rozczłonkujemy peak peaków, nagranie-monument, ścieżkę, która zmieniła bieg gatunku, a może i kilku innych gatunków przy okazji. Prowadzona przez epokowy riff basowy i arch-funkowe bicie bębnów piosenka, a zarazem radosna improwizacja, w której kompletny chaos spotyka się z wzorcowym porządkiem, antydyskotekowa (jak uważali jej twórcy) oda do tańca... a nie jest to koniec dziwnych koncepcji, które konstytuują i sytuują "Flash Light" zespołu Parliament. Tylko temu utworowi poświęciliśmy grubo ponad pół godziny wytężonej rozmowy.

Zamiast rozproszonych snopów latarek użyliśmy wszakże światła punktowego, i choć nadzy, to siedzieliśmy w bezruchu. Mówcie nam Panowie Nosy.

Grafikę przygotował Jacek Ambrożewski, a Samplera posłuchacie na Spotify, Google Podcasts, Apple Podcasts i Empik Go.

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

Bururum, bururum! Czy jesteście gotowi na Led Zeppelin? Spokojnie, my też nie byliśmy pewni. I dlatego w pierwszym odcinku Samplera - naszego nowego cyklu poświęconego wyjątkowym utworom - ściągamy koszulki, pokazujemy klaty i przenosimy się do roku 1976, by sprawdzić, czy uda nam się dźwignąć Młot Bogów. A przy okazji spieramy się o naturę i podbudowę "Ostatniego boju Achillesa" - is it bluesior czy wręcz przeciwnie? - a także o to, czy "Presence" to najbardziej esencjonalna, czy jednak najnudniejsza płyta brytyjskiego kwartetu. Otwierająca ją 10-minutowa galopada, którą wzięliśmy na tapet, w przededniu punkowej rewolucji nawiązywała do greckiej mitologii, poezji Williama Blake'a i antycypowała prog-metal. Cały ten koncept już na wejściu krzyczy viva megalomania!, próbowaliśmy więc ustalić, czy to dobrze dla muzyki i dlaczego tak bardzo. Słowem: odcinek tylko dla miłośników rocka... i nie tylko.

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel

W tym odcinku Płytkastu wsiadamy w trabanta, rozpędzamy się do maksymalnej prędkości 91 km/h i próbujemy przebić mur berliński – a mówiąc prościej, porywamy się na jeden z ikonicznych albumów rockowych lat 90. "Achtung Baby" było szokującym dla wielu gestem U2, jednego z największych zespołów tamtych czasów. Zawracając ze ślepej uliczki roots rocka "Rattle and Hum", irlandzki kwartet poszedł śladami Davida Bowiego i zaproponował eklektyczną syntezę młodzieżowych trendów: industrialu, muzyki tanecznej, madchesteru, a nawet elementów hip-hopu. Wszystko to działo się w burzliwych miesiącach wielkich przesunięć geopolitycznych na mapie Europy i także tutaj przeniosło się centrum dowodzenia poczynaniami zespołu. Efekt był tyleż konfundujący, co fantastycznie skuteczny – U2 znów stali się punktem odniesienia i zdefiniowali brzmienie nowoczesnego rocka stadionowego na wiele lat do przodu. Ale jak ten album brzmi po ponad 30 latach? I czy U2 udało się na tej płycie uniknąć blusiora?

W odcinku rozmawiamy o tym z Mateuszem Witkowskim, połową Podcastexu - podcastu o latach 90. i 00., współautorem książki "Podcastex. Polskie milenium".

00:19:30 Zoo Station

00:34:50 Even Better Than the Real Thing

00:47:15 One

01:02:30 Until the End of the World

01:12:50 Who's Gonna Ride Your Wild Horses?

01:26:00 So Cruel

01:35:00 The Fly

01:46:00 Mysterious Ways

01:56:30 Tryin' to Throw Your Arms Around the World

02:04:00 Ultraviolet (Light My Way)

02:10:30 Acrobat

02:19:30 Love Is Blindness

------------

Nasze profile w social mediach:

Płytkast: https://www.facebook.com/plytkast | https://www.instagram.com/plytkast

Podcastex: https://www.facebook.com/podcastex | https://www.instagram.com/podcastex

Mateusz Witkowski: https://www.instagram.com/mateuszwitkowski89

Ambrocore (Kuba): https://www.facebook.com/ambrocore | https://www.instagram.com/ambrocore/

Muzyczny blog Glebogryzarki ztj. Afrojax (Michał): https://www.facebook.com/glebogryzarkamusic

Paweł Sajewicz: https://www.facebook.com/sajewiczpawel