Podcast 67

Na AZ-Fenerbahçe sprak Dave Kwakman met de pers: “Wij spelen al zo lang samen… Logisch toch, dat we winnen? Ik wist dat vooraf al zeker.” Er kwam geen lachje, geen knipoog. Dave had een uitgestreken gezicht, terwijl achter hem Edin Džeko, die zijn vader had kunnen zijn, langsliep.

En toen wist clubwatcher Simon Zwartkruis dat dit wel goed zou komen, dit seizoen met deze lichting. Eerst sportief, maar op termijn ook financieel, want er wordt al hard getrokken aan deze jonge jongens. 

En die zekerheid, gegeven door een verslaggever die de club nauwgezet een kritisch volgt, hadden Maikel en Sander even nodig. Want het doorgaans optimistische duo begon ook wat cynisch te worden na de ineenstorting van de afgelopen weken. 

Simons advies aan AZ om het tij te keren? Nietsdoen. Vertrouwen op de ingeslagen weg. Hoewel het zomaar zou kunnen dat Max’ portemonnee toch in actie komt in de winterstop…

Hij vindt dat je als commentator niet te innig moet worden met de hoofdrolspelers in de voetbalwereld, maar toch ontstonden er warme banden in de net afgeronde carrière van Andy Houtkamp. Met Martin Haar bijvoorbeeld, met Barry Opdam en met de vader van Henk Timmer. En ook een iets minder warme band - wat dan weer samenhangt met de fles Toscaanse wijn in Sanders hand. Huh?

Anderhalf jaar na ons laatste rondje omloop, er was toen net één plexiwand geplaatst, gaan we op herhaling. Want inmiddels beginnen we al gewend te raken aan de verplaatste tourniquettes. En aan de picknicktafels en parasols op de plek waar we voorheen de rij dienden te trotseren. Met een lege maag maar een brein vol verwachtingen gingen wij op onderzoek uit: wat vinden wij, maar vooral wat vinden jullie van de omloop? De aanbevelingen zijn om je vingers bij af te likken.

Praten over PSV wil hij nu niet. Dat is nog te vers. Maar voor Podcast 67 loopt Toon Gerbrands met alle liefde de AZ-hoofdstukken af, die zijn tijdperk in Alkmaar markeren. En dus gaat het, aan tafel in zijn woning in Geldrop, over ontslaggesprekken met Van Stee en Verbeek. Over een zakje met gesmeerde boterhammen die Dirk Scheringa op een terras verorbert. Over de Oost-Europese geldschieters die op de stoep stonden na de val van DSB. Eigenlijk over alle gedaanteveranderingen die AZ tussen 2002 en 2014 onder zijn leiding doormaakte.

Je zal ze de kost moeten geven, Bekende Nederlanders die als het ze uitkomt opeens een voetbalclub omarmen. Frits Wester valt geenszins in die categorie. Hij heeft rood-wit bloed door zijn aderen stromen, ontdekten we maandagochtend in zijn achtertuin in Voorburg, terwijl hond Neal driftig aan onze microfoon en onze knieën likte. En hij (Frits dan) kent iedereen die onze prachtige club heeft vorm gegeven: van de materiaalman tot Toon Gerbrands en van de stadionspeaker tot het voormalige opperhoofd van de Ben-Side. Sterker nog, de oprichter van de Alkmaarse jongerenafdeling van het CDA stond met alle liefde mee te kleunen als het er op aan kwam.

Van alle AZ-data die in ons collectieve geheugen staan gegrift, komt 12 mei niet als eerste bovendrijven. En toch, exact 18 jaar geleden namen we afscheid van Buskermolen, Van Galen en het stadion waarin de liefde begon. Als we dan op precies deze dag ook nog naar Deventer mogen afreizen om op een voormalig Molenaarstoeltje te zitten, vraagt dat natuurlijk om een ongegeneerde nostalgische blik. Probleem: iedereen heeft inmiddels zijn uitgekauwde zegje wel gedaan en rood-wit gekleurde herinneringen gedeeld, toch?

Het was de ideale gast om mee verder te speculeren in dit tweeluik over de nieuwe directeur. Voetbalchef, AZ-versteher en zelfbenoemd kandidaat Arno Vermeulen. En met welk verjaardagspresentje kwam AZ op de proppen op de dag van de opname? De gedroomde directeur! Niks koffiedik, meteen ter zake: is Zeeman echt een betere keuze dan Vermeulen?

Na de opbouwer (Toon) en de innovator (Robert) is het tijd voor een derde directeur in het post-Dirk-era. Wat past nu het beste bij AZ? Gaan we weer shoppen bij een andere sport? Samen met de fanatieke bobo Herman Korthout, die onlangs zijn schrijversdebuut maakte met de heftige autobiografie 'Niet aankomen, niet afvegen', vinken we alle pro's en contra's af. En dan rest uiteindelijk de vraag: bestaat die droomkandidaat wel?