Η γλώσσα «κινδύνευε» με τα «αμερικάνικα» στις ντισκοτέκ. Μετά «κινδύνευε» να εξαφανισθεί μαζί με την «δραχμούλα μας», αλλά παρά  τις προβλέψεις των κινδυνολόγων η γλώσσα μας επιβιώνει, ενσωματώνει δημιουργικά ή απορρίπτει το περιττό. Ωστόσο προκαλεί γέλιο, όταν πολιτικοί και επιστήμονες απλώς ξεπατικώνουν όρους από αμερικάνικα ανακοινωθέντα. Και λένε «click away» ή «drive through rapid test»; Μια συμπλεγματική συμπεριφορά «για να μην φανεί ότι είμαστε πίσω από τις εξελίξεις». Γιατί πόσες ξένες φράσεις μπορείς να αφομοιώσει σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο μια κοινωνία; Μην πείτε άπειρες, γιατί δεν ισχύει. Ούτε «καμιά» που λέει ο Μπαμπινιώτης. Ο Σταύρος Θεοδωράκης προσθέτει μια «τρίτη άποψη» στον γλωσσολογικό εμφύλιο που μαίνεται στα μετόπισθεν της πανδημίας. Και υποστηρίζει ότι η αφομοίωση, η ένταξη είναι πάντα σε συνάρτηση με το μέγεθος και τον χρόνο. Προφανώς λοιπόν και δεν θα μεταφράσουμε την «Black Friday» σε «Μαύρη Παρασκευή» και θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε ρήματα όπως «γκουγκλάρω», αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να παραδώσουμε την εξέλιξη της γλώσσας μας στα social media.

Στο ελληνικό ίντερνετ πολλοί μιλούν για το αστυνομικό κράτος του Μακρόν και υψώνουν τα στήθη τους «στην στοχοποίηση από τον Μακρόν των μουσουλμάνων»! Η Γαλλία, βέβαια, τα τελευταία 6 -7 χρόνια είχε πάνω από 200 νεκρούς από τη θρησκευτική τρομοκρατία (Charlie Hebdo, Μπατακλάν, Νίκαια…), με πιο πρόσφατο τον αποκεφαλισμό του καθηγητή ιστορίας. Τότε ήταν που ο Μακρόν κήρυξε τον πόλεμο στην ισλαμιστική -και όχι ισλαμική- ιδεολογία. Εμείς στην Ελλάδα πού διαφωνούμε; Και γιατί λέμε ότι απαγόρευσε την φωτογράφιση και την βιντεοσκόπηση των αστυνομικών; Αυτό που συζητούν είναι να απαγορεύσουν την δημοσίευση του προσώπου ή άλλου χαρακτηριστικού που μπορεί να οδηγήσει στην αναγνώριση ενός αστυνομικού. Ο Σταύρος Θεοδωράκης υπερασπίζεται τον Μακρόν και αναφωνεί μαζί του τα λόγια των U2: «We are one» - Είμαστε ένα! 

Μπορείς να είσαι ομοφυλόφιλος και να μην έχεις ψηφίσει κανένα από τα νομοσχέδια που τους παρέχουν δικαιώματα; Μπορείς να αναφωνείς «πατρίς θρησκεία οικογένεια» και να κάνεις λεφτά από «ροζ ξενοδοχεία»; Μπορείς να ζεις μέσα στην χλιδή της μίζας και να χορεύεις ζεϊμπέκικα για την φτωχολογιά; Μπορείς να έχεις γλυτώσει με δόλιους τρόπους το φανταρικό και να φωνάζεις κάθε τρεις και λίγο «βουρ και τους φάγαμε τους Τούρκους»; Ο Σταύρος Θεοδωράκης, με αφορμή τη σύλληψη του Ούγγρου ευρωβουλευτή σε ένα σεξουαλικό όργιο στις Βρυξέλλες, μιλάει για τους υποκριτές της πολιτικής αλλά και της δημοσιογραφίας, της θρησκείας, της τέχνης. Όλους αυτούς που συνεχώς αναρωτιούνται «τι θα πω, τι θα κάνω, τι θα αλλάξω, τι θα κρύψω, για να αρέσω». 

Οι νέοι είναι στα κάγκελα – κι έχουν απόλυτο δίκιο. Οι μόνες δουλειές που βρίσκουν είναι ντελίβερι ή εργάτες σε αποθήκες σούπερ μάρκετ. Οι περισσότεροι νέοι άφησαν την γκαρσονιέρα τους και επέστρεψαν στο πατρικό σπίτι. Ίντερνετ και καλογερική. Αλλά πόσες εβδομάδες μπορεί να ζήσει σαν καλόγερος, ή καλόγρια, ένα παιδί 18, 20, 22 χρονών; Πόσο κρυφτούλι να παίξει με τους αστυνομικούς στα πάρκα και τις πλατείες; Και πόσο καιρό να αντέξει την απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ; Πού θα οδηγήσουν οι στερήσεις, οι απογοητεύσεις αλλά και ο φόβος ότι οι οικονομικές αποφάσεις θα ευνοήσουν για άλλη μια φορά τις προηγούμενες γενιές;  Ο Σταύρος Θεοδωράκης ζητάει από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις να δώσουν στους νέους συγκεκριμένες ευκαιρίες. Να τους αποζημιώσουμε δηλαδή που τους ζητήσαμε να σταματήσουν να απολαμβάνουν τη ζωή.

Δεν είναι προκλητικό, σε καιρό πανδημίας και οικονομικής κατάρρευσης, να καλούνται συνεχώς σε απεργία οι πιο προστατευμένοι εργαζόμενοι, δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι; Δεν είναι ύβρις απέναντι στους 20ρηδες και τους 25ρηδες που βγήκαν φέτος στην αγορά εργασίας και η μόνη επιλογή τους – ανεξαρτήτως πτυχίου – είναι αν θα δουλέψουν ντελίβερι με μηχανάκι ή με ποδήλατο. Η τελευταία 24ωρη απεργία επιβεβαιώνει ότι οι κομματικοί συνδικαλιστές δεν υπολογίζουν πως ότι κάνουμε σε μια περίοδο επιδημίας δεν αφορά μόνο εμάς αλλά έχει συνέπειες σε όλη την κοινωνία. Ο Σταύρος Θεοδωράκης - όπως και ο συγγραφέας Πάολο Τζιορντάνο - φοβάται όχι μόνο μήπως με την πανδημία ο πολιτισμός μας αποδειχθεί ένας «χάρτινος πύργος» και καταρρεύσουμε, αλλά φοβάται και το αντίθετο. Μήπως αυτό το κύμα φόβου δεν αφήσει κανένα ίχνος. Μήπως περάσει χωρίς να αλλάξει τίποτα.

Γιατί οι υπουργοί κρύφτηκαν πίσω από δικαιολογίες του τύπου «είναι προσωπικό θέμα του κάθε πιστού αν θα κοινωνήσει»; Γιατί οι επιστήμονες σιώπησαν στην επικίνδυνη θεωρία «όταν υπάρχει βαθιά πίστη δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε την Θεία Ευχαριστία»; Αν όμως είναι προσωπικό σου θέμα να χρησιμοποιείς το ίδιο κουτάλι με 5-10 άλλους ανθρώπους, γιατί δεν είναι προσωπικό σου θέμα και οι αγκαλιές και τα φιλιά και τελικά η μάσκα; Ο Σταύρος Θεοδωράκης επισημαίνει ότι την εποχή του κορονοϊού, οι μεταφυσικές φαντασιώσεις δεν απειλούν απλώς την λογική μας, απειλούν τις ζωές μας. Και οι σκεπτικιστές της πανδημίας είτε φορούν ράσα είτε φορούν αμπέχονο, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως κίνδυνος για την κοινωνία.

«Ο ρυπαίνων πληρώνει» τώρα και σε νέα -υγειονομικά!- πεδία. Ο κορυφαίος επιδημιολόγος της Ελβετίας Γουίλι Όγκιερ πρότεινε οι αρνητές της πανδημίας να καταγράφονται και, αν αρρωστήσουν, να έχουν κρεβάτι στην εντατική μόνο όταν περισσεύουν τα κρεβάτια! Ο Σταύρος Θεοδωράκης αναρωτιέται λοιπόν σε ποιον ανήκει το τελευταίο κρεβάτι της εντατικής; Σε έναν άρρωστο που προσπαθούσε να προφυλαχθεί αλλά δεν τα κατάφερε ή σε έναν άλλον που δεν τηρούσε κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας; Και θυμίζει τι είχε συμβεί τον Μάρτιο στο Μπέργκαμο της Ιταλίας. Τότε που οι γιατροί αναγκάζονταν να αποφασίσουν «ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει».

Την χώρα δεν την απειλούν μόνο οι εχθροί της μάσκας, οι αντιεμβολιαστές και οι συνωμοσιολόγοι, την απειλούν και τα ίδια τα κομματικά συστήματα που με κάθε ευκαιρία παραλογίζονται. Όλοι αυτοί που κατά εποχές χρησιμοποιούν λέξεις όπως «χούντα», «προδοσία», «απατεώνες» για να προσδώσουν κύρος στις διαφωνίες τους ενώ τελικά γελοιοποιούνται. Ο Σταύρος Θεοδωράκης επιλέγει ειδήσεις και δηλώσεις, σχετικές με την 17η Νοέμβρη, που προκαλούν την νοημοσύνη μας. Και αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν οι κομματικοί συνδικαλιστές γιατροί της Θεσσαλονίκης να καλούν τον κόσμο σε διαδηλώσεις όταν οι μάχιμοι γιατροί των νοσοκομείων ζητούν απεγνωσμένα να μείνουμε όλοι σπίτι.

Ο αρχηγός της Διεθνούς των Ψεκασμένων ηττήθηκε όμως τα τρολ και όλοι αυτοί που προωθούσαν τις ανοησίες του «αρρενωπού Τραμπ», θα συνεχίσουν να ζουν ανάμεσά μας. Θα συνεχίσουν να λένε ψέματα, να πολεμούν την γνώση, την επιστήμη, τον διάλογο. Ποιος λοιπόν θα τα βάλει με τα τρολ και τους «ερασιτέχνες κανίβαλους», τα fake news και τις θεωρίες συνομωσίας; Και γιατί οι μισοί Έλληνες είναι αρνητές των θανάτων του κορονοϊού; Ο Σταύρος Θεοδωράκης πιστεύει ότι πρέπει επειγόντως να συγκρουστούμε με κάθε πομπό ανορθολογισμού και σκοταδισμού. Να δώσουμε την μάχη στην αρένα του διαδικτύου πριν εμφανιστεί ο επόμενος αρχηγός της Διεθνούς των Ψεκασμένων, που δεν θα είναι τόσο ανόητος να παρουσιαστεί ξανά με πορτοκαλοκίτρινο μαλλί...

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, με αφορμή την διαπόμπευση του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, με την ταμπέλα της ντροπής κρεμασμένη βίαια στο στήθος του, αναζητά αν έχει λόγους να προσβληθεί το ελληνικό πανεπιστήμιο έτσι όπως λειτουργεί. Είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης με τους φοιτητοπατέρες από τη μια μεριά και τις κληρονομικές έδρες από την άλλη, που μόνο τον διάλογο δεν προτείνει; Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε τους «σιωπηλούς» ανένταχτους φοιτητές που ασφυκτιούν, τους καθηγητές που δεν είναι στους προθαλάμους των κομμάτων και τους πανεπιστημιακούς μας που διαπρέπουν στο εξωτερικό;