Ilona werk als kinderfysiotherapeut in het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar. Als het gaat over ontwikkelingsgerichte zorg en het herkennen van stress-signalen van prematuren vormt zij samen met de NICU-verpleegkundigen, pedagogisch medewerkers én de ouders een team om het het premature kindje zo comfortabel mogelijk te maken. In het follow-up spreekuur ziet zij de jonge kinderen weer terug.

Mirjam was zwanger van een tweeling: twee jongens. Sander en Dennis. Maar haar zwangerschap eindigde in een langdurige nachtmerrie. Het begon toen zij met 24 weken en 2 dagen de navelstreng van Sander naar buiten voelde komen. De vliezen bleken te zijn gebroken en Sander is diezelfde dag in de buik overleden. Drie dagen daarna beviel zij van hem en acht dagen dáarna werd Dennis geboren. 12,5 week heeft hij op de NICU gevochten, maar moest de strijd toen opgeven en is overleden in Mirjam’s armen. Beide jongens konden samen begraven worden, ieder in een eigen kistje, de een heel klein, de ander drie maten groter, beiden versierd met hartjes en vlinders, ingekleurd door hun drie grote zussen.

Brenda van Osch schreef over haar dochter Eva die dysmatuur en prematuur werd geboren bij 30 weken en 680 gram. Eva had een moeilijke start in de buik en bij haar geboorte en gedurende de rest van haar ziekenhuisopname. In de jaren die volgden namen Eva’s handicaps steeds ernstiger vorm aan, zodanig dat ze vanaf 6-jarige leeftijd niet meer thuis kon blijven wonen. 

9 jaar na haar geboorte gaat Brenda terug naar de NICU in het AMC, als journalist en stiekem ook als moeder om antwoord te zoeken op haar vraag: hoever moeten we willen gaan met het redden van veel te vroeg geboren kinderen? Brenda’s overpeinzingen zijn open, eerlijk en confronterend en het beantwoorden van haar vraag geeft ons allemaal een belangrijk inzicht.

Marlies is bekend geworden met haar boek 'Dagboek van een verloskundige'. Zij begint het boek met een extreme vroeggeboorte bij 20 weken. Marlies wordt weggeroepen op haar eigen feestje. In haar mooie jurk op hakken pakt ze haar verlostas om deze moeder in nood te helpen.

Ik praat met Marlies over haar ervaringen met vroeggeboortes, haar visie op de daling van het aantal vroeggeboortes tijdens de Corona lockdown, het belang van een goede, gezonde, voorbereiding van je zwangerschap en de belangrijke eerste duizend dagen van een kind.

Voor Jonah was het het beste om zo lang mogelijk in de buik te blijven om te rijpen. Toch kwam hij in nood en ging het ineens snel en kwam het tot een spoedkeizersnede. Vervelend want de stress hiervan bracht de moeder in disbalans, met alle gevolgen van dien.

Wieke voelde zich niet ziek maar was het wel. En haar baby had ook al een flinke groeiachterstand. Deze aflevering gaat over pre-eclampsie, over zelf ziek zijn, je bevalling in een roes meemaken, over jezelf als moeder opofferen voor je ongeboren kindje, over schuldgevoelens en het belang van een betrokken vader.

Dr. Martijn Oudijk vertelt over de verschillende oorzaken van vroeggeboorte, wat je zelf kan doen om een volgende vroeggeboorte te voorkomen én hoe artsen je daarbij kunnen helpen door middel van begeleiding én medicatie. En hoe veilig is deze medicatie eigenlijk? Ook vroeggeboorte na baarmoederhalskanker komt voorbij. 

Selma had al een paar miskramen meegemaakt, ze werd zwanger via IVF, bloedde flink met 14 weken zwangerschap, werd toen compleet overvallen door haar bevalling en maakte dat niet bewust mee, met PTSS als gevolg.

Anja heeft twee zoontjes. Allebei te vroeg geboren. De oudste kwam met 34 weken,  waar de vroeggeboorte weinig sporen lijkt te hebben nagelaten. In tegenstelling tot Albert die met 29 weken werd geboren. Hij is prikkelgevoelig, heel vatbaar voor infecties en een hele moeilijke eter. Dit heeft een grote impact op het gezin.

Als je kindje mee naar huis mag is dat waarschijnlijk de grootste mijlpaal. Maar een vroeggeboorte stopt niet bij thuiskomst. Niet voor je kindje, maar ook niet voor jou.  Maar wie helpt jou thuis? Er zijn geen verpleegkundigen meer. Waarschijnlijk heb je ook geen recht meer op kraamhulp. De overgang van het drukke ziekenhuis naar het rustige thuis kan groot zijn. Voor kinderen geboren onder de 32 weken of met een geboortegewicht lager dan 1500 gram bestaat het ToP-programma.