Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!

Vandaag ben ik in gesprek met William van der Kolk, 46 jaar en ruim 15 jaar ondernemer met twee mannenmodezaken in Dronten en Kampen. Naast zijn twee kinderen, tennis en fitness als sport, Jezus als idool, is zijn bedrijf en zijn werknemers zijn grote passie. William: "Ik vind niks mooier dan een man in een mooi pak gekleed, of een leuke set te verkopen of een mooie winterjas, een bakje koffie erbij en een kop thee in mijn geval en leuk te kletsen. Dat vind ik het allermooiste wat er is!"

Ruim 15 jaar geleden begon William met de winkel in Dronten. Hij had toen al veel ervaring opgedaan als verkoper en vertegenwoordiger. Het spannendste vond hij het begin alhoewel hij wist dat hij zou slagen. William: "Wat misschien het meest spannend was: krijg ik een financiering bij de bank. Gaat iemand met mij mee, zien ze mijn potentie. Dat vond ik het spannendst. Maar uiteindelijk de winkel starten, ik had al zoveel ervaring opgedaan, dat zag ik helemaal zitten."

Niks menselijke is William vreemd. Hij ging jaren met zijn vrouw door een moeilijke tijd wat uiteindelijk toch resulteerde in een scheiding. William praat er open over en wil hiermee ook een voorbeeld zijn voor andere mannelijke ondernemers die wellicht door een vergelijkbare situatie heen gaan. Het heeft hem gevormd en door die moeilijke tijd is hij meer op God gaan vertrouwen. William: "Tijdens mijn scheiding ben ik op een gegeven moment op mijn knieën gegaan en heb ik gezegd van: hier ben ik, ik weet niet meer hoe ik het moet doen. En vanaf dat moment heb ik gevoeld dat Hij er was voor me, en dat het steeds weer beter gaat."

Naast de periode van de scheiding waarbij het ondernemen nog wel eens naar de achtergrond ging kwam ook de periode van de coronamaatregelen als een ongenode gast. William: "Dit vind ik een ontzettend zwaar dilemma, zo heb ik dat gevoeld. Zeker de laatste keer ben ik, mag je weten, op afspraak open geweest voor een aantal mensen. Ja, je mag ook best wel voor jezelf opkomen toch? Voor je bedrijf, waar je het voor doet en ja, dat wil niet zeggen dat ik niks doe."

William besluit de podcast met een tip voor andere ondernemers: "Wat mij enorm geholpen heeft is enorm met jezelf aan de slag te gaan met coaching en zo kun je vrije tijd creëren." Zo heeft William zich ontpopt tot een zeer coachbare leider in zijn eigen bedrijf en omgeving. Op den duur zou hij dan ook graag zelf meer coach zijn voor anderen, alhoewel hij een carrière in de politiek ook nog noemde tijdens de podcast.....

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over William van de Kolk vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Cor

William van der Kolk, het is 2 februari en we zitten hier ’s avonds in jouw mooie winkel. Dat is William Fashion For Men, dat weet ik, ik koop hier, nog niet de hele collectie, maar steeds meer en ik ken jou vanuit Musk, van het For Life ondernemersnetwerk. Daar komen we waarschijnlijk nog wel op terug. Ik weet dat je 46 jaar bent, 21 augustus 1975 ben jij geboren. Ben jij geboren in Dronten?

William

In het ziekenhuis in Zwolle, maar wel altijd in Dronten gewoond.

Cor

Oké, kijk eens aan. Je bent onlangs gescheiden, daar komen we ook misschien ook nog op terug. Je hebt een zoon en een dochter, ik wist de namen niet meer, je zei: Stijn?

William

Stijn en Sofie.

Cor

Stijn en Sofie. Hobby’s: hardlopen, skiën.

William

Tennis, fitness.

Cor

En heb je ook nog tijd om te werken? Heb je ook een favoriete voetbalclub?

William

Ajax.

Cor

Ajax. Dat is jammer, dan gaan we nu de podcast afsluiten … nee hoor. Naar wat voor muziek luister je graag?

William

Rock. Radiohead vind ik erg mooi, U2 vind ik mooi, Elbow luister ik de laatste tijd veel.

Cor

Elbow?

William

Zoek het maar eens op, erg leuk.

Cor

En in wat voor auto rijd je?

William

Een BMW.

Cor

3, 5?

William

Een X3.

Cor

Lees je wel eens boeken?

William

Ik lees niet zoveel boeken, ik ben niet zo’n lezer.

Cor

En als je wel wat leest zou je dan een roman pakken, of een biografie?

William

Een thriller.

Cor

Oké. Tegen wie kijk je op?

William

Poe.

Cor

Of heb je een idool?

William

Ik denk wel dat mijn vader wel één van mijn voorbeelden is, maar wat echt een idool is, is Jezus.

Cor

Dat is zeker iets om tegenop te kijken zou ik bijna zeggen. Komen we misschien ook nog op terug. Uit wat voor nest kom je?

William

Ik kom uit een gezin van - ik heb een broer en een broertje en mijn ouders, alles woont hier nog in Dronten. Christelijk opgevoed, op de basisschool in Dronten gezeten, ben later in Harderwijk naar school geweest, ja, een warm gezin kan ik wel zeggen, met veel leuke jeugdherinneringen.

Cor

Wat deed je vader, je moeder?

William

Mijn moeder is altijd voor ons thuis geweest, wij hoefde maar thuis te komen en mijn moeder was thuis. Die deed het huishouden en die zorgde voor de kinderen, dat was toen nog een beetje zoals het was. En mijn vader die is schilder geweest, die is glaszetter geweest en later heel lang bedrijfsleider geweest bij SML (?) hier in Dronten.

Cor

En waar ben je naar school geweest, hier in Dronten?

William

Aan Boord, hier in Dronten, later ben ik naar de LTS in Harderwijk gegaan, Over Veluwe.

Cor

LTS, je was technisch?

William

Ja, dat dachten ze, alleen achteraf ben ik blij dat ik het op MAVO niveau en theoretische vakken heb kunnen afronden en toen ben ik uiteindelijk naar de MDS gegaan. Want uiteindelijk had ik niet zoveel met de techniek zelf, maar meer met hoe iets vormgegeven was. Een auto vond ik wel leuk, maar onder de motorkap vond ik niet zo leuk, ik vond de vorm van een auto veel leuker en interessanter, dus altijd wel met design en zo bezig geweest.

Cor

Ja, ja. En MDS is dan middelbare detailschool. Dat is De Factor geweest?

William

Ja, dat is De Factor geweest.

Cor

En wat voor leerling was je? Was je heel braaf, of?

William

Nee, nee, ik was wel een doerak, ja. Ik ben een doener, ik ben niet echt een studiebol, dus ik moest het echt hebben van een stukje inzet maar ook wel dingen doen, dingen ondernemen. Ik ben niet iemand die niet continu in de boeken zat, of, nee.

Cor

En ben je een prater, of ben je een goede luisteraar?

William

Ik denk dat ik iets meer een prater ben dan een luisteraar, maar met de leeftijd begint het wel andersom te komen. Dat ik iets meer luisteraar wordt dan een prater.

Cor

En was je dan op school een gangmaker?

William

Nou, ik was misschien niet de allergrootste gangmaker, maar ik kwam er wel vlak achteraan.

Cor

Je kon goed meekomen, zeg maar.

William

Ja, precies.

Cor

Ja, leuk. En hoe oud was je toen je van school af kwam?

William

Jong, een jaar of 19, 20.

Cor

En toen ben je gelijk voor jezelf begonnen?

William

Nee, nee. Mijn allereerste baantje, naast mijn studie had ik natuurlijk diverse baantjes gehad. Mijn fulltime baan was bij De Nachtslaap, matrassen verkopen hier aan De Noord. En dat heb ik denk ik anderhalf, twee jaar gedaan en toen ben ik hier in dit pand terecht gekomen bij Van Gelder en toen heb ik ook nog bij Setpoint gewerkt, bij Piet Zoomers gewerkt. Een jaar nog in de vertegenwoordiging gezeten.

Cor

En Setpoint en Piet Zoomers dat was dan al mannenmode.

William

Ja, ja. En vertegenwoordiger geweest voor kostuums van het merk Peter van Holland. Dat was onderdeel van Frans Molenaar, Van Gils, Peter van Holland, Jaguar, dat zat allemaal in één groep. Maar dat bedrijf viel om en toen was er een klant van mij uit Kampen, De Graaf die zei: “Je kan wel bij mij komen, ik zoek iemand die mijn winkel helemaal reilt en zeilt, dan kan ik een stap naar achteren doen.” En dat heb ik drieënhalf jaar gedaan. En toen kwam de mogelijkheid, Van Gelder die stopte, om het over te nemen.

Cor

En als ik het goed gelezen heb, dan is de winkel waar je toen drieënhalf jaar heb gewerkt, daar heb je nu de tweede vestiging geopend vier jaar geleden.

William

In 2018, ja, dat klopt. In hetzelfde pand ja. Dus ik heb waar ik eigenlijk mijn grootste roots heb liggen, bij Van Gelder heb ik ook drieënhalf jaar gewerkt, van die beide panden ben ik nu eigenaar.

Cor

En hoe gaat het dan, William, je bent werknemer en dan krijg je de mogelijkheid om te gaan ondernemen. Had je toen op school nog het middenstandsdiploma, dat je dat erbij kreeg? Nou kreeg, moest halen?

William

Ja, dat klopt, dat zat er standaard bij in. Het ging niet zonder slag of stoot. Van Gelder heeft dit ooit aan Brookhuis verkocht in de periode dat ik daar werkte, toen ben ik uiteindelijk de vertegenwoordiging in gegaan, maar Brookhuis is in een paar jaar tijd failliet gegaan en na zijn faillissement ben ik met Van Gelder gaan praten, want daar was het pand nog van. Van: als hij uit het pand gaat, wil je dan nog eens aan mij denken. Ik heb inmiddels zoveel ervaring opgedaan. En toen heeft hij me wel wat geholpen met wat connecties binnen de inkoopvereniging en toen ben ik daar gaan praten en toen is het balletje langzaam gaan rollen.

Cor

Want waar gaat nu vooral het geld in zitten, is dat de inrichting, of in de inkoop van -

William

De grootste investering is de voorraad van de kleding, dat is het allergrootste budget. Daarnaast is de inrichting van een winkel is ook niet gratis, dus daar moet je wel wat voor hebben. Nu moet ik zeggen, ik ben met niet zo heel veel begonnen. Ik had wel een plan gemaakt, samen met de inkoopvereniging en toen ben ik hier naar een neef van mij gegaan en die zei: “les 1: nooit naar de bank, maar de bank naar jou.” Dus de bank die kwam naar hem toe en toen zijn we gaan praten en die jongen van de bank, dat was Remco Beurstra destijds nog, die kende ik nog, die woonde vroeger een blok verder. Het plan uitgelegd en, maar ik had nog wat geld nodig voor andere dingen. Dus toen zei hij: het plan ziet er gewoon goed uit en ik ken de winkel ook en het bedrijf goed, ik ken Van Gelder goed, als jij dat voor elkaar krijgt dan gaan we het doen. Dus ik op een verjaardag wat vertellen en toen kwamen drie mensen die zeiden van: ik wil jou ook helpen en binnen korte tijd had ik het budget rond.

Cor

Kijk. Wat vond je er het spannendst aan?

William

Beginnen.

Cor

Ja?

William

Ik wist dat ik zou slagen. Daar had ik geen enkele twijfel over, dus dat vond ik niet spannend. Het spannendst is -

Cor

En bedoel je dan: slagen, je wist gewoon dat je genoeg zou verkopen? Of wist je -

William

Ja, ik wist als ik de kans zou krijgen, als iemand mij die kans zou geven, want ik had niet veel eigen middelen, ik kom ook niet uit een rijk gezin, dat mijn vader kan zeggen: hier heb je het één en ander, maar ik wist als iemand mij die mogelijkheid zou geven, dat het goed zou komen. Dus ik heb dat niet als zeer spannend ervaren. Wel meer enthousiasme, dat ik dacht van: wauw, het gaat gebeuren. Ik kan me nog herinneren dat ik eindelijk de bank aan de telefoon had: het is rond. Dat ik heb lopen gillen in mijn eentje in de woonkamer van: yes! Maar ik heb dat nooit - wat misschien het meest spannend was: krijg ik een financiering bij de bank. Gaat iemand met mij mee, zien ze mijn potentie. Dat vond ik het spannendst. Maar uiteindelijk de winkel starten, ik had al zoveel ervaring opgedaan, dat zag ik helemaal zitten.

Cor

En thuis? Achter elke geslaagde ondernemer staat een sterk thuisfront zeggen ze wel?

William

Ja, die hebben mij altijd gesteund. Die hebben dat ook gezien destijds van: dat is jouw droom en daar gaan we voor. Alleen maar lof hoe dat opgepakt is. Dat ga jij doen en we hebben wel besloten dat zij haar baan hield en ik de mijne, zodat als het iets met mij minder ging dat zij inkomen had, dat werd ook vanuit de bank geadviseerd, maar nee, dat ging gewoon mee.

Cor

Je zit hier in een mooie winkelstraat, maar je moet natuurlijk wel hopen dat mensen naar je toekomen. Als vertegenwoordiger kon je natuurlijk de boer op, kon je de boel slijten. Hoe vaak heb je hier gezeten van: zal er wel iemand komen?

William

Eigenlijk is het vanaf dag één gaan lopen. Kijk, ik had het voordeel, wat groot voordeel was, Van Gelder had gewoon een heel goedlopende herenmodezaak. En wij zijn samen in de krant gaan staan, nu heb ik binnen Dronten ook wel een groot netwerk, dus dat is eigenlijk meteen gaan lopen. Dat heb ik niet gehad. Niet in Dronten gehad, laat ik het zo zeggen.

Cor

Dus geen slapeloze nachten.

William

Nee.

Cor

Ga je altijd fluitend naar je werk?

William

Nou, altijd fluitend, wel vaak.

Cor

Ben je een ochtendmens of een avondmens?

William

Avondmens, ja.

Cor

We zitten nu ’s avonds, dus dat is goed. De setting is goed.

William

Hoe later hoe beter. Absoluut een avondmens.

Cor

En ben je gelijk met personeel begonnen?

William

Ja.

William

Ja, het mooie was destijds, Lisette en Tineke, Lisette werkt nog steeds voor mij, die werkte ook bij Van Gelder, dus ik heb ik opgebeld van: “ik ga de winkel overnemen, wil je met mij mee?” Dus dat is vanaf dag één twee parttimers en twee weekendhulpen, ja.

Cor

Wat voor baas ben je?

William

Ik vergelijk altijd twee mensen. Ik vergelijk altijd Louis van Gaal met Guus Hiddink. En Louis van Gaal is iemand die alles in de hand wil hebben en het zelf heel goed doet. Ik heb enorm veel bewondering voor die man. Maar Guus Hiddink is eigenlijk iemand die heel sterke mensen om zich heen zoekt en het wat meer uit handen geeft en ik ben meer een Guus Hiddink type.

Cor

Oké. En als ik dat aan je personeel vraag, wat zeggen die dan? Noem eens een paar kenmerkende dingen, waarvan ze zeggen: die William -

William

Laatst kreeg ik een heel mooi compliment van Ingrid, dat is een beetje mijn rechterhand hier en die zei: “Als ik de detailhandel uit ga, of bij jou stop, dan denk ik niet dat ik in een winkel ergens anders zou werken omdat de vrijheid die ik bij jou krijg, niet zo snel ergens anders krijg”.

Cor

En is dat een compliment?

William

Dat was in dit geval absoluut een compliment.

Cor

Mooi, mooi. 2006 hier begonnen -

William

In Kampen. In 2006 ben ik hier begonnen.

Cor

Ja, nee, 2006 hier begonnen in Dronten en 2017, dat had ik ook gezien, ben je detaillist van het jaar geworden in de gemeente Dronten, dat is een ondernemersprijs van OVDD, dus dat is dan na elf jaar.

William

Dat was ook de eerste keer dat de detailhandel-prijs werd uitgereikt. Hiervoor had je altijd de ondernemer van het jaar, en daar kwamen weinig detaillisten voor in aanmerking en omdat bedrijven in Dronten er omheen steeds groter werden. Toen hebben ze gezegd: daar moeten we misschien wat in veranderen om ook de detaillisten wat meer onder de aandacht te brengen, dus er kwam toen voor het eerst een verkiezing detaillist van het jaar en als je dan meteen genomineerd wordt en hem dan pakt, ik was wel zeer trots daarop.

Cor

Dat is erkenning, ik bedoel, dat is toch, dat is toch in de gemeente dat er gestemd wordt. En in datzelfde jaar, 2017, kwam Kampen vrij. Als je op één locatie bent, daar ben je dan waarschijnlijk altijd, maar, nu moet je op een gegeven moment - hoe zag je het zitten?

William

Ik heb natuurlijk ook in 2009 een jeans winkel geopend aan de overkant. Daar heb ik inmiddels weer samen één winkel van gemaakt, dat is een goede keus geweest trouwens om dat te doen. Maar ik kwam er heel snel achter, dat als je twee totaal verschillende dingen doet, dat het veel lastiger is dan dat je twee keer hetzelfde doet. Dus in Kampen kon ik letterlijk kopiëren wat ik in deze winkel deed. En inmiddels dus ook met de jeans winkel integreren in dit, kan ik letterlijk hetzelfde kopiëren in Kampen. En dat is makkelijker dan een hele nieuwe markt aanboren. En wat is nieuw; het is best wel bijzonder om met de jeansmarkt, inmiddels is dat wel bij elkaar gevoegd, maar toen ik daar nog mee begon, was een hele andere afdeling dan de herenmode. Inmiddels is dat gewoon één wereld geworden, maar dat was het niet.

En ik heb ook wel eens gedacht aan dames bijvoorbeeld. Maar dat is zo’n andere tak van sport en met inkoop ook, je ziet bijna helemaal geen dames, dat zijn aparte vertegenwoordigers, aparte agenten die dat doen en ik ben hier gewoon sterk in. Dus uiteindelijk dat ik in Kampen hetzelfde kon doen, was voor mij dat ik wel zoiets had van: de inkoop is hetzelfde, ik heb hetzelfde bedrijf maar ik koop meer in. Dat weet ik, ik hoef er niet anders over na te denken.

Cor

En is de doelgroep anders? Mannen tussen de -

William

Wij kunnen mannen aankleden van 25 tot 80, 90 jaar. En alles daar tussenin.

Cor

Wat is een typische Williams-klant?

William

Een typische Williams-klant is dan iemand die, ik zeg altijd: mijn beste klant is iemand die niet zoveel zin heeft in winkelen, maar wel gewoon goed geholpen wil worden, dat de service goed is en die gewoon goede kleding wil. Wij hebben best veel mensen die komen naar mij, die weten gewoon: ik weet gewoon dat het goed is, ik koop hier mijn kleding, ik ben in één keer klaar, vinden ze ook vaak prettig, het duurt niet te lang, we hebben er nog een lolletje bij en dat is eigenlijk mijn klant. Wij hebben zo ontzettend leuk contact met onze klanten en dat heb ik ook gemerkt in coronatijd natuurlijk wel dat - mensen waren zo loyaal aan ons. Dat zal ik niet snel meer vergeten.

Cor

Nee, nee. Leuk, leuk. En je vertelde net dat je echt hebt gekozen voor de mannenmode en je daar dan nog verder in wilt specialiseren. Is er ook een move geweest, eerst zag je natuurlijk nog allemaal mannen met stropdassen, hoe is dat verlopen?

William

Dat is de laatste jaren heel snel gegaan door corona. Daarvoor kon ik nog altijd heel goed de pakken verkopen, en we verkopen nog steeds redelijk pakken, maar het is echt wel veranderd. Het is natuurlijk veel meer casual geworden en de laatste jaren nog veel meer. Wij verkochten heel veel leuke overhemden met binnenkantjes, hoge boorden, in het verleden heel veel colberts verkocht. Alleen twee jaar geleden kwam corona en iedereen die een leuk colbertje of een overhemd had, die kwam thuis te zitten achter de computer.

Cor

En ze zien er nog steeds schitterend uit.

William

Dus wat je zag gebeuren is dat mensen, die gingen gewoon in een sweater of een polo achter hun computer zitten. Ja, want wie zag ze? Je hoefde niet het kantoor in, je had bijna geen meeting, of als ze een meeting hadden een overhemd is prima. Dus je ziet dat er een kentering is gekomen. Wat loopt er heel goed? Jacks, mensen willen even buiten een ommetje maken, jeans doen het goed, chino’s, wat nettere broeken wel, veel truien, maar een net colbert en een leuk overhemd, ja, hoeveel bruiloften zijn er niet doorgegaan, feestjes en partijen. Die kant van onze herenmode heeft het heel zwaar. Ook leveranciers. Van Gils bijvoorbeeld daar is de stekker uitgetrokken. Dat was toch een grote naam. Ik zie daar wel weer kansen voor in de toekomst, maar je ziet wel, iedereen houdt daar toch wel rekening mee met inkoop: hoe moeten we het gaan inkopen, want er is nu eenmaal minder vraag naar één product en meer naar het andere.

Cor

Ook jullie moeten bedenken wat je in wilt kopen voor het volgende seizoen, jullie zijn de trendsetters dan toch?

William

De trendsetters zijn natuurlijk de merken, maar wij moeten daar voor onze klanten het beste uit halen. Ja en je ziet ook dat leveranciers waarbij ze eerst bijvoorbeeld vijftien of twintig colberts uitbrachten en nu nog maar acht uitbrengen of zo. En daar moeten wij gewoon de goede van inkopen. En wij hebben altijd nog wel leveranciers waar we wat kunnen bijhalen normaal gesproken, maar de voorraden zijn, dit seizoen zeker bij dat soort merken, wel veel minder geworden. En ik denk dat dat wel weer gaat komen, maar als corona, als we echt over het hoogtepunt heen zijn, dan geloof ik wel dat er aardig wat feestjes gevierd worden en dan komt die markt echt wel weer. En dan staan wij wel weer vooraan om dat weer op te pakken.

Cor

We hadden het net in het voorgesprek over de breedste schouders, die krijgen het zwaarst te verduren. Die krijgen ook het meeste te dragen. Jij hebt afgelopen jaar nogal wat dingen voor de kiezen gehad. Eén is volgens mij: scheiding en twee corona. Welke heeft er voor jou het meest ingehakt?

William

De scheiding.

Cor

Wat gebeurt er met jou als ondernemer, heb je dan nog wel zin in ondernemen? Of vluchtte je erin?

William

Nee, dat komt zo, mijn ex-vrouw en ik hebben nog heel goed contact, we hebben er ook alles aan gedaan. We zijn in relatietherapie geweest, heel hard geknokt, maar er komt op een gegeven moment een punt dat knokken, dat je allebei zo moe bent dat dat niet meer wil. Dus ik heb dat als zeer zwaar ervaren, ook naar mijn kinderen toe, ook wel met hun gedeeld hoor, dat is de andere kant, het contact met de kinderen is nog intensiever geweest. Ik denk dat zowel, als ik naar mezelf praat, maar ook als ik naar mijn kinderen luister dat dat met mijn ex-vrouw ook zo is. Maar dat heeft er wel voor gezorgd dat ik in een soort cocon kwam te zitten, dat ik niet meer, ik zat zo vast in mezelf en daar druk mee, dat niet de voelsprieten meer alle kanten opgaan. Dus dat heeft zeker effect gehad op mijn ondernemen, ja.

Cor

Want je hoofd zat dan gewoon zo vol dat je kansen en dergelijke -

William

Ja, die zie je niet meer.

Cor

Die zie je niet meer.

William

Nee, maar dan -

Cor

Vond je het dan ook moeilijk, je staat in de winkel, om dan je blije gezicht op te zetten? Of kon je wel redelijk -

William

Jawel, ik heb mijn werk ook altijd als zeer mooie afleiding gezien. Ik vind mijn werk gewoon fantastisch. Het contact met mensen ook. Ja, het doet gewoon veel met je. Maar ik heb gewoon een ontzettend mooie groep mensen om me heen in de winkel. En daar heb ik natuurlijk vanaf - wij kennen elkaar zo goed, dus daar heb ik wel heel veel mee gedeeld. En zij hebben het hele traject, ja toch een beetje meegemaakt en ik heb ook moeten zeggen op een gegeven moment: ik moet een klein stapje terug doen, iets minder hard gaan lopen, want anders ga ik het niet volhouden. En toen hebben ze dat prachtig opgepakt, ja alle complimenten voor hun, daar ben ik heel dankbaar voor.

Cor

Wat gaat William doen als hij te vol in zijn hoofd zit? Wat ga je dan doen? Nog harder werken?

William

Ja, dan ga ik en harder werken, maar ik raak ook in mezelf gekeerd. Dus ik ben dan lastig te benaderen voor een ander. Ik zie een ander dan minder. Dus dan kom ik vast te zitten in mijn hoofd en blijf maar malen, waardoor ik niet zo goed zie, altijd zie wat een ander doet, zeg maar, voor mij in dit geval in de winkel, of iemand die - collega’s die zo hard hebben geknokt om de winkel overeind te houden, ik heb natuurlijk wel meegeholpen, maar zij hebben dat ook gedaan. Ja, spreek je dan altijd de waardering naar ze uit? Zie ik het altijd dan? Ik denk het niet dat ik dat altijd gezien heb, dat heb ik ook wel gehoord hoor. Daar kunnen we ook goed over praten.

Cor

En welke rol heeft het geloof daarin gespeeld bij jou?

William

Ja, het geloof is voor mij enorm belangrijk geworden. Ik was vroeger wel gelovig, ik ben ook christelijk opgevoed. Maar op een gegeven moment ga je ondernemen en als het je heel goed gaat, ga je ook een beetje in jezelf geloven.

Cor

Daar zou God toch niks op tegen hebben, zou ik zeggen.

William

Nee, die heeft daar niks op tegen, maar het heeft wel bepaalde proporties, maar ik heb dus zowel privé wat gehad als ook in corona, en in corona hebben we - ik woonde een week op mezelf en toen moest de winkel dicht en die is vier maanden dicht geweest. Dus je ziet ook je financiële, wat je hebt opgebouwd zie je gewoon verdampen. En dat heeft voor heel veel stress gezorgd van: jongens, we doen het aan de ene kant goed, maar ja, je kan er niks aan doen. En tijdens mijn scheiding ben ik op een gegeven moment op mijn knieën gegaan en heb ik gezegd van: hier ben ik, ik weet niet meer hoe ik het moet doen. En vanaf dat moment heb ik gevoeld dat Hij er was voor me, en dat het steeds weer beter gaat.

Cor

En is dan het resultaat dat je de lol weer in het ondernemen kreeg, of dat je in één keer kansen zag?

William

Dat gaat geleidelijk. Het begin met als je iets ernstigs meemaakt, ik denk dat veel mensen een scheiding meegemaakt hebben. Maar in mijn geval, ik vond het zeer heftig. Ik heb het als een slijtageslag ervaren van: ik vond het een heftige periode. Het begin is dat je langzaam weer wat dingen ziet, zowel in je relaties als in de winkel en langzaam weer opkruipt en ziet dat Hij met je meegaat. Er wordt ook wel eens gezegd: scheiding en geloof dat mag niet samen, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat Hij zei: het is goed zo en ik ga met jullie mee. Zowel met mijn ex als met mij mee.

Cor

Misschien wel wat minder gescheiden van God gaan leven?

William

Ik ben veel dichterbij Hem komen te staan. En ook dichterbij mezelf komen te staan, dat zeker.

Cor

Ja, mooi. Heb je in die tijd ook wel met andere ondernemers hier het wel eens over gehad? Met andere christelijke ondernemers van: hoe heb jij dat gedaan? Of ben je iemand die dat zelf wel met God uitmaakt?

William

Ja, ik heb toevallig een goede vriend die ondernemer is en met wie ik de Vier Musketiers gedaan heb en ook meegedaan aan 4M Academy en een jaar lang leiderschapstraining. Aan hem heb ik veel gehad, ja en ik heb ook gewoon best veel vrienden en het is niet - het geloof is heel belangrijk voor mij, maar ik kan ook heel goed praten met vrienden van mij die niet gelovig zijn. En daar kan ik ook heel veel uithalen. Dus ja, het is super belangrijk, maar ik wil ook wel nuchter blijven in het feit van dat mensen die niet geloven er dan in één keer niet meer voor mij zijn, die zijn er ook voor mij geweest, zeker. Ik heb heel veel vrienden en ook familie gehad die mij ook enorm gesteund hebben.

Cor

En op last van de overheid word je winkel dan dicht gedaan. Van: je mag op die manier die jij zo graag wil, mag je je geld niet meer verdienen. Dan ben je christen en ga je dan naar de overheid luisteren?

William

Dit vind ik een ontzettend zwaar dilemma, zo heb ik dat gevoeld. Zeker de laatste keer ben ik, mag je weten, op afspraak open geweest voor een aantal mensen. Ik heb ook mensen die belden: ik heb een begrafenis. Ja, ik kan toch niet: ja, hier heb je een pak. Dat gaat niet. En ik vond het ook zeer onrechtvaardig. Ik heb het als zeer niet oké gevonden. Ik heb dat ook op LinkedIn flink laten merken. Kijk, bij ons is het probleem nooit geweest. Ik heb nooit vijftig mensen tegelijk binnen. Daar zijn wij de winkel niet voor. Als ik een keer vijf, zes stellen binnen krijg, dat is doordeweeks al helemaal niet, tegelijk dan ook, dus ik vond het, ja, ik heb dat als zeer erg ervaren. Weet je, de supermarkt loop je plat, op scholen lopen ze elkaar voor de voeten, maar ik moet mijn winkel dichtgooien? Terwijl wij helemaal geen probleem hebben. Wij konden prima op anderhalve meter ons werk doen, wist je dat er nooit één besmetting geweest is? Mijn collega’s niet, ik niet, dus dat voelde als onrecht. Dus ja, en er wordt natuurlijk wel gezegd, wat is - ja, weet je, ik ben wel iemand, ik ben wel christelijk, maar dat wil niet zeggen dat ik nooit wat doe, dat wordt altijd wel gezegd: dan mag je ook niks meer doen, ja, zo werkt het niet.

Cor

Gewoon een christelijke boef ben je dan?

William

Nou ja, precies. Ja, je mag ook best wel voor jezelf opkomen toch? Voor je bedrijf, waar je het voor doet en ja, dat wil niet zeggen dat ik niks doe. We zijn bereid geweest om met mondkapje of op afstand mensen te helpen die dat willen. Er zijn ook mensen bij mij binnen geweest die zeiden: dat hoeft van mij niet. Dat vinden wij allemaal prima, maar ja, ik heb heel veel mensen ook vanuit de kerk gehad hoor die zeiden: we willen langskomen, we willen jullie helpen, dus ik denk dat het eigenlijk niets met christelijk zijn te maken heeft, het heeft meer te maken met het onrechtvaardigheidsgevoel. Zo heb ik het wel gevoeld, ja.

Cor

Heb je dan als winkelier hier ook wel eens richting de gemeente, hun opgezocht en gezegd: die boa’s laat die maar lekker thuis - Is er overleg geweest?

William

Er is vanuit de gemeente Dronten helemaal niet zoveel gecontroleerd. Ik denk dat dat in Dronten - en ik moet zeggen in Kampen ook. Die hebben echt niet daar met een boekje bij iedereen boetes uitgedeeld, die hebben ook wel dingen gelaten. Er is contact geweest en dan kwamen ze binnen en overlegden we eens een keer wat en die hebben echt - kijk, als er dertig mensen in de winkel staan, dan snap ik het. Maar kijk, ondernemers willen ook niet dat ze een bekeuring krijgen. Dus die willen zich echt wel aan die afspraken houden, alleen dichtgaan?

En wat is essentieel. Ik snap dat je daar één lijn in moet trekken, maar als je de Jamin en McDonalds open kan, en wij moeten dicht, dat is net als de horeca, negen maanden dicht. Ik bedoel, ik heb stress gehad, maar negen maanden dicht, die mensen, ik heb een horeca jongen uit de kroeg, die zei: het potje van het pensioen is op, het potje vakantie is op, het potje voor onvoorziene voorzieningen is op, alles is op, ik heb alleen mijn huis nog. Alles is op, gewoon weg, afgebroken.

En ik heb dat bij mij in de branche ook gezien, hoeveel stress dit oplevert. En het is natuurlijk de stress binnen die winkelier, maar dat komt ook bij zijn partner en bij zijn kinderen terecht.

Dat is natuurlijk veel omvangrijker dan die ene persoon. En wat dacht je van de mensen die voor je werken. Die in de horeca werken of wat dan ook, die hun baan kwijt zijn, hun inkomen, die ook weer een gezin hebben. En ik snap wel dat er een gedeelte gedaan moest worden, maar die tweede lockdown had volgens mij niet, hadden ze, in mijn ogen, heel anders aan moeten pakken.

Cor

Zit er nog een politieke carrière dan in, William?

William

Poe, politiek interesseert me wel, maar daar denk ik niet echt over na. Daar heb ik niet echt de tijd voor ook. Maar wie weet later.

Cor

Op een gegeven moment liep ik hier door de winkelstraat en zie ik dus dat je je winkel helemaal verbouwd hebt en alles vernieuwd hebt, dus op zo’n moment denk ik dus, of klanten, er is dus nog wel geld. Het is mooi als er een potje is, als er gespaard is en ik spreek best veel ondernemers die allemaal zeggen: ik draai eigenlijk hartstikke goed. Ik denk dat er een grotere categorie ondernemers is die beter draaien dan ooit en dat er misschien maar een kleine categorie is, dat je het echt heel slecht heeft.

William

Maar praat je dan over ondernemers die in de mode, spreek je die? In de kledingwinkels of praat je met aannemers of met supermarkten, je kunt natuurlijk heel goed zien welke branches het heel goed doen. Nu moet ik zeggen: we hebben in 2021 een redelijk jaar gedraaid, dat kwam ook omdat de meeste overheidssteun die we nog vanuit 2020 kregen, die kregen we eigenlijk pas in mei 2021, hebben we het grootste bedrag gehad, dus eigenlijk als je die verdeeld over twee jaar, omdat dat bedrag in mei binnen kwam, dat scheelde een stuk. Niet alles hoor, want het is een druppel op een gloeiende plaat en vanaf dat we weer open mochten, mei tot en met november, toen heb ik wel heel goed verkocht omdat de klanten wel een soort inhaalslag maakten en het ook gunde van: wij komen bij jou. Dus dat is mooi, maar geloof mij maar, elke winkel heeft afgelopen twee jaar nog lang niet terug verdiend wat ze verloren hebben.

Cor

En je hebt ook de move gemaakt richting een webshop.

William

Ja.

Cor

Wilde je er wel aan?

William

Een webshop is lastig. Ik hoor het ook bij ons in de branche, er zijn weinig bedrijven - iedereen koopt wel via webshops, maar geloof me, in de kleding zijn er maar heel weinig bedrijven die er winst maken op een website, dat is enorm bewerkelijk. 50 - 60 % van wat je verstuurt, komt ook weer terug, moet je weer terugbetalen. Je hebt zeg maar voor 20% omzet, want daar praten we ongeveer over en 100% werk. Maar daarin kun je zien in Dronten hoe saamhorig we zijn, Dirk Visser van VWA, die wil ik hier wel hardop noemen, vriend van me geworden eigenlijk door het zaken doen. Ik doe veel bij hem, hij maakt mijn website, hij maakt al mijn advertenties en die is gewoon bij me gekomen van: ik ga je helpen in de coronatijd, ik ga een webshop voor je neerzetten en daar heb ik heel weinig voor betaald.

Cor

Zodat er wel een bepaalde flow kon blijven.

William

Ja, om mensen te helpen. Ik heb wel iets van omzet een beetje, maar fantastisch hoe je dan met elkaar die samenwerking aangaat. Maar, een webshop, als je kijkt naar mij als persoon, ik wil het liefst de mensen in de winkel ontvangen. En de mensen die bij mij kopen, die kopen ook het liefst in de winkel. Die komen liever in de winkel dan - en ik moet zelf zeggen, ik koop zelf ook wel eens wat in de webshop, maar dan heb ik daar niet een - als dat dan binnenkomt in een doosje dan heb ik niet dat wauw-gevoel en als ik het in de winkel koop en ik krijg een uitleg, dan heb ik dat veel meer. Dus ik heb daar geen beleving bij. En dat zie ik ook als klanten in de winkel zijn, mensen zijn ook veel - ik pas dat erbij, zien ook veel meer: dat staat er leuk bij, dan wil ik dat erbij.

Cor

Wat makkelijker om ideeën of je brengt ze op een idee.

William

Het is ook een heel ander sfeertje. Als ik hier met een bakje koffie met een klant zit, even praten. Het mooie is: mensen vragen aan mij hoe het gaat, maar het zijn ook mensen aan wie ik het vraag en dan komt er een mooi gesprek uit. Het is niet alleen - ik heb een heel mooi voorbeeld van een wat oudere man, die op het Heuvelpark hier woont, die zegt: de winkels zijn voor mij niet alleen kleding kopen, het is voor mij ook een uitje. Anders zit ik de hele dag achter de geraniums, achter het raam. Het is gewoon een stukje sociaal netwerk wat je hier in het centrum doet.

Cor

En is het zo dat je meer begeleid bij aankoop dan dat je iets verkoopt?

William

Ja, steeds meer.

Cor

Het is hier een beleving.

William

Wij staan hier nu vijftien jaar, eind augustus bestonden wij vijftien jaar, we hebben zoveel vaste klanten die je gewoon kent, je weet wie ze zijn, je weet een beetje wat ze gekocht hebben, wat hun interesse is, er komen ook nieuwe klanten hoor, daar gaat het niet om, maar ja - dat is ook hetgeen wat we doen. Ik heb wel eens een keer gehad dat iemand boos was - jij bent vergeten om een goed paar sokken erbij te doen. Zat ik daar. Terwijl sommige mensen - je moet dat erbij, je moet sokken verkopen. Nee, wij moeten niks, wij doen dat samen met die klant en dat is gewoon heel erg leuk.

Cor

Maak je ook wel eens fouten?

William

Ja, ieder mens maakt fouten, dus ik ook.

Cor

Heb je iets waarvan je echt zegt: dat heb ik, de laatste twee jaar, als ik terugkijk, dan had ik dat anders moeten doen?

William

Zakelijk hebben we het nu over?

Cor

Ja?

William

Dan denk ik dat ik door hetgeen wat ik meegemaakt heb, soms te weinig aandacht heb gehad voor mijn mensen, die voor mij werken. Te weinig waardering, te weinig gesprekken. Dat is later wel weer gekomen, alleen ja, maar ja, op een gegeven moment is dat lastig als je in een bepaalde fase zit, dan heb je die ruimte ook, maar dat had ik graag anders willen doen.

Cor

Maar, waarom? Dat hoeft toch niet? Je mag toch ook een halfjaar of een jaar afschalen?

William

Dat is wat ik voel, omdat ik gewoon ontzettend waardeer wat ze voor mij gedaan hebben. Dat meen ik oprecht. Ze zijn er altijd voor mij geweest. En of ik er nu wel of niet ben, die winkel draait altijd door, door hun en dus. Ik kan het niet alleen, dat is wel gebleken dus soms die waardering en die geef ik wel steeds meer weer, maar dat had ik graag anders gezien.

Cor

Van wie zou jij graag meer waardering willen?

William

Poe, nou, eigenlijk vind ik wel dat ik genoeg waardering krijg.

Cor

Dat is ook mooi, ja.

William

Ik ben niet iemand die voorop hoeft te lopen, nee.

Cor

Dat is waarschijnlijk degene die hier weer lachend de deur uitgaat, dat -

William

Ja, dat is toch prachtig.

Cor

We hadden het net ook al even over het coachen, je hebt zelf een coachtraject gedaan bij de Vier Musketiers.

William

Ik heb meerdere coachingstrajecten gedaan, ik heb ook Peter Bentum, ik weet niet of je die kent, die heeft een jaar met mij meegelopen als bedrijfscoach, in het mij coachen van: hoe doe ik dingen en hoe reageren mijn collega’s daarop? Dus ik ben ook daadwerkelijk aan de slag geweest met de winkel en met mezelf en daarna heb ik nog een persoonlijke coach gehad voor een stukje verwerking. En nog een jaar leiderschapstraining bij de Vier Musketiers, dat is een christelijke organisatie, dus ik heb wel aardig wat gedaan.

Cor

Als je naar jezelf kijkt, hoeveel tijd in de maand werk je dan aan jezelf en aan je bedrijf? Is dat een dag in de week, een dag in de maand, of -

William

Dat ik met mezelf bezig ben geweest?

Cor

Ja.

William

Dat is in die laatste vier jaar bijna elke dag wel geweest. Dan praten we over een traject van ongeveer vier jaar. Begonnen met relatietherapie, daarna de Vier Musketiers, daarna nog een goede coach hier in Dronten, ja, heel veel met mezelf bezig geweest, ja.

Cor

En zou je twee of drie dingen kunnen noemen waarvan je zegt: daar ben ik in veranderd?

William

Ja, ik ben veel dichterbij mezelf komen te staan weer en -

Cor

En hoe ziet dat er dan uit?

William

Dat ziet eruit, dat is geen verwijt, als je niet lekker in je vel zit en je probeert er alles aan te doen om je relatie te redden, dan ga je zover en dan vergeet je wel eens jezelf. Wat logisch is, het is ook geen verwijt, maar dat gebeurt gewoon zo. Aan de ene kant is het mooi dat we er alles aan gedaan hebben, dus dat kunnen we ook allebei zien.

Ik denk dat ik veel opener ben geworden, ik kan veel praten over wat me gebeurd is, want ik merk dat er best wel veel schaamte is, vooral bij mannen over relatieproblemen en zo en als je daar open en eerlijk over vertelt, nou, dan zijn veel mensen ook wel bereid om daar naar te luisteren. Als je een eerlijk gesprek hebt moet je eens kijken hoeveel mensen daar tegenaan lopen, maar ook zakelijk dingen.

Laatst, ik stond in de Handel & Wandel in het laatste stukje van kom maar op. Later belde een jongen op, die zegt: mag ik eens met je praten, een jonge ondernemer. Toen zaten we twee uur te kletsen. Over zijn onderneming, over wat ik heb meegemaakt, hij had wat vragen, hij wilde door groeien, hoe ik dat zag, ja prachtig.

Cor

Wat zou voor jou een ideale ondernemer zijn om te helpen. Dat je bijvoorbeeld zegt: iemand die zich durft kwetsbaar op te stellen?

William

Dat mag een ondernemer zijn, maar dat mag ook iemand zijn die geen ondernemer is, maar ja, ik heb laatst een keer iemand geholpen die de financiën niet op orde heeft. Ben ik eens mee gaan kijken van: waar zit jouw probleem? Die heb ik geholpen door een plan voor de komende twee jaar te schrijven van hoe daar uit te komen. Laatst die ondernemer ook, die had zoveel ideeën, maar toen zei ik op een gegeven moment: pas op, je hebt zoveel ideeën en je doet het samen met je vrouw, ja, veel meer kun je volgens mij niet aan. Maak eerst af hetgeen wat succesvol is, zoek er op een gegeven moment iemand bij die dat stukje van je over kan nemen en ga dan weer verder. Maar pas op dat je niet jezelf voorbij loopt, want als je van alles wat doet, alles een beetje, dat herken je misschien zelf ook wel, dat gaat ook niet werken.

Cor

Wat ik over je las inderdaad: ik maak eerst af waar ik mee bezig ben en ik zorg eerst dat het goed loopt, dan pas focus ik me op wat nieuws. Had ik dat maar meer gedaan in mijn ondernemersleven. Dus ik zag altijd nieuwe kansen en nieuwe dingen, ja. Heb je nog een andere fout waarvan je zegt: dat is eigenlijk iets, dat zou ik nooit meer doen. Misschien wel vanwege je geloof, dat je toch echt bewust wat andere keuzes maakt?

William

Ik heb het gezin altijd wel voorop gesteld, maar dat doe ik nog steeds, daar heb ik altijd veel tijd aan besteed. Zakelijk, ja dat heb ik bijvoorbeeld wel geleerd bij de bedrijfscoach ook wel en ook vanuit de Vier Musketiers, leidinggevende is twee dingen. Als je wat meer verdient is prima, maar als het slecht gaat moet je ook de klappen vangen. En ik heb bijvoorbeeld niet aan mijn collega’s gevraagd om een loonoffer, nee, dat heb ik zelf gedragen. En daar sta ik wel 100% volledig achter.

Cor

Mooi dat je ook gezegend bent dat dat kon. Ik bedoel, als het geld op is -

William

Dat was ook wel zo, maar alleen ik heb het kunnen redden, dus ja.

Cor

Nog even over die corona, ik hoor: je sport veel, heb je dat nodig om je hoofd leeg te maken, of heb je nodig om -

William

Dat doe ik nu een jaar, want iedereen die gaat scheiden gaat sporten, maar ik heb een paar jaar geleden bewust de knop omgezet omdat ik hiervoor altijd aan het jojoën was, eten, lijnen, eten, lijnen, ging niet werken. En op een gegeven moment heb ik gedacht: die knop moet om dus ik ben bewuster gaan leven. Ik drink zeker nog een biertje en een wijntje, maar ik probeer wel op mijn voeding te letten en te sporten. Dat maakt mijn hoofd leeg, dat vind ik prettig. Ik kan dan echt even - me time zoals ik dat noem.

Cor

En dat doe je ’s morgens, ’s middags, tussen het werken door?

William

Nee, ik doe dit op de maandagochtend en dinsdagochtend. Dinsdag is mijn vrije dag, en maandag zijn we natuurlijk gesloten en de rest doe ik dat einde van de middag vlak voordat ik naar huis ga of een keer ‘s avonds, een keer ’s ochtends vroeg. Twee dagen heb ik vast en op de andere kijk ik even hoe het loopt. En donderdagavond met vrienden tennissen, een prachtige avond. Die houden we in ere, dus gewoon kijken wat daarin mogelijk is. En als het een keer niet kan is het ook goed.

Cor

Dronten, Kampen nu vier jaar, nog een jaartje of zeven en dan de derde vestiging?

William

Corona heeft er wel voor gezorgd dat ik gezien heb - dat heb ik ook geleerd - toen ik Kampen overnam, daarvoor waren we net verhuisd, dus ja, ik stap vol die financiering in. Die druk op de rekening courant die wil ik niet meer meemaken, wat ik meegemaakt heb door corona. Dus dan moet het financieel zo gezond zijn, dat ik het zelf zou kunnen doen. Maar op dit moment heb ik niet de intentie om nog even een winkel - dan zou ik eerder kijken hoe kan ik zo snel mogelijk schulden aflossen en leningen aflossen om het financieel sterk te maken. Dat is eerder een doel voor mij nu dan door te groeien naar nog meer panden.

Cor

En zit er bij je kinderen een toekomstige opvolger?

William

Mijn zoon is 16, die wil hierna, die doet nu examen HAVO en die wil hierna naar de KALO en PABO, dus dat is een heel andere tak, dus die zie ik dat niet doen. En mijn dochter is 10, die wil nog zo veel, die heeft nog wel tien banen die ze wil, dus dat gaan we wel zien.

Cor

Mijn dochter was 12 die zei: ik wil bij papa komen werken, maar dan wil ik wel de baas zijn. Ik zeg: daar komt niks van in! Dat gaan we niet doen.

William

Dat heeft ze ook wel eens gezegd: als ik dan bij je kom werken, word ik dan de baas. Ik zeg: we gaan het wel zien. Die is nog te jong. Niks moet daarin. Zou ik het leuk vinden? Jawel, ik zou het zeker leuk vinden, maar als ze het niet doen vind ik het ook prima. Ze moeten vooral hun eigen dingen, daar hun geluk in zoeken. Dat vind ik belangrijk.

Cor

Werk je over twintig jaar nog in dit bedrijf, met je bedrijf hier?

William

Ik ben nu 46, 66, nou dan ben ik wel pensioengerechtigd een beetje.

Cor

Misschien over tien jaar een coachpraktijk erbij?

William

Als ik nu iets zou doen van, naast de winkel, wat zou ik dan leuk vinden? Dan zou ik dat leuk vinden. En of ik dat nu meteen in een verdienmodel moet zetten, dat weet ik allemaal nog niet, maar één op één met mensen, ja, dat vind ik wel ontzettend leuk.

Cor

Heb je nog een tip, want we zijn de drie kwartier over, heb je nog een ultieme DGA ondernemerstip dat je zegt: als je dus, die jongen die laatst dan binnen kwam, dat je zegt: dat is wel heel belangrijk?

William

Wat ik in Handel & Wandel zeg en dat meen ik serieus ook, mij enorm geholpen heeft, enorm met jezelf aan de slag te gaan met coaching kun je vrije tijd creëren. Dus door uiteindelijk te weten: wie ben ik, waar ben ik goed in, waar ben ik niet goed in en daarmee aan de slag te gaan en de juiste mensen om je heen te zoeken die je daarbij kunnen helpen, creëer je vrije tijd voor andere dingen en ook een stukje ander ondernemerschap.

Cor

En wat is dan bijvoorbeeld iets wat jij niet meer doet, waarvan je zegt daar ben ik trots op?

William

Dat is dan een beetje onbewust gebeurd, of bewust, door wat ik meegemaakt heb, heb ik het echt wel heel zwaar gehad, zeker vorig jaar januari, na mijn scheiding bij Mirjam, de coach, en ik heb echt wel tegen een burn out aan gezeten. Ik heb het echt pittig gehad. En ik heb ook tegen mijn collega’s gezegd: ik kan het niet meer volhouden op deze manier, niet op dit tempo. Dus ik moet op sommige momenten een klein stapje terug doen. En het mooie is, door een stap terug te doen en in eerste instantie vond ik dat lastig, mijn klanten vonden dat lastig, maar inmiddels zijn ze eraan gewend, dus inmiddels is het zo dat de winkel heel goed door draait omdat ik gewoon ontzettend goede mensen om me heen heb. De klanten accepteren dat ook en ik kan me nu heel mooi verdelen over Kampen en Dronten. Dus ik doe de inkoop erbij, stukje Kampen, ik ben in Dronten, ik kan wat meer de overhead zijn. Terwijl hiervoor ik altijd meer, voor mijn gevoel, in de winkel moest zijn. Dus dat is eigenlijk gebeurd, dat is natuurlijk ook: hoe pakken je mensen dat op en dat hebben ze fantastisch gedaan. En de klanten pakken dat inmiddels ook op die manier goed op en dat is hartstikke mooi.

Cor

Dus je bent wat meer in plaats van werkgever, leider geworden in je eigen bedrijf.

William

En wel doen wat ik leuk vind, dus ik wil zeker niet - als ik teveel winkels zou krijgen, wat ik zeker niet kwijt wil is op de winkelvloer staan, want dat vind ik het allermooiste. Ik vind niks mooier dan een man in een mooi pak gekleed, of een leuke set te verkopen of een mooie winterjas, een bakje koffie erbij en een kop thee in mijn geval en leuk te kletsen. Dat vind ik het allermooiste wat er is! En dat wil ook blijven doen.

- van losbol tot ondernemer, techneut, ambitieus en op gevoel -

Vandaag ben ik in gesprek met Bart Weever, 36 jaar en bijna 6 jaar ondernemer en mede-eigenaar van Weever Bouw en Weever Sloop uit Kampen en IJsselmuiden. Bart is samen met zijn broer DGA van deze twee bedrijven en in deze en komende podcast vertellen beide heren vanuit hun eigen leven hoe ze ondernemer zijn geworden en hoe ze erin staan.

Net als zijn broer Jelle spreekt Bart Weever met respect over zijn vader. En hoewel beide broers allebei vertellen dat vader Bert de jongens niet gedongen heeft om het bedrijf in te komen heeft Bart ook niet de kortste weg naar het ondernemerschap gekozen. Na een technische vooropleiding in Zwolle ging Bart twee jaar intern op een machinistenopleiding in Harderwijk. Daarna werkte hij een periode bij Visscher Grondverzet in Mastenbroek als trekkerchauffeur en kraanmachinist.

Bart is altijd al een techneut geweest. Dat bepaalde zijn studierichting en ook nu hij ondernemer is heeft vooral de techniek zijn voorkeur. Dat echter school niet wat voor hem was, was voor hem al wel snel duidelijk. Hij is dan ook in zijn vaders sloopbedrijf weer onderaan begonnen als sloper en machinist. Hij is dan ook een man van de praktijk.

In 2016 nam Bart, samen met zijn broer Jelle formeel het plekje van hun vader over bij het bouwbedrijf en sloopbedrijf en de komende jaren willen ze dat ook financieel gaan doen. Bart is ambitieus en dit lijkt niet de laatste stap die hij wil nemen. Met het sloopbedrijf wil hij groeien en daarnaast ook wat in de handel gaan doen. Bart: “Ik ben het aan het klaarmaken voor de vijfde generatie. Het moet over te nemen zijn op het moment dat mijn kinderen dat zouden willen of die van Jelle of die van Suzanne of die Jose. Maakt niet uit wie maar in eerste instantie wel het liefst familie uiteraard want dat is ook het belangrijke onderscheidende punt van ons bedrijf”.

“Waar ik tegenaan loop is dat als je mijn ambitieniveau wegzet tegen bijvoorbeeld wat iets kost om dat te bereiken. Dan merk ik dat ik soms wel wat meer tussenstappen moet nemen om uiteindelijk die ambitie in te kunnen vullen. Ik wil daar gewoon al vaak wel te hard mee en dan kom je er dus achter dat hetgeen dat je wil niet realistisch is en dan loop je natuurlijk tegen de wereld aan dat het allemaal of gefinancierd moet worden of ja het geld moet ergens weg komen en dan is dat er misschien soms wel niet of juist wel en gaan we nou dan wel doen. Dus met name het verschil tussen ambitie hebben en financieel slash ambitie dat is wel een muur waar ik tegen op loop”.

Bart besluit de podcast met een tip voor familiebedrijven. Bart: “Ik denk dat je gewoon je eigen gevoel moet volgen. Je moet wel naar anderen luisteren dat is natuurlijk heel belangrijk, maar voorop moet wel staan, waar voel je je goed bij. Met name dat laatste dat is heel belangrijk anders kun je nooit goed functioneren, dus als je je goed voelt en het voelt goed wat je doet, nou ga dan ook daar vooral mee door en niet met andere dingen”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Bart Weever vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Bart Weever, we zijn hier op jou locatie in IJsselmuiden. En ik vroeg me al af waar kennen we elkaar van nou ik, heel veel jaren geleden in 1987 liep ik hier rond als werknemer van jouw vader. Was ik sjofel machinist en bouwden we de MBI fabriek in Kampen en zaterdags was ik hier in de garage aan het werk, samen met Leonard, Kees ik hoorde net dat hij Kees heette.

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Dus ik was ook in die tijd vanaf m’n 15e eigenlijk totdat m’n 16e in april ben ik jarig dus wist je dan aan het eind van het schooljaar word ik dan ook 16 zeg maar altijd, of dat is even zien einde van het ja einde van het schooljaar. Dus ik had bedacht van ik had al een jaar in de kassen gewerkt en dat vond ik ook niks aan en toen vervolgens auto’s wezen wassen, dat ging al wel beter. Maar ik had bedacht om bij Visser in Mastenbroek te gaan werken en daar op een tractor te gaan zitten, dus wat dat denk nou dan heb ik het mooi voor mekaar want dan hoef natuurlijk niet meer aan het werk want dan kan ik gewoon lekker rondrijden ipv werken.

Dus dat en dat natuurlijk ook in de school waar ik naar toe ging die keus die ik gemaakt had van joh ik ga gewoon lekker met de machines bezig. En die opleiding in Harderwijk die is 100% machinist opleiding dus je kunt daar je hart ophalen als het gaat om machines en techniek dus nou, dat is een 3 jarige opleiding was ik heb in dit geval voor de interne optie gekozen, dat houdt in dat je ik heb daar ook gewoond op school 2 jaar lang. Het 3e jaar was dan de volledige jaar stage lopen.

En dat was dan 4 dagen in de week en dan kon ik 5e dag in de week kon je ook nog een dag aan het werk zeg maar, dus en ik merkte ook aan mezelf dat ik het vooral leuk vond om die school wat te doen maar om ook gewoon lekker aan het werk te zijn dat vond ik wel prettig hoef je verder niet zoveel bij na te denken want dit was gewoon hetgeen waar je goed in was.

Cor

Bart

En gewoon met veel plezier en maar goed nadat school het Somacollege in dit geval toen toen ben ik gestopt met de opleiding toen was ik aan het werk voor mijn gevoel al in het 3e jaar en dat heb ik ook gewoon doorgezet. Want daar genoot ik eigenlijk wel van en dat vond ik toen ook prima en uiteindelijk natuurlijk de beslissing gemaakt om in het familie bedrijf te gaan werken met oog op lange termijn, dat je die zaak over wil nemen want dat had ik op m’n 20ste wel in de gaten dat ik dat wel wou dus nooit meer geen opleiding gedaan.

Cor

Bart

Cor

Bart

Maar dat is uiteindelijk wij hadden de vrije keus, we mochten zelf weten wat we wouden doen. En hij heeft gewoon gezegd ga gewoon lekker doen waar je zin aan hebt en als je het gevoel hebt dat je moet komen dan moet je bij me komen dus nou en zo geschiedde dus uiteindelijk 22 was ik volgens mij toen ben ik bij het sloperswerk begonnen uiteindelijk en zo is dat eigenlijk een beetje gegaan. Maar wel gewoon puur eigen keus, dus heel belangrijk.

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

vooral ook van de tijd dat ik op school was er was bijvoorbeeld een kroeg op school noem maar een voorbeeld d’r was natuurlijk gewoon gezelligheid, probeer je wel veel op te zoeken en het ging niet echt altijd heel veel over het werk ofzo of wat je in de toekomst wou, op dat niveau word daar ook niet over gepraat denk ik dus bij die jongens niet echt. Die jongens zie ik op dit moment ook niet meer, eentje nog misschien maar dat komt omdat hij ook ondernemer is geworden toevallig dus en daar sliep ik ook mee op de kamer, dat was ook wel de enige waar een beetje zoiets mee had van nou daar kon misschien nog wel eens een keer een vriend van me worden die ik misschien over 20 jaar ook nog eens een keer zie.

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

[korte pauze]

Cor

Bart

Op gebied van scholing taalkundigheid met zulk soort zaken liep ik natuurlijk wel achter, maar goed dat komt dan later wel dus ik denk dat eerst maar zien dat we dat vak beheersen want dan kan ik in ieder geval bij die klant vertellen hoe het werkt, en dan haal ik dat werk ook wel op dus ik denk dat is dan niet zon probleem. Begonnen gewoon op de werkvloer, ik was natuurlijk kraanmachinist op dat moment dus toen toch maar gewoon weer eigenlijk met de hand aan het werk gegaan.

Dus met de jongens mee, af en toe op de machine toch uiteindelijk vrij snel wel op kantoor beland want mijn vader had het druk en die had behoefte aan iemand die ging ondersteunen met calculeren, hij deed dat vaak nog met externe mensen, want toen bestond het slopersbedrijf nog uit mijn vader in dit geval en een uitvoerder, die ik overigens nu nog zelf aan het werk heb, en die ja daar moest een mannetje bij dus d’r ging iemand weg die zat daar en nou ja dat moest ik dan maar doen. Dus op m’n 23ste ofzo zat ik daar op kantoor en

Cor

Bart

En die gingen dat niet tegen mij zeggen want ik was natuurlijk zoon van de baas, en noem het allemaal maar op, dus een beetje het was niet echt een fijne situatie. Dus toen uiteindelijk ook nog besloten om los van de firma, waar ik dan nu natuurlijk eigenaar van ben, om los daarvan toch nog voor mezelf te beginnen in 2007. Toen ben ik een vestiging begonnen in Soest, slopersbedrijf, ja toen heb ik gewoon poosje met 2 jongens en mezelf gewoon gewerkt en van alles gedaan, ook gewoon daar natuurlijk nieuwe klanten gezocht. Mijn eerste gesprekjes met de bank natuurlijk op dat moment wel gehad van ja natuurlijk ja je moet even opstarten, dus toen je hebt had je natuurlijk 18 duizend euro nodig als je je eigen bv wou starten, dus dat moest ook even geregeld worden.

Nou dat lukt toen vrij simpel dat ging d’r in en dat ging d’r uit en dat was ook wel vrij simpel . maar goed ik had gelijk wel 2 jongens in dienst want ik denk dan moeten we maar gewoon gelijk n beetje gas geven dus nou zo gezegd zo gedaan. Busje gekocht alles gedaan en ik denk dat ik daar een jaar of 3 heb rondgelopen of 2.

Altijd toch wel weer die band met het familiebedrijf natuurlijk altijd wel kort gehouden dus ook wel daar ondersteuner zijn en daar ook altijd wel weer half in rondlopen en toch zien dat je je voelt je op dat moment toch al wel verantwoordelijk over dat bedrijf ik denk ja, als ik daar wat kan toevoegen dan doen we dat ook gewoon want je zien dan natuurlijk je ouders dat ze daarmee druk zijn en dan wil je daar je steentje bijdragen.

Altijd wel gedaan en ja toen ben ik denk ik na een jaar of 3 kwam stonden we eigenlijk op het punt van nou wat gaan we nou doen want ja ik was natuurlijk de vorige keer niet voor niks op kantoor gekomen en het veranderde daar wel wat maar ja mijn vader was op dat moment ook gewoon druk met andere dingen, je zag gewoon dat slopersbedrijf ook van ja daar moest ook gewoon wat meer aandacht in. Nou en toen had hij nog een overname gedaan samen met wat collega’s en dat was een bedrijfje uit Zwolle nah dat mislukte uiteindelijk ook helemaal compleet. En daar moest nog een jaartje wat dingen afgehandeld worden, dat heb ik toen nog gedaan.

Nou toen uiteindelijk wel gezegd van nou toch maar gewoon hierheen want anders dan dan kun je maar beter maar wijs verder gaan waar je zelf begonnen bent want dan gaat het hier ook van ons af.

Onderwijl was Jelle ook nog een keer bij ons begonnen bij bouwbedrijf dus we hadden eigenlijk die beide bedrijven wel een beetje in dezelfde fase, enne nou ja toen zijn van lief en lee natuurlijk gekomen waar we nu staan maar dus echt wel een beetje opbouwend geweest, altijd wel veel met de jongens bezig geweest. Ken al die jongens ook goed, natuurlijk nu inmiddels wel heel veel nieuwe mensen maar ja toch altijd wel met het vak bezig geweest en daar heb ik nu een hoop gemak van dat merk ik gewoon ik bedoel als, nu ook een paar dingen die doe ik zelf en dan is het altijd merk ik dat dat prettig is dus dat kan ik gewoon makkelijk doen omdat je het gewoon goed weet

en ik heb al genoeg mensen hier gezien ook die wel zeiden dat ze het konden maar dan toch op de technische inhoud dan dan gaat dat vaak niet omdat het toch ja slopen dat kun je nou een keer niet leren op een opleiding dus je moet in de praktijk wel echt doen om daar gewoon goed je ei kwijt te kunnen.

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

En voor de rest tuurlijk zijn er wel mensen geweest die advies hebben proberen te geven maar uiteindelijk ja je moet je eigen weg kiezen waar je je goed bij voelt en dan gaat dat dan moet dat ook vanzelf gaan. En wat je bij je klanten ziet das althans dat merken wij altijd natuurlijk he we zien natuurlijk wel om ons heen weer dat familiebedrijven waar geen opvolging is, ja je ziet dat een ondernemer daarmee worstelt en met andere mensen die over het algemeen zie je juist klanten van ons vinden het juist heel positief he die zien Jelle die zien mij rondlopen.

Die zien natuurlijk onze zusjes ook nog in het bedrijf rondlopen word heel positief uitgelegd. En het is natuurlijk ook gewoon als je een bedrijf hebt dat dat op zon manier kan voortbestaan dus ik zeg ook altijd ik ben het aan het klaarmaken voor de vijfde generatie moet over te nemen zijn op het moment dat mijn kinderen dat zouden willen of die van Jelle of die van Suzanne of die Jose. Maakt niet uit wie maar in eerste instantie wel het liefst familie uiteraard want dat is ook het belangrijke onderscheidende punt van ons bedrijf

Cor

Bart

Dus en ja ik probeer m’n kinderen zo op te voeden dat ze gewoon wel hun eigen weg kiezen maar dat ze ook realiseren dat ze gewoon wel wat moeten gaan doen bijvoorbeeld. Het is ook niet zo dat wij zeggen we verkopen het bedrijf en dan kunnen die kinderen maar hun gaan erna dus ik vind het wel belangrijk dat die, ze hoeven van mij niet zozeer actief te zijn maar dat ze gewoon wel lekker hun eigen ding doen dat ze op hun eigen gevoel actief zijn en lekker bezig zijn laat ik ze gewoon wel vrij in

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Kijk je hebt natuurlijk je eigen dingen maar je moet ook altijd aan andere mensen denken dus dan ja ik zeg ook altijd als iemand, als iedereen wat vrijwilligers werk doet dan hebben wij het mooi een beetje minder problemen in Nederland omdat gewoon heel veel dingen dan gewoon door het dorp of door de stad of door in ieder geval door de mensen word opgelost en ik probeer mijn rol dar in die zin in te vullen dat ik bij de oranje vereniging actief ben. Ik ben ooit begonnen, onze hele familie is er ook altijd in het verleden actief geweest dus dat was natuurlijk,

je word er dan een keer voor uitgenodigd en dan ga je daarop in en uiteindelijk had ik wel gedacht van nou ja ik moet wel zien dat ik voorzitter word anders dan moet ik wel dan kan ik ook niet helemaal mijn geluk eruit halen zeg maar omdat je dan jah dan ga ik ook heel achter iemand anders aan of ik t daar altijd mee eens ben vraag ik me dan af en denk ik kan ik t beter maar zelf d’r voorop lopen dus ik was.

Uiteindelijk blij dat ik voorzitter mocht worden en dan kan ik daar gewoon ook ja samen met die mensen daar gewoon mooie dingen neerzetten en we doen natuurlijk heel veel mooie dingen met die Oranjevereniging, want we zijn bijvoorbeeld de derde als het over de lengte van de vrijmarkt gaat dan staan we in de top 5 van Nederland qua lengte dus dat is hier best wel een centrale dingetje in IJsselmuiden, maar goed we hebben gewoon als je in de omgeving kijkt de een van de meest actieve Oranjeverenigingen we hebben meer dan 100 vrijwilligers hebben we hier die altijd erbij zijn.

Dus ja dat is ook iets dat is heel succesvol en dat moeten we vooral ook zien dat we dat ook zo houden en dat vind men in IJsselmuiden ook wel belangrijk dat merk je wel. We hebben iets van 12 13 honderd leden ofzo en dat gaat dus ja heel veel mensen als je die spreekt die hebben allemaal wel een link met die Oranjevereniging dus die ja die is wel heel belangrijk hier dat ja die houden we een beetje in stand.

Cor

Bart

Ik heb echt t gevoel van dat de eerste ongeveer zeg maar s 10 jaar echt altijd wel heel erg mijn best heb moeten doen om alles wat je wil bereiken omdat überhaupt voor mekaar te krijgen natuurlijk wat groei doorgemaakt. Maar toch altijd maar weer werk ophalen dat was altijd best lastig puur omdat het er gewoon niet was, we zitten in een hele competitieve markt uiteindelijk wel. En ja we merken nu de laatste 4 jaar dat het eigenlijk veel beter gaat en dat het ook gewoon dus dan merk je dat je de tijd wat meer mee hebt, dan je meer ruimte krijgt om jezelf te ontplooien en dan gaat de leercurve die jezelf doormaakt zowel los van het ondernemerschap ook het financiële gedeelte wat erbij komt kijken de investeringen die je moet doen.

We zijn altijd toch onderhavig aan zware investeringen dus weer nieuwe machines uitrusting stukken mensen die je moet inhuren om het allemaal te organiseren en te regelen. Ja en dan dan ligt toch dat verschil tussen winst en verlies maken heel dicht bij elkaar dus dan moet je gewoon heel goed opletten dus we zijn altijd ook types die bescheiden zijn om dat altijd toch wel eerst kijken jongens gaat het wel goed en gaan we dan zorgen dat we die volgende stap maken.

Wij ook, ja en maar wij vinden dat het tenminste ik vind dat altijd in onze branche moet je heel voorzichtig zijn omdat je maar zo aan de verkeerde kant van de streep zit en dan krijg je het financieel moeilijk. Ja en dat is gewoon dat hebben we ook wel meegemaakt maar dat is gewoon niet prettig in het ondernemerschap want je wil uiteindelijk financieel daar ook gewoon je vrijheid kunnen hebben om nieuwe dingen te ontplooien.

Maargoed ja dus uiteindelijk nu gaat het dus hartstikke goed vind het hartstikke leuk het gaat mij ook het gaat gewoon vanzelf je zoekt de kansen die die neem je waar ze zijn, daarnaast ben je aan t kijken waar je verbredingen waar je toekomst je kansen liggen en waar je mogelijk naar toe wilt en voor mij ik ben op dit moment heel erg bezig om de komende 10 jaar voor mezelf uit te stippelen en daar staan we nu een beetje aan t begin dus natuurlijk 36 ik vind dat je voor je 50ste dat gedaan moet hebben, nou ja dan moet het wel staan dus nou ja en dat vind ik heel leuk maar dat is tuurlijk ook de toekomst nieuwe dingen en toch ja want anders hou ik die uitdaging niet t moet niet elke dag hetzelfde zijn dus.

Cor

Bart

Cor

Bart

Ik probeer juist die ondersteunende factor te zijn om juist die jongens het zelfvertrouwen te geven wat ze nodig hebben om te functioneren in de dagelijkse beslommeringen die ze los van elkaar moeten organiseren en regelen. En niet zozeer ik ga ze niet vertellen wat ze moeten doen maar ze krijgen van mij een bevestiging en het vertrouwen van mij om die vrijheid en uiteindelijk dan gewoon goed te kunnen functioneren. Ik hoop dat ik denk dat ik dat goed doe, en dat kan natuurlijk iedere keer beter misschien maar ik probeer wel op die manier zo mijn jongens de zelf zichzelf te laten ontwikkelen en zelf aan de gang zijn en zelf nadenken in plaats van dat ik dat voor ze doe.

Cor

Bart

Cor

Bart

want ik het wel in de gaten dat de laatste 5 jaar die gingen of ik zeg wel eens, de eerste tot mijn 16e voor mijn gevoel heeft dat heel lang geduurd, en vanaf m’n 16e tot waar we nu zijn ja dan is dat maar zo voorbij, voor mijn gevoel is dat voorbij gevlogen en zo denk ik ook na over tot ik een jaar of 50 misschien een keer 60 ben, ik hoop dat ik het mag worden. Maar dan heb ik het idee dan moet ik gas geven en dan wil ik harder als dat ik kan dus ja en daar loop ik nu een beetje tegenaan.

Cor

Bart

Cor

Bart

Circulariteit bij onze klanten, zeg maar 5 jaar geleden was dat echt nog een USP dan kon je je onderscheiden tegenwoordig moet dat gewoon standaard er wel zijn. Als jij nu niet weet wat circulariteit is of wat dat behelst en waarom dat er is he, het gaat natuurlijk over de toekomst waar we uiteindelijk geen grondstof meer willen gebruiken of geen maagdelijke grondstoffen eigenlijk, je wil gewoon alles hergebruiken en als je dat spelletje goed snapt dan kun je als ondernemer daar ook mee bezig zijn en uiteindelijk ook in je bedrijf gaat dan ook meer nog zo werken dus tis.

En dat dat is bij ons ook gewoon heel klein begonnen, dat is gewoon van in plaats van je kunt iets in de container gooien en dan ben je misschien heel weinig geld kwijt maar je kunt ook de moeite nemen om het bijvoorbeeld wel en keer op marktplaats te zetten en het voor niks weg te geven want dan heb je in ieder geval geen afval bijvoorbeeld dus het zijn hele kleine dingen. En dat is ook weer als heel veel mensen dat doen dan krijg je dus die berg afval die slinkt dan gewoon want ja je kunt op dat vind ik heel snel invloed op uitoefenen, en daarnaast wat je nu de het omslagpunt wat er is is dat men t nu ook accepteert om gebruikte materialen te gebruiken.

Dus je ziet bijvoorbeeld als je, dat er, als je als bouw bedrijf nieuwe bouwmaterialen koopt neem bijvoorbeeld als voorbeeld wat houten balken bijvoorbeeld dan vinden ze het nu juist heel belangrijk dat er van de 10 balken die je koopt dat er 1 gebruikte balk tussen zit wel te verstaan moeten ze voldoen aan dezelfde eisen als de nieuwe, dus daar moet je wel wat energie in stoppen, maar in ieder geval en vroeger was dat echt een no go dat is gewoon dat kon niet en tegenwoordig zie je gewoon dat men dat in de bouw dat ook accepteert of waar ze juist voorkeur aan geven.

Dus dat geeft ook bij het slopersbedrijf, maar ook bij afval verwerkende bedrijven geeft dat op dit moment wel kansen waar wij van denken dat er in de toekomst ook wel weer echt die circulaire economie ontstaat, ik vind het ook dat circulaire economie moet losstaan van de slopersbranche of van de afvalbranche want het is natuurlijk het woord zegt het al moet een economie zijn, het moet er juist tussen in kunnen staan, het moet op zich zelf kunnen opereren en dan moet er ook geld zijn om dat te betalen, en je ziet nu gebeuren dus he want als je een nieuwe balk koopt en je kunt voor die gebruikte hetzelfde geld krijgen,

nee dan ligt daar natuurlijk wel een kans dan zit daar ook wat tussen, want die balk komt ongeveer voor niks bij ons van de sloop af en die gaat voor, op dit moment is hout heel duur, voor de hoofdprijs de deur uit. Dus dan zit er ook wel geld en budget om die balk uiteindelijk toch weer zo schoon en te ont ijzeren en van alles mee te doen om die weer die kwaliteit te geven van nieuw en dat is ook wat men wil en wat ook de generatie na mij straks heel normaal vind dat dat gebeurt en dat je dat niet meer zo weggooit en in een shredder drukt en dat dan maar weg is ofzo.

Cor

Bart

En in het begin moet je ook wel op die manier werken anders dan word m dat niet, maar je moet op een gegeven moment wel in een fase komen dat het ook professioneel word want uiteindelijk als je een circulaire economie wil laten werken dat gaat ook over massa dat gaat over hoeveelheid je moet wel, als je zegt ik ga die balk leveren ja die lever ik vandaag maar die lever ik volgende week ook, en die week daarop ook nog. En niet nu een keer en dan niet weer want dan is vraag en aanbod niet met mekaar in balans natuurlijk, dus je moet wel, daar moet wel wat gebeuren dus dat is nu aan de gang en dan krijg je dat ook wel voor mekaar.

Maar niet op die manier van, ik vond t altijd een beetje wensdenken maar dat is met alle nieuwe dingen soms een beetje zo maar ook daar moet je natuurlijk als bedrijf aan bijdragen om bij nieuwe projecten om daar toch die ondersteuning te geven, dan wel met sponsoring of in ieder geval zeggen van nou wel helpen gewoon om dat mogelijk te maken, want anders komt die tweede stap nooit.

Cor

Bart

er is een architect bij er is een klant bij een rekensom bij en noem het allemaal maar op. En die die bouw wereld is natuurlijk een van de grootste sectoren in Nederland dus dat is ook heel lastig om die om te draaien richting een remontabel of een demontabel gebouw, dat is niet zo makkelijk want je hebt natuurlijk wel bestaande regelgeving waar je aan moet voldoen, ja dat dat zet nog wel dat is niet eenvoudig. En d’r zijn heel veel mensen mee bezig om het anders te maken, gaat een stukje eigenaarschap van grondstoffen he.

Als je als een opdrachtgever een pand maakt en vervolgens wie is dan de eigenaar van die grondstoffen dat kun je je af gaan vragen en daar kun je hele vergaande discussies over voeren, want uiteindelijk is in z’n algemeenheid zijn de mensen die d’r verstand van hebben van mening dat die grondstof komt bij leverancier 1 weg en die moet eigenlijk in dat hele rondje eigenaar blijven van die grondstof om te zorgen dat die weet waar die is, wat ermee gebeurt en vervolgens ook weer hergebruiken in zijn proces dat is het meest ideale plaatje.

Cor

Bart

maar ze moeten in de bouw bijvoorbeeld eerst nog van twee d moeten ze de stap naar drie d nog maken nou ja en dat is al in de bouwsector best wel een ding er gebeurt op heel veel plekken nu wel heel goed, maar als je dan ook nog naar een circulair gebouw toe moet, ja dat is eigenlijk een stap daarna of dat moet nu gelijktijdig maar dat kost gewoon veel tijd. En dan komen daar slopers daar nog weer achteraan om daar ook wat van te vinden.

Cor

Bart

want bouwbedrijven zelf die kunnen natuurlijk iets uit mekaar draaien en in mekaar zetten dus die, ik ben benieuwd hoe als dat gaat in de toekomst of dat het nou bouwbedrijven zijn die het echt uit mekaar gaan halen en in mekaar gaan zetten, het voordeel is als je iets zelf uit elkaar haalt is het ook makkelijker om het zelf in mekaar te zetten of in ieder geval binnen een organisatie houden. En als je dat derden laat doen of slopersbedrijf dus ja dat is dat vind ik nog een beetje tis wel makkelijk om dat te zeggen iedereen zegt t ook maar ik vraag me dat af of dat helemaal zo gaat in de toekomst. Maar moeten we zien.

Cor

Bart

Cor

Bart

Cor

Bart

Ik wil altijd wel graag, vind het ook mooi en dat is ook weer iets maatschappelijk maar om die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt daar wat aan te koppelen. Niet zozeer vanuit economisch vlak maar wel vanuit maatschappelijk vlak, dat t economisch wat voordelen biedt dat zal maar, ik denk dat daar ook heel veel energie in moet om die mensen te begeleiden maar om uiteindelijk ook daar samen wat mee te doen, in beginsel ja je probeert toch altijd die mensen weer arbeidsklaar te maken want er zijn d’r best wel veel van die aan de kant staan die als je een kans geeft dan zie je toch vaak dat het nog wel weer mensen zijn die wel weer opkrabbelen en toch wel weer aan de gang gaan.

Nah dat wil ik graag in ieder geval dus het inclusieve combineren met het circulaire zeg maar dat zou natuurlijk een mooie gedachte altijd en dan op gebied van hout wil wat mee gaan doen en daarnaast willen we gewoon onze bestaande bedrijven natuurlijk gewoon. Dat vind ik dat moet altijd wel de basis blijven dus daar moet je altijd zuinig op zijn willen we natuurlijk nog wel laten groeien en we hadden het er net al even naast dit gesprek over van wat ga je dan doen. Ja we willen gewoon wel groeien maar dan ook het liefst nog wel wat in de breedte dat we toch op ander vlak wat kunnen gaan doen dat kan op gebied van grondwerk zijn dat kan op gebied van infra zijn.

Dus we maken t wat breder om toch ook in de regio nog wat meer actief te zijn want dat is dat ligt bijna voor het oprapen op het moment die handel en dat is een kwestie van goed organiseren die kunnen we en dat is ook gewoon een groei die we redelijk vlot kunnen realiseren dus dat is voor de korte termijn op de lange termijn maken we de bedrijven dus gewoon uiteindelijk nog technischer en dat is natuurlijk gewoon belangrijk technisch inhoudelijk kennis hebben in het bedrijf die een ander niet heeft misschien omdat we ook zo breed zijn he dus dat.

Cor

Bart

Cor

Bart

dus in het kleine zie je het nu wel gebeuren dat het kan maar op het grote is het gewoon de energievraag te groot om ja echt elektrisch gaan werken als je de kraan op het elektriciteitsnet aansluit dan gaan de lampen verder op knipperen denk ik, dus dat kan nog niet echt dus hoe we dat dan moeten gaan doen en om dan een aggregaat naast die kraan neer te zetten om elektrisch te maken dat is ook niet helemaal de oplossing.

Want waterstof natuurlijk dat is wel een ding waar wij denken dat wel een toekomst ligt en dat is natuurlijk gewoon een goeie energiedrager die ook op een machine kun je die gewoon opslaan in een tank dus dan heb je geen draad aan de kraan, want ja machines rijden rond en die draaien en als je dan een kabel eraan hebt zitten dat is natuurlijk niet echt praktisch dus we moeten op die manier iets gaan vinden dat werkt een accu dat is ook gewoon allemaal te lomp en te groot en dat werkt ook niet.

Cor

Bart

Cor

Bart

Vandaag ben ik in gesprek met Jelle Weever, 35 jaar en bijna 6 jaar ondernemer en mede-eigenaar van Weever Bouw en Weever Sloop uit Kampen en IJsselmuiden. Jelle is samen met zijn broer DGA van deze twee bedrijven en in deze en komende podcast vertellen beide heren vanuit hun eigen leven hoe ze ondernemer zijn geworden en hoe ze erin staan.

Jelle Weever, zoon van Bert en Conny Weever is een vlotte prater, wat hem als ondernemer en in zijn bestuurdersrol als voorzitter van MKB Nederland Regio Zwolle goed van pas komt. Maar daar is hij wel geleidelijk in gegroeid.

Vroeger was Jelle op school een einzelgänger en had hij meer met lol trappen en sporten. Sporten heeft hij dan ook op hoog niveau gedaan wat hem met karten in 2009 ook Nederlands kampioen maakte. Zijn ouders pusten hem niet om in het familiebedrijf te komen, omdat ze ook de schaduwzijde van het ondernemen wel ervaren hadden.

Nadat hij MBO Bouwkunde in Zwolle had afgerond regelde zijn vader een baan voor Jelle bij Schutte Bouw. Daar kreeg hij een mooie kans om het werken te combineren met Bouwtechnische bedrijfskunde aan de Hogeschool. Eerst met frisse tegenzin, maar uiteindelijk wijs geworden hoe je als ontwikkelende bouwer van toegevoegde waarde kunt zijn.

Na zijn betrekking bij Schutte Bouw en Uni-invest besloot Jelle om zijn heil te zoeken bij de overheid en wel als projectleider bij de Gemeente Noordoostpolder. Dit kon hij mooi combineren met zijn eigen ontwikkelingsbedrijf die hij startte. Lang hield hij het echter hier niet vol. Jelle: “Ik wist ook wel na drie jaar wel heel zeker toen ik overruled werd in een collegevergadering door een burgemeester die zei van nou ik heb je mening toch niet gevraagd Jelle Weever. Ja zei ik daar heb je toch eigenlijk wel gelijk in, maar toen wist ik wel dat ik de deur uitliep van ja maar dit is niet meer waar ik wil werken”.

Op dat moment kwam er een plek vrij bij het bouwbedrijf die zijn vader inmiddels overgenomen had en Jelle zag zijn kas schoon om zijn intrede in het familiebedrijf te doen. Eerst als werkvoorbereider, maar daarna nam hij al snel de leiding over de algemene en commerciële zaken binnen het bedrijf.

Begin 2016 nam hij, samen met zijn broer Bart, de stap om de aandelen van hun vader over te nemen van het bouw- en sloopbedrijf en daarmee voelt Jelle zich als een vis in het water, maar heeft hij inmiddels ook al wel diverse ondernemerslessen geleerd. Niet te weinig of teveel werk aannemen. Leren nee zeggen en ook willen luisteren naar een externe mentor op zijn tijd. Op de achtergrond is altijd wel zijn vader die hem gunt om zijn eigen fouten te maken en ongezouten advies geeft als hij erom gevraagd word.

Via via is Jelle jaren geleden in het bestuurderswerk beland. Via de VVD in Kampen viel hij op en werd gevraagd om het bestuur van MKB Nederland Regio Zwolle te komen versterken. Daar werd hij tijdelijk voorzitter en van het een kwam het ander. Maar ook hier is Jelle op zijn plaats en rolt van de ene nevenfunctie in de andere. Ambitie om via deze weg actief te worden in de landelijke politiek heeft Jelle niet, alhoewel hij wel een duidelijke mening heeft over belangrijke problematieken die er spelen naast Corona, zoals het stikstofdossier. Hij hekelt dan ook het gebrek aan leiderschap wat in Den Haag getoond word.

Jelle besluit de podcast met een tip voor familiebedrijven. Hij hoopt dat ouders vertrouwen hebben in hun kinderen en niet met een lange arm in hun bedrijf blijven zitten en praat er met elkaar over wat je prettig vind. Daarnaast geeft hij aan dat het aan de ondernemers zelf is om kneiterhard te werken en nooit op te geven. Jelle: “Het komt je niet aanwaaien!”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Jelle Weever van Weever Bouw vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Jelle wever we zijn hier in het pand in IJsselmuiden daar waar ik jullie als eerste heb leren kennen ik heb toen ik 17 18 was heb ik nog een poos bij hun vader gewerkt hier in de garage en

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Maar ook andere ondernemers hier in de buurt van ja als je ziet dat iemand mooie dingen doet of iemand die heeft die doet het goed dat vind ik mooi ik gun mensen graag succes en ik kan het heel goed zien je hebt ook in Nederland is natuurlijk altijd wel een beetje afgunstig altijd naar succes maar ik vind altijd van het mooie van als mensen succesvol zijn en daarnaast voor mijn vader enorm veel bewondering voor mijn ouders eigenlijk hoe die altijd hard gewerkt hebben en ook niet altijd de wind mee gehad hebben daar heb ik heel veel respect en diepe diepe waardering voor

Cor

Jelle

En ja heel warm gezin en als kinderen ook we konden het altijd goed vinden met elkaar er was ruimte voor initiatief er was ruimte voor ontplooiing en nooit ergens in gepusht als het ging over sport niet als het ging in de zaak moeten juist liever niet zeiden m’n ouders altijd ennuh dus ja eigenlijk altijd wel warm heel erg ontspannen en nog steeds altijd zo van heel belangstellend iedereen naar elkaar toe enuhm ja heel positief gezin. Gelukkig zijn mijn ouders nog bij elkaar dat is mooi dat zie je tegenwoordig ook wel eens anders en ze zijn ontzettend gek met elkaar en dat vind ik altijd wel heel fijn

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Dus toen was meer de houding van joh ga lekker wat doen wat graag wil doen ik heb ooit nog eens een keer een blauwe maandag gedroomd om Jack van Gelder op te volgen de sport dus ik heb een redelijk fotografisch geheugen als het over sport gaat en dat dat leek me wel ontzettend leuk maar dat nah uiteindelijk is t gewoon t bedrijf geworden. Dus ja

Cor

Jelle

Cor

Jelle

En ja ik vond het wel een hele leuke opleiding mooie architectuur geschiedenis vond ik een ontzettend leuk vak dus ja dat herinner ik me nog ervan en voor de rest gewoon lekker bezig zijn het was ook niet zo moeilijk dus het was ook wat dat betreft gaf het nog veel vrijheid en toen kwam ik in toen ik een jaar of 20 was bij Schutte bouw en ontwikkeling terecht en nou dat had m’n vader dan die had daar eens een balletje opgegooid van kan Jelle hier niet komen werken nou ikke daar met een beetje frisse tegenzin in op sollicitatiegesprek en Frans Beijaard was daar de technisch directeur en die zei tegen mij nou op z’n Frans nou je mag hier wel komen werken maar dan ga je nog wel een studie doen dus ik kwam daar thuis en m’n ouders zeggen tegen mij en hoe was het gesprek nou ja ik zeg mooi waardeloos want ik moet nog weer naar school toe

Cor

Jelle

Ik heb heel veel kansen van die man gehad en heel veel van geleerd ook en was gewoon hele mooie periode en was net voordat de vastgoedcrisis uitbrak dus toen kon alles nog niks was te gek dus ik kom uit een familie bedrijf waar het heel nuchter was en daar hadden we bier en pizza overleg en dat soort dingen dat dat ging in dat bedrijf zo en wat dat betreft een hele leuke tijd gehad en ontzettend veel geleerd en ontzettend leuk project gehad in Friesland met 24 woningen die ik zelfstandig mocht uit ontwikkelen en uhm ja dus dat was ontzettend leuk en gewoon warm bedrijf ook leuke collega’s en tijd en ruimte om je te ontplooien en daarnaast m’n studie volbracht en afgestudeerd op het onderwerp wat maakt nou een bouw bedrijf in ontwikkelende bouw nou uniek en ik heb toen heel veel leuke klanten mogen interviewen en uh ja

Cor

Jelle

cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Ik ben ook nooit in mijn jeugd iemand geweest die heel erg altijd nou de populaire jongen was die altijd op de voorgrond stond nee dus dat heb ik niet maar ik ben op inhoud ja je bent het ondernemerschap zat er natuurlijk al wel in dus als je een project team had waar dingen moesten gebeuren natuurlijk had je dan wel de dat je de visie neerzette en de strategie bepaalde in de groep maar nooit zo in een klas dat ik altijd maar de haantje de voorste was totaal niet zelfs.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Wat ga je dan 2009 2010 zo moet het ergens geweest zijn en dan is er ook geen werk dus toen dacht ik van nou dan ga ik hier nog een jaartje echt met m’n sport bezig en ondertussen m’n master doen nou ik vond het wel een mooie uitdaging om dat dan waar je het op de middelbare school niet gehaald hebt dan op je nou hogere onderwijs dat wel te halen dus heel blij mee dat ik dat gedaan heb en met name om m’n analytisch vermogen wilde ik graag ontwikkelen en dat word op zon master enorm gedaan dat was een mooie samenwerking met de Saxo hogeschool in Deventer dus er werd veel van de lessen waren daar en dat was gewoon ontzettend leuk om alles was in het Engels dus dat was wel wennen maar wel ontzettend leuk om te doen en achteraf altijd wel heel erg blij geweest dat ik dat heb dat ik dat wel heb gedaan.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Is die ruimte er al rekent het ook of niet en ja dat zie je bijvoorbeeld ook bij duurzaamheid van duurzaamheid kreeg pas echt een vlucht nou daar heb ik ook op afgestudeerd sustainable realestate management dus daar ging je kijken van hoe kun je nou vastgoed nou verduurzamen en zit daar dan ook een verdienmodel achter nou bij ik herinner nog dat ik bij Univest waar ik afgestudeerd heb dat de ceo die zei van ahh dat is niets dat is maar een hype daar hoef je niets mee te doen nou de cfo dacht er anders over dus ik heb met die beste man dat onderzoek samen gedaan en er zat wel degelijk een hele duidelijke toen al correlatie tussen hoe duurzaam was nou dat pand we keken vooral ook naar energie labels en hoe kijken we naar de leegstand en hoe kijken we naar de huur ontwikkeling nou en daar zocht je dan literatuur uit de rest van de wereld bij en er zat ook wel echt wel al toen al een duidelijk verband in in 2011 terwijl het nog niet een een common sence was in de vastgoed wereld dat nou panden verduurzaamd werden.

Dat er duurzaam gebouwd werd en dat de ceo ook zei van je hoeft er niets mee te doen dat gaf ook wel aan dat van dat het toen nog niet een abc was en toen zaten we ook al van hoe doorbreek je nou de cirkel of blame en dat zie je nu eigenlijk ook bij circulariteit van hoe nou iedereen die wijst naar elkaar wie moet starten met het onderwerp en het was toen met duurzaamheid ook zo nou en je zag eigenlijk al dat er een verdienmodel optrad in verduurzamen van vastgoed dan kwam natuurlijk de sde subsidies kwamen erop en toen ging het toen nam het wel echt een vlucht en dat is ook iets van nah dat is nog steeds zo bij circulariteit ook zo dat is ook het wachten op die commerciële doorbraak en als het nou met dwingende wetgeving moet of dat het nou komt vanuit de andere motieven maar dat moet er komen voordat de circulariteit een echte vlucht gaat nemen nou en dat vond ik wel heel leuk.

En dat proces begon duurzaamheid ja daar heb ik ook met meegenomen van dat je daar over na moet denken van ja waarom gebeuren nou dingen zoals ze gaan waarom komen dingen nou niet versnellen nou dingen nou niet hetzelfde met het bouwen van prefab woningen op dit moment waarom versneld dat nou niet en waarom heeft dat nou zo lang geduurd ja dat zijn interessante vraagstukken om daar over na te denken.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Die hielp ik dan met het uitontwikkelen en ja word het gewoon no cure no pay altijd van heb je word het een succes dan wil ik ook betaald worden word het geen succes dan hoef ik ook niks maar af en toe wat dingen voor m’n vader deed ik toen al wel en altijd wel heel erg goed in afstemming met de gemeente van dat het nooit conflicterend was met m’n werk daar nou en ik heb 3 jaar bij de gemeente Noordoostpolder gewerkt dat uh als projectleider herontwikkeling van Masterplan Sport gedaan het centrum ontwikkeling mocht ik een van de projectleiders zijn de poldertoren die heb ik mogen sluiten nou dat was ook wel een kantelpunt van dat ik toen wel wist van ik ga nooit voor een openbaar bestuur werken en eigenlijk liever ook gewoon niet voor een directeur.

Cor

Jelle

Zorgvuldigheid is natuurlijk heel belangrijk bij de overheid je hebt te maken met een ja met een democratisch bestel waar je binnen moet opereren je hebt te maken met de gemeenteraad met colleges die nog allerlei dingen mogen en kunnen vinden dus ja tis hun beslissingsbevoegdheid is gewoon heel breed en niemand heeft alleen het voor zeggen en dat is wel fijn als ondernemer als ik gewoon links af wil dan ga ik gewoon links af en dat vind ik wel bijzonder prettig en dat is wel echt anders dan bij een gemeente wel heel van geleerd dat je procedures moet respecteren dat je na moet denken van wat zijn nou echte belangen van die gemeenteraad wat is nou het belang van deze wethouder hoe ga ik daar mee om in beleid beleidsvoorstellen die ik doe en in je stukken die je schrijft en dat heeft me wel heel veel opgeleverd.

Maar ik wist ook wel na drie jaar wel heel zeker toen ik overruled werd door een in een collegevergadering door een burgemeester die zei van nou ik heb je mening toch niet gevraagd Jelle Weever ja zei ik daar heb je toch eigenlijk wel gelijk in maar toen wist ik wel dat ik de deur uitliep van ja maar dit is niet meer waar ik wil werken en toen ging er net een werkvoorbereider bij m’n vader weg en toen zei ik van nou laten we maar eens kijken in het bedrijf of dat wat voor me is en ik had inmiddels wel dat ik wel wist van dat ik eigenlijk gewoon ondernemer wilde worden en dat ik ondernemer ben want ondernemer ben je meer of dat ben je niet is ook wel mijn overtuiging dus dat ik wel ondernemer was en dan moest ik alleen nog aftasten is nou dat familie bedrijf wat voor mij of niet.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Het is eigenlijk heel natuurlijk gegaan en zonder en natuurlijk denk je wel over na op t moment van nou wanneer doen we aandelen overdracht hoe doen we dat hoe vullen we dat in en daar heb je het wel over in onze in over directie overleggen ja maar dat is niet ik kan me niet een moment herinneren dat we zeiden nou we gaan dat doen dat was uiteindelijk toen dat ik daar kwam werken toen had ik ook wel door van nou is dit wel m’n toekomst en Bart die wou dat ook en ik bedoel we hebben elkaar prima in gevonden en ik vind het heel mooi aan aan nou m’n moeder is maakt zich altijd wel zorgen van nou komt dat wel goed met die jongens enne natuurlijk zelf ook heel veel pech gehad en je gunt natuurlijk je kinderen gewoon een fijn zorgeloos leven naja Bart en ik hebben dan die andere route gekozen en wat heel mooi wat ik aan m’n vader vond was van dat hij altijd dat is zo gegroeid en hij heeft zich nooit met ons bemoeid ook en nooit met een lange arm in het bedrijf gezeten wat je bij heel veel familie bedrijven wel ziet gebeuren.

Dat de oudere generatie eigenlijk altijd bang is dat de jongere generatie onderuit gaat en altijd wil behoeden voor de fouten he want het is altijd uit liefde en dat is wel mijn overtuiging een vader doet dat nooit om z’n kind tekort te doen maar die doet het altijd uit liefde en ik vond het wel heel mooi mijn vader van dat hij altijd heeft gedacht van nou die jongens redden het wel en t komt wel goed en dat was wel denk ik wel heb ik altijd gewaardeerd in die beste man en dat is altijd ik zeg maar ik heb een hele luxe commissaris ik kan altijd bij m terecht hij kan altijd ik hoef er niks voor te betalen en hij wil altijd z’n mening wel geven gevraagd en dan kun je ook wel een scherpe mening krijgen en dan kun je er ook echt wel nou van langs krijgen op de gezonde manier maar hij zal nooit ongevraagd z’n mening daar over geven dat vind ik altijd wel heel mooi altijd in die samenwerking die ik met m heb.

Cor

Jelle

Bart en ik en nou ik was toen al wel word wel spannend toen nam ik werk aan van ongeveer was toen drie kwart van onze jaaromzet en ik denk van nou we moeten even rustig aan doen we moeten er niks bijnemen want dat kunnen we niet aan als bedrijf en dat is later ook wel m’n valkuil geworden trouwens maar en toen schoof dat project een half jaar door hadden we het eerste half jaar een miljoen omzet nou en als je dan een bouwbedrijf verzint van toen uh toen deden we denk ik zes zeven miljoen ofzo omzet nu veel maar ja dat ging niet helemaal goed natuurlijk als je dan maar een miljoen omzet draait dat eerste half jaar of achthonderdduizend ofzo dus toen was voor mij wel een kantelpunt in m’n denken van ja we moeten gewoon zorgen dat we altijd voldoende werk in portefeuille hebben en dat we ook nee zeggen zit ook niet in m’n systeem dat heb ik ook ben ik later ook echt wel mee op m’n bek gegaan dat ik gewoon eigenlijk te grote projecten aannam en te naïef was in nou je moet het aannemen.

Het komt altijd wel goed want das echt wel mijn overtuiging altijd het komt altijd goed hoe donker het ook is en hoe ingewikkeld het soms ook lijkt van d’r is altijd weer een oplossing enne naja toen was het wel van shit he dat heeft wel heel veel geld gekost die projecten en dat uh dat was wel een goeie levensles van a dat moment van dat alle omzet wegviel omdat dat project gewoon domweg een half jaar voor vooruit schuift dus je moet nooit afhankelijk zijn van 1 project en ten tweede van ook wel van als je dan te voortvarend bent in het werk aannemen moet je op een gegeven moment ook maar nee durven zeggen en ook wel naar je organisatie luisteren en dat uh dat zijn wel twee echt goeie leerpunten geweest in mijn ondernemerschap.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Uh ja dan voel je pas echt in je onderbuik van ja shit he dit is niet goed en daar moet natuurlijk weer een oplossing voor en ik ben dan ook maar vijf minuten teleurgesteld over en dan heb ik ook altijd wel weer een oplossing ik ben gelukkig heel positief van aard dus dan heb ik ook altijd wel weer de drive om te denken van komt toch altijd weer goed jongens en dat komt het ook maar je moet het eerst wel een keer gevoeld hebben van ja jongens van uhm ja wat is nou een fout maken en waar gaat het nu mis.

Cor

Jelle

Jij bent diegene de leider en jij moet wel dat leiderschap dan ook tonen en ook de kaders wel gegeven enne ja dat is ook wel wat voor ondernemer ben je dan ook wel toen ik toen ik net bij de gemeente wegkwam was heel erg de filosofie van nou laat het maar los en iedereen moet zelf redzaam zijn nou en toen heb ik ook heel veel management boeken las ik toen ook wel van zie je aan de organisatie structuur dat dat je de organisatie ook maar z’n gang moet kunnen laten gaan en ik heb wel ondervonden in de jaren van uhm dat je projecten aan neemt en ook wel dingen gewoon als je net even boven je stand leeft dat wel je personeel ook gewoon behoefte heeft aan kaders.

Ik ben heel veel van vrijheid blijheid heel veel eigen initiatief nog steeds en dat mensen wel uhm nou ja ruimte moeten hebben om zich te ontplooien en ik denk daarom ook dat we heel weinig verloop hebben omdat mensen bij ons echte kansen krijgen dat wij nooit iemand ergens niet goed voor vinden als je het wil nou dan ga het maar proberen en dan zien we t wel dat word wel heel erg gewaardeerd denk ik maar mensen willen wel graag gewoon uhm die kader hebben het mooiste metafoor wat mij ooit verteld was wat ik op een gegeven moment een keer van iemand leerde was van als je een daar denk ik vaak aan:

Als je schapen hebt in een wei en d’r staat geen hek omheen en er staat midden in een voederkooi dan staan al die schapen om die voederkooi en als je d’r een hek omheen zet gewoon een ruim hek he niet zo heel klein maar een ruim hek dan gaan alle schapen langs het hek lopen dus dan gaat dan gaat je personeel ook automatisch dus als je ze die kaders meegeeft dan gaan ze die rand ook wel opzoeken en dan gaan ze daar ook wel naar acteren en dan gaan ze daar ook wel op hun manier hun ondernemerschap in tonen en hun leiderschap maar wel met duidelijke kaders van uhm nou dat je nou een heel belangrijk kaders zijn wel voor mij zijn wel dat iemand gewoon een goed mens moet zijn en dat je uh de boel niet mag beduvelen dat is in de bouw toch wel eens van uh nou de bouw heeft daar niet altijd zon best imago in maar ik vind als we een afspraak maken een man een man een woord een woord dat is hoe we werken.

En dan kun je best wel eens een keer een verschil van inzicht hebben maar een klant moet er altijd op kunnen rekenen dat je realiteitszin hebt en dat verwacht ik ook van mijn van mijn medewerkers en dat je elkaar helpt dat mekaar half staat dat je niet als uh de een de bal laat lopen dat je m dom gaat aankijken van nou waarom doe je dat nu nee dan moet je er samen achteraan gaan rennen om dat toch weer op te lossen en dat uh dat team gevoel dat geloof ik enorm in en waardering geven aan je personeel ook vertellen wanneer ze het goed doen ook vertellen wanneer ze het niet goed doen nou dat zijn wel zaken denk ik uh dat probeer ik wel invulling aan te geven nou en ik heb daar ook wel uh ik heb daar niet van uh met m’n vader dan vooral op het ondernemerschap spar ik wel vaak over hoe moet je dat dan doen en hoe zou je dat aanpakken.

En vakinhoudelijk heb ik ook een heb ik op een gegeven moment toch wel bedacht van nou ik moet toch wel iemand uh uhm toch wel iemand daar uhh binnenhalen die me toch een beetje coacht en waar ik een beetje mee kan klankborden want dat gaat niet goed zo en ondanks dat je zelf altijd wel weet is het wel goed om ook wel gewoon tegen iemand aan praten en uhm ik werd hierdoor uhm Herman Boeve van Habovo Groep dat is een partij waar we vaak mee werken die zei van goh Jelle misschien moet je toch eens een keer met iemand gaan praten hoe je toch iets iets strakker organiseert nou was ik natuurlijk helemaal niet mee eens waar bemoeit die kerel zich mee maar uiteindelijk wel dat gedaan en daar toch wel heel blij mee geweest van uhh die man heeft me geholpen om goed structuur in het bedrijf te brengen.

Uiteindelijk weet je het altijd zelf wel maar ik zeg altijd maar vergelijk het met dokter Rossi uit de Gooische Vrouwen die man ook daar kwam iedereen op bezoek die man zei nooit wat en uiteindelijk komt het komt het uit al die vrouwen kwam zelf de oplossing wel en t is maar wel goed om tegen iemand van buitenaf wel aan te praten en dat wel wat ik iedereen ook wel aanbeveel om te doen want uh zelf word je toch uiteindelijk blind voor je eigen fouten nou en tis gewoon goed om uh om te sparren en om uh uh ja om dingen los te laten en ja dus dat is wel van dat heeft mij wel geholpen.

Cor

Jelle

En voor de rest gewoon dat ik wel tussen de collega’s insta ik ben geen autoritaire leider die vanuit macht opereert en die uh die zich er boven beweegt ik probeer me echt wel tussen het personeel te zetten en dat uh nou ik zeg altijd maar van ik moet af en toe directeur zijn maar t liefst zo min mogelijk en ik ben uiteindelijk ben ik maar gewoon maar de verkoper hier en dat is ook wel wat ik uhh ja en uiteindelijk ben ik natuurlijk wel van jezelf die leider dus als er een overleg is kan ik ook nooit mijn mond houden dus dat is ook wel lastig ja

Cor

Jelle

Ik geloof niet in accountmanager want dat hebben we ook niet we hebben geen managers in ons bedrijf maar dat is wel waar ik over na moet denken van hoe ga ik dat nou oplossen want als ik ooit een keer uh nou iets anders wil doen of ik wil wat uh m’n energie in andere bedrijven stoppen of nieuwe kansen of andere ondernemingen dan zal ik toch dat moeten oplossen enne dus ik denk wel dat daarom uiteindelijk de klant in beginsel tuurlijk moeten ze uiteindelijk als ze vaker met ons gewerkt hebben dan dan kennen ze ons bedrijf en dan is het ook al weer anders uhm maar we werken veel voor ondernemers veel voor kleine ontwikkelaars dus je moet elke opdracht wel weer opnieuw verwerken of verwerven en uhm uhm ik heb niet we werken niet voor coöperaties altijd maar aanbestedingen hebben waar je weer op in kunt schrijven dat doen wij niet dus ja tis wel t hangt nog te teveel om mij vind ik zelf voor wat dat betreft.

Cor

Jelle

Maar nee daar heb ik nog geen tuurlijk he duurzaamheid en circulariteit zijn dingen van dat gaat mee aan t hart dus daar investeren we veel in daar denk ik veel over na maar het is meer vanuit dat ik gewoon geloof dat we daar als bouwsector wel mee bezig moeten zijn en dat je klanten ook moet helpen om daar een oplossing voor te vinden maar niet vanuit de gedachte dat ik daardoor nou een hele hoop handel binnen zou gaan halen want zo denk ik nooit.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Maar in ieder geval ik was bij de VVD was ik in het bestuur en toen hadden we ik was campagneleider we hadden de in de stemwijzer haalden we by far de meeste stemmen op of de meeste nou hits dat we daarop uit kwamen uit die stemwijzer uit die kieswijzer ik denk nou dat gaat goed he dus nou ook hartstikke succesvolle verkiezingen geweest en toen kwam het formatie proces op gang en toen viel mij op dat mensen al onze normen en waarden lieten vallen om maar op het pluus te komen. Maar ja ik denk jongens maar daar ga ik niet meer aan meedoen die poppenkast want dat vind ik wel zon onzin dan hebben we ergens voor gestreden en hebben we ergens de mensen wat beloofd en dan doen we het niet dus toen ben ik gezegd jongens ik stop ermee want dit vind ik helemaal niks we hadden wel een leuk bestuur trouwens dat wel maar je bent toch uiteindelijk afhankelijk van de keus die je fractie maakt nou ook uiteindelijk is iedereen z’n eigen keuze ik was maar een schakeltje in het geheel maar hetzelfde als bij die gemeente dat die burgemeester zei van Jelle heb ik om je mening gevraagd was hier eigenlijk voelde het zelfde.

Ik denk jongens van dat ga ik niet meer doen dus toen ik was ik was vrij en toen werd ik gevraagd via via door Ben Reuvekamp van goh Jelle wil je bij ons in het bestuur komen bij MKB ik denk ja mkb wat is dat nu ik kende dat eigenlijk helemaal niet zo goed en mkb Nederland wat toen ook veel suffer dan het nu is we hebben nu met Jacco Vonhof een fantastische voorman maar toen was mkb wel heel erg zoekende MKB Nederland nou in dat bestuur gekomen en ja lekker mee gedraaid met dingen gedaan en vanaf 2015 volgens mij of 2014 nou hartstikke leuke tijd gehad en nou Ben die stopte er op een gegeven moment mee toen kwam er een en nieuwe voorzitter.

En toen kwam er ook gelijk een enorm lijk uit de kast van wat gewoon fout was wat gewoon een financieel debacle was en nou en de voorzitter toen die was daar ook bij betrokken die zei van nou laat ik dan maar een stap opzij doen en toen waren we nog met vier bestuursleden over en eentje zei van nou ik stop ermee over een jaar dus ik ga geen voorzitter worden nou die andere twee zeiden ja ik ben d’r net dus ik doe het ook niet ow en nog eentje die zei van nou ik wil graag het secretariaat gaan doen dus ik ga het ook niet doen nou ja en toen bleef er maar een iemand over en dat was ik nou en ik denk dat is mooi dan m’n vader was er helemaal niet mee eens dat ik voorzitter werd want die zei van ja daar heb je allemaal geen tijd voor je bent druk met je bedrijf en focus je daar eerst maar op en zoals een vader het dan ook goed wil doen voor z’n zoon.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Ik werk dat is misschien ook wel aardig van ik werk gewoon vier dagen in de week kneiterhard op vrijdag werk ik hard en in het weekend doe ik niks dus ik werk ook iedere avond en dat vind ik ook helemaal niet erg met veel plezier maar daardoor kun je wel enorm veel productie maken en overdag is gewoon mijn mkb werk is gewoon overdag en dat is we hebben een goed secretariaat die voor mij al het doe werk weg neemt we zijn natuurlijk met tien bestuurders dus die hebben allemaal hun eigen portefeuille dus ik heb daar ook heel duidelijk in gezegd van iedereen doet zijn portefeuille ik bemoei me daar ook niet mee we hebben een keer in de maand bestuursvergadering waarin we de voortgang bespreken dus in een uurtje of zes tot acht in de week is het wel te doen en dan daar maak je gewoon tijd voor en dat komt gewoon bij je werkbare tijd op en maar het geeft je ook heel veel afleiding.

Je ontwikkeld jezelf enorm waar ik in het verleden nog wel zenuwachtig was als je voor een groep mensen moes moest spreken dat heb ik helemaal niet meer je bent gewoon van overtuigt van nou je verhaal wat je neerzet is goed en dat vinden mensen prima want anders had je dat al lang wel gehoord dus het brengt je ook heel veel in je persoonlijke ontwikkeling je draagt echt wat bij aan de maatschappij je hebt ja en het geeft je ook weer nieuwe relaties en nieuwe kansen waar je zakelijk ook altijd wel een keer wat aan hebt nou dat mag nooit de motivatie zijn maar dat nou tuurlijk als je een keer een klus er uit ophaalt dat maakt ook die die vier vijf honderd uur per jaar die je erin stopt geeft dat ook weer een doekje voor het bloeden.

Dus ja in die zin ja hoe baken je dat af ja het loopt gewoon door elkaar en ja het word gewoon ingepland in m’n agenda en je de ene kant ben je met iets zakelijks bezig en een uur later ben je met ja gister had ik ook zon afspraak die gaat dan over diversiteit in het mkb ja dat zijn ook thema’s daar kom ik als bouwer nooit mee in aanraking maar het is wel reuze interessant om over na te denken dus.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Dus dat corona de bouw niks heeft gedaan dat dat ben ik niet met je eens maar stikstof is wel als je kijkt naar lange termijn een veel grotere zorg en dat ik nu ook zie dat op Prinsjesdag daar geen oplossing voor komt nou daar kan ik wel heel verdrietig van worden want ja stikstof is gewoon ja beetje brandend moeras het is gewoon de veenbrand die aan de gang is van ja dat is zon ramp voor de bv Nederland dat is onvoorstelbaar d’r gaan geen woningen gebouwd worden de fabrieken kunnen niet uitbreiden bedrijven kunnen niet uitbouwen ja het is gewoon echt een hele grote ramp die op ons afkomt die niemand wil oplossen dus ik maak me er heel veel zorgen om veel meer dan over dat dan over corona want corona is tijdelijk is stikstof is gewoon verschrikkelijk.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Als ik nu naar mezelf kijk dat zie ik nog niet gebeuren en niet omdat ik het niet zou kunnen of niet zou willen maar ik heb gewoon dat leven dat lijkt me gewoon niet leuk dat je altijd maar aan die overleg tafels altijd maar in die lobby moet zitten ik vind het gewoon tof om succesvol nou succesvol om gewoon aan de gang te gaan met een bedrijf om daar gewoon het beter te maken en anders te doen en team te motiveren goeie leider zijn goed voor je mensen zorgen daar haal ik m’n voldoening uit.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Als hij alleen maar bouw had gehad was het vast veel moeilijker geweest dus dat besef ik me wel maar ga ook het gesprek aan benoem ook gewoon wel van ja joh dit vind ik prettig en dit vind ik niet prettig als dat nodig is en ja durf ook die confrontatie aan te gaan maar ja das binnen heel veel familiebedrijven is cultuur daar niet om om gewoon open gesprek aan te gaan met elkaar en dat moet je echt wel creëren volgens mij wil je succesvol zijn en wil dat door ontwikkelen en geef mekaar de ruimte.

Ik denk dat dat wel gewoon en daarnaast moet het ondernemen het natuurlijk wel zelf doen en je moet wel zelf gewoon wat ik ook zei kneiterhard werken en niet denken dat het aankomt waaien en nooit opgeven en en de mensen kijken naar jou voor de oplossing en naar niemand anders en als jij denkt dat die dat iemand anders die oplossing gaat aandragen nou vergeet dat maar want dat gaat een keer goed dat gaat twee keer goed maar uiteindelijk uhm ja houdt dat ook een keer op dus je moet zelf en dat moet je ook willen dat moet je kunnen je moet gewoon niet van dingen wakker liggen want als je overal van wakker ligt ja dan komt het ook niet goed want een goeie rust je hebt helemaal niet veel slaap nodig maar wel goeie slaap en ja dat is wel ja en niet teveel piekeren gewoon doen dat is wel een beetje hoe ik er naar kijk.

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Cor

Jelle

Begin met de stip op de horizon, stel haalbare doelen en deel deze met anderen

Vandaag ben ik in gesprek met Martijn Roede, 45 jaar en bijna 8 jaar ondernemer en eigenaar van Wagenpartners. Betrokken specialisten die maximaal rendement uit uw wagenpark garanderen. We spraken af in de Gold Room, een mooie ruimte in de “bedrijfskantine” Bij Hanz in Zwolle.

De eerste 15 jaar van Martijn zijn carrière was er steeds iets waar hij tegenaan liep. Martijn: “Waar ik tegenaan liep constant was dat ik heel slecht ben in politiek bedrijven. Ik weet nog dat ik bij een werkgever in dienst kwam en dat ik echt letterlijk de eerste dag bijna slaande ruzie had. Met degene die dan een soort van verantwoordelijk was voor mij. Ik ben iemand, dat is ook niet altijd handig. Ben iemand die gewoon wel een mening heeft en ook wel bepaalde dingen ziet en dat dan ook wel benoemt.

En als wij in een vergadering zitten en ik hoor bepaalde dingen. Waarvan ik denk: maar hoezo doen we dit, terwijl er heel veel politiek achter zit waarom het gebeurt. Dan benoem ik dat. Dan schop je natuurlijk wel een paar mensen tegen de schenen. En daar maak je geen vrienden mee, dat snap ik ook wel. Zo werkt het nu eenmaal, maar daar kan ik dus niet mee omgaan”.

Het kantelpunt in zijn carriere was toen Martijn besefte dat hij het wel gehad had met het geven van advies. Als autoverkoper bij werkgevers die niet inzagen wat zijn toegevoegde waarde was. Martijn: “Dus toen ben ik gaan nadenken van: wat wil ik dan wel? En dat is gewoon bedrijven onafhankelijk adviseren. Dat ik naast het bedrijf sta om te zorgen dat zij op een goede manier. Met respect voor de leveranciers de juiste keuzes maken. Dus dat was voor mij echt het kantelpunt dat ik dacht. Ik ga niet nog een keer bij een baas werken”.

Martijn: “Wat een uitdaging is inderdaad die eenzaamheid. En met name als je uit loondienst komt: je bent niemand meer verantwoording verschuldigd, behalve jezelf. Ik heb mij heel lang schuldig gevoeld als ik niet acht uur per dag werkte. Dus dan keek ik van: heb ik wel acht uur gewerkt? Ja, dan kan ik dat nu wel doen. Dus dat voelde niet echt als vrijheid. Meer als: ik kan doen wat ik wil, maar toch vind ik het nog heel lastig. Op een gegeven moment ging het bergafwaarts en ik merkte gewoon dat dat kwam doordat ik geen doelen stelde”.

“We beheren wagenparken voor het MKB, klein, midden tot veertig, vijftig auto’s zo’n beetje. Het is een groep waar je vaak met de ondernemer aan tafel zit. Waar een HR-dame vaak zit over het algemeen die er niet veel zin in heeft misschien. Die er niet zoveel verstand van heeft misschien en het ook niet zo leuk vindt. Daar kunnen wij echt waarde toevoegen. Een typische Martijn Roede klant is iemand op het persoonlijk vlak zaken doet. Die dat dus belangrijk vindt, dus een stukje persoonlijk contact. Iemand die ondernemend is, die kansen ziet en iemand die openstaat voor opbouwende adviezen. Die soms echt wel een stukje tekortkoming blootleggen. Wij adviseren dat, maar dat zo’n ondernemer daar dan ook – zo zit ik zelf ook in elkaar – van denkt van. Dat is gaaf, dat ik dat niet eerder gezien heb”.

Aan het eind vraag in aan Martijn zijn ultieme tip voor ondernemers. Hij noemt er zelfs vier. Martijn: “Ik denk de ultieme tip voor mij was echt: doelen stellen. Heel helder. Of je nu ZZP’er bent of niet, als je geen doelen hebt, kom je gewoon niet verder. En begin met het einde voor ogen, dan weet je waar je heengaat. Dan weet je hoe je daar moet komen. En, heel belangrijk, want dat is ook wat ik heel erg bekeken heb: is het haalbaar? Want het kan ook zijn dat hetgeen wat je wilt en het doel dat je stelt en voor ogen hebt. Dat je daar dingen voor moet doen die je niet kunt of niet wilt. Dus dat maakt gewoon heel veel helder en dat geeft heel veel rust.

En, dat is ook een belangrijke: deel die doelen met mensen. Dan worden ze tastbaar en dat voelen ze ook als verantwoording van: hier moet ik echt iets mee doen. Dat is mijn grootste valkuil geweest om dat niet te doen en dat heeft mij heel erg tegengehouden”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Martijn Roede van Wagenpartners vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

misschien heb je het wel voorbij zien komen op filmpjes van WagenPartners over car reviews waarin we het toch wel anders doen dan de gevestigde autobladen en dat soort dingen, met een beetje een grappige twist soms of leuke vergelijken en dat is ook heel erg leuk om te doen. Dus ik wil niet zeggen een hobby, maar het is wel wat mijn interesse ook heeft.

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Ik zou hem nog eens moeten lezen eigenlijk weer en ik heb onlangs van Goldsmith triggers gelezen en ook dat is een boek die mij heel erg aansprak, het nadeel van boeken vind ik, voor mezelf, dat ik altijd denk: o ja, maar dan vervolgens de waan van de dag weer plaatsvindt en ik dan heel veel dingen niet toepas. Dus nee, ik lees eigenlijk te weinig boeken, maar ik moet ook zeggen dat als ik boeken lees ik er niet altijd alles mee doe.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

De regering is natuurlijk bezig met zichzelf meer te verrijken dan naar het volk te kijken, waardoor je gewoon heel erg voor jezelf alles moet regelen en dat is iets wat mensen wel verhardt en wat zij niet echt prettig vindt. Dus in die zin is zij niet zo en past zij niet echt in dat plaatje en past ze inderdaad meer in het westerse, of in ieder geval in deze cultuur hier. Als zij bijvoorbeeld door Amersfoort loopt zegt ze: wat een frisse lucht hier, terwijl wij denken: dat is best een drukke stad. Maar ze past hier heel goed. Beter dan in Moskou.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Dus het was niet echt een hele warme, gezellige jeugd. Dat heeft mij wel heel lang achtervolgd, ook omdat je niet een plek hebt waar je gewoon vrienden hebt die je al lang kent, waar je mee opgroeit, waar je op een gegeven moment een hechte band krijgt. Dus dat heeft mij wel heel veel tijd gekost om daarmee om te gaan. Dat is waar ik vandaan kom.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

En uiteindelijk heeft hij geloof ik de laatste tien jaar bij een bedrijf gewerkt, die stap heeft hij toen gemaakt waarin hij toch wel een heel stuk gelukkiger was en opleefde weer. Dus hij heeft inderdaad altijd, om even op jouw vraag terug te komen, in de automaterialen gezeten, starter en dynamo’s, deed hij, revisiedelen verkopen. Dus ja, dat is een beetje, ik heb daar altijd wel naar gekeken met een bepaalde blik van: waarom maak je niet de stap naar? Maar goed, dat is vanaf de zijlijn makkelijk gezegd altijd natuurlijk.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

En ik denk dat er een sterke band is ontstaan daardoor. Ze waren ook jong toen ze kinderen kregen, dus dat is ook niet allemaal makkelijk en zeker niet in die tijd, het is toch wel een andere generatie. Dus nee, als ik naar ze kijk: ze zijn gezond, ze zijn blij, gelukkig, ze doen leuke dingen dus.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Dus ja, capaciteit heb ik, maar het moet er ook wel uitkomen, daar moet je ook wel in begeleid worden. En zeker op het moment wanneer je meer begeleiding nodig hebt. Ik zie dat nu ook bij mijn dochter die heel slim is en heel veel kan, maar die dus geen begeleiding krijgt en vervolgens op de bank zit en ik denk dat ze inmiddels vier keer heel YouTube heeft uitgekeken, dus dat heb ik wel heel erg gemist.

Die begeleiding. Ik was gewoon druk en vervelend en de klas werd uitgestuurd, terwijl ik eigenlijk iemand nodig had die me bij de hand zou nemen en zou zeggen van: laten we eens kijken hoe we dingen wel kunnen doen.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Dat klinkt misschien niet heel mooi, maar dat was wel hoe ik op dat moment was. Dus nee, niet met auto’s. Ik had daar altijd wel interesse in, maar ik heb daar niet over nagedacht om in die richting wat te doen, nee.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Dus voor mij was het echt wel een uitdaging om daar wat moois van te maken. Om echt wel te kijken van: hoe kan de omzet omhoog – dus daar was ik best wel succesvol in. En ik ben iemand die heel erg op de relatie zit, dus gewoon leuke gesprekken, leuke relaties als je iemand een beetje aan jouw kant krijgt, dan kun je best wel wat verkopen.

Als een bedrijf een bepaalde richting op wil, een bepaalde manier niet dezelfde visie heeft of het misschien zelfs niet zo interesseert hoe dingen gaan dan ja, dan op een gegeven moment botst dat en wil ik verder en dan komt dat niet. Dan ben ik toch wel wat ambitieuzer, ja toen heb ik ook gezegd: daar moet ik mee stoppen, want hier word ik niet gelukkig van.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Dat merkte ik ook in de verharding van de markt eigenlijk. Want op een gegeven moment ging het niet meer over de auto, maar over hoeveel korting en dan moest je eigenlijk al verlies schrijven en uiteindelijk met de bonus einde jaar die je dan kreeg van de importeur goedmaken om je aantallen te schrijven.

Ja en dan was je eigenlijk niet meer bezig met adviseren, maar gewoon bezig met een offerte uitbrengen en als dat genoeg was mocht je misschien leveren, als een andere dealer dan niet nog scherper was. En dat vond ik gewoon geen prettige ontwikkeling, dus ik merkte gewoon dat ik daar niet gelukkig van werd en dat ik ook niet gelukkig werd van het moeten verkopen van iets wat je toevallig verkoopt.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Van: we hebben een Peugeot gekocht hoor, maar dit is hem geworden. Dan dacht ik van: maar volgens mij niet bij mij, ik weet het niet? Wat is er dan mis gegaan? Dus ja, je hebt gelijk, zeker is dat heel belangrijk en dat werd dus steeds minder belangrijk.

Ze wilden nog wel het goede gesprek en een heel goed advies en dan vervolgens gingen ze de markt op om te kijken – en daar was een autobedrijf niet uniek in, dat gebeurt ook bij de Media Markt en noem alle andere elektronicazaken op waar mensen dan gaan kijken om advies en vervolgens dan op internet de goedkoopste kopen. Dus ja, dat is wel een verandering die ik echt wel heb zien gebeuren.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Maar hoe groter, hoe moeilijker het is om die visie ook helemaal door die gigantische organisatie te laten dalen. Dus je merkt gewoon dat dat, volgens mij, gewoon minder persoonlijk wordt. Dat het gunnen op zich nog heel belangrijk is, alleen je bent in zo’n grote dealer holding ben je zo afhankelijk van zo veel schakels, ja dat het op heel veel punten ook mis kan gaan. Dus ik denk dat als je je onderscheidt, echt onderscheidt, dus echt met goede service, echt met onafhankelijk advies, met echte goede – dat je best wel goed kunt verkopen. Maar voor nieuwe auto’s zie ik eerder de trend dat het minder om gunnen gaat, maar meer om de prijs en dat je zo groot mogelijk bent en daardoor de beste deals kunt aanbieden.

Cor

Martijn

Dat zijn de belangrijkste mensen van het bedrijf, want als jij namelijk een auto verkoopt en de klant die volgende week moet rijden, dan moet je dat bij de receptie verkopen, die zeggen: moeilijk, lastig en gezeur, maar omdat je vrienden bent, prima, maar dan moeten zij dat ook wel weer bij het magazijn verkopen. En dat zijn dus gewoon drie bedrijven in een bedrijf. En hij keek mij zo aan het zei: ja, dat heb je wel heel mooi omschreven. Dat is precies hoe het is.

Cor

Martijn

Dus ik weet zeker dat die bedrijven dat weten en dan is het heel lastig om zo’n cultuur – je moet weten die culturen van al die verschillende bedrijven worden overgenomen, om al die culturen richting een cultuur te krijgen, dat is gewoon ontzettend lastig.

Dat betekent dat iedereen die een auto rijdt, die rijdt twee jaar bij de dealer voor de garantie, een beurtje, derde jaar misschien nog een keer een APK, vierde beurtje, het vierde jaar werd al een stuk minder en het vijfde jaar wanneer het interessant wordt kwamen ze bij een universeel en werden ze super goed geholpen. Ja, willen ze dan een nieuwe nieuw of pakken ze dan een jong gebruikte bij een universeel waar ze gewoon echt helemaal –

dus die ontwikkeling is al heel lang gaande en ik heb dat echt zien groeien van een klein, universeel bedrijf naar in een keer een universeel bedrijf dat heel veel auto’s verkoopt. Noem een Seldenrijk bijvoorbeeld in Harderwijk, maar ook een Schouten in Ermelo, dat zijn bedrijven die gewoon enorme groei hierdoor hebben meegemaakt. Eigenlijk door het falen van de dealerorganisaties.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Ik kan dus niet lachen op commando omdat ik daarmee iemand die ik nodig heb straks weer – dus daar liep ik heel erg tegenaan en ik liep er ook heel erg tegenaan dat ik dingen wilde of bepaalde dingen juist niet wilde. Ik ben iemand die vroeg op de zaak was en vaak ook laat wegging, maar als ik dan een keer ergens heen moest tussen de middag voor privé en daar wordt een opmerking over gemaakt van: dat kan echt niet.

Dat zijn allemaal kleine dingen, maar dat geeft wel een beetje aan hoe werkgevers, in ieder geval mijn werkgevers, niet dat ik allemaal verkeerde werkgevers heb gehad, maar hoe zij tegen werknemers aankeken. Dus ja, dat wilde ik gewoon niet meer. Toen dacht ik: ik kan weer auto’s gaan verkopen bij een ander bedrijf, waar ik tegen dezelfde dingen aan ga lopen, of ik kan stoppen met verkopen en meer op de adviesrol gaan zitten, want dat is wat ik heel leuk vind.

Ik heb wel eens gekscherend tegen een collega gezegd: we moeten adviesbureau Visser op het dak zetten, want wij doen zoveel adviseren, dan krijgen we de order niet. Dan moeten we gewoon een factuur sturen voor het advies, want dit is gewoon een heel goed advies. Ik heb heel veel kennis en expertise opgebouwd, zonde om dat weg te gooien.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Dus adviestrajecten bij bedrijven, hoe doe je het nu, hoe kan het anders en hoe kan het beter? Met name dan op het wagenpark, alleen dat was een heel lastig concept. Mensen begrepen het niet. Die moesten bij mij geld afrekenen voor iets waarvan ze niet zeker wisten wat het dan ging opleveren en ja: maar wat bespaar ik dan en hoe moet ik dat dan doen?

Cor

Martijn

Dat kan ik wel in een heel mooi rapport, maar om dan uit te leggen wat mensen dan krijgen en hoe het dan voor ze werkt en dat ze dan ergens anders moeten inkopen, of bij hun partners afspraken kunnen maken, dat ze de schadeafhandeling anders moeten regelen, of de verzekering op een andere manier moeten insteken, of misschien wel van koop naar lease moeten of andersom, ja dat die mensen die denken: we doen het toch goed?

Cor

Martijn

je bent niemand meer verantwoording verschuldigd, behalve jezelf. Ik heb mij heel lang schuldig gevoeld als ik niet acht uur per dag werkte, dus dan keek ik van: heb ik wel acht uur gewerkt? Ja, dan kan ik dat nu wel doen. Dus dat voelde niet echt als vrijheid, meer als: ik kan doen wat ik wil, maar toch vind ik het nog heel lastig.

Cor

Martijn

Op het moment dat jij een doel stelt voor jezelf en dat uitspreekt en dat ook deelt met anderen, daar ben ik zo achter gekomen, dan wordt dat iets wat tastbaar wordt. Maar dan wordt het ook iets wat je dus ook kenbaar maakt, je kunt je ook niet meer verschuilen. Niemand kan tegen jou zeggen: het gaat goed of het gaat slecht als jij je doel niet deelt, maar als jij je doel wel deelt en iemand ziet dat het niet gehaald wordt, dan kun je vragen krijgen, of mensen kunnen daar wat van vinden.

Dus dat heeft mij wel heel erg geholpen om uiteindelijk echt de volgende stap te maken en ook verder te komen, want ja, zonder doelen leef je een beetje van opdracht naar opdracht en als die dan doorgaat moet je weer opnieuw beginnen, terwijl je eigenlijk maar een beetje in de marge aan het rommelen bent.

Cor

Martijn

Maar nog steeds was op dat moment mijn propositie nog steeds te breed en niet helder en hebben we in 2019 de keuze gemaakt om puur te focussen op wagenparkbeheer, heel helder: we beheren wagenparken voor het MKB, klein, midden tot veertig, vijftig auto’s zo’n beetje, het is een groep waar je vaak met de ondernemer aan tafel zit, waar een HR-dame vaak zit over het algemeen die er niet veel zin in heeft misschien, die er niet zoveel verstand van heeft misschien en het ook niet zo leuk vindt, daar kunnen wij echt waarde toevoegen.

Daar kwam een nieuwe naam, een nieuwe huisstijl, een nieuwe website en dat heeft heel veel in gang gezet. Samen met die doelstellingen was in een keer helder wie we waren, wie we zijn en was het in een keer helder waar we heen wilden, of heen willen, ja, dat maakt het verhaal veel makkelijker.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Wij kunnen de partijen waar we mee samenwerken heel scherp inkopen, we vergelijken ook altijd die partijen op dezelfde voorwaarden, dus dat resulteert soms in leasecontracten tussen de honderd en soms wel meer per maand, een beetje afhankelijk van de grootte van de auto. Dus daar heb je al de eerste winst te pakken. Maar vervolgens gaat zo’n auto rijden en rijdt hij misschien meer of minder kilometers, dan moet dus het contract worden aangepast. Maar wat is dan reëel? Hij gaat van vijfhonderd euro naar vierenhalfhonderd euro, maar is dat wel reëel? Of hij gaat van vijfhonderd naar zeshonderd euro, is dat niet teveel? Is dat wel reëel.

Dus dat is wat wij dan bekijken, maar ook adviseren van – mooi voorbeeld, ik kom bij een klant en die rijdt tienduizend kilometer per jaar en dat is gewoon een hele dikke Volkswagen Touran diesel. Maar waarom dan? Ja, hij past ook wel niet binnen budget, maar we hebben de kilometers aangepast en toen paste hij wel. Dat is niet hoe je een budgetberekening maakt, want dat is voor iedereen hetzelfde. En je moet ook geen diesel rijden, dus die was heel goedkoop ingekocht, maar een totaal verkeerde auto.

Dus op dat vlak adviseren wij ook, dus je bent er gewoon zeker van: op het moment dat je ons belt dat jouw wagenpark optimaal beheerd wordt en dat je ook tevreden berijders hebt die binnen de normen die je stelt als werkgever gewoon de juiste auto’s kan uitzoeken.

Cor

Martijn

minder urgent is dan op de grote corporates die op de Zuidas zitten en waar geen parkeerplekken zijn, waar mensen allemaal in Amsterdam en omstreken wonen die niets met een auto kunnen, maar dat is wel een beweging die gaande is. Maar we doen wel alles met mobiliteit. Dus als je het hebt over printers leasen of dat soort dingen, dat doen wij niet.

Cor

Martijn

Dus dat je relaties hebt die dingen weer doorvertellen en dus in dat opzicht is het wat meer georiënteerd op Noord Nederland en is de regio van mij, maar als we het hebben over onze koude acquisitie en marketing dan is dat echt landelijk.

Cor

Martijn

Dus toen dacht ik: er zal vast wel iets zijn. En hij zegt: even onder ons, maar ik zit niet helemaal meer op mijn plek en ik wil een keer met je praten. Ik zeg: prima. Ik was niet echt op zoek naar iemand, maar ja, ik heb hem al een jaar of anderhalf jaar zien werken, ik denk: dat is wel een goede gast.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Daar heb ik met Ian ook gesprekken over gehad en Ian zei: ik zie – de constructie die je nu hebt, ben je daar gelukkig mee? Toen ben ik met hem in gesprek geraakt en dacht ik van: hier ben ik ook niet gelukkig mee en hier moet ik echt uit. Dus: hij was in dienst, hij wilde graag ook wat voor zichzelf gaan doen, die afspraak hadden we ook gemaakt, in 2020 heb ik de aandelen volledig overgenomen, toen waren we inmiddels WagenPartners.

Ian was toen nog steeds in dienst en hebben we de afspraak gemaakt dat hij in de komende twee jaar zichzelf inkoopt en dat zit hem eigenlijk met name in het feit dat ik weet hoe lastig het is als je van loondienst naar ondernemerschap gaat. Dat zijn twee totaal verschillende werelden.

Het is echt heel anders en het is heel fijn wanneer je samen een commitment hebt, want die hebben we wel, we doen het samen en het voelt ook als van ons samen, maar ik heb wel geleerd: ik wil het ook zakelijk bekijken. Ik wil wel zien dat de waarde die je toevoegt, dat die ook blijvend is, dat die ook klopt met hetgeen je zegt en hetgeen wat we zien, dus daar hebben we een tweejarig traject van gemaakt en hij eigenlijk al voor het gevoel eigenaar is en ook zo voelt en we praten er ook zo over, we doen het ook echt samen.

Maar hij nu inmiddels uit loondienst is en voor zichzelf aan het werk is, of in ieder geval voor WagenPartners aan het werk is en dan in twee jaar tijd zichzelf voor de helft inkoopt. Dat is eigenlijk de constructie zoals we die op dit moment hebben. Het is meer het stukje juridisch, het voelt wel echt als van ons samen. Dus het is ons kindje, ja.

Cor

Martijn

Maar waarom eigenlijk? Ja, geen idee. Wij adviseren dat, maar dat zo’n ondernemer daar dan ook – zo zit ik zelf ook in elkaar – van denkt van: dat is gaaf, dat ik dat niet eerder gezien heb.

Cor

Martijn

Dus duurzaamheid? Nee, het is echt voor de kosten. Ik zeg: dan moet je dat niet doen. Terwijl een ander zegt: benzine? Prima, gaan we dat regelen.

Cor

Martijn

Begin met, dat is niet mijn uitspraak, maar begin met het einde voor ogen, dan weet je waar je heengaat en dan weet je hoe je daar moet komen. En, heel belangrijk, want dat is ook wat ik heel erg bekeken heb: is het haalbaar? Want het kan ook zijn dat hetgeen wat je wilt en het doel dat je stelt en voor ogen hebt, dat je daar dingen voor moet doen die je niet kunt of niet wilt, dus dat maakt gewoon heel veel helder en dat geeft heel veel rust.

En, dat is ook een belangrijke: deel die doelen met mensen, dan worden ze tastbaar en dat voelen ze ook als verantwoording van: hier moet ik echt iets mee doen. Dat is mijn grootste valkuil geweest om dat niet te doen en dat heeft mij heel erg tegengehouden.

Cor

Martijn

Cor

Martijn

Vandaag ben ik in gesprek met Remco Cuiper, 52 jaar en sinds 6 jaar trotse eigenaar van Saylus, samen met tegenpool Gradus van der Wal. Met hem heeft hij al jaren een gelukkig ondernemershuwelijk, omdat ze elkaar dingen gunnen en open, eerlijk en transparant naar elkaar zijn. Dat is dan ook zijn ultieme ondernemerstip.

Na zijn loopbaan bij KPN en NXP Semiconductors kwam hij naar Epe werken bij het toenmalige bedrijf VRC Telecom. Remco: “Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt”.

Remco begon bij VRC Telecom, die hij later overnam, als manager en had te dealen met twee oud-eigenaren, waarmee hij goed om kon gaan. Remco: “Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. Daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan”.

In 2009 deden Remco en Gradus de eerste poging om het bedrijf over te nemen, maar uiteindelijk lukte het via een management buy out in 2014. Het had even wat voeten in aarde om zijn vrouw over te halen, maar na haar goedkeuring ging Remco op basis van fifty-fifty aandelen met Gradus het avontuur aan. Gradus al techneut en Remco als perfecte interne klant.

Na de overname begonnen ze weer te investeren en veranderden ze de bedrijfsnaam naar Saylus maar bleven de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie. In 2019 verhuisden ze naar Apeldoorn, waar ze nu nog gevestigd zijn. Daarnaast hebben ze bedrijven in Malta en Duitsland wat zowel hij als Gradus een mooie toevoeging geeft aan hun bedrijf, mede door hun internationale klantenkring.

Remco heeft het over het boekenkastprincipe in het kader van focus houden en klanten bedienen. Dit en veel meer kun je horen in deze podcast.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Remco Cuiper en Saylus vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je ook zo solide wil zijn als Remco met zijn bedrijf? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Volledige tekst Podcast #18:

Remco Cuiper, we zijn hier bij jou op het bedrijf in De Linie in Apeldoorn. Je bent mededirecteur en eigenaar van Saylus, komen we straks zeker op terug. We kennen elkaar van de bedrijven in de gemeente Epe, toen we allebei ons bedrijf in Epe hadden. Hans Maris is, zag ik, een bekende van ons. Een paar quotes over jou, van jou: je maakt je alleen druk om zaken die je kunt beïnvloeden, daar zullen we het nog wel over hebben en: ik hou niet van gedoe, ik wil alleen maar leuke dingen doen. Iedereen die dat waar kan maken, dat is mooi. Volgens mij ben je tweeënvijftig jaar?

Remco

Klopt.

Cor

Op drieëntwintig november geboren in Amsterdam, woont nu in Arnhem, getrouwd met Kim? Op achttien november en je hebt twee zoons, Daan en Bram, negentien en zeventien jaar. Super. Hobby’s? Hockey, bowlen?

Remco

Dat vinden we leuk om te doen inderdaad als familie, bowlen doen we nog wel eens met een vriend van ons waar we goede contacten mee hebben. Vakantie is natuurlijk een soort van hobby, alhoewel die op dit moment natuurlijk een beetje stil staat. Skiën vind ik zelf persoonlijk heel erg leuk en mijn oudste zoon ook. Mijn vrouw en de jongste wat minder. Ja, dat zijn wel een beetje de hobby’s.

Cor

Dus je wisselt de vakanties af, deels in een skigebied en deels in een warm gebied, zoals Spanje zag ik voorbij komen?

Remco

Bij voorkeur in de buurt van Marbella, ja. Dat vinden we heel erg leuk, Spanje, we zijn er eigenlijk vaker geweest, dan dat – sommigen zeggen we gaan iedere keer naar dezelfde plek, ja, anders dan anders, wil je niet een keer wat anders? Klopt. Dat is ook zo, alleen komen we toch iedere keer op dezelfde plek terug en mogen daar ook dankbaar gebruik maken van een appartement van een van mijn gewaardeerde vrienden, zo niet een van de beste.

Cor

Benahavís zag ik?

Remco

Ja, dat is een beetje gemeente Benahavís, op een golfresort ligt het, net iets daarbuiten.

Cor

Heb je een favoriete voetbalclub?

Remco

Nee, ik houd niet van voetballen.

Cor

Dan slaan we die gelijk over. Muziek? En wat mag het dan zijn?

Remco

Muziek is een beetje gevarieerd, ik heb niet echt specifiek een band, als ik iets specifieks zou moeten noemen dan is het voor mij Andrea Bocelli. Andrea Bocelli heeft voor mij een speciale betekenis en dat vind ik, ja dat vind ik leuk, dat vind ik mooi, ik heb hem ooit in het Ziggo Dome mogen zien, dat was al uniek, want die kaarten zijn vrij schaars en best kostbaar. Daar ben ik ook heen geweest met een vriend van me, samen met beide dames.

Cor

En wat is dat dan, raakt het je hart?

Remco

Ja, dat heeft te maken met vroeger, met het overlijden van mijn oma, toen kwam ik voor het eerst in aanraking met Andrea Bocelli en sinds die tijd ben ik daar eigenlijk door, zoals de Duitsers dat zeggen: begeistert geraakt. Maar daarnaast heb ik een breed spectrum, ik bedoel Andre Hazes, Racoon vind ik mooi, eigenlijk best een breed spectrum. Ik heb niet echt een artiest waar ik de hele plank van vol heb liggen, en ik luister in de auto eigenlijk op de radio altijd Radio 538, eigenlijk hoef ik maar een zender erin te hebben en dat is die zender die ik dan beluister. En heel af en toe BNR, dat vind ik ook nog wel interessant.

Cor

En vanaf volgende week natuurlijk de podcasts voor DGA’s.

Remco

Ja, dat lijkt me evident.

Cor

Wat voor auto rijd je?

Remco

Een elektrische Audi e-tron.

Cor

Ben je autofanaat of autoliefhebber?

Remco

Ja, ik ben wel liefhebber van auto’s. Ik heb eigenlijk altijd Audi gereden, af en toe een uitstapje gemaakt. Ik kreeg vorig jaar de kans op een mooie Audi e-tron te kopen, ja en ik moet zeggen: ik ben er zeer tevreden over. Heeft wel zijn onhebbelijkheden, anders nadenken, je moet ook nadenken over continu laden, je moet anders plannen, ja, dat is op dit moment in de coronaperiode natuurlijk relatief makkelijk, want ja, klanten bezoeken, dan wel leveranciers bezoeken of familie, dat zit er relatief weinig in. Maar normaal gesproken moet je met een elektrische auto er wel voor zorgen dat die goed geladen is.

Cor

Dat is toch een beetje een terreinwagen, zo’n type, of niet?

Remco

Ja, klopt.

Cor

Ik ben natuurlijk boven de vijftig, dus dan is een hoge instap, dat begint ook fijner te worden.

Remco

Ja, dat is voor mij een stuk prettiger.

Cor

We hadden het net in het voorgesprek even over horloges, je bent een horloge fan?

Remco

Ja, fan is misschien teveel gezegd, maar ik vind dat wel mooi, ik heb wel wat passie daarvoor. Dat betekent niet dat ik de hele kast vol met horloges heb liggen, maar ik vind dat wel interessant, klokjes, ja. Auto’s, dat vind ik mooi en dan met name bijzondere dingen, zaken. Voor wat betreft horloges ben ik erg gecharmeerd van het horlogemerk Van der Gang, helaas heb ik er nog geen een, maar dat komt voort omdat ik ook wel een beetje, ik weet niet of je dat zo moet noemen, nationalistisch ben, ik ben heel erg voor de Nederlandse producten. Als het even kan koop ik een Nederlands gefabriceerd product. En Van der Gang is een horloge wat gemaakt wordt in Dokkum met de fijnste kennis en kunde en de oud-eigenaar is ooit begonnen in de vliegtuigindustrie en heeft dan ook een serie die heet ‘De Vlieger’. Maar ik vind het mooi om Nederlandse producten te hebben. Gaat helaas niet altijd op natuurlijk.

Cor

Donkervoort is dat nog in Nederlandse handen? Dat is geen elektrische.

Remco

Nee, nee.

Cor

Lees je ook boeken?

Remco

Eigenlijk niet. Ik lees, wat heel veel mensen tegenwoordig doen, op de tablet, allerlei digitale informatie die toekomt, echt specifiek boeken lezen, ik heb boeken van Moszkowicz gelezen, ik heb nog wat boeken liggen die ik moet lezen van Johan Cruijff,  maar goed, heel eerlijk, ik ben een slechte lezer. Bij pagina drie of vier val ik in slaap en dat heeft niks te maken met de inhoud, maar dat heeft te maken met mijn manier van relaxen denk ik. Ja, dan denk ik van: het is wel goed zo. Ik ben al heel lang bezit om met een hele dikke pil, die wil ik doorlezen, maar ik worstel daarmee, ik kan even niet op die naam komen, Amerikaan, dat is een boek van vijf- of zeshonderd pagina’s. De oprichter van Apple.

Cor

Steve Jobs. De biografie.

Remco

Steve Jobs, ik kom er niet doorheen.

Cor

We gaan het straks nog even over die periode hebben met corona in het ziekenhuis gelegen, dat was het ultieme moment geweest om dat boek burgemeester te maken, maar goed. Maar vanuit je werk dan wel veel vakliteratuur?

Remco

Ja, veel kennis, veel lezen, maar ook digitale informatie tot je laten komen. Veel spreken met je leveranciers, klanten et cetera en op die manier verrijk je ook je kennis en dat lukt mij beter dan het lezen van vakbladen etc. Ik heb daar wat moeite mee, die stof tot me te krijgen en op het moment dat ik met mensen praat, blijft het beter hangen. Daar komt het eigenlijk op neer.

Cor

Heb je een idool, heb je ooit een idool in je leven gehad? Bocelli heeft je qua muziek geraakt. Heb je andere mannen of vrouwen waarvan je denkt: ja, dat is voor mij wel echt een voorbeeld?

Remco

Nee, niet echt extreem. Ik merk wel dat mensen die autodidactisch zijn, dat ik daar wel veel bewondering voor heb. Ik zie dat ze bij de grote der aarden heel veel kennis zelf hebben opgebouwd, dat kan ik wel waarderen. Dus van scratch af aan een imperium zelf opbouwen, hoe groot of hoe klein maakt dan even niet uit, daar heb ik wel waardering voor. Vaak omdat dat gecombineerd gaat met passie en bevlogenheid en dat vind ik mooi om te zien. En daarin zie je dan ook dat niets verkeerd is, maar veel dingen anders zijn. Maar echt, nee, een specifiek iemand niet.

Cor

Pas je dat voor jezelf ook toe?

Remco

Hoe bedoel je?

Cor

Zie je bij jezelf daar wat van terug, dat je herkenning ziet?

Remco

Ik ben natuurlijk bij het bedrijf wat ik samen met mijn compagnon heb gekocht een jaar of zes geleden, zijn wij natuurlijk als werknemer begonnen met een bepaalde passie. Overigens in die periode lagen we in de voorliggende periode best veel uit elkaar, we zijn enorm naar elkaar toegegroeid, eigenlijk top dat dat op die manier gebeurt. We zijn eigenlijk elkaars tegenpolen, toch zoals wij dat dan noemen met zijn tweeën, gaan we iedere dag samen de deur uit en komen we elke ochtend samen weer het kantoor in. In coronaperiode iets minder, maar dat is een beetje de visie en de strategie hierin, dan wordt alles besproken. Ik vind het belangrijk om bij jezelf te blijven. En dat hebben we eigenlijk alle twee wel een beetje, en in de afgelopen jaren hebben wij – die samensmelting is gewoon gegroeid en zeker vanaf zes jaar geleden, toen we voor de keuze stonden om het bedrijf over te nemen, omdat de oud-eigenaar wilde verkopen, ja, hebben we gezegd: we gaan ervoor met zijn twee en dat geeft leuke dingen, maar ook minder leuke dingen uiteraard.

Cor

Daar ga ik je zo nog over bevragen, hoe dat tussen jullie werkt. Dat is best leuk, ook voor andere ondernemers om dat te horen. Wat zijn dingen waar je tegenaan loopt, wat zijn de struikelpunten, maar wat zijn ook de successen waardoor het wel nog steeds zo mooi eruit ziet. Nog even, uit wat voor nest kom je?

Remco

Eigenlijk zoals ze dat noemen een arbeidersgezin. Mijn vader is ooit in Uithoorn en omstreken groot geworden, in de Amstelhoek, we komen uit een groot gezin, moeder op jonge leeftijd overleden.

Cor

Was je de oudste, de jongste?

Remco

Nee, mijn vader was de jongste van twaalf of dertien, nu overvraag je me.

Cor

En jijzelf?

Remco

Ik ben zelf de oudste, ik heb nog een zus, die is twee jaar jonger dan ik ben en mijn moeder en vader kwamen elkaar in Noordwijk tegen en die hebben elkaar niet meer losgelaten en in een jaar tijd werden er drie kaartjes destijds – dat was een verlovingskaartje, een trouwkaartje en een geboortekaartje, niet helemaal in die volgorde, maar over het jaar ’68 heb ik het dan even. Mijn moeder kwam uit Arnhem en uiteindelijk hebben ze besloten om toch vanuit het westen naar Arnhem te gaan verhuizen, daar hebben we tijdelijk gewoond en zijn we in het dorp Elst terecht gekomen, dat ligt tussen Arnhem en Nijmegen in, daar heb ik eigenlijk het grootste deel van mijn jeugd, daar ben ik opgegroeid. Samen met mijn zus, gelukkig gezin, nooit iets tekort gehad, waanzinnige vader en moeder, leven gelukkig ook nog alle twee, goed contact mee en daar ben ik heel dankbaar voor. Inmiddels zijn ze drieënzeventig, best jong nog, dus dat is wel mooi dat ook de kinderen daar nu nog hun profijt van hebben, omdat ze de band met mijn ouders heel goed hebben, dat is gewoon leuk om te zien, omdat ik ook gewoon weet dat dat, ja, er zijn genoeg voorbeelden van waarbij kinderen of kleinkinderen elkaar niet meer zien. Dat is best triest, dat dat gebeurt.

Cor

Ik zie, je studieloopbaan is begonnen bij de mavo. Lorenzcollege.

Remco

Moeten we het daar over hebben, Cor?

Cor

Ik zie wat hikjes en op een gegeven moment zie ik in een keer vijf jaar niks en dan zie ik de meao voorbij komen. Als je het er niet over wilt hebben, dan doen we dat natuurlijk niet.

Remco

Nee, nee.

Cor

Heb je wat liggen zwerven, of –

Remco

Nee, ik was geen beste student kan ik je vertellen. Mede ook dat ik soms tegen beter weten in de verkeerde keus maakte. Ik was altijd wel iemand die de zweep nodig had op school, om tot prestaties te komen. Overigens, de tijdlijn waaraan jij refereert die heb ik ooit een keer ingevuld, nooit meer gecorrigeerd, ook niet met het behalen van mijn diploma’s, dus daar komt het vertekende beeld vandaan.

Cor

Daar kunnen we geen rechten aan ontlenen.

Remco

Nee, absoluut niet. Dus ik ben op de mavo begonnen inderdaad, heb ik vijf jaar over gedaan. In de eerste klas blijven zitten, fantastische leuke school, leuke tijd gehad. Daarna naar de meao, ondanks het advies van een vader van een goede vriend van me die zei: je moet niet naar de meao, je moet naar een andere , want daar zijn ze wat strenger, die andere is wat vrijpostiger. Toch gekozen voor die vrijpostige opleiding, ja en dan zie je dat dat niet lukt, of niet lukt, op dat moment niet, uiteindelijk heb ik de meao gewoon gehaald, maar dat is wel iets wat mijn leven lang beklijft, want mijn kinderen kennen dat natuurlijk, die opmerkingen van: Remco, die heeft zijn school nooit afgemaakt, dat is wel waar, dat is een beetje het geintje.

Cor

Het is natuurlijk mooi om over je pa wat te zeggen te hebben. Ik zag inderdaad wel een wat commerciële richting, zat dat commerciële er al vroeg in?

Remco

Ja, dat denk ik wel ja. Maar ja, commercieel, wat is commercieel. Als je dan toch wilt segmenteren dan is het commercieel inderdaad. Ik ben wel een relatiebouwer, commerciële relatiebouwer. Dat vind ik wel handig en leuk.

Cor

Was het dan handig om met de mensen bezig te zijn, of was de handel dan het leukst?

Remco

Misschien wel een combinatie van beide. Ik had ooit de ambitie om ook in de autobranche verder te gaan, ik ben bij toeval in de telecombranche terecht gekomen, ik ben ooit bij KPN begonnen, zoals heel veel telecom vakbroeders in die periode, want KPN was de enige aanbieder in die tijd, en dan praat ik over dertig jaar geleden. Heb ik veel plezier, echt leuke tijden gehad in het business center in Nijmegen, daar heb ik gewerkt met een leuk team, groot team.

Cor

Altijd wel business to business?

Remco

Ja, dat was toen echt nog gesegmenteerd door KPN. Business deed je in het business center en privé deed je in de Primafoons. Het was altijd de businessmarkt en ik zeg altijd gekscherend: ik had het liefst klanten die liepen te klagen, dat vond ik leuk, een uitdaging om die zover te krijgen dat die weer tevreden het pand verlaten. Je moet je voorstellen dat je in een winkel werkt, toen was er nog een fantastische benaming: baliemedewerker, degene die dat verzonnen heeft heeft denk ik ook zijn school niet afgemaakt destijds, maar oké. En dat was zo’n leuke tijd, daar stonden mensen soms twee of drie uur in de rij om een doosje faxrollen te kopen. En dan was er een beetje gemopper, maar als je dat dan zou kunnen afzetten tegen de huidige tijd, dan is er geen mens meer die zo lang in de rij gaat staan. Dat is bizar eigenlijk als je dat vergelijkt. Toen deden we echt leuke zaken, leuke business, het was de komst van de mobiele telefoon, dat werd beschikbaar voor de zakelijke markt en latere periode wat meer richting particulieren, dat vertroebelde binnen KPN, alleen ja, de business center tijd was voorbij en ik zocht een nieuwe uitdaging en toen ben ik uiteindelijk toch in de telecom gebleven, maar dan in een soort beheerdersrol bij NXP Semiconducters in Nijmegen, ook een leuke tijd gehad, met een leuk team, maar toen was het voor mij klaar. De organisatie veranderde, ik werd eigenlijk, zoals ik dat altijd omschrijf, een veredeld administrateur. In de eerste periode kon je zelf zaken kopen, inkopen, regelen voor de klant en dat gaf je flexibiliteit en een soort van semi ondernemerschap en uiteindelijk werd dat gedirigeerd op hoofdlijnen van: waar je wat moest inkopen.

Tegen condities en dan ben je meer dozenschuiver aan het worden. Dat voelde niet lekker. Dus voor mij was de tijd rijp om verder te kijken en bij toeval kwam ik toen in Epe terecht. Of all places, Cor.

Cor

Vanuit Nijmegen naar Epe. Dus Apeldoorn voorbij, in de bossen van Epe.

Remco

Ja, klopt, dat was fantastisch. Dat was ook het eerste jaar heel spannend, omdat ik in een bedrijf terecht kwam waar echt wel een beetje een scheiding tussen techniek en commercie lag, zoals dat bij best wel veel bedrijven gebeurt. Er moest een soort van samensmelting komen.

Cor

Waren de klantgroepen ook anders, waren het ander soort klanten dan in de tijd van KPN?

Remco

Nee, dat denk ik niet. Klein, groot, het was wel een booming periode. Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar dat viel best tegen kan ik je vertellen, dat was best een dingetje, gewoon ook omdat je tussen twee directeuren inzat die soms ook wel tegenstrijdige belangen hadden dan wel andere visies, maar ik kreeg gelukkig de vrijheid om dat zelf, naar eigen inzicht op te lossen. Maar ik merkte toen heel goed, dat als je in een klein bedrijf werkt, dan is niet alles geregeld. Bij een groot bedrijf als KPN had je een HRM afdeling, je had een juridische afdeling, je had een inkoop, je had technische mannen, voor iedere discipline kon je iemand binnenhalen en ik merkte dat ik dat regelneef-gebeuren fantastisch vind, maar in Epe stond ik er min of meer toch alleen voor, want ik moest alles zelf doen. HRM? Geen ondersteuning, ook geen opleiding voor gehad. Financiën? Gelukkig goede financiële dames die alles onder controle hadden, er moesten wel wat dingen gebeuren, dan zie je dat een succesvol bedrijf ook hun debiteurenbeheer niet goed op orde had, daar moet je dan allerlei dingen doen. Automatisering, pensioenplan, auto’s, mobiele telefoons, verzin het maar. Dat heeft best wel langer geduurd dan ik had gedacht en daar heb ik ook wel eens momenten gehad dat ik dacht: waar ben ik aan begonnen? Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt.

Cor

Wat is dan het cruciale verschil?

Remco

Als je bij een grote onderneming werkt, kent men de naam. Verzin het maar. Vodafone, KPN, VGZ, Ohra, Mercedes, BMW. Als je die namen hoort, Coca Cola.

Cor

Hoef je niet meer te verkopen.

Remco

Niet meer te verkopen, dat klinkt zo rot, maar de introductie is dan meteen op orde. Als je binnenkomt bij een bedrijf en je zegt: ik ben van Saylus, of destijds VRC Telecom, dan moest je het bedrijf nog zien te verkopen. En dat is best lastig. Als je bij een grote onderneming werkt, dan komt het over je bureau en dan moet je het verstouwen. En daar ben je druk mee.

Dat zie je ook duidelijk bij heel veel accountmanagers die bij grote bedrijven voorbij komen, heel succesvol zijn en bij een klein bedrijf niet renderen, omdat ze dan veel meer discipline zelf moeten ondervinden. En zijn ze ineens belast met het maken van een offerte. Bij heel veel grote bedrijven hebben ze daar een verkoop binnendienst voor binnen zitten. Niet alles is zwart-wit uiteraard, maar dat is voor mij kenmerkend geweest. Ik zeg altijd: binnen een klein bedrijf moet je keihard werken voor je geld, met zijn allen, van a tot z en bij een groot bedrijf moet je over het algemeen werk verstouwen. En dat wil niet zeggen dat het makkelijker is, het een en het ander, maar dat is voor mij een significant verschil.

Cor

Is het ook zo dat bij een klein bedrijf, is het meer dat het op persoonlijke gunning aankomt, dan op naam van het product, dus dat het meer is: ze doen zaken met Mercedes omdat jij het bent, of noem het maar, dat er een persoonlijke gunning in zit, dat het vertrouwen er is dat je het zult oplossen, wat ze nodig hebben.

Remco

Je bent veel bereikbaarder in de breedste zin van het woord.

Cor

En aanspreekbaarder.

Remco

En aanspreekbaarder. Als er iets verkeerd gaat, dan lossen de mannen en vrouwen het zelf op en als ze er niet uitkomen komen ze bij ons terecht. Maar die klant kent ons ook, dus die komen ook vrij directer bij jou. Als je bij een heel groot bedrijf werkt kom je als eerste bij de klantenservice terecht aan de telefoon en die dames en heren willen altijd alles voor je doen, maar daarna moet het de organisatie in. Ik zeg altijd, bij KPN direct contact met de klanten dat was het makkelijkste. Maar daarna moest je het nog intern naar je organisatie zien te verkopen en dat was topsport op sommige momenten. En dat is best lastig. Ja, dat vind ik ook wel belangrijk dat je die discipline in een klein bedrijf, dat geeft misschien ook aan waarom ik me in een klein bedrijf ook beter voel, ik vind dat we het met zijn allen doen. Van de dame die aan de telefoon zit en de schoonmaakster tot aan de directeur. Dat maakt niet uit, het is een team en dat moet ook als een geoliede machine lopen en dat betekent ook, bij ons ook, bij ons gaat het echt wel eens verkeerd, ik maak ook verkeerde keuzes en dan moeten we het erover hebben, moet je van leren en soms gaat dat heel snel en soms verval je toch in het oude patroon. Dat geeft niet, maar daar moet je wel open voor staan. En als je dat doet, dan bereik je ook veel meer met elkaar.

Cor

Mag ik je vragen, in die tijd bij VRC, toen was je manager, dus je had ook de relatiemanager, eigenaren, is daar een speciale vaardigheid voor nodig om die positie goed te kunnen vervullen? Volgens mij heb je dat heel goed gedaan, maar wat was dan waardoor je dat lukte?

Remco

Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. En daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan. Althans, voor zover je dat van jezelf kunt of mag zeggen. Ik denk dat ik dat wel beheers, dat spelletje. En soms niet, dat zijn dan de buitenwaardes die je soms voor je kiezen krijgt, ja en dan ontstaat er een vorm van discussie. Daartussen, laveren, dat is me gelukt, maar dat heeft misschien ook wel te maken met het feit hoe de twee eigenaren erin stonden destijds, ze hebben mij ook de kans gegeven om dat op die manier te kunnen doen.

Cor

Het feit dat je het kunt heb je laten zien in het feit dat het bedrijf nu nog steeds succesvol bestaat, dat is daar ook een bewijs van. We gaan even een korte break nemen en daarna ga ik je overhoren: hoe is dan de overgang geweest van de oud-eigenaren naar jou en Gradus. Hoe houden jullie het met elkaar uit, hebben jullie een fifty fifty verdeling?

Remco

Yes, qua aandeelhouderschap bedoel je? Vijftig vijftig.

Cor

En wat doen jullie als jullie het niet met elkaar eens zijn. Dus dat zijn wat onderwerpen voor na de pauze.

Remco

Prima, tot dan.

Korte break

Cor

Nu denk ik, hoe lang geleden, een vijf jaar, zes jaar geleden? Toen was het punt dat jij en Gradus zeiden: kom maar op. Of hoe liep dat, al jaren daarvoor? Wat was het moment dat jij zei: nu wil ik het wel zelf doen?

Remco

De eerste aanzet is al een keertje in 2009 geweest, dat was kort nadat een van de andere eigenaren uitstapte bij de toenmalige, want die waren ook met zijn tweeën. Dat was een slechte tijd, 2009, begin einde crisis, noem het maar even het begin denk ik, dus dat was een slechte timing. Daar hebben we vervolgens wel een poging voor gegeven om tot elkaar te komen om voor de helft van de tent mezelf in te kopen, dat is niet gelukt door allerlei omstandigheden. Financiën, onzekere zaken, wat gaat deze crisis ons brengen, de timing was op dat moment gewoon niet goed en gelukkig hebben we toen gezegd: we zetten het weer terug in de ijskast, en wie weet komt het ooit wel weer een keer naar boven.

Cor

Wel knap, want vaak als je een keer de keuze hebt gemaakt dat je in de fuik stapt, zowel voor de verkoper van: ik wil mijn bedrijf verkopen, merkte ik vaak in het verleden als je eenmaal achter zo’n haakje zit, is het best moeilijk om terug te gaan, zoals het misschien voor een buitenstaander lijkt.

Remco

Maar dat is misschien dat kameleongevoel wat je hebt.

Cor

Dus je kon het nog wel gewoon elke dag opbrengen om er gewoon weer voor te gaan?

Remco

Ja, absoluut. Dat was geen discussie, daar heb ik ook nooit over getwijfeld. Waarom niet? Ik vond de materie nog steeds leuk, ik verveelde me nog steeds niet met het werk, de klanten en de collega’s waren nog steeds erg leuk, alleen de exercitie om voor vijftig procent de aandelen te verkrijgen is gewoon niet gelukt. Dat is misschien hoe je erin staat, ik weet het niet.

Cor

En dat lukte drie, vier jaar later wel? Zijn dat lange trajecten geweest?

Remco

Op zich valt dat nog wel mee, in 2014 hebben we de aanzet gedaan, hebben we het er gewoon over gehad, toen uiteraard ook met mijn huidige compagnon Gradus van: wat gaan we doen? We stonden aan de vooravond om verkocht te worden aan een ander bedrijf of gaan we het zelf doen. Dus natuurlijk moet je dan je collega’s mee hebben, daar kun je niet in eerste instantie direct mee gaan praten, want dat geeft onrust en uiteindelijk moet je natuurlijk ook de middelen zien te gaan vinden, ja de banken stonden daarin niet te springen, toch hebben we een goede constructie gevonden waarbij we een aantal zaken in eenmalige sfeer konden aftikken en management by buy out in vijf jaar, dat is allemaal keurig verlopen gelukkig en dat is onszelf gelukt. Dus Gradus en ik hebben dat gewoon keurig met elkaar geregeld allemaal.

Cor

Hebben jullie dat allemaal samen gedaan? Wat zei je vrouw bijvoorbeeld toen je thuiskwam: ik word ondernemer?

Remco

Ja, dat was wel een dingetje. Mijn vrouw kwam zelf ook uit een ondernemersgezin en wist dus ook de nadelen daarvan. Mijn schoonouders hebben er keihard voor moeten werken altijd, dat heeft ook wel een paar wonden, zeg ik dan maar even, waardoor die keuze voor mijn vrouw echt wel een dingetje was. Je hebt een stabiele baan, inkomen, huis en je gaat een groot risico aan. Dat was een serieus bedrag wat er ook op tafel moest komen, met een stuk onzekerheid, want slaag je wel als ondernemer? Daar heb je geen ervaring mee, dat kun je maar op een ding doen, door het te doen. Dus die stond niet meteen te trappelen kan ik je vertellen. Maar gelukkig heeft mijn schoonvader, en ook een hele goede vriend van me, die zelfstandig ondernemer is, ook al jaren, zelfs vanuit zijn kinderschoenen noem ik het dan maar even, heeft ons daarbij geholpen en uiteindelijk zei mijn vrouw ook van: oké, prima. Laten we het maar doen en dan zien we het wel.

Cor

En kunnen jij en Gradus en de partners, kunnen die het ook goed met elkaar vinden? Doen jullie ook dingen, naast –

Remco

Nee, we doen geen dingen samen – we hebben zakelijk en privé gescheiden van elkaar, dat is een keuze van ons beide. Dat heeft niks te maken met het niet willen of zo, maar ja, zo is dat gelopen eigenlijk in de afgelopen jaren. En natuurlijk normaal gesproken hebben we een a twee keer per jaar een bijeenkomst met elkaar, met het personeel en vrouw en kinderen noem maar op en dan zien we elkaar en spreken we elkaar en tussentijds hebben de dames onderling met elkaar geen contact. Maar dat heeft niet een specifieke reden, dus ja, noem het maar: zo gelopen eigenlijk.

Cor

En wat had Gradus wat jij niet had en andersom?

Remco

Gradus is technisch heel goed onderlegd, breed. Ik absoluut niet, in hoofdlijnen weet ik wel waar het over gaat natuurlijk.

Cor

Hij moet werken.

Remco

Eigenlijk wel. Ik zeg altijd: ik ben de beste klant intern. Als ik het snap, dan snappen de meeste klanten het ook. Dat is eigenlijk wel het motto ook een beetje, ik probeer me van de techniek weg te houden, gewoon op dat ik dat op sommige momenten gewoon niet begrijp.

Cor

Had je het overgenomen als Gradus niet mee was gegaan?

Remco

Nee, ik denk het niet. Nee, nee. We hebben elkaar echt nodig daarin. Gelukkig nog steeds ook. Daarom hebben we ook bewust gekozen om met elkaar op kantoor te zitten. Wij hoeven zelden iets aan elkaar over te dragen. Juist omdat we bij elkaar op kantoor zitten krijg je toch zijdelings heel veel van elkaar mee en lopen de dingen zoals ze lopen. We vinden het ook belangrijk dat de medewerkers om ons heen in staat zijn om zelfstandig keuzes te maken. Dat is niet altijd even handig, maar dat geeft je wel een mate van bepaalde vrijheid. Ik word altijd – ik vind het eigenlijk bijna gênant en zielig als ik zie hoe sommige ondernemers tijdens hun vakantie met hun gezin de hele dag met een telefoon aan hun oor zitten. Ik kan je een ding beloven: ik heb mijn telefoon niet bij me aan het zwembad. Ik heb mijn telefoon ook niet bij me als ik ’s avonds uit eten ga, die ligt gewoon fijn thuis, of in de kluis, of wat dan ook. Dat heeft te maken met hoe je in de materie staat en dat geldt voor ons beiden. Als we elkaar nodig hebben tijdens vakantieperiode, dan weten we elkaar te vinden, maar doordat we dus ook veel met elkaar op een plek zitten en toch ook gewoon dagelijks telefonisch contact hebben, zeker nu in coronaperiode, ja, veel met elkaar delen, dan kun je ook veel makkelijker afstand nemen op sommige momenten en loopt dat toch best soepel kan ik best zeggen.

Maar het is natuurlijk zo, als je met zijn twee bent dan kun je het ook in de vakantie overgeven aan een ander.

Remco

Dat is ook heel belangrijk.

Cor

Ben je alleen, dan is dat soms ook moeilijk?

Remco

Dan gaat het niet, de situatie leent zich misschien ook wel daarvoor om er zo in te staan.

Cor

Wat zijn, als je twee dingen moet noemen: wat hebben jullie echt veranderd, jullie zijn aandeelhouder geworden, de oud-eigenaar is nog vijf jaar een beetje verbonden, maar waarvan hebben jullie gezegd: nu wij het met zijn twee voor het zeggen hebben gaan wij dit veranderen? Niet dat er iets per se fout is, maar wat is echt een stempel van jullie?

Remco

We hebben gelukkig vanaf dag een waar we de boel overnamen, waren we beslissingsbevoegd in de volle breedte, we hadden het bedrijf overgenomen, de oud-eigenaar had daar geen enkele zeggenschap meer in, een ding wat we cruciaal gedaan hebben is, dat is wel een leuk verhaal op zich, de oud-eigenaar wilde in een aantal zaken niet investeren. En dat begrijp ik wel. Als je aan het einde van je loopbaan zit, laten we het zo maar even noemen, dan ga je in sommige dingen die goed zijn geweest de afgelopen jaren, ga je niet veranderen. Dingen waarvan wij beiden vonden, maar ook de collega’s, zoals de website. Dat was look and feel. Dat waren allerlei dingen die je naar buiten draagt als bedrijf zijnde. Daar wilden we wat mee doen en dat gingen we doen.

Ik zal nooit vergeten dat ik onderweg was naar, ik meen Eindhoven en dat we dat bespraken met een marketing bureau et cetera om dat allemaal jeu te geven, er moesten mood boards gemaakt worden, weet ik veel wat, in een wat later stadium en toen belde de broer van Gradus, die belde op en die zegt: Cuiper, waarom verander je ook niet de naam? En toen kon ik in no time vijf redenen opnoemen waarom ik dat niet zou doen. Gevestigde orde et cetera. En toen was ik op de plek van bestemming en heb ik dat marketing bureau gebeld en Gradus uiteraard ook, die broer van jou dat is een mooie, maar die heeft me nu alweer aan het werk gezet. We gaan de naam toch ook veranderen. Dan komt er een spel, over mood boards maken met marketing, interviews et cetera en daar is de naam Saylus in ontstaan. Daar dacht ik wel van: dat wordt best een lastige, want je moet alles veranderen. Je naam staat in de markt bekend, hoe ga je dat weer opnieuw laten landen, wat doen klanten ermee?

Cor

Want Saylus, staat dat ergens voor?

Remco

Saylus staat eigenlijk, komt voort uit Zeus, God van strijdvaardigheid en Us komt van ons. Die samensmelting, say is zeggen in het Engels en us en toen moest er nog iets tussen om het aan elkaar te koppelen, dat heeft het marketing bureau heel knap gedaan en daar is Saylus uit voortgekomen. En de keuze was bewust om niet iets met telecom erbij te doen, dat zou te weinig zijn, zeker met de plannen die we hadden, dus daar is Saylus BV uit voorgekomen. Achteraf had dat wellicht Saylus ICT moeten zijn, maar oké, we dachten van: de naam moet voldoende zijn en zo moeten we in de markt komen. Dat is aardig gelukt gelukkig, tuurlijk, je verlies wel eens klanten, maar de meeste klanten zijn allemaal aan boord gekomen, we hebben met elkaar een waanzinnige prestatie neergezet om tot die naam te komen. We hebben dat gepresenteerd in de Apenheul in Apeldoorn, dat was echt leuk om te doen, alleen het hele lastige daarbij was, we hadden een select team van vier mensen die hieraan werkten en als klein clubje waarin je eigenlijk gewend bent om alles met elkaar te delen, bijna echt letterlijk en figuurlijk alles, moest je continu zeggen: nee, ga ik je niet vertellen. En dat voelt best raar. Je moest tot op de laatste dag van de presentatie moest je dat voor je houden.

Cor

Was net alsof je meedeed aan Wie Is de Mol?

Remco

Ja, maar dan ook echt wel een half jaar lang. Dat is voor mij echt ongekend. Ik ben af en toe iets te veel een open boek. Ja, zo ben ik nu eenmaal, daar moeten we het mee doen met zijn allen zeg ik dan altijd. Toen hebben we de dag ervoor iedereen uitgenodigd, destijds nog in Epe, om op de zaak te komen, hebben we een presentatie gedaan, we hebben ook een bedrijf uit Malta overgenomen, dat was part of the deal. Die eigenaar was er ook met zijn vrouw of mede-bedrijfsleider noem ik het maar even, en toen hebben wij de presentatie aan het personeel en hun vrouw gegeven. Dat was heel erg leuk om te doen, dat ging echt op zijn janboerenfluitjes. Niet hoogdravend, maar wel functioneel zeg ik dan.

Cor

Ik las op de website: Saylus is de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie, telefonie blijft ondanks alles, van alle vormen van communicatie de belangrijkste schakel tussen u en uw klant. In 2019 dus verhuisd hier naar Apeldoorn, De Linie. En je hebt nu Saylus International, VRC Telecom ltd. nog op Malta en Saylus ICT Embh, richting Duitsland. Is het nodig internationaal te gaan in een bedrijf als jullie, of is dat zo gegroeid?

Remco

Deels zo gegroeid, maar Gradus en ik hebben allebei ook wel een beetje - dat internationale vinden we allebei heel leuk om te doen.

Cor

Wat is daar leuk aan?

Remco

Je ontmoet veel mensen in andere talen, min of meer andere culturen. Wij zeggen altijd gekscherend: het kan ons niet raar genoeg zijn, als de klant matcht en als wij een behoefte hebben die wij kunnen invullen en we kunnen er ook nog een goede boterham aan verdienen, waarom niet? Plan technisch is dat soms best lastig, zeker omdat we nog steeds een relatief klein bedrijf zijn. Onze kennis en kunde wordt alom gewaardeerd en zo komen wij aan al die internationale contacten.

Cor

En wat is dan bijvoorbeeld een typische Saylus klant, maar ik wil ook nog horen: wat is een typische Saylus en Remco klant?

Remco

Jemig, ja, een typische Saylus klant.

Cor

Ik zie ziekenhuizen voorbij komen, wat is -?

Remco

We hebben echt een paar hele grote namen, klanten, die ook al heel lang bij ons zijn, omdat wij zijn wie we zijn. Wij leggen altijd een keurige prijs neer, we onderhandelen nooit over de prijs, maar ik vind wel dat de service en dienstverlening op orde moet zijn. Dat is een gevoel. Het nadeel is en dat is ook waarom wij niet aan aanbestedingen doen, of zelden, daar komt een enorm pak papier, daar komt een wirwar aan documenten en men kijkt alleen naar de laatste pagina en dat is de prijs. En je kunt niet je gevoel erin leggen. En wij vinden het belangrijk om ons gevoel erin te leggen. De klanten die wij op internationaal gebied hebben gewonnen, hebben wij gevonden vanuit onze prestatie van werken en de naamsbekendheid die dan voortborduurt. Ik noemde dat altijd, je moet ook in staat zijn om al die klanten te kunnen bedienen, noem ik het boekenplank principe. Je hebt een boekenplank, daar kunnen twintig boeken op. Als er achttien boeken op staan, kan er nog een negentiende bij, een twintigste misschien nog, een eenentwintigste maar bij de tweeëntwintigste dondert de hele handel eraf. Dat moet je zien te voorkomen, dan kun je twee dingen doen: je kunt er een boekenplank bijmaken en dan kun je nog meer boeken kwijt in de vorm van personeel et cetera en anders moet je het niet doen. Focus is heel belangrijk voor ons. Wij focussen ons op een speciaal merk, NIC, sommigen typeren dat als een oubollig gebeuren, ik typeer het als een betrouwbaar telecomplatform. Noem het maar de Rolls-Royce onder de telecomplatforms. Kennis en kunde is niet veel meer aanwezig in Nederland, maar die apparaten staan nog overal ter wereld en we kunnen er nog steeds van alles daarmee in het huidige tijdperk en dat is voor ons belangrijk en daardoor worden we ook internationaal gevraagd en zitten we nu aan tafel bij een ziekenhuis in Berlijn. Zo hebben we in Munster het grootste ziekenhuis, een van de grootste ziekenhuizen, misschien wel de grootste in Duitsland, waarom? Omdat we doen wat we zeggen en we het ook kunnen. Vorig jaar hebben we een paar cruiseschepen gedaan van Tui, komen we via via achter. Ja, daar lopen we niet veel mee te koop, marketing-gewijs zou dat slim zijn om te doen, maar we focussen ons op die technieken van dat merk en daar zijn we goed in, daar hebben we een grote voorraad aan spare onderdelen, de jongens zijn daar echt in bevlogen en dat is wel wat anders dan tegenwoordig. Alles is hosted, dat doen we natuurlijk ook, maar daarnaast doen we met name de grotere trajecten bij hotels, ziekenhuizen, industrieën, doen we veel met NIC.

Cor

En wat is dan de typische Remco-klant?

Remco

Ja, wat –

Cor

Tuurlijk, ik weet het, je mag geen klant voortrekken natuurlijk.

Remco

Ik vind, een typische Remco-klant is een klant waarbij je elkaar uitdaagt en elkaar toch weet te vinden. En dan ga ik niet een specifieke naam zeggen, maar er zijn een aantal klanten waar ik lekker mee schakel en wat eigenlijk helemaal niks met zakelijkheid te maken heeft. Dat heeft te maken met passie, met gunning, dat heeft te maken met wederzijds respect, al die componenten die bijvoorbeeld in een aanbesteding never nooit naar voren komen en dat is de feeling die je met elkaar hebt en dat betekent dat als er een keer shit is, of gezeik of gedonderd dat je elkaar kunt bellen en het erover hebt, dat je dan handjeklap doet en eruit komt. En dat zijn wel typische klanten waar ik me senang bij voel. Ik heb niks aan klanten die bij wijze van spreken het contract uit de la trekken en: op paragraaf drie punt vier staat bla, dat zijn niet de klanten die wij zoeken. Dat is waarom het Nederlands Kankerinstituut al bijna twintig klant bij ons is, dat is waarom het Sint Jansdalziekenhuis in Harderwijk ook, ik denk net zo lang klant bij ons is. Klanten die bij ons vertrekken hebben over het algemeen, zijn dat klanten die op corporate niveau andere beslissingen maken, waarbij je geen direct contact hebt met de mensen, maar dat hoger in de boom bij grote ondernemingen de beslissing wordt genomen, dat is dan niet anders.

Cor

Wel mooi, want jij straalt wel loyaliteit uit en trouw en als je al zolang samen in een onderneming zit-

Remco

Vind ik ook heel belangrijk.

Cor

Hebben Gradus en jij, hebben jullie wel eens ruzie gehad? Hebben jullie wel eens onenigheid gehad dat iemand van buitenaf of een personeelslid – we zijn het niet eens, help ons?

Remco

Nee, we hebben wel eens stevige discussies, daar roepen we soms ook wel een collega bij, soms ook onderling met elkaar, maar wat ik al zei aan het begin ook van ons interview, aan het eind van de dag gaan we samen de deur uit. En de volgende dag komen we samen binnen. Dus die discussies die misschien getypeerd kunnen worden als ruzie, worden beslecht voor de klok van vijf a zes uur. Onderaan de streep zijn we samen ingestapt.

Cor

Een echtpaar zegt: we gaan niet slapen voordat we de ruzie hebben bijgelegd, jullie zeggen: we gaan niet naar huis voordat het – Heeft Gradus of jij dan een veto?

Remco

Ja, veto, ik weet niet hoe je dat wil zeggen eigenlijk?

Cor

Is er iemand die bij het niet eens zijn een doorslaggevende stem heeft?

Remco

Wij vragen nog wel eens een keer aan een collega van: hoe kijk jij daarnaar, laten we daar – maken we on the run een beslissing en daarnaast is Gradus scheidsrechter van de voetballerij en heeft hij een scheidsrechtermuntje en het klinkt echt bizar voor woorden, maar dan doen we gewoon kop of munt. En dan legt de een of ander zich bij die beslissing neer. En dan gaan we later ook niet zeggen van, dat alsnog blijkt dat de ander gelijk heeft gehad of iets verkeerds heeft gedaan van: na na na, als een stel kleine kinderen van: zie je nou wel. Nee, dan zeggen we gewoon –

Cor

Dan draag je het als man.

Remco

Ja, bal op tafel, muntje is de verkeerde kant uit gevallen, gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar zo moet je ook met elkaar verder, anders lukt het gewoon niet. Dan krijg je hele rare exercities die het bedrijf niet ten goede komen, dan wel de medewerkers. En we hebben, beiden, de zorgplicht van de veertien mensen die van ons mee-eten. De gezinnen met de kinderen, de schoolgaanden die erachter zitten.

Cor

Want hoe het met die loyaliteit, ben je bevriend met je personeel, of hou je met Gradus een gepaste afstand?

Remco

Nee, ik denk dat wij daar allemaal misschien en dat maakt soms het sturen lastig, wij zitten meer bij elkaar dan eigenlijk zakelijk gepast zou zijn, maar dat is hoe wij als organisatie zijn, dat is ook de bevlogenheid die wij als team hebben. Als een klant een probleem heeft, of uitdaging of wat dan ook, dan gaan we niet kijken van: dat moet jij toch doen? Nee, dat moeten we samen oppakken. Dat geeft soms wel lastige – als je een conflictsituatie hebt met een medewerker, omdat je soms iets te zijn positie begrijpt, maar ja, Cor, dat is het nu eenmaal. Dat is wie we zijn en als dat niet past, heb je hier niets te zoeken.

Cor

Hebben jij of Gradus de afgelopen jaren wel eens een cruciale fout gemaakt dat je zegt: dat hadden we gewoon anders moeten doen?

Remco

Nee, nee. Niet dat ik me zo kan herinneren.

Cor

Dat is wel lekker om dat te kunnen zeggen.

Remco

Ik zou echt heel goed moeten nadenken, nee, nee echt niet.

Cor

Ik wil nog even stilstaan bij corona, je hebt corona gehad.

Remco

Nee, ik heb geen corona gehad.

Cor

O nee, je moest naar het ziekenhuis voor –

Remco

Nierstenen.

Cor

Och ja, dat was het. Nierstenen, maar wel in het ziekenhuis geweest.

Remco

Dat klopt, en uiteindelijk via de natuurlijke weg verdwenen. Dat is op zich wel bijzonder, want je wordt eigenlijk naar huis gestuurd omdat er vanwege corona geen capaciteit is om jou te opereren, lees: normaal gesproken zou je binnen een uur daar aan geholpen worden, operatief. Nu werd ik naar huis gestuurd in afwachting van en vier, vijf dagen later gaat hij via de natuurlijke weg, dat steentje, van twee bij vier millimeter de gewone weg uit. Dus eigenlijk een operatie bespaart. Dat is ook een aparte, want normaal gesproken zou ik onder niet-coronaperiode geopereerd zijn van een nacht op maandag op dinsdag volgens mij.

Cor

En je zei als je op vakantie gaat, dan leg je je telefoon neer, maar als je in zo’n ziekenhuis bent, dan werkt dat anders. Dan heb je niet de rust om het even los te laten, dan gaat het door, of had je gewoon dingen te doen dat je zei: dat moet gewoon gebeuren?

Remco

Nee, ik heb gemerkt, de betrokkenheid van de mensen om je heen, zowel zakelijk als privé jou in een keer heel veel druk gaven in de vorm van telefoontjes plegen. Maar ik lag natuurlijk niet alleen op een kamer. Mijn kamergenoten zeiden van: jeetje, moet dat nu de hele tijd? Toen heb ik op een gegeven moment ook gezegd: oké, ik stop ermee, maar ja. Ik hoefde mij niet druk te maken over de zaak. Het loopt gewoon. Het is puur even snel schakelen van: denk hieraan, wil je dat voor me regelen, dat regelen, dan krijg je te horen: Cuiper, don’t worry, we regelen het voor je. Dat geeft wel een lekkere rust hoor. Ik heb niet met zorgen in het ziekenhuisbed gelegen. En dat heeft natuurlijk ook wel te maken met hoe je als bedrijf nu financieel in de wedstrijd staat. Kijk, er zijn heel veel ondernemers die onder water staan op dit moment, die het heel lastig hebben, die serieuze problemen hebben, ik ben heel dankbaar dat wij dat niet hebben. En dat geeft natuurlijk ook wel een bepaalde rust, anders lig je echt anders in zo’n ziekenhuisbed.

Cor

Heb je nog een droom als ondernemer dat je zegt: dit zou ik nog graag willen bereiken? Je had het net over dat horloge, Van der Gang. Heb je nog een zakelijk doel waarvan je denkt: als we dit bereiken met Saylus dan -

Remco

Ja, ik zou nog wel een bepaalde groei willen realiseren, samen met Gradus niet per se, het is geen must, maar een bepaalde groei waarbij ik zeg: dat ik ’s ochtends weet wanneer een collega nog jarig is. Die groei wil ik realiseren. In aantallen is dat misschien vijfentwintig, dertig man nog, dus dat betekent een verdubbeling van het personeel, dat is voor mij niet het uitgangspunt. Uitgangspunt is dat de klanten tevreden moeten zijn over onze dienstverlening, als we die groei zouden kunnen realiseren is dat prima, als dat gepaard gaat met een aantal mensen, alleen die zienswijze kan tussentijds ook veranderen. Als je deze vraag zou stellen over tien jaar en wij misschien, weet ik veel een bedrijf hebben van honderd man, dan sta je er anders in. Dat kan.

Cor

Ik kan me niet voorstellen dat jouw klantgerichtheid en de wens om het goed te doen, dat die verandert. Zeker niet ten koste van het geld.

Remco

Nee, nee. Van nature inderdaad, moet het gebeuren, maar dan moeten wel alle parameters kloppen. En daarom zeg ik ook: autonome groei is de mooiste groei, want die kun je vaak behelzen. En als je, ik heb wel eens een gesprek gehad met een marketingman die liep te hunten om in een televisieprogramma te komen van Harry Mens en die marketingman die zei van: ja, een dag later word je enorm gebeld en iedereen die wil dan zaken met je doen. Ik zeg: dat is een reden om het niet te doen? Hoezo niet? Ik zeg: dat kan ik niet aan. Ik kan geen duizend telefoontjes op een dag aan naar aanleiding van een tv-programma of niet waarin je succesvol wordt neergezet en er komt een of andere groei aan, dan moet ik in eens boekenplanken erbij gaan maken. Ja, ik ben helemaal niet technisch, Cor, dus je moet mij geen boekenplanken laten maken hoor. Groei, normaal, rustig, prima. Heerlijk, gecontroleerd. Dat betekent ook dat de drive is niet de financiën, we hebben natuurlijk in de afgelopen vijf jaar een uitdaging gehad. Gradus en ik hadden we duidelijk: we willen in vijf jaar af van de schuldenpositie die we hebben en financieel helemaal vrij zijn en dat betekent: heel veel consequenties. Dat betekent: geen gekke dingen doen, dat betekent consolideren, dat betekent dat je voorzichtig moet zijn met wat je doet. 2017 is echt een zeer catastrofaal jaar voor ons geweest, hebben we gelukkig gemanaged dat te overleven, dat was eigenlijk een van de weinige boekjaren in het afgelopen bestaan dat het bedrijf verlies heeft gedraaid, dat doet wel wat met je. Ik heb daarin wel heel duidelijk voor mezelf een plan op gemaakt waarbij ik denk van: dit wil ik dus niet nog een keer.

Cor

Dan zal je vrouw het op dat moment ook moeilijker hebben gehad. Wat heb je gedaan?

Remco

Uiteraard. Maar ook thuis, weet je. Ik zeg altijd, ik ben vanaf mijn geboorte, heb ik nooit problemen gekend. Niet in financiële zin, in ziekte et cetera, eigenlijk ging het me altijd voor de wind en dan gebeuren er toch, omdat je wat ouder wordt wat dingen die je in een keer terugzetten, die je aan het denken zetten, dus 2017 is voor mij echt een significant jaar waarin ik heb nagedacht van: oké, dit kan mij dus ook gewoon gebeuren, maar nu ben ik ondernemer. En dan heb je geen vang. Banken doen niet met je mee op het moment dat je het goed hebt en banken doen niet met je mee op het moment dat je het slecht hebt. Ik vraag me dan af: wat is de functie van banken dan? We hebben het zelf gered omdat we creatief zijn kennelijk, maar ook omdat we betrouwbare mensen om ons heen hebben in de vorm van medewerkers en leveranciers. Waarbij je van tevoren moet aangeven dat je bepaalde dingen niet kan nakomen, ondanks dat je het graag zou willen. Dat is ook waarom het belangrijk is om communicatie te blijven houden met mensen en communiceren, het is op dit moment in deze wereld dramatisch slecht. Communiceren is wat je doet met elkaar, praten. Via de telefoon, dat is wel lekker voor mijn business trouwens, of face to face. Daarom, het is goed dat we de huidige techniek hebben, Teams et cetera, het werkt allemaal, allerlei middelen, maar vraag maar eens aan iedereen: niemand vindt het prettig.

Cor

Heeft het je nederig gemaakt, zo’n jaar als ondernemer om misschien er ook achter te komen: wat heb je eigenlijk als ondernemer, je zit erbij, maar als het niet goed gaat, dan hebben we elkaar heel hard nodig. We gaan richting het eind van het uur. Ik vraag altijd aan iedereen een ultieme tip. Ik zat zelf te denken, ik vind zoals jij en Gradus dat samen dus nu al zo lang flikken, zo lang doen, zou je andere ondernemers, misschien ondernemers die overwegen om iets samen te doen met een ander, wat voor tip zou je dan geven?

Remco

Je moet elkaar dingen kunnen gunnen. In de breedste zin van het woord, niet alles op een weegschaal leggen. Die weegschaal moet altijd in balans zijn en die slaat de ene keer naar links door, de andere keer naar rechts en je moet zeker nooit liegen. Liegen is echt funest, dat moet je gewoon nooit doen. Je kunt beter zeggen: dit heb ik verkeer gedaan, het spijt me, dan kun je het erover hebben en dan kun je weer verder. En dat is lastig, dat raakt je inborst. En de een is daar beter toe in staat dan de ander. Maar je moet open, eerlijk en transparant zijn. Alles met elkaar delen. Dat is gewoon, anders gaat het niet lukken en vaak zie je dat op basis van financiën samenwerkingen mislukken en dat heeft vaak te maken met gunning. Waarom moet de een net een nieuwe iPhone of Apple of een nieuwe laptop en de ander dan ook. Dat speelt bij ons niet. Ik heb een Audi en Gradus rijdt in een Lexus. Niks mis mee in beide gevallen, in nieuwprijs zit er echt wel een verschil in en daarin heeft Gradus mij dat gewoon gegund. En op andere momenten is er weer een andere gunning vanuit mijn positie. Je hoeft het niet altijd af te wegen.

Cor

Het hoeft niet altijd gelijk te zijn.

Remco

Ja, maar het moet wel in balans zijn. De rode draad moet zijn dat het in balans is en dat kun je alleen maar bereiken door open en eerlijk met elkaar te communiceren, als je dat niet kan en als je de kaarten voor de borst houdt en niet open en transparant bent, dan ben je gedoemd te mislukken. En tot nog toe zijn wij daar redelijk succesvol in gebleken, want we hebben een bedrijf in coronatijd overgenomen in Aalsmeer, we zijn in juli in Duitsland een bedrijf gestart, dat is minder succesvol op dit moment vanwege allerlei maatregelen, dat geeft niet, is niet anders, ja, en Malta draait gewoon lekker door. Ik ben heel blij.

Cor

Ik weet nu waarom je destijds commercieel, want het commerciële hart dat draait weer. Super bedankt voor dit interview, mooi om hier bij het succesvolle bedrijf te zijn en om jou als ondernemer te spreken. Dank je wel.

Vandaag ben ik in gesprek met Wim van Mourik, 55 jaar, getrouwd met Gerda en vader van twee dochters en een zoon. Wim is eigenaar van Van Mourik Beekbergen grondverzet en cultuurtechniek, die levert aan groen en grijs, aan boer en bouw.

Vanuit Beekbergen runt hij zijn bedrijf en is daarnaast ook zeer actief als voorzitter van belangenorganisatie Cumela. “Verzet op tijd je bakens”. Dat was de tip aan andere ondernemers waarmee Wim deze podcast afsloot.

Toen we Wim vroegen of hij mee wilde werken aan deze podcast zei hij dat hij eigenlijk niet zoveel te vertellen had. Het was niet zo spannend volgens hem. Maar toen kwam het gesprek op het onderwerp bedrijfsovername. En daar heeft Wim wel zeker wat over te vertellen.

Wim heeft het bedrijf van zijn vader over genomen. Wim: “Ik geloof niet dat ik zo ondernemend was toen, of dat altijd al op mijn wensenlijstje had staan om zelf een bedrijf te hebben. Maar het zat er zo ingebakken dat, wij waren voorbestemd om dat over te nemen”. Wim verteld over hoe hij het bedrijf overnam, stapje voor stapje en welke invloed zijn vader bleef of wilde houden. Later in de podcast verteld Wim hoe zijn kinderen staan tegenover het overnemen van zijn bedrijf en welke invloed dit heeft op zijn relatie met zijn kinderen.

Wim is opgegroeid in een cultuur van hard werken en het hebben van bezit. Aan de andere kant verteld Wim hoe zijn kinderen andere keuzes maken. Wim: “Die jeugd heeft in mijn beleving minder behoefte aan een bedrijf bezitten of heel veel verantwoordingen hebben, of bezitten, die behoefte is er minder”. Wim verteld hoe hij zijn zesdaagse werkweek terugbracht naar vijf dagen. Destijds een doorn in het oog van zijn ouders. Nu zal zijn vader vast trots zijn op hoe Wim het tot nu toe gedaan heeft al spreekt hij dat op dat vlak niet uit.

In 2011, toen Wim een jaar of veertig was werd hij gevraagd om landelijk voorzitter te worden van Belangenorganisatie Cumela. Wim: “Ik had het bedrijf hier redelijk onder controle. Ik denk: ik kan dit, dit lukt en ik zocht ook een nieuwe uitdaging. Ik dacht: moet ik een bedrijf erbij of moet ik gaan groeien, of hoe houd ik mezelf wakker? Dus dat kwam eigenlijk precies op het juiste moment, dat ze mij vroegen. Van: Wim, wil jij geen landelijk voorzitter worden? Maar, dat gaat dan wel iets meer tijd van je vragen”. Zijn personeel vind het wel mooi. “De mannen an sich vinden dat wel mooi, die vinden het prachtig. Die zijn trots dat hun werkgever zo af en toe op het podium springt om het algemeen belang, wat voor ons van belang is, dat ik dat doe, dat ik dat oppak”.

We spreken nog over de uitdagingen binnen de sector en binnen zijn eigen bedrijf, nu Wim zijn kinderen in 2017 hadden aangegeven het bedrijf niet over te willen nemen. Het vinden van machinisten voor zijn machines is voor Van Mourik Beekbergen nog gene probleem, maar in het vinden van bijvoorbeeld grondwerkers in de toekomst, daar ziet Wim wel een hele uitdaging.

Een opvolger voor zijn bedrijf denkt Wim gevonden te hebben in Koen Spee. Toen ik aan Wim vroeg waar zijn opvolger aan moet voldoen, toen noemde hij: “Commitment. Die commitment wil je voelen, de passie die je voor het bedrijf hebt, of de verbinding met de werknemers. Of met de mooie machines of het pand. Hoe je het maar wilt noemen, maar je wilt die verbinding voelen, en die verbinding die voel ik wel bij hem”.

Wim: “Je moet wel op tijd je bakens verzetten. Ik heb onlangs in een column geschreven: in de moeheid ploeg je voort. Dat is het liefste wat we doen, gewoon door ploegen. Maar op enig moment als de ploeg niet meer voldoet en je moet naar een spitmachine, moet je wel bereid zijn om de ploeg te verkopen. Dat is figuurlijk, niet letterlijk. En dan denk ik dat we als ondernemers wel moeten blijven doen van: verandert de wereld? Ja, die verandert. Moeten wij dan ook veranderen? Ja, dan moet je wel veranderen. En wees op tijd. Denk niet dat het meevalt, maar probeer voorop te lopen in de nieuwe ontwikkelingen in de nieuwe veranderingen, want als je achteraan aanloopt dan kom je op een gegeven moment ook een keer te laat. Dus blijf die bakens verzetten”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Wim van Mourik en Van Mourik Beekbergen vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld over het verkopen van je bedrijf aan je kinderen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Volledig uitgeschreven podcast #17:

Wim van Mourik

Cor

We zijn hier in jouw kantoor in Lieren, bij Van Mourik Beekbergen. Ik heb even wat huiswerk gedaan, Van Mourik Beekbergen grondverzet en cultuurtechniek. Levert aan groen en grijs, aan boer en bouw.

Wim

Ja, dat heb je aardig goed.

Cor

Is dat een beetje -

Wim

Dat dekt wel de lading.

Cor

Dat dekt wel de lading. We kwam er net in het voorgesprek achter dat we elkaar eigenlijk kennen, ik dacht van naam, maar dat was toch van het VCA, de begeleiding van het VCA, samen met Willem. Ik zag al staan: duwen is  beter dan trekken, misschien kunnen we het daar nog eens even over hebben, wat je daar precies mee bedoelt. Vijfenvijftig jaar en twaalf januari vijfenvijftig geworden, woont in Beekbergen, komt uit Lieren, getrouwd met Gerda de Jong. Ongeveer elf jaar nu volgens mij, twee dochters, Eva en Annemarie en een zoon Laurens.

Wim

Dat klopt.

Cor

Laurens zit in de autohandel zag ik, dus ik zag al heel wat dingen voorbij komen. Hobby’s, ik schat even: wintersport en wielrennen?

Wim

Wintersport zeker, wielrennen heb ik een paar jaar gedaan, wielrennen en moutainbiken. Maar goed, daar ben ik wel weer mee gestopt. Ik heb die fietsen weer aan de wilgen gehangen, dat vroeg toch teveel van me. Ik zat in een vrij fanatiek groepje, zeg maar het testosterongroepje. Het moest altijd maar verder en altijd maar harder en altijd maar langer en op een gegeven moment kostte het me meer dan dat het me opleverde en toen dacht ik: hier stop ik mee, dit is niet goed voor me.

Cor

Maar dan ook gewoon gelijk twee fietsen op Marktplaats zetten, gewoon ook gelijk afrekenen?

Wim

Daar heb ik nog wel een jaar over gedaan om zover te komen dat ik ze op Marktplaats ging zetten, maar ik heb het wel, denk ik in 2020 gedaan en toen heb ik van de opbrengst van die twee fietsen en de spullen, een nieuwe kar met golfspullen aangeschaft en ik ben samen met mijn vrouw golflessen gaan volgen. We hebben ons GVB gehaald vorig jaar in Portugal en ja, daar storten we ons nu helemaal op. Dat wordt het nieuwe werken.

Cor

Voetbalclub?

Wim

Niet.

Cor

Ja, VV Beekbergen, dat is het dan?

Wim

Dat bestaat, ja. En daar doen we het onderhoud van de velden, maar voor de rest ben ik geen voetbalfanaat of fan. Daar heb ik ook geen voorliefde voor, ik vind het prima dat anderen dat doen, maar wij zijn er vroeger eigenlijk niet mee opgegroeid. Mijn vader zei altijd: dat moet je niet doen, want dan schoppen ze je de poten kapot op zondag en dan kun je op maandag niet werken. Dus dat is bij ons niet van de grond gekomen. En ik heb het zelf ook nooit opgepakt. Ik vind het goed, nogmaals, dat een ander het doet, maar niet voor mij.

Cor

En als je het hebt over voetbal of golven, doe je dan ook met jullie bedrijf golfbanen aanleggen, of onderhoud en op voetbalvelden?

Wim

Jawel, voetbalvelden dat kunnen we volledig zelf, het aanleggen en onderhouden en die golfbanen aanleggen, daar zijn wij ook wel bij betrokken. Op dit moment wordt er in Lieren weer een uitbreiding gedaan van een golfbaan en daar zijn wij ook bij betrokken.

Cor

Scherpenberg?

Wim

Ja en bij de nieuwe aanleg, toen die tijd, maar dat was voor onze grootste klant Sweco, ja dat heette toen nog Grontmij, hebben wij daar misschien eens geleverd om de tee’s en holes aan te leggen, maar ook om de fairways te egaliseren en in te zagen, dus dat zijn wel dingen die ons passen zeg maar. Met mens en machine in die boden wroeten. Ja, dus ook op een golfbaan.

Cor

Ik ben lid van de Witte Handicap Club hier op Scherpenberg, dus ik speel hier wel eens. Muziek, ben je een muziekliefhebber en wat is dat dan?

Wim

Niet uitgesproken hoor, ik luister niet eens altijd naar muziek, ik luister ook wel eens naar NPO1, en dan praatprogramma’s, maar als ik dan muziek luister dan is het wat er op de radio voorbij komt en als ik wat zoek dan heb ik ook wel een redelijk brede interesse. Maar stel dat ik nu moet zoeken, dan zoek ik naar Adele, of naar Anouk, of naar Danny Vera, dat soort dingen. Simply Red van vroeger zoek ik nog wel eens op, maar echte specifieke voorkeur, nee. Ik ben een makkelijke muziekluisteraar.

Cor

Hebben de jongens op de zaak misschien de radio aan?

Wim

Allemaal.

Cor

Ja?

Wim

Ja, als daar geen radio in zit, of hij doet het niet, dan hebben we een probleem. Dus die jongens die luisteren er graag naar, maar waar ze precies naar luisteren, dat weet ik eigenlijk niet, kon nog wel eens andere muzieksmaak zijn dan dat ik zelf heb, maar het is wel van wezenlijk belang dat daar een goede radio in zit. Dat vinden ze belangrijk.

Cor

Heb je vroeger zelf veel op de trekker gezeten?

Wim

Ja, in mijn jongere jaren, vanaf mijn vijftiende, zestiende. Ja, heel vroeger was het zo: als je een jaar of tien, twaalf was leerde je al trekker rijden. Dan mocht je niet de weg op, maar wel op het land en vanaf je zestiende mocht je dan de weg op en dat was bij ons vroeger ook wel gewoon, als je dan uit school kwam, dan was er altijd wel iets te doen. Dan ging je even een paar pakjes hooi persen, of even wat kunstmest strooien, dus ik rij al wel heel lang trekker en vanaf mijn zestiende dus ook op de weg. Na mijn schooltijd, mijn opleidingstijd heb ik nog een paar jaar hier in het bedrijf gewerkt, toen ben ik gaan stage lopen, andere bedrijven gezocht en gewerkt en toen weer terug, maar voordat ik op kantoor kwam heb ik een jaar of vier op de rupskraan gezeten. Eerst op een mobiel kraantje natuurlijk om het te leren en daarna ging de rupskraan machinist weg en toen zei mijn vader: dat is dan misschien wel iets voor jou, dat is om je opleiding nog een beetje af te ronden, dan ga je maar eens een tijdje op die grote rupskraan zitten. En dat staat mij nog wel helder voor de geest, dat breng ik ook altijd in contact met de geboorte van mijn kinderen, want ik weet nog precies waar ik was met die grote rupskraan toen mijn zoon geboren werd, stond ik in Arnhem. Helder voor de geest, dus dat heb ik een paar jaar gedaan en toen ik daar af kwam, van die rupskraan -

Cor

Wacht even. Je gaat te snel. Want ik zat te denken: je hebt geen tinnitus opgelopen van al het lawaai wat destijds op die tractoren zo was?

Wim

Ik heb wel tinnitus, maar waar het vandaan komt, ik weet het niet. Het zou best kunnen, die lawaai doofheid, dat oorsuizen dat dat van machinegeluiden komt, dus ik heb wel tinnitus en ik heb ook wel iets gehoorschade, want ik heb een gehoorapparaat in zoals je ziet, maar ja, dat is heel moeilijk te labelen, of dat het daar vandaan komt. Dat kan geen enkele oorarts je vertellen. Ze constateren een gehoorschade en dat zit dan ergens in je hoofd, maar niemand kan zeggen waar het van komt.

Cor

Ik wist het trouwens niet hoor, het is dat je het nu zegt. Ik heb er zelf iets last van, omdat ik ook vroeger altijd op de trekker zat en ook wel eens muziek, dan luisterde je muziek en van die oorkappen op. Wat voor auto rijd je?

Wim

Ik rij een Audi A6 All Road, dat is wel - een passie zal ik niet zeggen, ja, dat wilde ik wel heel graag en van vroeger uit reden we een Volkswagen Golf, toen werd het een keer een Passat en nog een Passat en toen ik zover kwam dat ik zelf auto’s mocht kopen of kon kopen toen kocht ik mijn eerste auto, dat was ook een Passat, daarna dacht ik: ik wil wel iets mooiers, iets luxere, toen werd het een Audi, dat leek mij helemaal ideaal. Dat werd een Audi A4 en daarna werd het een A6 en het hoogst bereikbare, dacht ik toen altijd, dat is zo’n grote A6 All Road. Nou, ik ben zover, ik heb hem. Ik rij er met verschrikkelijk veel plezier in.

Cor

En die liefde heb je ook aan je zoon doorgeven? Je zoon handelt nu in auto’s zag ik tenminste voorbij komen?

Wim

Ja, mijn zoon die is helemaal autofanaat, die heeft dat van kinds af aan al opgebouwd. Die wist als kleine jongen al auto’s te herkennen aan de achterlichten. Dan zei hij: kijk, papa, dat is dezelfde auto als die opa heeft, want die heeft dezelfde achterlichten. Dat zijn dezelfde achterlichten van ome Jan. Dus die heeft dat al heel vroeg meegekregen. Maar hij werkt overdag bij een, ik wilde bijna de naam noemen, maar dat is niet helemaal goed natuurlijk, bij een installatiebureau en daar is hij service engineer en in de avond- en in de weekenduren doet hij die automakelaardij erbij. Hij noemt zichzelf automakelaar van het noorden en daar kan hij zijn liefde en passie in kwijt. Door auto’s te zoeken voor andere mensen.

Cor

Komen we zo meteen nog wel terug op, want ik wil het met jou wel hebben over bedrijfsovername, maar eerst even naar jezelf. Lees je wel eens boeken?

Wim

Ja, ik lees wel eens boeken, eigenlijk te weinig. Ik ben ook vroeger niet met boeken lezen opgevoed, dat is meer iets dat me is bijgebracht door mijn vrouw. Mijn vrouw is docent Nederlands en fervent boekenlezer en die schuift mij wel eens boeken onder de neus van: dit is een mooi boek, lees die maar. En dat lees ik dan ook, want ik ben wel een makkelijke lezer, ik kan echt wel alles lezen, maar het gebeurt eigenlijk alleen maar in de vakantie, dus veel te weinig. Dat is wel jammer. Ik neem me ook ieder jaar voor om meer te gaan lezen, maar als het er niet ingebakken zit en je moet jezelf ertoe zetten dan wordt het lastig.

Cor

Maar je bent, ik zag, je bent sinds 2012 voorzitter van Cumela. Moet je voor Cumela, moet je daar veel voor lezen? Veel vakliteratuur lezen of is dat dan ook -

Wim

Vakliteratuur valt wel mee, maar ik moet wel veel stukken lezen, dus je lees wel veel vergaderstukken of memo’s. Maar daar heb ik geen moeite mee. Ik kan best goed en snel lezen en ook wel snel die stof opnemen. En als ik dus ook een boek lees, dan kan ik dat ook wel makkelijk in me opslaan. Dat gaat me makkelijk af.

Cor

Luister je wel eens een podcast?

Wim

Eerlijkheid dient me te zeggen, dat op het moment dat wij contact met elkaar zochten, dat ik daarna pas podcasts ben gaan luisteren. Die van jou, ik heb er nu drie gehoord. Ik moet zeggen ik vind het wel leuk, nu, ’s avonds in coronatijd lopen we een rondje om het dorp heen en dan een paar oortjes in en een podcast luisteren, dat begint mij eigenlijk wel te bevallen, dat vind ik leuk.

Cor

Ik ook pas sinds ik ermee begon, dat ik podcasts luister, ja. Heb je iemand waar je tegenop kijkt, een idool, misschien een groot woord, dat je zegt van: dat is echt wel, hetzij een ondernemer, hetzij iemand zoals die in het leven staat?

Wim

Ik ben wel fan van Mark Rutte, ik ben ook een fervent VVD’er en ik volg dat al een paar jaar hoe Mark dat doet en daar heb ik echt wel ontzag voor, dat vind ik ook wel heel knap zoals hij de verbindingen maakt en de compromissen sluit en hoe hij met mensen omgaat, naar ze luistert, dat vind ik wel een voorbeeld, daar neem ik wel iets van aan.

Cor

Hij is ook een woordkunstenaar.

Wim

Ja, ik vind het heel knap wat hij doet. Hij kan echt met iedereen omgaan, gewoon met alle lagen van de bevolking kan hij nivelleren en insteken, dat vind ik heel knap en dat hoop ik van hem over te nemen. En daarnaast, via Cumela kom ik natuurlijk bij heel veel mooie bedrijven en daar zie ik wel ondernemers, ik zal ze niet bij naam noemen, want dan doe ik misschien een ander weer tekort, maar daar zie ik wel andere ondernemers waarvan ik denk: wat doe je dat goed, wat doe je dat knap of waar sta je daar goed in, niet teveel op de emotie, maar wel op de zakelijke kant. En soms bij een andere ondernemer andersom, maar dat is er niet één, dat zijn er gewoon meer.

Cor

Misschien komen we in de podcast nog wel tegen, de uitdagingen die je zowel bij de boeren tegenkomt als in de bouw, hetzij vanwege stikstof, hetzij vanwege corona, hetzij vanwege veranderingen van voedselketen. Je begon er net al over, uit wat voor nest kom je? Heb je broers en zussen?

Wim

Ik heb een broer en twee zussen en wij komen echt wel uit een ondernemersgezin.

Cor

Jij bent de jongste?

Wim

Nee, ik ben de tweede. Een oudere broer en twee jongere zussen. Ja, mijn ouders die zijn beide, na het trouwen hier naartoe verhuisd. Die komen van oorsprong uit de Betuwe en mijn vader komt uit een streng gereformeerd gezin, uit een boerengezin, is ook vanuit hard en lang werken opgevoed, kocht toen samen met mijn moeder hier een failliet gaand loonbedrijf op, loonbedrijf/boerderij en die is toen heel hard gaan werken om hier de kost te verdienen en de boerderij te onderhouden en dat loonbedrijf. Dat is hij rustig aan gaan uitbouwen, maar daardoor zijn wij wel opgevoed met werken, ja. Als een beetje lopen kon, moest je al een beetje meewerken, al was het maar de stoep aanvegen, of de schuur aanvegen en maar vader heeft altijd wat akkerbouw erbij gedaan en op enig moment moesten wij dan ook mee aardappels gaan rooien, moesten we kunstmest strooien, moesten we het land bewerken, dus wij zijn wel meer met werken dan met sporten of met spel opgevoed. Dat was goed, prima.

Cor

En je hebt mts gedaan? Weg- en waterbouw?

Wim

Eerst de lts en toen de mts weg- en waterbouw. Mijn vader had wel een plan voor ogen met mij en mijn broer. Mijn broer zou dan bosbouw en cultuurtechnische school doen, heeft hij ook gedaan en ik zou dan mts weg- en waterbouw doen en dan zouden wij beiden -

Cor

En niet dus de middelbare landbouwschool?

Wim

Nee.

Cor

Was dat omdat hij toen al dacht: ze moeten echt richting die weg- en waterbouw?

Wim

Mijn vader had al vrij snel in de gaten dat hij met die landbouwmachines natuurlijk ook voor andere klanten kon werken. Toen ging hij al vrij snel werken voor de gemeente Apeldoorn en voor het toenmalige Arcadis, dat was toen Grontmij, ging hij met dezelfde mens en machines voor andere klanten werken, dan had hij ook wel bedacht: daar zit meer toekomst in dan in het agrarisch loonwerk, dus toen dacht hij: als Jan dan de bosbouw school gaat doen en Wim doet wegenbouw op de mts, dan gaat de één stage lopen bij Grontmij en de ander gaat stage lopen bij de HWZ, wat nu de BAM is. Dan kunnen ze daar beiden een jaar of vijf werken, dan komen ze terug en dan nemen de gebroeders Van Mourik het bedrijf over. Dat is bijna gelukt.

Cor

Dus toen heb je op school gezeten, toen heb je nog vijf jaar op die rupskraan gezeten.

Wim

Ja, ja.

Cor

En toen, wat gebeurde er toen?

Wim

Even terug naar die stageperiode, ik ben teruggekomen naar het bedrijf en mijn broer die is niet teruggekomen, die zei: ik vind het geweldig mooi werk en ik interesseer me er ook voor, maar ik heb eigenlijk niet zoveel ambitie om het voor mezelf te gaan doen, dus ik blijf bij Grontmij. Ik blijf liever in loondienst. Dus toen heb ik het alleen overgenomen.

Cor

Maar was je altijd al wel de ondernemer, ook in het gezin, tussen vrienden, degene die - of was het echt zoiets van: zo gaat dat nu eenmaal, dat je het bedrijf, dat één van de zoons, of één van de kinderen het overneemt?

Wim

Ja, ik denk dat laatste, ik bedoel, ik geloof niet dat ik nu zo ondernemend was toen, of dat altijd al op mijn wensenlijstje had staan om zelf een bedrijf te hebben. Maar het zat er zo ingebakken dat, wij waren voorbestemd om dat over te nemen. Die kant werden we wel, op gestuurd vind ik een groot woord, maar daar werden we wel in gestimuleerd. Ik vond het ook leuk, ik vind het nog steeds leuk om te doen. Maar om nu te zeggen: ik wil ondernemer worden en dit is een gouden kans en ik ga dat doen, nee, ik ben er eigenlijk gewoon ingegroeid.

Cor

Wat zou je geweest zijn als je vader het niet had gehad? Heb je daar wel eens over nagedacht?

Wim

Jawel, daar heb ik vaak genoeg over nagedacht, maar ik heb daar nog nooit een antwoord op gevonden. Ik weet het gewoon niet.

Cor

Professioneel golfer misschien wel.

Wim

Ja, dat had gekund, maar nee, dat geloof ik niet. Maar ik heb niet een super balgevoel, dus als wij elkaar gaan tegenkomen, dan kun je denk ik wel van me winnen, maar nee, ik heb geen antwoord op die vraag wat ik dan anders was gaan doen.

Cor

Maar goed, we hadden elkaar aan de telefoon over overnemen, kun je daar eens wat over vertellen, hoe is dat gegaan? Want het is een kapitaalkrachtig bedrijf, machines, veel geld gaat erin zitten?

Wim

Ja, hoe gaat zoiets. Inderdaad, er zit heel veel geld in en de vorige generatie liet ook al dat geld er maar inzitten, dus toen wij op het punt aankwamen van die overname, had mijn vader wel zijn voorbereidingen gedaan. Hij had van een vof een bv gemaakt, met een beheermaatschappij erboven, dus voorbereid dat ik het makkelijk kon overnemen. Dus ik heb ook een bv opgericht en heb gewoon aandelen gekocht van de werkmaatschappij van hem. Eerst een transactie van dertig procent en daarna, dat was denk ik ergens rond 2000 heb ik er nog eens veertig procent bijgekocht. En toen gebeurde er een hele tijd niks en ik heb in 2015, dus dat is nog helemaal niet zo lang geleden, heb ik die laatste dertig procent van hem overgenomen. En dat is wel grappig om te vertellen hoor, want mijn vader heeft natuurlijk van die opbrengst van de verkoop, hij heeft ook andere aandelen gekocht en zijn geld belegd, altijd zuinig op geweest. Maar jouw aandelen, zegt hij, die renderen eigenlijk ook wel goed.

Die dertig procent die ik nog heb in jouw bedrijf, dat zijn best goede aandelen, dus die verkoop ik niet. Die hou ik nog even. Daar kon ik in eerste instantie natuurlijk om lachen, maar uiteindelijk dacht ik: ja, verdorie, ik moet ze toch een keer zien te krijgen. Dus in 2015, toen was ik rond mijn vijftigste, dacht ik toch wel: ja, nu wordt het toch wel tijd, ik kan het alleen en ik wil het wel alleen en die aandelen moeten gewoon mijn kant op.

Cor

Had hij nog wel de laatste tien of vijftien jaar dat hij zich er nog - dat hij er nog veel rondliep of dat hij nog wel voelde dat het ook nog wel van hem was? Of heeft hij het wel makkelijk los kunnen laten?

Wim

Nee, dat ging niet zo makkelijk hoor. Ik bedoel mijn vader was een eerstelijns ondernemer, een pionier in hart en nieren. Hij heeft ook jarenlang, nadat hij het aan mij verkocht had, eigenlijk uit de zaak was, hier wel was, wel altijd meegedaan. Dus hij werkte nog mee, hij dacht ook nog mee, hij besliste ook mee. Daar kon hij wel vrij snel afscheid van nemen, de beslissingen en verantwoording dragen, maar het heeft heel lang voor hem gevoeld alsof het nog van hem was en dat hij mij nog wel adviseerde en nog wel wat tips gaf van: let daarop, zie dit en zie dat. En het is pas sinds een jaar of vijf denk ik, dat hij het nu echt heel goed kan loslaten. Hij is nu bijna 82, tot aan zijn 77, 78 echt wel volop meegedacht en gedaan, geduwd en getrokken.

Cor

En hoe is dat naar je oudere broer en je twee zussen, hebben die ooit wel eens gehad van: die Wim die heeft lekker makkelijk het bedrijf overgenomen? Werden daar in die tijd veel gesprekken over gevoerd? Of was het een soort stilzwijgende -

Wim

Ik heb persoonlijk niet zo heel veel gesprekken gevoerd met mijn broer en zussen over gehad. Wat is het waard, wat geef ik ervoor en wordt het geschonken of wordt het betaald, of - daar hebben wij het eigenlijk niet over gehad. Dus ik denk dat ze daar gewoon vertrouwen in hebben gehad dat vader en ik dat goed gedaan hebben. Dat is ook gewoon goed gedaan, we waren natuurlijk met zijn vieren en mijn moeder toen die tijd was helemaal een voorvechter daarvan, die konden en die wilden daar ook geen verschil in maken, of geen onderscheid in maken. Ze konden mij niet wat schenken, dan zouden ze de anderen tekort doen. Dus ik heb ik ook echt wel, alles wat hier is, gewoon betaald. En mijn broer en zussen hebben daar waarschijnlijk goed vertrouwen in gehad, want die hebben mij daar nooit naar gevraagd of ergens van beschuldigd, of daar argwaan bij gehad. Tenminste, dat is mij niet ter ore gekomen. We hebben dat gewoon heel goed en integer gedaan met elkaar. En ze zien best wel dat ik er denk ik veel voor moet doen. Dat ik er best mijn uren voor moet maken, mijn verantwoording ervoor moet dragen. Dus ik denk dat dat wel goed zit.

Cor

Kun je eens een voorbeeld noemen van iets waar je vader echt anders over dacht dan hoe jij erover dacht, of zeg je, dat is eigenlijk ook altijd op één lijn geweest?

Wim

Er waren wel verschillende zienswijzes, vooral de eerste jaren. Kijk, mijn vader is nog van de zesdaagse werkweek en dat heeft hij ons ook altijd bijgebracht van: wat je denkt dat je in veertig uur kunt verdienen, vergeet het maar, het moet echt in vijftig of in zestig uur.

Cor

Ook dat de kranen zo lang langs de weg moeten zitten, of gaat het dan vooral om kantoor, of -

Wim

Nee, er moest ook echt buiten wat gedaan worden. Mijn vader was in volle overtuiging en dat was toen in die tijd ook wel zo, mijn vader is van net voor de oorlog, hij is in ’39 geboren, dus hij heeft die opbouw, die heropbouw van Nederland goed meegemaakt. En net na de oorlog was er niet veel geld, en geen spullen, dus er moest keihard gewerkt worden om het land op te bouwen, ook om zichzelf te kunnen voeden, dus die heeft echt zes dagen hard moeten werken en toen ik in beeld kwam, of toen wij in beeld kwamen, toen zei hij ook altijd: jullie zullen dat ook moeten doen.

Je zult echt zes dagen moeten werken om de boel overeind te houden hier. Maar ik dacht: ja, ik heb nog een vrouw en kinderen, ik heb ook een privé leven, ik denk dat het wel in vijf dagen kan. Dat kon echt niet zo. Dat heeft mij dus ook altijd wel getriggerd en geïnspireerd om het te proberen wel in vijf dagen te doen en ik doe dit nu al vijfentwintig jaar voor mezelf en het lukt me ook in vijf dagen. Dan moet je misschien of slimmer werken, of misschien meer vragen per uur, maar nogmaals, het is me wel gelukt om in vijf dagen de kost te verdienen in plaats van zes. En daar hebben we wel strijd over gehad hoor, de eerste jaren, of ik die zaterdag privé zou besteden of dat ik mee zou gaan aardappels rooien of nog even kunstmest zou gaan strooien. Dus dat heeft ook wel wat strijd opgeleverd, maar dat is de overgang van generaties.

Cor

Hoe heb je de switch kunnen maken van uiteindelijk de rupskraan naar dagelijks de leiding nemen. Was dat voor jou gelijk wel gekoppeld aan het worden van aandeelhouder?

Wim

Daar zit eigenlijk nog een stap tussen, als je me toestaat. Op een gegeven moment kwam er een prachtig mooi project voorbij, dat was bij de Apenheul, dat is één van onze mooiste, grootste, bijzonderste klanten en die gingen een masterplan uitvoeren, de hele Apenheul ging op de schop, dat werd verdubbeld, toen werden we gescreend als bedrijf zijnde door een groot consultantsbureau, wie zijn jullie die dat werk buiten kunnen gaan doen? En net voordat ze het kantoor verlieten zeiden ze: dan gaan we nog even op zoek naar een uitvoerder, projectleider en dan gaan we van start. En toen keken mijn vader en ik elkaar aan dachten we: maar dat moet niet gebeuren, daar moet geen wildvreemde uitvoerder op komen, want die brengt zijn eigen vrienden mee en dan staan wij buitenspel. Dus toen is het plan geboren dat ik mezelf zou aanmelden bij de Apenheul als uitvoerder, projectleider om een paar jaar dat masterplan te trekken. Dus toen heb ik ook de stoute schoenen aangetrokken, ben ik ook daar - ik vergeet het echt nooit meer - ben ik daar naartoe gereden, me gemeld van, bij Wim Mager, die man leeft al niet meer: dit zijn de plannen, dat consultantsbureau is nu allemaal partijen bij elkaar aan het trekken, maar ik zie het wel voor me dat ik hier dit project ga trekken. Nou zei hij: je komt eigenlijk solliciteren. Ik zeg: zoals je het noemen wilt. Ik vind het wel een hele mooi geste en ik wil daar wel eens over nadenken, zegt hij en met de andere mensen van de Apenheul bespreken en toen belde hij een paar dagen later: Wim, dat gaan we doen.

Cor

Mooi zeg.

Wim

En toen heb ik mezelf een jaar of vier verhuurd, dat mocht gewoon op urenbasis, als uitvoerder en kon ik met de mannen van mijn eigen bedrijf dat hele park gaan aanleggen.

Cor

Wat een ervaring dan ook.

Wim

Fantastisch! Dat is echt een hele memorabele tijd voor mij geweest, want ik kwam uit, ik kwam die rupskraan af, toen kwam ik in de wegenbouwwereld en dat is van oorsprong een hiërarchisch ingestelde organisatie, die wegenbouwers. Hoofdaannemer, onderaannemer, of inhuurder van onderaannemer, maar de betaler bepaalt en dat is altijd streng gereguleerd. En toen kwam ik bij Apenheul en daar is alles natuurvriendelijk, publieksvriendelijk, diervriendelijk.

Cor

Een hele andere manier van overleg waarschijnlijk?

Wim

Ja, en dat was groot respect voor elkaars kunde. Ze zeiden dan tegen mij als jonkie van: ja, maar Wim, daar heb jij verstand van, wij niet. Dus doe wat jij denkt dat goed is. Dus ik kreeg daar zoveel vrijheden en verantwoording, daar bloosde ik gewoon van. Maar het was heerlijk om er te werken.

Cor

Heeft dat de rest van je leven doorgesijpeld in je manier van leidinggeven, je manier van werkgever zijn, dat je zegt van: dat is bepalend geweest?

Wim

Dat denk ik wel ja. Want ik zit mijn mannen ook niet zo op de huid. Ik geloof dat ik ook wel een makkelijke leider ben, dus ik geef die jongens ook gewoon dat vertrouwen van: dit is het werk, ik voel mezelf ook meer spelverdeler, of werkverdeler dan dat ik werkgever ben. Ik zeg gewoon tegen die mannen: hier staan de machines, dit is eigenlijk een beetje de bedoeling, ik vind het leuk als jij dat gaat doen en hoe je het doet, dat is jouw pakkie aan. Dat weet jij waarschijnlijk beter dan dat ik dat weet en dat heb ik wel een beetje overgehouden aan het vertrouwen wat ik bij Apenheul gekregen heb. Dat staat me nog bij. Dat was geweldig.

Cor

Nou, mooi. Ik ga even een korte pauze doen, en dan wil ik het graag na de pauze met je hebben over wat je dus bij Cumela, wat dat voor invloed heeft op jouw ondernemer zijn en dan hoe jij het misschien gaat overdragen naar je kinderen of anderszins.

Korte pauze

Cor

Voor de pauze had je het erover dat je sinds 2012 voorzitter bent van Cumela, wie heeft jou op dat paard getild, wie heeft je gevraagd - die man kan zo goed communiceren, of doet het zo goed voor de camera, die moeten we hebben.

Wim

Toen waren we nog niet voor de camera hoor, dat was wel leuk, dat was in 2005, ik weet niet of alle luisteraars dat weten, Cumela, de branchevereniging voor de ondernemers die in groen, grond en infra - toen die tijd heette dat nog de Boval, Boval loonbedrijven, daar was ons bedrijf al sinds jaar en dag lid van, alleen we maakten er niet veel gebruik van en we waren ook bestuurlijk niet actief en toen werd ik in 2005 benaderd door de toenmalige directeur en die kwam bij mij op de koffie met de vraag van: zou jij niet bestuurlijk actief willen worden binnen onze organisatie? Zou jij niet in het bestuur van de afdeling Gelderland wat willen gaan doen?

Cor

En wat moet ik me daar dan bij voorstellen, wat doet een bestuurder van Cumela?

Wim

Ja, dat is redelijk divers, maar binnen Cumela zijn ongeveer honderd bestuurders, dus alle provincies hebben een eigen bestuur en je hebt drie peilers, drie secties waar de organisatie uit bestaat: mestdistributie, loonwerk agrarisch en cultuurtechnische werken. Dus al die besturen bij elkaar beslaan ongeveer honderd man en met zijn allen zijn wij de ogen en de oren van de organisatie, het is dus richting de organisatie, maar ook andersom. En dat wordt de laatste tijd redelijk uitgebouwd naar regionale belangenbehartiging, dus vaak proberen we bij gemeentes, provincies, grote overheden ons onder de aandacht te brengen en onze belangen te behartigen. Dat de wegen bereikbaar blijven, dat gebieden bereikbaar blijven voor onze grote machines, dat onze MKB bedrijven aan de beurt komen voor werk, al dat soort dingen.

Wim

Grondverzet en cultuurtechniek leveren aan groen en aan grijs, groen is dan de boer en grijs is dan de wegenbouwer, dat is eigenlijk waar jullie machines en materieel en mensen elke dag voor actief zijn.

Wim

Ja, dus wat ons bindt is de mens en machine en de bodem. Heel vroeger was dat eigenlijk allemaal in de landbouw, bijna alle Cumela-bedrijven zijn ooit als loonbedrijf gestart. Nog heel veel van die bedrijven zijn nog authentiek loonbedrijf voor een agrariër, maar er zijn er heel veel die rustig aan zijn gaan verschuiven richting de wegenbouw. Of anderszins, omdat je dus met die man en met die machine veel meer kan dan alleen maar op landbouwbodem bezig zijn.

Maar ook op een wegenbouwbodem, we doen bijvoorbeeld een sportbodem, dus die verschuiving is rustig aan op gang gekomen en op dit moment zijn meer dan de helft van de leden van Cumela, ruim meer dan de helft zijn of gemengd bedrijf of al een grijs bedrijf.

Cor

En had jij als ondernemer zoveel tijd over dat je zei: ik kan in Gelderland wel wat doen, want je bent nu landelijk voorzitter?

Wim

Ja, kijk in de provincie valt dat qua tijdsbezetting wel mee, ik werd wel gelijk voorzitter van afdeling Gelderland in die tijd, ja, dan beslaat dat een paar avonden in het jaar en eens een paar middagen om naar het gemeentehuis te gaan, of provinciehuis, dus dat valt dan qua inzet wel mee. Als voorzitter zit je dan wel gelijk in het verenigingsbestuur, dus dan vergader je ook nog een paar keer mee op het hoofdkantoor, dus dat was qua tijdsbeslag goed te doen, maar doordat ik al jaren in dat verenigingsbestuur zat kwam ik op een of ander moment ook bovendrijven als voorzitter landelijk en toen ben ik in 2011 daarvoor gevraagd en daar heb ik volmondig ja op gezegd, omdat toen die tijd was ik zo’n beetje veertig volgens mij en ik had het bedrijf hier redelijk onder controle, ik denk: ik kan dit, dit lukt en ik zocht ook een nieuwe uitdaging ik dacht: moet ik een bedrijf erbij of moet ik gaan groeien, of hoe houd ik mezelf wakker? Dus dat kwam eigenlijk precies op het juiste moment, dat ze mij vroegen. Van: Wim, wil jij geen landelijk voorzitter worden? Maar, dat gaat dan wel iets meer tijd van je vragen. En dan is de organisatie ook wel weer zo dat ze je dan helpen met ervoor te zorgen dat er op jouw bedrijf dat ook geregeld is. Niet dat ze betalen, maar ze denken wel met je mee van: hoe kunnen we ervoor zorgen dat jij ook eens een middag weg kan? Of dat je een hele dag weg kan, als je in Den Haag gesprekken moet gaan voeren.

Cor

En heb je daar altijd binnen het bedrijf hier genoeg draagkracht voor, hadden ze zoiets van: Wim, ga je gang, wij zorgen dat het hier blijft draaien?

Wim

Ja, de mannen an sich vinden dat wel mooi, die vinden het prachtig, die zijn trots dat hun werkgever zo af en toe op het podium springt om het algemeen belang, wat voor ons van belang is, dat ik dat doe, dat ik dat oppak, mijn vader heeft daar overigens wel altijd met argusogen naar gekeken, die zei: ja, kun je wel zo lang weg? En steek je daar niet teveel energie in? Wordt die energie niet op het eigen bedrijf gemist? En daardoor heb ik dat altijd wel scherp in de gaten gehouden hoor.

Cor

Maar die zal ook wel trots op je zijn, denk ik?

Wim

Dat denk ik wel en dat hoop ik ook wel.

Cor

Hij spreekt het misschien niet uit?

Wim

Hij spreekt het op dat vlak niet uit, maar ik denk het wel.

Cor

Ik heb wat filmpjes van je gekeken afgelopen dagen en dan zie ik - ik kan me voorstellen dat de trots die jij uitspreekt over je eigen mensen, maar ook over de sector, dat die ook wederzijds gevoeld wordt, want jij bent geen blaaskaak, je bent iemand die daadwerkelijk zo in elkaar zit, dat is zoals ik het zie en zoals ik het nu voel.

Wim

Ja, weet je, dat eigen bedrijf dat voelt een beetje als eigenbelang en nogmaals, dat is helemaal niet erg, want iedereen heeft zo zijn eigenbelang en we werken allemaal voor geld of voor ons inkomen of ons brood, maar als dat lukt, of toen die tijd dat het goed lukte toen dacht ik: ja, is het niet leuk om iets voor het algemeen belang te doen? Het sociale komt dan bovendrijven. Dat je een ander kunt helpen en een ander kunt verbinden met iemand.

Cor

Maar had je toen als ondernemer zoiets van: genoeg is genoeg? Je zei: ik neem het bedrijf over, je hebt dan je uitdaging gevonden in het bestuur.

Wim

Ik had wel genoeg, ik had niet genoeg om te doen, maar ik had er wel genoeg inkomen uit, dat heb ik nu nog. Ik heb gewoon een fatsoenlijk salaris, aandelen renderen, ik word er niet schatrijk van, maar dat hoeft ook niet. Ik heb genoeg aan wat ik nu heb. Ik bedoel, als ik zo kan blijven leven als dat ik nu doe en kan blijven kopen, of consumeren, of op vakantie gaan, vind ik genoeg. Tenminste, ik vond ook best dat ik wat tijd en energie mocht gaan steken in wat anders, in iemand anders, of het algemeen belang.

Cor

Maar 2011, 2012, je kinderen zijn dan ongeveer begin twintig, speelde toen ook al wel overname, was toen wel eens de vraag naar je kinderen: wat willen jullie?

Wim

Ja, dat speelde toen, dat speelt nu nog wel. Die gesprekken zijn er wel, niet zo heel veel, maar -

Cor

Heb je dat toen anders aangepakt dan dat je ouders dat met jou en broer en je zussen hebben aangepakt?

Wim

Ja, dat denk ik wel. En of dat dan bewust is of onbewust, dat is een hele moeilijke vraag en er leeft nu natuurlijk ook een hele andere generatie, een andere tijd, maar wij hebben onze kinderen nooit gestuurd van: dat zou je moeten doen, of ga jij nou maar naar die school, want dan kun jij later dat en dat gaan doen. Ik denk dat het tegenwoordig meer in de natuur ligt om te vragen: wat vind jij leuk, waar ben je in geïnteresseerd, welke school wil jij gaan volgen. Volg je hart, nou dat hebben ze alle drie gedaan en dat was geen van drie in de richting van een Cumela-bedrijf. Mijn zoon heeft nog wel even getwijfeld, die zit een beetje in de technische hoek, dat is niet mijlenver bij ons vandaan, die heeft ook wel eens wat vakantiewerk bij ons gedaan, heeft mij wel eens vervangen op het moment dat ik met vakantie was, dat kan hij ook wel, is een hbo’er, dus hij pakt het vrij snel op en hij vindt het ook heel erg leuk wat ik doe, maar een paar jaar later heb ik het expliciet gevraagd aan hem van: heb jij interesse, wil jij dat bedrijf overnemen? Toen heeft hij toch heel duidelijk gezegd: nee pap, dat ga ik niet doen. Ik vind het prachtig wat je doet, maar ik zie ook wat het met je doet, ik zie ook dat je 24/7 ben aangesloten en dat je die eindverantwoording draagt en dat je ook altijd scherp moet zijn, dat je altijd die telefoon in je zak hebt, dat niet voor mij. Ik ga wat anders doen. Dochters die waren ook vrij helder daarin, van: nee, pap, dat is niet wat voor ons dus.

Cor

Maar wat voor beroep hebben zij dan bijvoorbeeld gekozen, want volgens mij, zij zijn wel een mensenmens?

Wim

Ja, mijn oudste dochter is docent lichamelijke opvoeding op een scholengemeenschap in Amersfoort, heel sportief en mijn jongste dochter die is net afgestuurd, die heeft algemene sociale wetenschappen gedaan in Utrecht, sinds kort begonnen bij een organisatie die vitalisering doet van mens en organisatie en zoals gezegd, mijn zoon die werkt bij een technisch bedrijf, technisch bedrijf in de voedingsmiddelenindustrie, die maken slachtlijnen, koelinstallaties, daar doet hij de technische kant, dus die zijn allemaal goed terecht gekomen.

Cor

Maar waarin is jouw werk dan wezenlijk anders dan zij eigenlijk doen? Want je zorgt dat je twintig mensen zeer tevreden aan het werk houdt, er moet rendement gemaakt worden, er moet nog voor een hoop machines gezorgd worden en vooral, je moet je klanten bedienen. Dat is toch, je zoon verkoopt ook auto’s, die bedient ook klanten, in hoeverre is het wezenlijk anders, veel uitgebreider omdat je zegt, er zijn verschillende klantgroepen: boer en bouw?

Wim

Nee, ik denk dat dat het verschil niet maakt, want ik denk dat mijn zoon dit best zou kunnen. Maar het gaat erom of dat je het voor jezelf wilt doen, of dat je het in loondienst doet. En het hebben van een bedrijf of grote financiële uitdagingen, bezittingen, is bij de jongere generatie wat minder aanwezig heb ik wel eens het idee. Vroeger wilden wij alles zelf hebben. Tegenwoordig wordt alles gedeeld. Of het nu een podcast is, of Spotify is, we delen meer dingen dan dat we in bezit hebben. Tegenwoordig worden auto’s al gedeeld, dus die jeugd heeft in mijn beleving minder behoefte aan een bedrijf bezitten of heel veel verantwoordingen hebben, of bezitten, die behoefte is er minder.

Cor

Is het nu nog eens de knip dat, toen je vader, toen je de laatste aandelen van je vader kocht, was toen nog bijzonder om daarna nog met je kinderen, te zeggen: wat willen jullie? Voelde je je toen pas echt vrij, of had dat geen invloed?

Wim

Jawel, dat had wel invloed. Die laatste gesprekken die hebben ook pas plaatsgevonden na 2015. Dus in 2016, 2017 was voor mij 100 procent duidelijk dat die het niet zouden gaan doen. En onbewust zou ik daar wel mee gewacht hebben totdat ik het 100 procent voor mezelf had.

Cor

Je zei vorige week ook tegen mij: dat was eigenlijk best wel een opluchting. Wat gebeurde er met je dat je -

Wim

Opluchting klinkt misschien wel weer wat zwaar, maar de opluchting dat ik het zeker wist. Dat er een besluit was genomen van: gaan mijn kinderen dat nu wel of niet doen. Ja, wat het met je doet is dat, het doet iets met je vader kind relatie. Kijk, ik heb met mijn vader, denk ik, een andere band dan dat ik met mijn eigen kinderen heb. Ik denk ook dat ik ook een andere band met mijn vader heb, dan dat mijn broer met onze vader heeft. Ik heb een werk gerelateerde relatie met hem. Ik denk ook dat mijn ouders ook wel naar mijn prestaties keken van: hoe doet hij het, hoe gaat hij met ons bedrijf om. Houdt hij het overeind? Doet hij het zoals wij het gedaan hebben, doet hij het zoals wij het goed vinden? Dus dat doet iets met je ouder kind relatie.

Cor

Het heeft eigenlijk elke dag wel met je te maken met wat je deed en hoe je de bestuurder ook wel ging uithangen, terwijl er gewoon gewerkt moet worden. Want die dertig procent aandelen, moesten waarde houden.

Wim

Ja, dat heeft ongetwijfeld iets met ze gedaan en dat ik dat nu met mijn kinderen nu gewoon zuiver heb, dus dat ik ze als één van mijn kinderen kan bekijken en niet hoeft te kijken naar ze als opvolger of dat ze aan de gang gaan met mijn aandelen of mijn pensioengeld, want zo was dat vroeger. Toen ik het van mijn vader overnam toen zat er nog zo verschrikkelijk veel geld van hem in, dat was zijn pensioengeld, daar moest ik verantwoording voor dragen. Ik moest het cashen. En dat heb ik nu naar mijn kinderen toe helemaal zuiver. En dat vind ik wel een fijn gevoel. Dus, daar zit geen zakelijke band tussen.

Cor

Je bespreekt nu al die andere dingen, wat jij waarschijnlijk nooit met je vader besproken hebt.

Wim

Ja, dat denk ik wel. Ik denk dat ik echt wel andere dingen met mijn kinderen bespreek dan dat ik met mijn vader, of dat hij met mij bespreekt. Wij hadden het heel vaak, en nu nog, over trekkers en hoeveel kranen en over boeren en over geld en over hoe doet iemand wat, hoe verdient hij de kost. Dus dat is heel vaak ondernemer-gerelateerd. En vooral niet over: gevoelens, of over leuke dingen, over ontspanning, of over vakantie, nee, daar hebben wij het niet zo vaak over. Het is vaak werk gerelateerd.

Cor

Is het dan zo, even een vraag tussendoor, dat je als bestuurder van zo’n Cumela, dat je dan ook heel veel kansen in de markt tegenkomt? Of is dat niet iets wat over zo’n bestuurstafel of voor- en nagesprek voorbij komt? Een collega die misschien zegt: ik wil er wel mee stoppen, Wim, wil je dit niet overnemen, is dat -

Wim

Niet zo specifiek als dat jij het nu noemt, het is wel zo dat je heel veel samenwerkingsverbanden ziet en voelt, dus ik heb een heel groot netwerk om me heen van collega Cumela bedrijven, ik noem het wel eens gekscherend de Cumelafamilie, het voelt ook echt als familie. Dus dat netwerk is voor mij heel groot en voor de andere Cumela leden trouwens ook. Die voelen dat cumelagevoel, familiegevoel ook. Dat voelt ook heel vertrouwd als je in een andere regio iets moet inhuren, of een onderaannemer zoekt om dan in die Cumela groep een bedrijf te vinden die je gaat helpen. Maar voor mij, mijn netwerk is ook gegroeid, dat ik overal bedrijven kan vinden die mij kunnen helpen als ik teveel werk heb, of als ik iets wil uitbesteden. Dus dat is wel een kans die voorbij is gekomen en natuurlijk als ik ondernemers spreek, vooral uit een andere hoek van Nederland, waar ik best een goede band mee heb, dan kan ik daar heel goed mee praten, omdat je niet in elkaar vaarwater zit, maar we kunnen wel sparren we kunnen wel delen. En die kunnen we wel kansen voorhouden van: dat doen wij hier zo, dat zou hier ook niet zijn. Dat doe je in je eigen regio niet zo snel, want dan beconcurreer je elkaar soms ook, dan zit je in elkaars vaarwater, maar als ik dat bespreek met iemand uit Noord-Holland of Zuid-Limburg, die mannen kom je overal tegen op die bijeenkomsten, dan zie ik wel kansen voorbij komen.

Cor

Mag ik vragen, je bent nu vijfenvijftig, de kinderen nemen het niet over, is er al een plan b of plan c waar je mee aan de gang bent, of zeg je van: ik kan ook nog tot mijn 82e, ga ik sowieso door.

Wim

Nee, er is wel een plan nu, er is een plan b en dat moest zo geweest zijn, maar, ik had een stage loper van een hbo’er van de Hogeschool Dronten, Koen en die heeft bij mij stage gelopen en die kwam in 2017. Mijn toenmalige assistent ging weg en toen kwam Koen op de proppen en die zegt: ik heb hier stage gelopen, kan ik niet iets voor jou gaan doen twee of drie dagen in de week? Nou, dat is goed, Koen. We hadden een goede band en die stage liep gewoon prima, dus kom maar. En die is 1 januari 2017 begonnen voor een paar dagen en dat werd steeds meer en op enig moment liep hij hier gewoon de hele week en die gaf ergens eind 2018 te kennen, ik heb eigenlijk wel interesse om het over te nemen. Kunnen we dat niet eens bestuderen, behoort dat tot de mogelijkheden? En dat vond ik eigenlijk wel heel mooi, dat een jonge vent, want Koen was toen drie- of vierentwintig, al uitsprak van: ik heb ambities. Ik vind dit een mooi bedrijf en ik ben hier zo graag dat ik hier niet meer weg wil en ik ben hier zo graag dat ik het wel over zou willen nemen.

Cor

Waar moet een bedrijfsopvolger van Van Mourik, waar moet die aan voldoen?

Wim

Ja, waar moet die aan voldoen? Dat is een moeilijke vraag. Commitment. Die commitment wil je voelen, de passie die je voor het bedrijf hebt, of de verbinding met de werknemers, of met de mooie machines of het pand, hoe je het maar wilt noemen, maar je wilt die verbinding voelen, en die verbinding die voel ik wel bij hem.

Cor

En moet jij die verbinding hebben, of moet die twintig man die uiteindelijk buiten het werk verstouwen, moeten die vooral, of moet die vooral zeggen: ik moet iets met de klanten hebben.

Wim

Het moet op alle vlakken en dat was rustig aan wel bekend geworden, Koen kan heel goed met die mannen hier. Die jongens mogen hem graag, die halen hem er ook graag bij en ik zie ook dat ze mij af en toe al passeren en dingen aan Koen vragen, of meenemen naar beneden de werkplaats in van: wil je even meekijken? Of als ze een probleem hebben dat ze Koen bellen en niet mij, dat zegt mij al genoeg. En als ik zie hoe dat dan beneden in de kantine gaat in de groepsvorming denk ik: Koen ligt goed in de groep. Maar ook als ik klanten aan de telefoon krijg en die vragen niet meer naar mij, maar naar Koen dan vind ik dat de eerste dag vervelend, maar de tweede dag denk je: dat is eigenlijk wel goed, dat ze naar hem vragen. Dus bij de klanten ligt Koen ook goed en het begint steeds vastere vormen aan te nemen en we zijn nu samen zover, dat we het wel in een contract gaan gieten.

Cor

En is dat een driejarenplan, of is dat - we doen het in een paar weken, dat daadwerkelijk eruit groeien. Je vader had heel lang nodig om uit te groeien, zie je jezelf ook nog zo lang nog, misschien niet tot je 82, zie je jezelf nog vijf jaar, of nog tien jaar?

Wim

Ik zie mezelf nog tien jaar hier. Ik ben vijfenvijftig en ik hoop dat ik tot vijfenzestig mag meedoen, maar we hebben het plan op poten gezet voor vijf jaar en dan een plan opzetten voor tien jaar, een stip op de horizon voor tien jaar is ver weg. Dus hebben we gezegd: vijf jaar, stip op de horizon, maar ik hoop dat ik nog tien jaar mee mag blijven doen hier en dat is denk ik nog wel even nodig, want mijn pensioengeld zit er ook in en dat moet er ook uit. Ik heb het nog net niet helemaal bij elkaar, dus ik moet ook nog een paar jaar meedoen, maar dat wil ik ook nog heel graag, maar als ik dan vijfenzestig ben en ik kan het me financieel veroorloven, dan wil ik er ook wel uit. En wat ik dan ga doen, dat weet ik nog niet.

Cor

Staat de sector - we hebben afgelopen jaren, voor de luisteraars, PFAS, stikstof, we hebben nu corona, volgens mij kan de sector nog behoorlijk door, maar heeft volgens mij dat het nog elke dag behoorlijk door kan draaien, de deur nog niet hoeven sluiten, wat zijn de uitdagingen van de komende drie jaar van een bedrijf zoals die van jou, Wim?

Wim

Ja, wat zijn de uitdagingen. Het vasthouden van de mensen. Dat er werk blijft voor de bedrijven, daar ben ik van overtuigd. Wij zijn wel, dat heb ik wel eens gekscherend gezegd in een Nieuwjaars speech van: wij zijn de werkmieren van de samenleving. De Cumelabedrijven hebben gewoon de handjes. Die hebben allemaal, twintig, veertig, zestig man in dienst en dat zijn mannen die bereid zijn om ‘s morgens om vijf uur op te staan en met een grote broodtrommel vol brood om zes uur ergens te verschijnen en dat ook gewoon daadwerkelijk te gaan doen, dus dat is onze kracht. Dus ik denk dat er altijd werk zal zijn voor ons, we moeten alleen nu in deze moeilijke tijden investeren in onze mensen en ze vasthouden, want we hebben ze volgend jaar gewoon weer nodig als het coronaprobleem opgelost is, als de stikstofproblemen wat opgelost zijn en we moeten schakelen. We moeten keuzes maken. Dat loonwerk agrarisch zal minder worden, of je het nu leuk vindt of niet, het aantal dieren zal gewoon afnemen. Landbouwgrond zal afnemen, dat wordt of natuur, of dat worden zonnepanelen of daar komen windmolens op te staan, maar dat verandert en als je als loonwerker denkt dat het niet zo is, dan moet je jezelf nog maar eens achter de oren krabben, maar dat er werk is, daar ben ik van overtuigd. Want die zonnepanelen, dat terrein onder een zonnepaneel moet aangelegd, dat moet onderhouden. Als er een windmolen komt, moet de fundering gestort worden. Daar moeten de kabels de grond in. Natuurgebieden moeten nieuw aangelegd, of onderhouden, of moeten verandert en dat is allemaal werk met de bodem, en zo gauw als er werk is in de bodem, als we de schop erbij nodig hebben zeg ik wel eens, dan hebben ze die Cumulaonderneming ook nodig.

Cor

Maar, hoe vind jij nu als ondernemer, je zegt: mijn kinderen, die denken anders, de generaties die worden anders, worden deze jongens en meisjes nog geboren, die nog ’s morgens zo vroeg hun nest uit willen om voor dag en dauw al hetzij met de trekker, met de kraan, hetzij met de auto naar de kraan, om dat te doen, worden die nog geboren, of is dat uiteindelijk ook een uitstervend ras?

Wim

Ik denk dat ze nog wel geboren worden. Als ik zie hoeveel jongens er nog op mijn bedrijf afkomen, ieder jaar, ik heb nog steeds geen tekort, ik heb nog steeds meer aanbod, dan dat ik kwijt kan aan stage lopende boerenjongens en dat heeft te maken met de grote machines die wij natuurlijk in de sector hebben, dat heeft grote aantrekkingskracht, die grote tractoren en die kranen, die shovels, daar zitten die mannen graag op, dus daarvan heb ik nog geen grote angst van dat we daar geen machinist op vinden, maar een grondwerker of een stratenmaker of een rioleur die in de sleuf staat, daar hebben we wel een tekort en daar maak ik me wel zorgen over. Of we moeten zover automatiseren of robotiseren dat we die mannen niet meer nodig hebben, maar dat is denk ik een utopie.

Cor

Voor de grondwerkers, je ziet al die zuigauto’s zie je ontpoppen bij al die - ik weet niet of je zelf ook een zuigauto hebt, maar die zie je veel, wij deden vroeger als grondwerker alles zelf met de schop, dus dat is misschien een tendens waar je niet aan ontkomt omdat er op een gegeven moment gewoon geen personeel meer voor is.

Wim

Ja, het is wel een opkomende tendens inderdaad, maar dat gaat nog niet zo hard als dat je zou denken. Dus zoals ieder Cumelabedrijf een trekker heeft met een ploeg en een graafmachine en een minigraver, heeft nog lang geen - heeft nog niet iedereen een grondzuigauto. Dat is echt wel een specialistisch iets. Het is peperduur ook om zo’n ding te hebben, te kopen en ook per uur is dat nog wel fors, het doet wel redelijk zijn intrede, maar ik ben er nog niet van overtuigd dat ieder Cumelabedrijf zo’n ding gaat kopen en ermee aan de slag gaat. Dus die grondwerker die gewoon achter de bak staat, die hebben we voorlopig nog wel even nodig en dat is wel een zorg die ik heb. Die grondwerkers.

Cor

We gaan naar het einde, Wim. En ik vraag altijd: heb je als ondernemer nog een ultieme tip, we hadden graag nog willen smullen van allerlei dingen die je als ondernemer fout had gedaan, daar zijn we niet aan toegekomen, maar is er iets waarvan je zegt naar andere ondernemers, misschien ook wel even leeftijd gerelateerd, je bent vijfenvijftig: heb je een tip aan andere ondernemers tussen de vijftig en vijfenvijftig waarvan je zegt, bijvoorbeeld: begin niet te laat met bedrijfsovername, of laat het maar op je afkomen. Wat zou een tip zijn die je zou willen geven?

Wim

Het is misschien wel cliché, maar je moet wel op tijd je bakens verzetten. Ik heb onlangs in een column geschreven: in de moeheid ploeg je voort. Dat is het liefste wat we doen, gewoon door ploegen. Maar op enig moment als de ploeg niet meer voldoet en je moet naar een spitmachine, moet je wel bereid zijn om de ploeg te verkopen. Dat is figuurlijk, niet letterlijk. En dan denk ik dat we als ondernemers wel moeten blijven doen van: verandert de wereld? Ja, die verandert. Moeten wij dan ook veranderen? Ja, dan moet je wel veranderen. En wees op tijd. Denk niet dat het meevalt, maar probeer voorop te lopen in de nieuwe ontwikkelingen in de nieuwe veranderingen, want als je achteraan aanloopt dan kom je op een gegeven moment ook een keer te laat. Dus blijf die bakens verzetten. Dat denk ik.

Vandaag ben ik in gesprek met Ronald Visser, 55 jaar, getrouwd met Sasja en gezegend met 4 mooie dochters. Ronald is sinds eind 2012 trotse eigenaar van Bats Uitzendburo, na 28 jaar trouw dienstverband bij een werkgever. We leren Ronald kennen als een man die intensief leeft, maar soms trekt het leven even aan de noodrem. Dit alles heeft hem gemaakt tot de ondernemer bij Bats die hij nu is.

Vanuit Nijensleek stuurt hij en zijn team elke dag zo’n 300 vakkrachten aan. En daar mag hij, volgens mij (Cor Spronk) best heel trots op zijn. “Volg je eigen plan en laat je niet van de wijs brengen door wat de buitenwereld soms vindt. Luister wel, haal daar goede dingen uit, maar volg gewoon je eigen plan”. Dat was de tip aan andere ondernemers waarmee Ronald deze podcast afsloot.

Als kruidenierszoon wist Ronald al vroeg wat werken was. Via via kwam hij al vroeg in aanraking met boer Jaap Room en daar is zijn liefhebberij voor koeien ontstaan. Daarom ging hij na de mavo naar de landbouwschool waarbij hij tijdens een stage in America er toch achter kwam dat hij thuishoorde in Zuidwest Drenthe. Na thuiskomst ging hij werken bij AB Oost als melker en groeide al snel door naar werkverdeler en uiteindelijk naar regiomanager van kring 1035. Ronald: “Ik heb de kans gekregen en aangepakt, maar je moet ze wel krijgen”

Na 28 jaar trouwe dienst batste zijn werkgever hem op straat, wat resulteerde in een hartinfarct bij Ronald. Ronald: “Wat bij mij de oorzaak van het infarct is dat je feitelijk in een dynamische functie zit. En ik kwam binnen op verzoek van dat gesprek met die directeur samen, met een jurist en hoofd HR. In drie minuten tijd wordt het dienstverband van achtentwintig jaar, vol energie, stilgezet.

En stil, dat betekent: ik kon niet meer bij mijn mail, telefoon was afgesloten en ik hoefde niets meer. En je moet je eigenlijk voorstellen dat je op de snelweg rijdt met een snelheid van honderddertig en je wordt stilgezet en je mag geen millimeter meer verder. Linksom niet, rechtsom niet, je mag niks. Ik kreeg zelfs nog een contactverbod mee. Ik dacht: hij batst mij er gewoon uit. Hij doet het. En daar is de naam Bats Uitzendburo uit ontstaan”.

Ronald begon eind 2012 met Bats Uitzendburo met een goed doordacht plan bij Jaap op de slaapkamer. Inmiddels heeft Bats dagelijks meer dan 300 werknemers aan het werk waarvan Ronald er zeker 275 bij naam kent. Maar hij weet ook wat er bij zijn klanten afspeelt, wat voor’n stal ze hebben en hoeveel koeien bijvoorbeeld. Ronald wil tussen zijn mensen en klanten instaan als goed werkgever en er alles voor doen. En als het nodig is, trekt hij zelf de overal aan om bij een klant de koeien te melken.

Ronald: “Kijk en we hebben best veel mensen vanuit ons eerste jaar in 2013 die hier nog op de loonlijst staan. Die hier gewoon al acht jaar bij ons werken. Daar zijn wij ook trots op. Want dat zegt ook wat over ons en over de relatie met die mensen. Wat ik ook echt belangrijk vind is dat je even weet van: hoe zit het bij de mensen thuis, wat speelt daar en dat je daar ook oog voor hebt.

Ronald heeft de ruimte nodig van zijn vrouw Sasja, met wie hij een eenheid is, om zijn eigen dingen te kunnen doen. Naast Bats heeft Ronald nog een fietsverhuurbedrijf, een boerderij in Frederiksoord, doet hij iets met de circulaire economie, lijstduwer van de plaatselijke VVD, voorzitter van een ondernemersfonds en Ambassadeur van MKB Nederland Regio Zwolle voor de Gemeente Westerveld. Sasja doet het risicomanagement voor hen. Ronald: “Sasja is wel iemand die zegt: ja, maar hoe zie je dat dan en hoe gaan we dat dan doen? Want, ja, je kunt alles wel willen, maar waar dient het toe? Een ander aspect is natuurlijk wel, ik bemoei me niet met thuis, in de zin van: ik ben er wel, we zijn samen getrouwd en we vinden elkaar nog steeds hartstikke lief, dat mag ook gezegd worden, maar Sasja die runt wel alles er omheen”.

In het gesprek vraag ik Ronald hoe hij het voor elkaar krijgt dat hij nog zoveel vrijheid heeft om andere dingen te doen. Ronald: “Ja, dat vraagt twee dingen. Dat is structuur, maar ook de juiste mensen om je heen. En als je de structuur goed hebt en daarmee de verantwoordelijkheden netjes hebt liggen waarmee je de mensen in je team de verantwoordelijkheid kunt geven, dan kun je jezelf ook veel vrijheid toebedelen. Vrijheid in de zin om andere dingen te doen en dat is gewoon heel belangrijk. Dus we hebben een hele kleine, platte organisatie waar de taakverdeling gewoon handig is.”

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Ronald Visser en Bats Uitzendburo vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je ook zo wil groeien als Ronald met zijn bedrijf? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Podcast volledig uitgeschreven:

Het is elf januari 2021 dat we dit opnemen, we zitten in jouw winkel van het bedrijfsverzamelgebouw waar jij inzit en wat ook deels door jouw initiatief hier is. Eigenaar van Bats uitzendbureau en daar komt je vrouw binnen, zij is mede-eigenaar, dat is helemaal goed, ze gaat ook weer weg. We kennen elkaar via MKB Nederland, regio Zwolle, daar ben je ambassadeur van de gemeente Westerveld en zijn wij elkaar tegengekomen en we zijn hier nu voor de podcast. Ik heb wat huiswerk gedaan, actief voor de politiek binnen de VVD, sinds 2020 voorzitter van het Ondernemersfonds Westerveld, dat is dan wat anders dan die Agrarische Stichting De Spoelplaats?

Ronald

Dat klopt.

Cor

Daar kun je straks misschien ook wat over vertellen als je wilt. Voorzitter geweest van het Floria Corso Frederiksoord en op dit moment vice-voorzitter van Stichting De Tuinen Frederiksoord. Dat zal waarschijnlijk met je verleden te maken hebben. Vierenvijftig, vijfenvijftig jaar?

Ronald

Vijfenvijftig jaar.

Cor

Je woont in Nijensleek, getrouwd met Sasja, die net even binnenkwam en weer wegging. Vier dochters.

Ronald

Vier dochters.

Cor

Hobby’s? Ik zag een wekelijke borrel met vrienden op donderdagavond?

Ronald

Mis ik nooit.

Cor

Mis je nooit. Wielrennen?

Ronald

Zeker.

Cor

Je hebt wel een wielrenbuikje ook.

Ronald

Die combi gaat goed hoor.

Cor

Gaat helemaal goed, helemaal goed. Heb je een favoriete voetbalclub?

Ronald

Ja, Old Forward hier in de buurt en ik volg Heerenveen wel.

Cor

Heerenveen, oké. Muziek?

Ronald

Lastig, want dat is heel breed. Dus ja, lastig klinkt wat raar, maar ik kan genieten van een concert van Normaal, maar ik ben ook wel van Danny Vera. Dus dat is wel heel breed, ja, dus niet specifiek een bepaalde richting. In de auto heb ik veel Radio 1 aan, ik ben wel van: wat gebeurt er in de wereld, maar Skyradio met de kerstmuziek mag ook rustig een dag. Geen probleem.

Cor

In wat voor auto rijd je dan?

Ronald

Ik heb meerdere auto’s, maar ik rij het liefst in mijn Dodge, ja dat is mijn besmetting vanuit de jaren tachtig dat ik in Amerika heb gewerkt overgebleven, dus toen ik een paar jaar ondernemer was heb ik mezelf toch verwend met een Dodge en vorig jaar heb ik een nieuwe gekocht, daarnaast hebben we ook nog -

Cor

Dat is toch zo’n pick up Dodge RAM?

Ronald

Ja, een Dodge RAM.

Cor

Tien cilinder, acht cilinder?

Ronald

Acht cilinder, ja, 5,7 liter, veel pk’s. Ik ben niet van het elektrisch rijden. Helaas. Maar daarnaast hebben we ook nog een oldtimer Mercedes uit 1983, een 300D en een Landrover Defender. Dus ik wissel nog wel eens wat af, zeg maar.

Cor

Maar het is wel een beetje stoer, zeg maar?

Ronald

Ja en no nonsens.

Cor

Lees je wel eens boeken?

Ronald

Ja, Lars Kepler, beetje Zweedse detectives, vind ik wel leuk en ik lees nog wel eens een los iets op het gebied van management. Dat ik denk van: daar wil ik iets van weten. Alles wat op mijn pad komt, maar als je zegt: wat lees je het meest: ik lees elke morgen de krant.

Cor

En welke?

Ronald

Het Dagblad van het Noorden en onze schoonouders wonen achterin de boerderij bij ons, die lezen de Stentor, dus dat wisselt over de dag nog wel eens, dus dan pak ik ’s avonds de koppen uit de Stentor en dan ben ik regionaal goed aangesloten.

Cor

Helemaal goed, want podcast, je luistert in de auto dan Radio1, luister je ook wel eens een podcast?

Ronald

Ook wel eens een enkele keer, maar dat is dan meer ’s avonds.

Cor

Oké, dus niet in de auto?

Ronald

Gebeurt.

Cor

Kun je dan ergens de rust voor vinden, een boek lezen?

Ronald

Mensen zullen dat misschien vreemd zijn, maar ik kan rustig wel op de bank zitten.

Cor

Want je dochters, hoe oud zijn die?

Ronald

Dan moet ik goed nadenken, eenentwintig, zeventien, veertien en twaalf.

Cor

Allemaal nog thuiswonend?

Ronald

Nee, de oudste die woont deels bij haar vriend in de Achterhoek, die doet het laatste jaar Dronten, Hoge Landbouwschool en die doet een afstudeeropdracht bij een bedrijf in Doetinchem, dus dan is ze drie dagen in de week in de Achterhoek en vier dagen in de week thuis. Ze moet ook nog wat werken voor de kost, dus ze melkt veel bij klanten van ons en dat doet ze op die vier dagen dat ze hier in de regio is.

Cor

Dronten, ik zat te denken: dan kan ik haar voor je in de gaten houden, maar dat hoeft dan niet meer.

Ronald

Nee, want haar kamer is al opgezegd.

Cor

Heb je iemand waar je tegenop kijkt, heb je een idool, of iemand waar je van zegt: dat is, dat was voor mij nu echt wel een voorbeeld?

Ronald

Niet specifiek, ik kijk nog wel eens tegen bepaalde ondernemers op waarvan ik denk: ja, die zijn ook met niets begonnen en ik vond Hennie van der Most altijd wel inspirerend, niet dat ik tegen hem opkijk, maar wel inspirerend in de zin van: je moet het ook gewoon doen. Je kunt van alles aan papier toevertrouwen, maar je moet het ook wel gewoon doen.

Als ik kijk naar de familie Van Eerd, met de Jumbo, dan denk ik: keep it simple. Doe gewoon waar je je passie hebt zitten. Dat vind ik altijd wel iets wat mij triggert in mensen. Ik heb in mijn klantenkring een paar agrarische ondernemers zitten die ik al lang ken, waar ik dat gevoel ook wel bij heb. Van: ga het gewoon doen, volg je passie en kijk niet teveel achterom, want er gaan ook wel eens wat dingen mis, maar blijf gewoon focussen en doen waar je goed in bent.

Cor

Uit wat voor nest kom je eigenlijk?

Ronald

Ik kom uit een winkeliersfamilie, mijn moeder heeft een maatschap gehad met twee broers, kwamen uit een gezin van dertien, die hebben een aantal supermarkten in het verleden gehad. Dus dat zit er ook wel een klein beetje in. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik thuis mijn kinderen niet gewoon vraag iets te doen, maar gewoon bestel en ja, daar zijn wij thuis eigenlijk mee belast. Er werd ons nooit gevraagd: wil je dat doen? Het werd een beetje gedelegeerd: jij doet dit, jij doet dat en dan met elkaar alles klaar.

Cor

En hoe gaat de jongere generatie daarmee om? Hoe reageren ze?

Ronald

Met weerstand.

Cor

Zeggen ze dan: papa, maak daar eens een vraag van?

Ronald

Ja, in die trend. Mijn vrouw zegt dat ook wel eens van: je kunt het ook gewoon even vragen en dan krijg je ook wel positief antwoord. Dat zit er bij mij nog wel een beetje in. Ik moet zeggen, we hebben een hele goede jeugd gehad, we moesten altijd meewerken in het bedrijf.

Mijn ouders hadden dan die supermarkt en ’s zomers hadden ze ook wat campingwinkels, dus ’s zomers was ook altijd best wel hard werken, maar we hebben het altijd goed gehad, eten en drinken was nooit een issue en financieel in die zin ook niet, als wij later de auto mee wilde hebben in het weekend om ergens naartoe te gaan, was ook nooit een probleem.

Studies - alles wat er moest komen, dat was er wel. We waren ook altijd wel aan het werk. Daar heb ik denk ik mijn drive ook wel een beetje uit meegekregen.

Cor

Ik zag vervolgens mavo gedaan en toen Rijks Middelbare Landbouwschool.

Ronald

Niveau vier.

Cor

Ja, inderdaad.

Ronald

En toen hield het op.

Cor

Hoe kwam het dat je richting die landbouwschool ging?

Ronald

Toen mijn ouders - die hebben op een gegeven moment de winkel gesloten, toen was ik vijftien en een meisje wat bij ons in de winkel destijds werkte zei van: anders moet je eens naar mijn vriend gaan, ik ben natuurlijk ook wel een beetje ADHD, ik ben van oorsprong een druk mannetje, die heeft werk genoeg.

Dus zo ben ik bij haar vriend, inmiddels zijn ze allang getrouwd natuurlijk, ben ik bij Jaap Room terechtgekomen en daar heb ik leren melken, daar is mijn liefhebberij voor koeien ontstaan en ja, weet je, dan zit je op de mavo en wat wordt het vervolg?

Dan ga ik naar de Landbouwschool en daar kijk ik met heel veel plezier op terug. Schitterende tijd gehad, we ontdekten het bier drinken, we ontdekten de feestjes, de ontdekten de dames.

Cor

Schuurfeesten?

Ronald

Ja, toen mocht alles en daar stond je niet bij stil, met onze vriendengroep hebben we het daar wel eens over, we hadden geen gebrek aan geld, we moesten altijd wel werken, dus dat was ook geen issue. Dus het was autorijden en bier drinken en veel leuken dingen doen. En veel meemaken.

Op een gegeven moment na die studie, toen kwam ik iemand tegen in de Stuyvesant (?) Wolvega, die had in Amerika gewerkt bij een zekere Johan Zeilstra, hij zegt: neem daar maar contact mee op, als je hem belt kun je zo bij hem aan het werk en dat heb ik gedaan. Dus met het vliegtuig naar Seattle.

Cor

We hebben het daar in het voorgesprek over gehad, maar je bent gaan werken in Amerika of Canada?

Ronald

Nee, Amerika.

Cor

Was dat van tevoren de bedoeling voor een jaar of was dat voor jou: ik ga naar Amerika.

Ronald

Nee, het was kijken wat er in de wereld te koop is. Dat was het. Het stond niet vast, je had toen een groene kaart voor een jaar en ik had een jaarrond ticket, dus als ik eerder weg wilde kon ik eerder weg, maar nee, ik heb het jaar hartstikke goed doorstaan.

Cor

Wat heb je daar gedaan?

Ronald

Koeien melken, insemineren, lebmaag operaties, speen amputaties bij koeien, leren koeien doodmaken, dat klinkt allemaal heel raar, maar eigenlijk alles met koeien. Maar daarnaast ook mais hakselen, gras maaien, maar allemaal in het groot. Een bedrijf met vijfduizend koeien, ja, weet je, een totaal andere wereld.

En ik heb Amerika leren kennen als een land van, ja, dat klinkt raar, maar de onbegrensde mogelijkheden, die waren er destijds wel iets veranderd, maar daar kon je nog met weinig beginnen en daar lagen best wel kansen. Maar het werd mij wel duidelijk dat mijn toekomst niet in Amerika zou liggen.

Cor

Waarom?

Ronald

Ik miste toch gewoon vriendschappen, vrienden, dat soort dingen.

Cor

Was het dan voor jou dat je zegt: in Amerika ging het wel echt om het werken?

Ronald

De zelfstandigheid. We hadden natuurlijk nul contact met thuis, bellen was zeven dollar per minuut, dus dat deed ik af en toe even en vrienden en familie stuurden wel brieven en andersom ik terug, maar je was echt op jezelf aangewezen.

Cor

Maar het was misschien anders geweest als je daar een vriendin had gekregen?

Ronald

Ja. Ik heb daar wel gescharreld om het maar zo te noemen, nee dat had gekund, maar ik had in de loop van het jaar voor mezelf wel duidelijk van: ik had nog wel een jaar gewild, maar mijn toekomst zou daar niet liggen, nee.

Cor

Was het dan toch dat je zegt: de cultuur sprak je minder aan?

Ronald

Ja, ook de cultuur, maar wat ik zag, Amerikanen zijn enorm gastvrij aan de voorkant, maar niet altijd even gemeend. Het is meer naar de buitenwereld, ze zijn enorm op zichzelf.

Cor

Dus in het begin is het heel hartelijk, maar daarna: niet meer vragen, of zo.

Ronald

Je kunt je natuurlijk bij bepaalde communities aansluiten, maar daar moet je ook voor voelen. Dus de ervaring heeft mij wel heel zelfstandig gemaakt.

Cor

Ben je wel op dezelfde plek geweest?

Ronald

Nee, ik ben in de staat Washington geweest en ik ben in Californië geweest. En weet je, ik kijk er met een heel goed gevoel op terug, nog steeds en ik zeg ook wel eens tegen mijn eigen kinderen: ga maar eens een jaar weg. Gewoon naar de andere kant van de wereld, beleef het maar eens, want dat vormt je ook.

Cor

Zou je dan weer Amerika aanbevelen, of zeg je: het maakt niet uit, ga eens in een ander continent -

Ronald

Nee, niet specifiek Amerika, nee. Mijn dochter, oudste dochter heeft vorig jaar twee maanden stage gelopen ook op het melkveebedrijf, maar dat was meer omdat daar een lijntje ligt vanuit ons, maar dat hoeft niet. Maar het is gewoon goed om eens een andere cultuur en een andere wereld te ervaren en linksom of rechtsom vormt je dat toch voor een deel. Die ervaring pakken ze je nooit meer af.

Cor

Dan kom je terug uit Amerika, kom je in Nederland.

Ronald

Moet je de kost verdienen.

Cor

Had je toen gelijk: ik wil ondernemer worden, of zat dat toen nog niet zo in je?

Ronald

Nee, dat is op zich nooit een issue geweest in de zin van, ook niet vanuit thuis dat je moet ondernemen, nee. Ik heb wat met koeien, dus het lag heel erg voor de hand dat ik hetzij bij een boer of bij de agrarische bedrijven aan het werk zou gaan en ik ben bij AB, bij de Agrarische Bedrijven terecht gekomen.

Eerst als klauwverzorger en melker, daaromheen ook veel bouwklussen gedaan. Ik had misschien timmerman of aannemer moeten worden, maar weet je.

Cor

Hadden ze dat in die tijd ook al dat ze naast de agrarische bedrijven ook al veel in de bouw deden?

Ronald

Ja, toen al. Maar weet je, ik deed ook wel dingetjes zwart, klusjes er omheen, ik ging ook naar Denemarken klauwen kappen, een aantal weken per jaar, omdat daar veel geld in te verdienen was, dus dan nam ik vrij van overuren en dan ging ik een weekje naar Denemarken en dat was natuurlijk ook ondernemen. Ik heb met een collega die inmiddels niet meer leeft, gingen wij een dag kappen in Luxemburg, dus dan reden we hier ’s morgens om drie uur weg, dan waren we om zeven uur bij de kapbox in Luxemburg, dan kapten we die dag tweehonderd koeien en wij waren ’s avonds om twaalf uur weer thuis. En een ander maakt zich een week zenuwachtig, want ik moet met de auto naar Luxemburg met vakantie, de auto moet drie keer een beurt en bedenk het allemaal maar en wij gingen gewoon, rode diesel in de tank en een dagje naar Luxemburg. Ja, hoe sta je erin? En dat zijn wel dingen, dat heb ik nog steeds. Soms moet je de dingen ook gewoon gaan doen en ja, mijn uitdrukking is ook wel: brandt het, dan brandt het, maar dat ga ik wel doen.

Cor

Je zei net: ik had misschien net zo goed een bouwbedrijf kunnen starten, is dat omdat je zegt de techniek spreekt mij wel net zoveel aan het dier, als het agrarische?

Ronald

Ja, ik ben wel van het bouwen. We hebben een boerderij uit 1750, in 1994 gekocht, mijn vrouw en ik en die hebben we met eigen hand, zelfstandig verbouwd. Wel wat hulp van een aannemer en een elektricien, maar we bedenken het allemaal zelf en ik ben ook zelf van: dan metsel ik die stenen zelf wel. En dat heb ik nog. Dus in dat opzicht had dat ook gekund, maar het is maar net, op welke weg kom je terecht en ik ben tussen die koeien terecht gekomen. En ik melk nog af en toe, als het in de planning bij ons spaak loopt, dan ben ik zeker niet de beroerdste om te zeggen: ik melk zelf wel even. Ik neem tegenwoordig wel één van mijn dochters mee, dat is ook gezellig. De drie oudste dochters kunnen melken, de jongste nog niet, moet ook nog zien of dat bij de jongste gaat lukken, die is wat bang voor die grote dieren, maar de oudste drie die melken ook met regelmaat. En daar geniet ik ook van, dat ze dat werk willen doen, maar ook dat ze het gewoon doen.

Cor

Wat is tegenwoordig de gemiddelde grootte van een melkveebedrijf, als je het hebt over het aantal koeien die gemolken mogen worden?

Ronald

Een bedrijf zit al wel gauw op honderd koeien. Er zijn best wel veel bedrijven die daar nog onder zitten hoor en die wil ik ook zeker daarmee niet tekort doen, maar ik denk dat de gemiddelde bedrijfsgrootte richting die honderd koeien gaat.

Cor

Dus dat is eigenlijk in de afgelopen twintig a vijfentwintig jaar gegroeid van gemiddeld zestig naar gemiddeld honderd?

Ronald

Ja en er zijn ook heel veel grote bedrijven, met drie- vierhonderd koeien, hier ook wel in de regio, we zitten hier in een gebied, de kop van Overijssel, Zuid-west Drenthe en Oost-Friesland, dat is gewoon een weidegebied met veel melkkoeien. Een stukje akkerbouw, ook wat bollenteelt, maar het weidegebied is het grootst, ja. We hebben vierhonderdvijftig, ja dat stap ik maar direct naar ons bedrijf toe, we hebben vierhonderdvijftig boeren als klant, of agrarische ondernemers als klant en ik denk dat daar zeker vierhonderd bedrijven gewoon melkveebedrijven zijn en daar zitten wat varkens- en pluimveebedrijven tussen en wat bollentelers, akkerbouw, maar het grootste deel melkveehouderij, ja.

Cor

Ik wil een klein stapje terug, want ik vind het wel heel mooi, je hebt driehonderd man aan het werk, we hebben het hier niet over een klein bedrijf, je hebt echt wat moois neergezet samen met je vrouw en met je team, nog even terug: je komt van school, je gaat naar Amerika, komt terug, gaat hier bij AB Oost werken, daar heb je eigenlijk alle facetten, als je nu bijvoorbeeld vier dingen zou noemen wat je daar echt geleerd hebt, waardoor je, toen het uiteindelijk 2012 was en zei: die omslag daar wil ik het straks nog even over hebben, maar kun je vier dingen noemen van: dat is echt wat ik in die tijd heb geleerd?

Ronald

Wat ik daar geleerd heb is wel: zeg wat je doet, doe wat je zegt. Ik heb op mijn kaartje altijd staan: afspraak is afspraak, maar dat heb ik daar wel geleerd. Want daarmee houd je de relatie altijd goed, je kunt niet altijd iedereen blij maken, maar hou je wel gewoon aan de afspraken die je maakt. Dus dat is voor mij wel een hele wezenlijke. Dat is intern in de organisatie, maar ook met je klanten. Dus wees klantbewust.

Cor

Is dat ook iets wat AB Oost ook echt uitdroeg? Dat is echt één van de kernwaarden?

Ronald

Dat werd binnen AB Oost in die tijd vanuit de corporatiewaarde ook zo benoemd. Het was natuurlijk een corporatie, dus je hebt te maken met leden, ledenbelang en dat paste mij ook wel. Dat zit in mijzelf ook opgesloten om zo te willen werken en dat is één ding en daarnaast heb ik ook gezien en ervaren van: als je dingen wilt en je laat zien dat je je ergens voor wilt inzetten, je kunt het ook anders zeggen: je kop boven het maaiveld willen uitsteken, ja, daar kon ik met mijn toenmalige directeur ook goed mee uit de voeten, dat hij mij kansen bood.

Soms dwing je dingen af, maar soms moet je de kans ook krijgen om het te laten zien. Dus dat heeft mij op een gegeven moment ook weer aan de studie gezet, bedrijfskunde studie opgepakt en daaromheen nog een aantal andere dingen opgepakt op het gebied van communiceren, maar ook op het gebied van arbeidswetgeving, dat soort zaken. En dat zijn dan kansen die je krijgt, dus dat wil ik ook zeker benoemd hebben, ik heb de kans gekregen en aangepakt, maar je moet ze wel krijgen.

Cor

Eerst was je vooral de bedrijfsverzorger misschien en kwam er een moment dat je omging naar, of naar het wat meer uitzendbureau-achtige?

Ronald

Het is begonnen met dat ik solliciteerde op de functie werkverdeler. Mijn leidinggevende die ging wat anders doen en ik heb daarop gesolliciteerd en dan word je dus aangenomen door een aantal bestuurders en door een aantal collega’s, want die zaten in de sollicitatiecommissie. Ja, die hebben mij de kans gegeven het te mogen doen.

En dan word je feitelijk leidinggevende in je eigen team, dat was best wel een uitdaging, want ik moest ook een aantal mannen, ik was toen denk ik dertig, zoiets en dan moet je mensen van vijftig een functionerings- en beoordelingsgesprek, mee doen. Dat is wel een dingetje. Maar goed, de kans gekregen en ik denk dat ik dat ook wel goed doorstaan heb, laat ik het anders zeggen, ik kan iedereen recht aankijken, zo sta ik ook in het leven, maar dat is goed gelukt.

Cor

Kreeg je de loyaliteit ook omdat je gewoon, ook wel met je poten in de klei had gestaan?

Ronald

Ja, maar ik denk de meeste loyaliteit ontstond door het feit dat ik, dat heette destijds kring 1035, dat was ons werkgebied, maar in een paar jaar tijd liet zien van: we kunnen gewoon veel meer dan alleen die koeien melken. Dus ik maakte enorm veel MKB bedrijven gewoon klant en wij gingen ook andere markten aanboren.

Het leuke was dat AB dat ook heel leuk vond, dat je gewoon verbreding van markten deed en dus wij gingen ook van, ik begon met een groepje van vijfendertig mensen en drie jaar later hadden we er honderd. De omzet die steeg enorm en voor mij was het erg leuk met de afwisseling tussen het MKB, agrarisch en dat midden- en kleinbedrijf, dus de aannemers, de loonbedrijven, metaalbedrijven, bedenk het.

Cor

Dat was natuurlijk in de tijd dat ik met mijn uitzendbureau dacht van: jongens, waar bemoeien jullie je mee, blijf in die agrarische sector. Dat was jij!

Ronald

Dat was ik, ja. Maar zo was het wel en toen kwam ik er ook achter dat je altijd dealt met een eigenaar, nooit met degene die over de portemonnee gaat, maar ook gewoon met de ondernemer rechtstreeks, dus niet via een inkoop, transitie of, allemaal niet. We dronken een bak koffie, of twee, of we stonden een uur aan het voerrek tussen de koeien, bedenk het en daarmee was een deal nooit zo spannend.

En dat is ook een ervaring die ik nog steeds bij me draag. Probeer met die ondernemer in gesprek te gaan en natuurlijk hebben wij ook inmiddels een aantal klanten waar een inkoopafdeling zit, of waar een afdeling HR zit, maar het is zo plezierig ondernemen als je direct met zo’n ondernemer kunt afstemmen, ja. Dat past ook heel goed bij mij. Dat heb ik daar ook ervaren.

Cor

Hebben de ondernemers andersom, jou ook zo ervaren, een ondernemer had toen met een account manager, later regio manager te maken, die moet daar ook het gevoel gehad hebben van: kan ik gelijk met die Ronald zaken doen, of moet hij eerst nog naar boven toe en vragen of hij het wel mag, zeg maar?

Ronald

Ik vroeg niet zo veel binnen AB. En ik had nog wel eens discussie intern dat ik moest knokken om bepaalde dingen te bewerkstelligen. Van: zo gaan we het wel doen. Dus daar zat wel eens een wrijving, maar ik voelde mij altijd gesteund door de directeur Richard Heering en dat maakte het dan wel makkelijker. Kijk, en zonder wrijving geen glans, dus het moet af en toe ook wel eens even schuren in een organisatie, daar ben ik ook wel van.

Op een gegeven moment hebben we met collega’s een vestiging in Beilen geopend, later in Klazienaveen en zo ging eigenlijk het balletje een beetje rollen dat je ook wat meer zelfstandigheid in de regio kreeg. Van oorsprong werd het natuurlijk allemaal centraal georganiseerd, vanuit Almen, het hoofdkantoor en die decentralisatie ja, dat was gewoon, voor mij gewoon ondernemen zonder risico, om het dan maar zo te benoemen.

Ik mocht van alles realiseren, tuurlijk, er moest wel wat verdiend worden, dat spreekt voor zicht, maar je mocht het wel oppakken zoals je dacht dat het goed was. Ja, dan kun je ook heel veel leuke dingen bereiken, ook als team.

Korte onderbreking

Cor

En nu ga ik het voor mezelf doen. Wat was het moment dat je er misschien uitgegroeid was bij AB Oost?

Ronald

Ik zag eigenlijk al in 2010, 2011, wij stonden gewoon voor een enorme uitdaging met te veel mensen in vaste dienst, wij waren als organisatie eigenlijk niet meer flexibel en daarnaast zag ik ook dat er te weinig oog was voor de klant. Ja, heel langzaam zie je dan dat gebeuren en dan wordt het eigenlijk heel langzaam een jas die niet meer bij je past. Dat is wat het is, Cor.

Ja, dan stapt de directeur op, Richard is toen uit de organisatie gegaan en toen kwam er een nieuwe interim directeur, de man is nog directeur, maar dat was interim en daar had ik geen klik mee, persoonlijk niet, nu stond dat niet alles in de weg.

Cor

Was dat, als je nu terugkijkt, was dat wel - hij zit er nog steeds - was dat wel de juiste man op de juiste plek voor dat moment?

Ronald

Voor dat moment zeker, want er moest wel wat gebeuren. Ja, of het de man is bij de organisatie passend, dat is niet aan mij om daarover te oordelen, maar dat was voor mij wel het moment dat ik dacht van: maar nu weet ik niet of AB nog wel mijn organisatie is.

Hij heeft mij op 30 mei in 2012 ontslag gegeven, met mij nog een aantal regio managers, feitelijk werd er een laag uit gesleuteld en dat heeft mij wel opgebroken, ik heb daar fysiek last van gehad, ik heb -

Cor

Want hoe lang heb jij daar gezeten?

Ronald

Achtentwintig jaar.

Cor

Dat is niet niks.

Ronald

Nee, dus dat brak mij ook wel op. Ik heb ook nog een hartinfarct in die periode gekregen, maar het was ook een reset en in de periode daarvoor had ik wel eens bij mezelf gedacht van: waarom ga ik het niet zelf doen? Ja, wat staat je dan soms in de weg om ontslag te nemen, dat is dan toch ook wel dat veel dingen goed geregeld zijn. Pensioen, auto, inkomen.

Cor

Loyaliteit, denk ik.

Ronald

Loyaliteit naar de organisatie, zeker. Dat stond ook in de weg en ja, weet je, dan kom je zelf in een situatie terecht dat je ontslag krijgt, dat eigenlijk de weg open wordt gezet voor wat nieuws. Maar goed, ik moest eerst even wat herstellen en ik moest eerst even fit worden, dus ik heb eigenlijk een half jaar de tijd genomen om de business case Bats uitzendbureau vorm te geven.

Ik heb nog een team van tien boeren gevraagd om mee te denken, daar hebben we nog twee dag sessies mee gedaan van: wat moet je nu wel in zo’n agrarische markt doen en niet, want voor mij was wel heel duidelijk: ik begin met die agrarische markt, maar ik heb voor mezelf in de case ook neergezet van: toen ik begon in mijn eerste rol als werkverdeler, vanuit huis, kleinschalig, samen met mijn vrouw, want die hielp gewoon mee, ja dat was ook wel een leuke tijd.

En je kent iedereen wie je aan het werk hebt, je kent je klanten, de gezichten in de regio en wat ik al eerder gezegd heb, als je met de ondernemer zelf zaken doet, ja, dan is het ook niet altijd zo spannend. Dus waarom kunnen we niet terug naar die situatie?

Cor

Maar, je was wel zevenenveertig.

Ronald

Ja, dat klopt.

Cor

Dat vind ik echt wel super knap als je dan de ballen hebt om dat te doen.

Ronald

Ja, maar wetende, maar goed, als het niet zou lukken zat ik voor mezelf daar niet zo over in, want zo sta ik er eigenlijk nu nog in, dan ga ik gewoon vijfenveertig, vijftig uur melken in de week. En dan kom ik er ook. Als je er zo in staat, dan is dat niet zo spannend. Wat mijn vrouw en ik geleerd hebben vanuit dat ontslag is even op de handrem, dus kosten de deur uit, even goed voor jezelf en je gezin de balans opmaken van - want WW valt niet mee als je daarin terecht komt, ik kwam niet in de WW door mijn hartinfarct maar in de ZW, inkomens-technisch is het precies hetzelfde en de ervaring daarvan is prima geweest, maar dan moet je wel stappen terug.

Dat hebben we als gezin ook met elkaar gedaan en pas op de plaats gemaakt en dan is die conclusie van: als ik vijftig uur ga melken in de week, prima, dan kan het.

Cor

Ik wist nog niet van dat hartinfarct, wat gebeurt er met je als je een hartinfarct krijgt. Word je daarna, ben je een ander mens, kun je daar iets van vertellen wat dat met je gedaan heeft?

Ronald

Je lichaam laat je in de steek. En ik ben wel iemand die gewend is veel energie te hebben en daar ook gebruik van te maken. En de energie was gewoon weg. In het ziekenhuis heb ik dat ook een paar keer aan de artsen gevraagd van: krijg ik mijn energie terug? En het antwoord wat ik daarop kreeg: dat heb je zelf in de hand. Dan zul je met je lichaam ook wat moeten doen.

En dat heeft mij ook wel gemaakt dat - stoppen met roken is een ding, wat zuiniger zijn op je lichaam, ik ben aan het fietsen geslagen en ik had net nog even vorige week terug gekeken, maar ik heb vorig jaar bijna zevenduizend kilometer gefietst, dus ja, dan moet je hem met regelmaat pakken.

Dus tweeledig, ik kan mijn energie daar goed in kwijt en ik krijg de kop heerlijk leeg. Dus ja, ik sla geen week over. Gisteren was het wit buiten, ik denk: doe ik het? Het was toch glad, dus heb ik het niet gedaan, maar toen heb ik tien kilometer gewandeld met mijn vrouw. En dat is ook goed.

Cor

Hele andere spieren.

Ronald

Maar even terug, wat doet dat? Ja, het vertrouwen in je lichaam is zoek. En dat kost tijd. Ik moet zeggen: wij zaten in een revalidatiegroep in Meppel en dat heeft mij daar wel bij geholpen, ja en op een gegeven moment dan ervaar je weer, als je een hartslag hebt van honderdtachtig dat die het gewoon wel door blijft doen. Het duurt even voordat je daar weer bent, maar als je daar dan een keer bent, ja, dan zie je ook wel weer dat het ook goedkomt.

Cor

Ja, ik heb geen idee, want ik heb het niet gehad, maar als ik het dan hoor denk ik wel even: wat doet dat dan met je, want je hebt achtentwintig jaar in een opbouwende, misschien -

Ronald

Wat bij mij de oorzaak van het infarct is dat je feitelijk in een dynamische functie zit en ik kwam binnen op verzoek van dat gesprek met die directeur samen, met een jurist en hoofd HR en in drie minuten tijd wordt het dienstverband van achtentwintig jaar, vol energie, stilgezet. En stil, dat betekent: ik kon niet meer bij mijn mail, telefoon was afgesloten en ik hoefde niets meer. En je moet je eigenlijk voorstellen dat je op de snelweg rijdt met een snelheid van honderddertig en je wordt stilgezet en je mag geen millimeter meer verder. Linksom niet, rechtsom niet, je mag niks. Ik kreeg nog een contactverbod mee, ja dat heeft zich -

Cor

Dat is iets anders, dat is in zo’n bots-observer vliegen, zeg maar.

Ronald

Zo moet je het zien, en fysiek heeft zich dat bij dus geuit in een infarct. Dat had ook wat anders kunnen zijn, dat is mij ook wel uitgelegd. Maar het lichaam gaat daarnaar acteren en dat heeft zich dus veertien dagen later in een infarct geuit. En op dat moment heel spannend, je gaat dan in een ambulance weg en niemand weet wat er aan de hand is en dat geeft ook veel spanning thuis, kinderen waren er ook bij, maar goed, ik moet zeggen, met elkaar hebben we dat overleefd en doorstaan en ja, weet je, die ervaring is er ook één.

Cor

Nee, goed, achteraf kun je zeggen: je had het misschien niet willen missen, maar je had het ook niet willen hebben, beide kanten. Dus december 2012 toen gestart met Bats uitzendbureau, dat vind ik ook wel mooi, een bats is een schop.

Ronald

Ja, weet je waar die voor staat? Feitelijk, de naam is ontstaan door de interim directeur destijds die mij eruit kickte en de andere dag dacht ik: hij batst mij er gewoon uit. Hij doet het. En daar is de naam bats uit ontstaan. En het zegt, wat jij zegt, het zegt over cultuur over het doen, we hebben bewust de schop in het logo staan, de naam is bats, maar de schop staat er ook bewust in, het staat eigenlijk voor aanpakken en doen.

Cor

Ik weet nog dat ik, ik denk, een jaar of vier, vijf geleden, omdat mijn vriendin en ik heel veel gingen lopen in Dronten, jouw dochter heeft denk ik een sticker van Bats op een lantaarnpaal geplakt. Ik zag Bats uitzendbureau, toen dacht ik: wat een leuke naam is dat. Dat was de eerste keer dat ik met Bats in aanraking kwam. Dat was wel mooi, ja.

Ronald

Ja, dat klopt, ze hebben daar wat stickers geplakt en ja, dat gebeurt.

Cor

Maar goed, gestart, je zegt: het was eigenlijk niet zoveel risico, maar je begint op je zevenenveertigste voor jezelf, kun je eens wat over die beginjaren vertellen?

Ronald

Twee dingen eigenlijk. Begin nooit zonder plan, begin niet als kip zonder kop.

Cor

Deed je dat, of deed jij dat niet?

Ronald

Mensen denken wel eens dat het heel makkelijk gegaan is, maar ik geef het je te doen als jij straat voor straat de boeren moet bezoeken en moet overtuigen met: je moet mij hebben en niet AB, om het dan maar zo te noemen, maar dat geldt ook voor de personeelskant. Hoe kom je aan mensen? Ik moet er wel bij zeggen, kijk, 2012 zaten we onderin de recessie. 2012, 2013.

En we hadden natuurlijk wel het aanbod van mensen. Raar, maar er zijn wel heel veel mensen vanzelf naar ons toegekomen. En dat heeft ook ons enorm geholpen. Maar goed, ik moest ook met regelmaat zelf de bok op, of in de melkstal, want ik zei wel: we hebben een melker, linksom of rechtsom en anders kom ik zelf. Dus dat speelde ook.

Cor

En we zitten nu in een heel mooi gebouw, maar deed je dat toen nog vanuit huis?

Ronald

Nee, we zijn eerst even bij Jaap in de slaapkamer, maar al heel gauw konden wij een boerderij huren in Frederiksoord van de Maatschappij van Weldadigheid, daar hebben we ook een warme band mee, die bood ons een voorhuis aan wat we dus als kantoor kunnen gebruiken. Ik zeg wel eens: daar hadden we het keuken kamer tafereel en in de herfst deden we de gaskachel aan en dan waren heel de dag de ramen beslagen, dat had wat en toen we in 2017 dit pand betrokken was één van de dingen dat we die huiselijke sfeer terug wilde laten komen.

Cor

Ja, want kun je eens wat vertellen over dit pand?

Ronald

Ja, het is een voormalig restaurant en dat stond al vanaf 2012 te koop, de eigenaar woonde bovenin, de illusie dat iemand ooit met zijn horecabedrijf verder zou gaan, maar door de recessie is dat nooit gebeurt. Sasja en ik hebben eigenlijk al wel een aantal jaar met het plan gelopen van: dat pand, daar moet je toch wat mee kunnen? Groot pand, veel inhoud, ook niet oud, in 1986 nieuw gebouwd.

Alleen toen we in die boerderij zaten, toen speelde dat nog niet zo op, maar de maatschappij die vroeg ons toen in 2016 van: je moet toch eens gaan uitkijken naar een andere locatie, want wij willen wat anders met die boerderij. Toen hadden wij drie jaarcijfers aan te bieden bij de bank, want daar begint het mee. Je kunt van alles willen, maar wat wil jij, wat willen zij, dan heb je een probleem.

Cor

Hoeveel FTE’s had je toen in die tijd?

Ronald

Wij zaten toen denk ik op honderdvijftig mensen aan het werk en in 2013 hadden we natuurlijk amper inkomen, maar 2014, 2015 waren goede jaren en 2016 hadden we weer goed gerealiseerd, dus de bank wilde wel met ons meedenken. Dat is wel even een strijd geweest, maar goed, volgens mij kent elke ondernemer dat wel bij een bank, dat je af en toe ook even die momenten moet hebben.

Cor

En dat geloofde ze bijna niet, dat die cijfers zo goed waren?

Ronald

Ja, dat klopte en ik zat in een MKB, later werd ik overgezet naar groot zakelijk, door de Rabobank, onze huisbank en ja, weet je, daar speelde ook diverse dingen. Maar het was ons eigenlijk alleen maar te doen om de financiering rond te krijgen voor de aankoop van vastgoed. Tot op de dag van vandaag draait Bats uitzendbureau gewoon zelfstandig zonder financiering. Dat is ook wel heel prettig. Dus we hebben elke keer de groei gefinancierd vanuit de eigen middelen. Vanuit winst, om het dan maar zo te zeggen.

Dus toen de bank daarin meeging, toen hebben wij dit pand gekocht en hebben wij in zestien weken tijd, met ongeveer vijfentwintig man van onszelf, met eigen regie, het hele pand omgeturnd van een woning en restaurant naar een bedrijfsverzamelgebouw en dat was ook kicken. Ik was elke morgen om half zeven op kantoor, ik deed sheets, met stift, whiteboardsheets, met het weekprogramma, ja en daar hebben ook veel mensen gewoon ook werkervaring opgedaan.

Hetzij in de sloop, hetzij in de bouw, maar het hele pand gerestyled, dak en wanden zijn blijven staan, er is een binnenschil in gebracht, we hebben het zover weten te brengen dat het een a-label heeft qua energie en inmiddels hebben wij alle ruimtes verhuurd. Naast Bats uitzendbureau en Stichting Veuruut zitten er nog vijf huurders in het pand en ja, heel tevreden.

En het leuke is ook, wij ondernemen dus in Nijensleek. Of all places kan iemand zeggen, we hebben hier een rol als werkgever, maar ook als ondernemer. We doen een stukje advies en ja, we hebben ook nog een dorpshuisfunctie in dit pand. Dus we zijn wel degelijk thuis hier in Nijensleek, ja.

Cor

Ik zag, ik heb natuurlijk wat huiswerk gedaan, maar je hebt inmiddels zo’n driehonderd man aan het werk, dan ben je hier in Nijensleek best wel één van de grootste ondernemingen, terwijl, het is niet meer: je hebt maar een uitzendbureau, zal ik maar zeggen. Wat doet dat met jou als - je hebt dan daarmee ook een bepaalde verantwoordelijkheid.

Ronald

Ja, die kwam met name dit voorjaar natuurlijk ook bovendrijven, als je dan geconfronteerd wordt met corona en daar hebben wij natuurlijk ook mee te dealen en ja, dan de wetenschap dat de helft van de mensen hetzij een jaarcontract of een dienstverband voor onbepaalde tijd heeft, want die hebben wij ook, ja, welke verantwoordelijkheid brengt het met zich mee en loop je tegen collectief ontslag aan als een bouw in lockdown gaat of, ja, dat zijn wel vraagstukken waar Sasja en ik samen over nadenken. En hoe ga je dat dan doen?

Cor

Ja, de gedachtegang is dan vaak dat een uitzendbureau de mensen zo weg kan doen -

Ronald

Maar dat is niet zo.

Cor

Maar door het hele fasesysteem is dat natuurlijk niet meer zo. Je bent flexibel doordat je met iemand een relatie hebt en iemand makkelijk misschien elders kunt plaatsen, dat is de flexibiliteit die je misschien kunt bieden, maar je hebt ze vaak wel vast aan de broek, om maar even zo te zeggen.

Ronald

Ja, je hebt wel een loon doorbetalingsverplichting. En weet je, tuurlijk, gelukkig dat het nu gebeurt en niet in onze beginjaren, want ja, we hebben natuurlijk wel wat reserves opgebouwd om dit soort dingen te kunnen overleven. Ik zeg ook wel eens: als je nu zo’n situatie krijgt met de sneeuw in Madrid en we krijgen dat hier, dan weet ik ook wel dat ik vijftig, zestig man een aantal weken niet weg kan zetten. Daar moet je je wel voor indekken.

Ik vind dat dat ook een verplichting is vanuit goed werkgeverschap. Je zult er ook moeten staan voor je mensen. Dat breng ik in ons team ook wel eens naar voren. Kijk, als niemand voor ons aan het werk wil, dan hebben we ook niks. Kun je nog zoveel willen verkopen, maar je bent wel afhankelijk dat de mensen ook voor jou willen werken.

Cor

Ben je een ondernemer die nog graag steeds tussen de mensen wil staan?

Ronald

Ja, graag. Ik voel me ook niet meer dan dat. Ik weet best wel hoe de rolverdeling is, echt wel, maar nee, ik doe net zo graag mee. Ik ben me ook terdege bewust, als ik kijk naar de hoeveelheid jonge mensen die wij aan het werk hebben, dat dat daar ook mee te maken heeft. Dat je weet wat de jongeren bezigt en dat je weet wat er speelt in die doelgroep. Kijk en we hebben best veel mensen vanuit ons eerste jaar in 2013 die hier nog op de loonlijst staan. Die hier gewoon al acht jaar bij ons werken. Daar zijn wij ook trots op. Want dat zegt ook wat over ons en over de relatie met die mensen. Wat ik ook echt belangrijk vind is dat je even weet van: hoe zit het bij de mensen thuis, wat speelt daar en dat je daar ook oog voor hebt.

Cor

Maar kun je van die driehonderd mensen, ken je ze dan allemaal persoonlijk?

Ronald

Nou, ik durf mijn hand niet voor driehonderd in het vuur te steken, maar wel voor tweehonderdvijfenzeventig.

Cor

En dat is eigenlijk omdat je al jaren die samenwerking hebt en is dat misschien ook een persoonlijke kracht van jou?

Ronald

Ja, dat is wel mijn ding, maar dat geldt ook voor de klanten. We doen hier af en toe wel eens gekscherend zo’n vragenmomentje van: waar zit die klant en hoeveel koeien heeft die en wat voor melkstal, of wie werkt daar? Dan sla ik de plank nog niet zo gauw mis hoor, nee. Maar dat is ook wel mijn ding en het kan nu niet, daar worstel ik zelf mee met die corona dat ik niet zo even op de pof even het gebied in kan gaan en tien, twaalf bedrijven bezoeken op een dag, of soms nog meer, gewoon even om de hoek: hoe is het, loopt het goed? Hoeft allemaal niet zo -

Cor

Heb je het gevoel dat je niet terecht kunt, of -

Ronald

Ik vind het verantwoordelijkheidstechnisch niet goed. Ik zal het maar op mijn geweten hebben dat ik op die plekken - dat ik het breng. Onbewust, laat dat helder wezen. We hebben hier een sneltest op kantoor, maar dat is het niet. Je kunt het onbewust - ja, dat wil ik niet op mijn geweten hebben.

Dus we hebben dit jaar - want ik bezoek elk jaar, aan het eind van het jaar al mijn klanten, de actieve klanten van dat jaar, dit jaar niet gedaan, hebben we een hele leuke kaart voor gemaakt met een muziekje en een tekst erin, maar dat doet me eigenlijk wel een beetje zeer.

Cor

Dat voelt toch wel iets anders.

Ronald

Ja, dat is niet leuk.

Cor

Ik heb nog heel veel vragen voor je, maar nog even de rolverdeling tussen Sasja en jou - hoe zit dat? Wat is typisch Sasja en wat is typisch Ronald?

Ronald

Sasja is direct, ik ben niet altijd even direct.

Cor

Omdat je het niet wilt zijn, omdat je niemand pijn wilt doen, of -

Ronald

Ja, ik ben wel wat genuanceerd, zeg maar, Sasja die zegt gewoon: zo is het. Dat is voor mij wel eens een eyeopener.

Cor

Terwijl jij vanuit huis uit, wat het van: doe dit, doe dat.

Ronald

Ja, maar dat is toch anders. Ja, wat ook meespeelt is dat wij wel een eenheid zijn. Alleen anders. Sasja die is rechtdoor zee duidelijk, alleen geen ondernemer, dus die komt nog wel eens met risico management en dat is wel prettig, want ik zie kansen, want ik doe naast dat wat we hier doen een fietsverhuurbedrijf en wij doen ook nog iets met circulaire economie, we hebben de boerderij in Frederiksoord gekocht, waar we ooit begonnen zijn, daar hebben we ook nog een heel plan op geschreven en dan is Sasja wel iemand die zegt: ja, maar hoe zie je dat dan en hoe gaan we dat dan doen? Want, ja, je kunt alles wel willen, maar waar dient het toe? Dus dat is wel, ja en een ander aspect is natuurlijk wel, ik bemoei me niet met thuis, in de zin van: ik ben er wel, we zijn samen getrouwd en we vinden elkaar nog steeds hartstikke lief, dat mag ook gezegd worden, maar Sasja die runt wel alles er omheen.

Cor

Maar ben je dan nog een beetje de vrijbuiter er omheen die nog een beetje zijn vrijheid nodig heeft?

Ronald

Ja, als ik dat niet heb, dan sterf ik af. Dus ik moet ook wel gewoon de dingen kunnen doen die ik bedenk. Dat kan heel divers zijn, maar die ruimte ben ik nodig, sluit mij niet op. Dat weet ze ook en de andere kant is: we eten elke avond kwart over zes, of ik er nu wel of niet ben. En ik word ook alleen meegedeeld van: haal jij Josefien even op bij streetdance en ja, weet je, Sasja heeft nu haar eigen ding met Stichting Veuruut, dus we ondernemen onder hetzelfde dak, ja en dat is natuurlijk wel bijzonder dat je dan gewoon elke middag samen luncht, met ons team, maar ja, dat is wel heel waardevol. Gisteren hebben we tien kilometer samen gewandeld, de hond mee en dan passeert eigenlijk alles wat we doen nog wel even de revue, lopendeweg.

Cor

Nog even een aantal dingen die ik aan wil stippen, jij bent eigenlijk altijd, naast dat jij je bedrijf hebt en zo, en je bent een beetje ADHD, dus altijd nog energie, met vrienden allerlei dingen doen en daarnaast ook politiek. Wat is dan als ondernemer wat je dan nog in de politiek aantrekt, omdat politiek toch vaak als stroperig wordt gezien -

Ronald

Daarom zit ik ook niet in de gemeenteraad. Ik vind mijn rol in de fractie plezierig en dat heeft er eigenlijk ook mee te maken: ik vind ook nog wel eens ergens iets van en ik heb wel in mij, als je ergens wat van vindt, dan moet je niet met losse flodders gaan gooien, dan moet je ook zo groot zijn om je ergens voor in te zetten.

Dus dat is eigenlijk mijn rol in de fractie dat ik ze soms voedt, maar soms ook dingen mee bedenk. Hoe vliegen wij bepaalde ontwikkelingen in zo’n plattelandsgemeente aan. Als ik bij ons kijk, we hebben twee nationale parken in onze gemeente, we zijn geografisch groot, we hebben bijna negentienduizend inwoners, ja, dan vind ik van het ondernemerschap en van het platform waar je dus economisch op acteert, ja daar heb ik nog wel wat mening over en daar vind ik ook wel wat van.

Cor

Dat is dan politiek, Ronald. Ik heb daarnaast begrepen, jij doet nog zoveel dingen: je bent voorzitter van Stichting Spoelplaatsen, misschien kun je daar nog iets over vertellen? En ik ben nog even benieuwd naar dat Ondernemersfonds, waar vijfenzeventig bedrijven in zitten.

Ronald

Spoelplaatsen is een club van boeren en een aantal MKB bedrijven, wij exploiteren daar een wasplaats voor trekkers en machines, maar dat is niet zo ingewikkeld, ooit dat ding met veel subsidie gerealiseerd.

Cor

Dus hier in Westerveld zijn de wegen allemaal schoon, geen modder op de wegen -

Ronald

Nee, dat is niet wat het is, nee dat is het niet, het is dat de machines op een verantwoorde manier worden schoongespoten van bagger en vetten. Dat wordt gescheiden en er zijn er een aantal meer in Westerveld die dat hebben en wij hebben hiervoor de voormalige gemeente Vledder eigenlijk, een spoelplaats, dat vergt een kleine bestuurlijke rol. Corso Frederiksoord daar ben ik mee gestopt na acht jaar, ik vond als je acht jaar in een bestuur zit, dan wordt het tijd om te verfrissen en te vernieuwen, dus ik ben weer toegetreden tot de corsowagenbouwers, dat heb ik daarvoor ook een hele periode gedaan en alleen dat ligt nu door corona even stil.

Cor

MKB Nederland nog?

Ronald

MKB Nederland, daar ben ik ambassadeur voor Westerveld, voor gevraagd. Ja, dat vind ik erg leuk om te doen, dat zet je netwerk op een andere manier open en ik doe mijn best om Westerveld goed te vertegenwoordigen. Als ik kijk wat wij met de regiodeal als Westerveld binnengehaald hebben, hebben wij goed ons best gedaan. De human capital agenda is wel een beetje mijn ding binnen de gemeente, ja goed en we hebben ook wel wat werkgroepjes rondom circulaire economie, nieuwe initiatieven. We zijn nog bezig met een circulaire hub, nice en nice tracks doen we wat dingen mee, dus ja, laat mij daar maar wat in bewegen, dat vind ik heerlijk. En dat is ook wel wat ik nodig ben naast mijn werk.

Cor

Jullie doen het hier vanuit één locatie, heb je die driehonderd man aan het werk en ik denk dat elke ondernemer die dit hoort, driehonderd man vanuit één locatie met een team van hoeveel man?

Ronald

Vijf.

Cor

Vijf, dat is heel erg knap. Hoe heb je dan nog tijd over om nog zoveel daarnaast nog te doen?

Ronald

Ja, dat vraagt twee dingen. Dat is structuur, maar ook de juiste mensen om je heen. En als je de structuur goed hebt en daarmee de verantwoordelijkheden netjes hebt liggen waarmee je de mensen in je team de verantwoordelijkheid kunt geven, dan kun je jezelf ook veel vrijheid toebedelen. Vrijheid in de zin om andere dingen te doen en dat is gewoon heel belangrijk. Dus we hebben een hele kleine, platte organisatie waar de taakverdeling gewoon handig is. Het zijn allemaal dames inmiddels, maar waar voor de dames wel een uitdaging ligt om het te mogen doen en ja, dat maakt het heel plezierig. En dat is ook wel wat ik andere ondernemers ook wel meegeef: voel jezelf niet te groot of te goed om iemand aan te nemen die op bepaalde fronten daarin veel beter is. Wat het dan ook mag zijn, of dat dan aan de financiële kant is, of aan de juridische kant, dat maakt niet uit, dat is alleen maar goed, denk ik.

Cor

Maar ik zou bijna zeggen: als je succesvol ondernemer wilt zijn, verzamel vrouwen om je heen. Want dan -

Ronald

Dat vraagt altijd wel een eigen plek, zeg ik ook wel, want dat merk ik in huize Visser ook, het synchroniseert een beetje, ik zal daar niet verder op ingaan, maar je moet ook momenten hebben dat je je terug kunt trekken op je eigen kantoor. Heerlijk. Wat ik misschien ondernemers mee wil geven, want dat heb ik zelf ook zo ervaren, omdat ik natuurlijk op een later tijdstip ben gaan ondernemen: volg wel gewoon je eigen plan. Laat je niet van de wijs brengen door wat de buitenwereld soms vindt. Luister wel, haal daar goede dingen uit, maar volg gewoon je eigen plan.

Cor

Ronald Visser, dank je wel.

Vandaag ben ik in gesprek met Bert Remerink, ondernemer, pionier, netwerker pur sang en “veur de duvel niet bange”. Bert was 28 jaar lang de witte Afrikaan, maar is een geboren in Oldenzaal, dus ook een Tukker. Zijn hele leven heeft na zijn studie op Larenstein in het teken gestaan van de commerciële maar eerlijke handel. Handel vanuit elke werelddeel naar Europa en tussen landen en werelddelen onderling.

Al op zijn 23 e, tijdens zijn stage in Kameroen, werd hij alleen het bos in gestuurd. Zonder dat hij de taal machtig was. Zonder dat hij direct verstand van zaken had. Zonder een netwerk waar hij direct op terug kon vallen. Bert: “….ja en dan ontdek je toch mogelijkheden, als dat lukt, als je met heel veel energie en heel veel moeite toch iets op de rit krijgt, dat geeft een gigantische voldoening en ja, daar haalde ik heel veel fun uit”.

Bert geeft aan best wel onzekere momenten te kennen maar zijn commitment aan het behalen van resultaat stond altijd fier overeind. Bert: “Wat heel sterk bij mij voorop staat is dat ik dan ook gewoon moet presteren. Ik heb een opdracht gekregen en die moet ik dan ook gewoon uitvoeren. Dus dan heeft het geen zin om in de auto te blijven zitten, of terug te rijden, dan moet je er ook gewoon voor gaan”.

Ik vroeg aan Bert waar hij de kracht vandaan haalde om steeds weer alleen de kracht en moed op te brengen. Bert: “Ik denk dat dat een soort oerbron is van energie die bij mij iedere keer vanuit het niets toch weer aan kan wakkeren. Dat heeft me vaker geholpen in het leven. Dat je toch vanuit niets jezelf gewoon kunt motiveren en die motivatie is om het voor elkaar te krijgen. Die motivatie is geen geld, of dat je een mooie partij hout op de boot doet, maar ik denk juist dat de motivatie voortkomt uit het feit dat je het voor elkaar krijgt. Dat je gewoon eigenlijk iets kunt wat niet iedereen lukt. En dan gaat het mij er ook niet om dat je er een soort ego van krijgt, verre van dat denk ik, maar juist het feit dat je daar toch in een totaal andere wereld iets voor elkaar krijgt met Afrikanen of met Fransen of met Aziaten of met Libanezen. Ja volgens mij heb ik “iets” dat ik toch dingen kan verbinden”.

Bert zijn aanpassingsvermogen is enorm groot. Hij was de importeur die niet even langs kwam, maar de man die aanwezig bleef. Bert: “Ik wil me onderdompelen in die cultuur en hetzelfde eten. Ik wil hetzelfde drinken, ik wil met die mensen – ik wil eigenlijk dat ze mij zien als gelijke. Daar krijg ik gewoon een lekker gevoel van en dat die mensen mij respecteren, en ik respecteer hun. Dat je daar een goede tijd hebt, een hele waardevolle tijd en niet even kort dat je alleen maar de buitenkant ziet. Dat gaat veel dieper. Ik moet mijn normen en waarden blijven behouden, maar ik moet me wel onderdompelen in hun cultuur”.

Bert woont momenteel in Nederland met zijn Afrikaanse vrouw en twee kinderen. Hij verteld hoe hij noodgedwongen vluchtte uit Gabon en hier in Nederland een nieuwe onderneming aan het bouwen is. Hij heeft wel geleerd van het verleden. Samenwerkingsverbanden gaat hij alleen nog aan met mensen die elkaar iets gunnen en die gestoeld zijn op gelijkwaardigheid. Bert: “En zet afspraken op papier! Ik ben twee keer nu op de koffie gekomen”.

Dit en veel meer hoor je in deze podcast voor DGA’s, dé podcast voor en door ondernemers!

Bert, ik heb enorm veel respect voor jouw ondernemerschap, je doorzettingsvermogen, je verantwoordelijkheid die je genomen hebt en je kwaliteit om te assimileren in elke omgeving en cultuur. Daar ga je nog veel mensen mee kunnen helpen en inspireren.

Meer over Bert Remerink vind je op:

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt als ondernemer? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.

#podcast

Volledige tekst:

Bert Remerink, uit Oldenzaal. Hartelijk welkom hier in Dronten. We kennen elkaar sinds mei 2020 via LinkedIn. Ik heb wat dingen opgezocht dus ik ga er even doorheen, dan moet je maar kijken of jij het kunt aanvullen. Een mensenmens heb ik gehoord. De Witte Afrikaan, jij zegt mij, een rotsvaste overtuiging is dat de tropische houthandel veel rechtvaardiger kan zijn, dat zal bijdragen aan het verminderen van ongelijkheid in Afrika, daar strijd ik voor. Ik ben prestatiegericht, waarbij oprechtheid, integriteit en sociale verantwoordelijkheden belangrijke voorwaarden voor mij zijn. Die laatste vind ik wel een hele mooie. En samen voor een eerlijke houthandel. Als ik zo naar je kijk en dingen van je heb opgezocht dan zeg ik: ja, maar die Bert, dat is een avonturier. Dat is een pionier, een netwerker pur sang, dus als jij in Nederland zou mogen netwerken dan zou ik zeggen: Bert, die is nog niet bang voor de duivel. Dus, met wat jij hebt meegemaakt in Afrika en misschien in andere landen, daar heeft een ander geen weet van en kan zich daar ook heel weinig van voorstellen. Daar gaan wij in deze podcast proberen wat verhalen bij jou te ontfutselen, om te kijken: wie is Bert Remerink, wat zijn de processen die je hebt meegemaakt, wat zijn de situaties die je hebt meegemaakt, zodat de luisteraar iets kan meevoelen van wat er in Bert Remerink zit. Leeftijd hoor ik net, drieënvijftig, woont in Oldenzaal, op dit moment en daar ook geboren en nu weer een beetje getogen. Getrouwd met Ludwien, een Afrikaanse dame en een zoon Martin en een dochter Manou. Heb je hobby’s?

Bert

Ik wandel graag.

Cor

Wandelen.

Bert

Ik was altijd een langeafstandsloper, meegedaan aan de wandelvierdaagse in Nijmegen, ook helemaal alleen. Toch herkenbaar bij mij denk ik, ik heb heel veel dingen alleen gedaan in mijn leven. De verkering was uit en ik denk: ik ga gewoon die wandelvierdaagse lopen, ik denk dat dat een goede remedie is, toen was ik denk ik eenentwintig jaar en ik heb mij toen ingeschreven voor de vijftig kilometer, dus vier keer vijftig kilometer.

Cor

Ongetraind begonnen?

Bert

Ik had wel wat voorbereiding, maar niet zoals het moest, dus het was - op mijn tandvlees ben ik binnen gekomen, maar ik denk dat dat me wel een beetje goed omschrijft. Als ik ergens aan begin, dan ga ik gewoon tot het einde. Ja, dat geeft me wel gewoon een kick als je daar dan over de finish komt.

Cor

Ben je een voetbalfan? Ik vraag meestal aan ondernemers: wat voor voetbalclub is jouw favoriete voetbalclub. Is dat Twente in jouw geval?

Bert

Ja, nou ik ben niet zo voetbal minded, ik heb heel veel in Afrika gezeten, dus ik was ook vrij veel weg en toen in de begintijd was er ook geen internet en geen internationale televisie of zo, van al het nieuws verstoken, dus toen ben ik wel een beetje ontgroend, maar sinds ik terug ben volg ik natuurlijk Twente ook. Ja, die roots die zijn er en dat is natuurlijk wel mooi ook, je ziet hoe Twente weer teruggekomen is vanuit het niets.

Cor

Nederland kijkt daar wel altijd een beetje, dat het een beetje een zorgenkindje blijft. Muziek? Muzieksoort?

Bert

Ja, muziek is heel breed, Cor. Ik houd eigenlijk van alle soorten muziek, misschien de jazz is iets waar ik niet zoveel affiniteit mee heb, maar dat gaat van Bruce Springsteen, U2, net de Top2000 helemaal kunnen horen, daar zitten toch heel veel nummers in die ik mooi vind, richting country. Willie Nelson, ja, dus mijn muzieksmaak is heel breed. Voor mij is muziek energie, maar ook emotie en melancholiek, dus dat raakt je soms op verschillende manieren.

Cor

In wat voor auto rijd je?

Bert

Ik heb verschillende auto’s gehad. Mijn leven is een beetje een rollercoaster geweest, dus ik heb in hele mooie auto’s -

Cor

Daar komen we straks op. Mannen, ondernemers vinden dan toch - wat voor auto je rijdt, aan de auto, daar kijken mensen toch naar of zo.

Bert

Ik heb in de houtwereld gezeten waar je heel normaal moest doen en als je daar met een Mercedes voor de deur kwam dan ging het je te goed en daar was denk ik de gunfactor niet zo groot. Dus daar werd altijd een beetje raar naar gekeken, maar ik heb inderdaad - Mercedes is wel mijn merk hoor. Ik heb dus ook in een Mercedes gereden een E250, benzine, super snel.

Cor

In de tijd van de Flintstones hadden ze nog houten auto’s, dus dan had dat nog iets meer -

Bert

Ik heb inderdaad wat houten auto’s vanuit Afrika meegenomen, van die kleine schaalmodellen en vrachtauto’s, allemaal van hout, hartstikke mooi, maar dat rijdt allemaal niet zo fijn hoor. Op dit moment heb ik gewoon een kleine hybride auto, een kleine Toyota Yaris waarmee ik het eigenlijk moest doen, dus ik kan wel, dat is een mooie term, ik kan opschalen en ik kan afschalen qua auto’s in mijn leven, ja. En in Afrika reed ik in een Toyota Landcruiser, dat is natuurlijk een gigantisch sterke auto, maar die heb je daar dan ook gewoon nodig. Het is geen luxe, maar pure noodzaak.

Cor

Lees je wel eens boeken?

Bert

Ik lees niet zo veel op dit moment, ik ben wel een lezer. Vanaf de lagere school, het voortgezet onderwijs was ik echt wel een boekenwurm, boeken over de Tweede Wereldoorlog verslond ik en toch wel boeken over avonturen, over ongebaande wegen, dat heeft mij altijd wel geraakt eigenlijk. Dus daar was ik heel erg voor in en door het werk en al het gereis lees je toch minder. De concentratie om een boek te lezen was gewoon weg. Maar ik ben wel bezig, nu, het laatste jaar, omdat ik toch een beetje bezig ben met een herontdekking van mezelf om toch wel boeken te lezen. Maar dat zijn wel boeken van: wie ben je zelf, beetje misschien wel spirituele boeken, boeken over advisering, noem maar op.

Cor

Luister je ook wel eens naar podcasts?

Bert

Ja, heel weinig.

Cor

Drieënvijftig, is toch een beetje zo’n grens dat je zegt van; dan weten we nog maar net wat een podcast is.

Bert

Ik weet wat een podcast is, maar ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik van jou enkele podcast heb aangehoord en nog wat andere, eigenlijk de laatste zes maanden, laatste acht maanden, maar ook nog eens een keer omdat je in Afrika zit is de internetverbinding vaak niet goed genoeg. Het versturen van een e-mail kan wel, maar om langdurig via netwerk een podcast te luisteren is dan minder.

Cor

Heb je een idool, iemand waar je tegenop kijkt?

Bert

Dat is een goede vraag. Je hebt, ik denk Albert Schweitzer.

Cor

Ja, wat symboliseert hij voor jou?

Bert

Albert Schweitzer die symboliseert iemand die vanuit een heel moeilijke situatie, die situatie probeert te verbeteren, of dat nu medisch is of organisatorisch of technisch. Wat die man gedaan heeft, dat is eigenlijk, die is gewoon vertrokken en die is daar een ziekenhuis begonnen, met bijna geen middelen en die heeft eigenlijk gewoon een heel groot gedeelte van zijn leven opgeofferd om de wereld misschien wel iets beter te maken. In eigenlijk een land wat hij helemaal niet kende.

Cor

Ik zie jou als een pionier, lees je wel boeken van andere pioniers, van biografieën of -

Bert

Het mooie in dat soort zaken is dat, dat ben ik eigenlijk ook, is dat je eigenlijk iets creëert wat er nog niet is. Je gaat, dat noem ik dan altijd zo mooi, de ongebaande wegen. Het is zo makkelijk om op het vliegtuig te stappen en ergens naartoe te gaan en je gaat in een hotel zitten en je zoekt de mensen die het makkelijkst benaderbaar zijn en je probeert iets op te zetten. Maar ik ging altijd toch, ik zocht altijd die ongebaande wegen, mensen die misschien niet eens wisten wat voor mogelijkheden ze hadden voor Nederland en dan praat ik echt over die houthandel, ja en dan ontdek je toch mogelijkheden, als dat lukt, als je met heel veel energie en heel veel moeite toch iets op de rit krijgt, dat geeft een gigantische voldoening en ja, daar haalde ik heel veel fun uit.

Cor

Albert Schweitzer, daar hadden we het over. Uit wat voor nest kom je eigenlijk? Wie was je vader, wie was je moeder?

Bert

Ik kom uit Oldenzaal, een echte Tukker, Rooms-Katholiek bolwerk.

Cor

Wat deed je vader?

Bert

Mijn vader was ambtenaar, die werkte bij de gemeentebedrijven Oldenzaal, gas, water en licht. Hij deed gas en water. Een heel veilige baan, lieve man, hij leeft nog steeds, mijn beide ouders leven nog, hoewel ze allebei corona hebben gehad, een paar weken geleden, dus dat was minder. Dan zie je toch maar weer hoe heftig die corona is. Dat je denkt: ik doe daar alles aan, maar het glijdt een soort van door de brievenbus naar binnen. Dat was schrikken, maar dat gaat allemaal redelijk goed. Ja, hele lieve mensen, hele zorgzame mensen. Geen avonturiers.

Cor

Heb je broers en zussen?

Bert

Ik heb één zus, die is iets jonger, dus ik ben de oudste en ja, eigenlijk een heel lieve, beschermende familie. Een hele goede band hebben we met elkaar. We zijn wel een paar keer verhuisd in Oldenzaal, dus dan moest ik wel iedere keer opnieuw beginnen. Ik denk dat ik drie lagere scholen heb gehad, dus, ja, daar sta je dan niet zo bij stil als kind, maar dan is het toch wel iedere keer opnieuw beginnen. Dus je moet elke keer weer vechten voor je plek. Nu had ik daar geen moeite mee en ik ben ook nooit gepest of dat het moeilijk ging, helemaal niet. Het was eigenlijk een heel serene, burgerlijke, mooie tijd toch wel. Een heel vriendelijke tijd.

Cor

Ik heb dan wel gezien dat je hogere school Larenstein hebt gedaan in Velp. Daarvoor havo, mavo gedaan?

Bert

Na de lagere school mavo en toen na de mavo eigenlijk wel een eerste stap gemaakt, iedereen ging dan naar de meao of heao of havo, ik ging naar de middelbare land- en tuinbouwschool in Zenderen, een dorpje twintig kilometer van Oldenzaal. Daar deed ik aanleg en onderhoud van tuinen, ja dan kom je weer opnieuw, dat is eigenlijk, één van de weinigen uit Oldenzaal, weer op een nieuwe school. Ook een fantastische school, een leuke vriendin ontmoet een paar jaar, dat is natuurlijk uit gegaan en ik zat op die school en ik dacht: dit is het eigenlijk niet. Ik zag mezelf niet als hovenier in Twente, ik dacht dat ik nog wel iets meer kon en een vriend van mij die ging naar Larenstein en ik dacht van: dat lijkt mij ook wel wat. Dat was eigenlijk de eerste stap richting het midden van het land, zeg maar.

Cor

Was dat toen al een afdeling tropische bosbouw?

Bert

Tropische bosbouw was eigenlijk een klein onderdeel van bos- en natuurbeheer, het was eigenlijk vijfennegentig procent Europese bosbouw, cultuurtechniek. De tropische kant van dat alles, dus tropische cultuurtechniek en tropische bosbouw wat ik heb gestudeerd dat was een klein onderdeel van die opleiding en mijn ambities lagen nog veel meer in de commerciële houthandel, dus niet de sociale tropische bosbouw, de bosinventarisaties, de aanleg van kwekerijen, bosaanplant wat nu op dit moment heel actueel is, dat was toen in die tijd, begin jaren negentig minder.

Cor

Maar waar kwam dat commerciële vandaan, want jouw vader was misschien ook wel, of misschien ook niet, maar waar kwam dat commerciële hart vandaan? Drive?

Bert

Ik heb het van één van beide ouders en dan moet het absoluut mijn moeder zijn geweest natuurlijk, want mijn vader was het niet. Mijn moeder die is heel jong begonnen als kapster en die heeft altijd in loondienst gewerkt en daarna werd ze moeder en beunde ze natuurlijk nog wel eens een beetje bij zo links en rechts en knipte ze iedereen binnen de familie. Maar heeft ze toch nog een stap genomen op haar, ik denk, veertigste om te zeggen: ik begin toch nog een kapsalon in Oldenzaal en dat was heel succesvol, dat was geen moderne kapsalon, dat was echt een kapsalon voor oudere dames, weet je wel, dus wassen en watergolven en een permanentje, maar ja, dat groeide. Dat ondernemerschap en er ook voor gaan, dat betekent ook ’s nachts om drie uur opstaan om die karretjes en die rollen schoon te maken, zo’n kapsalon vergt natuurlijk heel veel onderhoud en schoonmaak, maar dat deed zij dan gewoon van drie uur ’s nachts tot zes uur en dan had ze ’s ochtends weer tijd voor de familie en dan begon die kapsalon weer. Die drive, zij heeft een enorme drive, ja.

Cor

Ik hoorde op één van die filmpjes van jou dat je als stage naar Kameroen ging. Wat gebeurde er, had je nog een vriendengroep die zeiden: jeetje man, ga jij naar Kameroen? Dat was ook in die tijd denk ik best wel ver weg?

Bert

Ja, ik had natuurlijk vrienden in Velp, ja en die accepteerde dat gewoon, dat waren toch wel - sommigen gingen naar Nieuw Zeeland, of naar Canada, veel Denemarken, maar dat zijn zo’n beetje de bestemmingen waar heel veel mensen naartoe gaan, dus dat was dan alweer minder. Maar wij moesten natuurlijk in dat derde jaar een tropische stage gaan doen. En ik wilde eigenlijk absoluut niet naar Afrika, want ik sprak geen Frans, althans, niet voldoende, dat was voor mij een donker gat, ook de verhalen die ik toen kende: agressief, moeilijk. Ik wilde het liefst naar Zuid Amerika, of Indonesië, daar heeft Nederland natuurlijk ook meer relaties mee dus ik zag me al ergens in Indonesië of in Maleisië. Maar toen, de tijd ging er vandoor en ik moest toen eigenlijk in januari ergens naartoe.

Cor

Ja, Bert, waar ga jij heen? Dus we willen nu een keuze hebben.

Bert

Er was iemand en die kwam naar mij toe en die zei: jij zoekt nog een stageadres, ik weet nog wel een adres voor jou en dat is in Kameroen. Ik zeg: Kameroen? Dat ligt in Afrika. Ik zeg: oké. En toen heb ik dat toch wel snel besloten. De stagegever die was toen ook in Europa, ik ben daar naartoe gegaan, een gesprek gevoerd en die zei: kom maar. Dus een paar weken later, na wat injecties en malariapillen ben ik op het vliegtuig gestapt en ben ik naar Kameroen gevlogen.

Cor

Wat was dan de opdracht die je toen kreeg?

Bert

Dat was echt de deep end of the pool. Ik kwam daar aan in Kameroen, ik was natuurlijk nog nooit in Afrika geweest en dan kom je daar en dan ruik je al die geuren en die kleuren, die mensen die door elkaar heen lopen, die drukte, die kakofonie van geluid, de geur, ik stapte in een auto en we reden van het vliegveld weg en je zag allemaal vrouwen langs de kant van de weg met kleine vuurtjes waar vis op werd gebraden en mensen met fruit, zo’n schaal op hun hoofd en ja, de bekende verhalen van wat je eigenlijk ook op televisie ziet, maar dan ook met een bepaalde geur. Dat was heel indrukwekkend. We kwamen aan op de plaats van bestemming na een paar uur en de volgende dag moest ik al met die man mee het bos in, want hij deed de bosexploitatie en een kleine zagerij had hij en na een paar dagen zei hij: pak de auto maar en ga het bos in en zorg maar dat er hout gekapt wordt en dat het op de vrachtauto komt en naar de zagerij, of naar de haven toen in die tijd nog. Dus dat was echt de deep end of the pool, ik kwam ’s ochtends vroeg in het bos aan, het was nog donker en die mensen stonden daar op tweehonderd meter afstand. Had ik eerst een woordenboek, moest ik erbij houden, want hoe zat het ook alweer met Frans van: wij gaan, dus echt aldoende begonnen. Dan zit je daar zes maanden, dan moet je wel.

Cor

Was je wel een beetje taalgevoelig?

Bert

Nou ja, je moest. Je zat daar honderd procent in, je kon niet terugvallen op, nou Nederlanders, die man zelf was ook Nederlander, als je in het bos liep: je moet, je moet. Dus je moet het er maar mee doen en dan moet je ervoor gaan.

Cor

Wat voor eigenschappen, als je nu dan terugkijkt, hebben jou er toen doorheen geholpen? Je bent voor de duivel nog niet bang, je was tweeëntwintig?

Bert

Ja, tweeëntwintig of drieëntwintig was ik toen, ja.

Cor

En dan eigenlijk al zo’n verantwoording - dat zou je iemand in Nederland nog niet eens geven, laat staan daar.

Bert

Nee, het is natuurlijk de taal, maar ook de taal van het land, de cultuurbarrière die je daar hebt. Ik stond daar in een dorpje waar die jongens bij elkaar kwamen, je ging de vrachtauto in, je reed het bos in, dan sta je gewoon in een groep van twintig, vijfentwintig mensen en moet jij het vertellen. Dan ben jij toch le blanc, die moet het vertellen. En ik wist het ook niet, maar je moet door.

Cor

Ik ben wel benieuwd, wat gebeurde er dan, je stond daar en wat kwam er dan uit je waarvan je nu zegt: dat was dat - het was toch de zelfverzekerdheid, wat was het zijn zal ik maar zeggen?

Bert

Ja, ik vind mezelf eigenlijk vrij vaak onzeker, maar dat is dan denk ik intern dat ik dat heel erg voel, dus ik ben - vanuit die onzekerheid probeer ik te reageren. Wat heel sterk bij mij voorop staat is dat ik dan ook gewoon moet presteren. Ik heb een opdracht gekregen en die moet ik dan ook gewoon uitvoeren. Dus dan heeft het geen zin om in de auto te blijven zitten, of terug te rijden, dan moet je er ook gewoon voor gaan.

Cor

Dat is de commitment aan het resultaat.

Bert

De commitment aan het resultaat.

Cor

Is groter dan je eigen onzekerheid.

Bert

Ja.

Cor

En misschien omdat je jezelf onzeker voelt omdat je wilt presteren, loyaal wilt zijn.

Bert

Loyaal is denk ik ook één van de - heel belangrijk, die man verwacht dat ook van mij dat ik daar iets voor hem deed. Die zat zelf dan in de stad en die moest andere dingen regelen, die verwachtte gewoon van mij dat ik dat deed, dus ja, die commitment heb ik hem gegeven.

Cor

Wat was dan, richting Larenstein, het papier wat het je heeft opgeleverd, wat was je eindstuk?

Bert

Het eindstuk dat heb ik samen met een andere medestudent gemaakt, dat was eigenlijk, als je dat nu terugkijkt was dat eigenlijk heel actueel. Dat was een rapport dat heette: kappen met kappen. En dat was een rapport, dat ging eigenlijk over kappen met de commerciële houtkap en de bekende houtsoorten, maar alternatieven zoeken. Dus misschien alternatieve houtsoorten uit alternatieve bosconcessies. Concessie die misschien wel eigendom waren van de lokale bevolking en dat werd met kettingzagen gezaagd tot een paar balkjes en dat waren vaak onbekende houtsoorten en die kwamen dan naar Nederland. En wij hebben een soort marktverkenning gedaan, een inventarisatie van Nederlandse industrieën om te kijken van: zijn bedrijven daar geïnteresseerd in, in misschien andere houtsoorten en andere bosconcessies misschien met rechtvaardiger hout, dus dat is tegenwoordig op dit moment ontzettend actueel, maar dat speelde toen eigenlijk ook al en ik meen me nog te herinneren dat het bedrijf waar wij die marktverkenning voor hebben gedaan, dat dat een voorloper was eigenlijk van het FSC.

Cor

Je hebt daar negen maanden gezeten toen voor die stage?

Bert

Dat was zes maanden.

Cor

Hoe snel heb je, als je nu terugkijkt, hoe lang heeft het geduurd voordat je je comfortabel voelde dat je zegt: dit is mijn plekje? Had je dat al in dat half jaar? Ik weet, later ben je natuurlijk teruggegaan, maar -

Bert

Dat had ik wel na een maand of vier, vijf. Ik denk de laatste anderhalve maand, twee maanden had ik mijn plek gevonden, ja. Begin je toch de taal een beetje beter onder de knie te krijgen en ik kwam ook wel in een soort van flow van - het was een aangename wereld, avontuurlijk, nieuw, ook wel hard aan de andere kant, maar ook ontzettend veel lol gehad met die mensen. Afrikanen zijn een fantastisch volk, daar zullen we het misschien later ook vast nog over hebben, we hebben het er heel vaak in negativiteit over, over Afrika, maar dat zijn absoluut niet de mensen. Mensen zijn heel positief, misschien ook wel een beetje opportunistisch, maar die staan heel positief in het leven, ondanks alle problematiek en alle shit die zij hebben. Het is eigenlijk veel meer het systeem wat die mensen kapot maakt, dat het onmogelijk maakt om iets fatsoenlijks te doen. Maar het zijn niet de mensen.

Cor

Misschien moeten wij ook niet voor hen bepalen hoe ze het moeten doen, of hoe ze zouden moeten zijn, of wat ze zouden moeten bereiken.