Στο 4ο επεισόδιο εξερευνώ τη μηχανική, αρχιτεκτονική, γεωγραφική και λαογραφική διάσταση των υδροτριβείων, που αποτελούσαν χώρους κοινωνικής αλληλεπίδρασης των γυναικών στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, σε συνδυασμό με τις πραγματικές ανάγκες της γυναίκας.

Στο 3ο επεισόδιο εξερευνώ τις εμπνεύσεις πίσω από τις πρώτες απεικονίσεις του διαστήματος στη μεγάλη οθόνη και τη σχέση τους με τα λούνα παρκ και το τσίρκο.

Παρά τη γοητεία που ασκούν το τσίρκο και τα λούνα παρκ ως χώροι φαντασίας και ψυχαγωγίας, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και τις σκοτεινές πτυχές της ιστορίας τους. Στο παρελθόν, υπήρξαν χώροι που συχνά διαιώνιζαν ρατσιστικά στερεότυπα και εκμετάλλευση ανθρώπων μέσω ‘ανθρωπολογικών εκθέσεων’, ενώ η κακοποίηση ζώων για την ψυχαγωγία του κοινού ήταν ευρέως διαδεδομένη. 

Αυτές οι πρακτικές μας υπενθυμίζουν την ανάγκη για κριτική σκέψη απέναντι στην ηθική ευθύνη να φανταζόμαστε ένα μέλλον όπου η ψυχαγωγία συμβαδίζει με τον σεβασμό για όλα τα έμβια όντα.

Στο 2ο επεισόδιο εξερευνώ την πολυπολιτισμικότητα της Οθωμανικής Θεσσαλονίκης μέσα από ιστορικά διατηρητέα κτίρια, παράλληλα με το συναπάντημα πολιτισμών στη Θεσσαλονίκη του σήμερα.

Στο 1ο επεισόδιο εξερευνώ το μυθιστόρημα μαθητείας “Ντεμιάν” του Hermann Hesse που πραγματεύεται την ενηλικίωση του πρωταγωνιστή σε μία αυστηρά θρησκευόμενη μεσαία τάξη της Γερμανίας του 1919 και την πεποίθηση ότι ο Θεός, εάν υπάρχει, είναι ίσως μία μίξη καλού και κακού.