มีคนเคยบอกผมว่า ความสุขก็เหมือนกับอากาศนั้นแหละ มันอยู่รอบๆตัวเรา อยู่บนเสื้อผ้าที่ใส่ ในผ้านวมที่ห้ม หรือ เเม้กระทั่งข้าวที่กิน เเต่เราดันมองไม่เห็นเอง อาจจะเป็นเพราะคนรอบข้างคอยบอกเราเสมอว่า ให้เป็นคนที่ยิ่งใหญ่นะ เป็นคนที่สุดยอดเท่านั้น ถึงจะมีสิทธิมีความสุข นิยามเลยเปลี่ยนไป จากที่เคยมีความสุข เราเลยไม่มีมัน เเต่จริงหรอครับ ไม่ใช่ว่าเราเเค่เสียความสามารถในการมองเห็นสิ่งที่มีอยู่แล้วไปเฉยๆหรอ