او كه ريشه در خاک دارد «بسته پا» و غيرمنعطف خوانده می‌شود، و آن كس كه هر دم به درختى آويزان شده در بهترين حالت، بيدى خوانده می‌شود كه به هر باد می‌جنبد و در بدترين حالت خسى و خاشاكى كه نسيم او را به هر طرف می‌كشاند. در اين گفتار سخنى خواهد بود از اينكه نيكوترين مرحله‌ رشد آدمى آن زمانى است كه اين ثبات و آن جنبندگى، هر دو دست در دست يكديگر نهاده باشند.