در گفتار پيشين پذيرفتيم كه مي‌توان ردپايى از انديشه‌های ارسطو را در كلمات مكنونه حضرت بهاءالله سراغ گرفت. ارسطو دوستى‌ها را سه دسته می‌ديد. يكى آن دوستى‌ها كه دليل دوام آنها نوعى داد و ستد يا سودى متقابل است، يكى آن‌ها كه به خاطر اوقات خوش و تفريح و لذت دوام يافته‌اند و سوم آن عالی‌ترين شكل كه هدف هر دوست، خشنودى و سعادت آن ديگرى است. اين گفتار بحثى خواهد بود پيرامون اين سومين گونه دوستى.