اين مساله كه هدف از آفرينش چه می‌توانسته باشد از ابتداى زاده شدن تفكر بشر، مورد سوال بوده. هر گونه پاسخى كه هدفى را متوجه پروردگار نموده باشد خالى از دشوارى نخواهد بود، چون خود همين «داشتن هدف» و اين كه خواسته باشد با صدور يک فعل به آن هدف نائل بشود می‌تواند نيازمندى به حساب بيايد و ميل به تغييرى و حركتى به سوى كمال. چنین توصيفى با شناخت پروردگار به عنوان «كمال مطلق» سازگار درنمی‌آيد. در اين گفتار هم بخشى از اين انديشه‌ها را وارسى می‌كنيمر و هم‌ صحبتى پيرامون سه عالم حق، امر، و خلق را آغاز خواهيم نمود.