نمی‌توان به خواندن تاريخ بسنده كرد. تاريخ را بايد زيست، بايد با شخصيت‌هاى تاريخ همگام شد، خود را بر جاى آن‌ها گذاشت و لمس كرد كه در همان شرايط و احوال اگر ما بوديم چه می‌كرديم. تجربه سامخان ارمنى و حالات دل او پيش از همان مرتبه اول تيراندازى به حضرت باب و نيز پس از آن، می‌تواند همه ما شهروندان ايران امروز را هشيار كند نسبت به ده‌ها موقعيتى كه درست قدم بر جاى پاى سامخان گذاشته‌ايم و از آن غافل بوده‌ايم.