در متون اديان آسمانى بيان می‌شود كه برگى از درختى نمی‌افتد مگر به اراده الهى. و يا «هر چه كند او كند.» و عبارات ديگرى كه به وضوح نشان می‌دهد از بزرگ‌ترين تا كوچك‌ترين رويدادها، همه چيز را در مسير اراده كلى الهى می‌بيند. اگر اين چنين باشد كه اراده الهى پس پشت همه پديده‌ها نهفته باشد، معنايش آن است كه هرگز نمی‌توان براى توضيح هيچ پديده خاصى چه طبيعى و چه در جهان بشرى بر اين تاكيد كرد كه «اين اراده الهى بوده.» غفلت از اين نكته آفت‌هايى را در مديريت ايران امروز پديد آورده است.