برخى انديشمندان هم‌چون اسپينوزا و زير تاثير همان افكار يكى مثل انيشتن تصورى از پروردگار به دست می‌دادند كه وجود او را با سرتاسر جهان هستى يكى می‌كرد. نيرويى، وجودى، يا هوشيارى‌اى كه در سرتاسر هستى موج می‌زند. بيرون از اين هستى نيست، بلكه با خود او يكى است. اين كه قوانين فيزيكى در همه جهان هستى هماهنگ و يكسان است نيز به خاطر همين يكى بودن وجود همه جهان هستى است. اين باور اسپنوزا، سومين لايه از وجودهاى بی‌نهايت در متون بهائى است. چنین وجود بی‌نهايتى آن‌چنان ناملموس است كه نمی‌توان انسان‌وار با او به گفتگو نشست. تنها در يك‌جاست كه می‌توان پاى سخن اين وجود نشست، لمسش كرد و حتى به چشم سر مشاهده‌اش نمود.