وقتی صحبت از وحدت در کثرت به میان می‌آید، یکی از اساسی‌ترین تفاوت‌های انسان‌ها تفاوت زبانی و گویش‌هاست. متاسفانه با وجود همه تلاش‌های فرهنگی هم‌چنان بسیاری از انسان‌ها صرفا به خاطر داشتن زبان و لهجه متفاوت مورد تمسخر و آزار قرار می‌گیرند. هم‌چنین انسان‌ها رفته‌رفته زبان مادری خود را فراموش می‌کنند. به همین منظور یونسکو سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۳ را دهه زبان مادری نام‌گذاری کرده است. هم‌چنین کتاب «آن‌چه ما را انسان می‌کند» به سفارش یونسکو به چاپ رسیده و در ایران ترجمه شده است که بر احترام و زنده نگه‌داشتن زبان‌های مادری تمرکز دارد. در عین حال که لازم است همه مردم جهان زبان واحدی را بدانند تا با آن بتوانند با سایر انسان‌ها ارتباط برقرار کنند، اما انسان‌ها همواره به تاریخ‌چه و گذشته خود وصل هستند و نمی‌توانند از اصل خود جدا شوند و پذیرش همه انسان‌ها فارغ از رنگ و جنسیت و نژاد و زبان‌شان، وظیفه تک‌تک ماست.