آدمای امروز دفتر خاطرات ندارن

ما حرفامونو توی صفحه های چت عزیزترینامون مینویسیم و به در و دیوارش عکس و شعر و نوشته های قشنگ میچسبونیم 

دفتر خاطرات آدمای امروز یه صفحه لمسی چند اینچی شده با کوله بار سنگینی از حسرت و حرف و خاطره های تایپ شده 

قبل ترا برای فراموشی دفترای خاطراتمونو سربه نیست میکردیم 

این روزا ولی هر بار که کم میاریم می افتیم به جون سابقه های چتامون و کسی چه میدونه چقدر درد داره بعضی از همین سر به نیست کردنای بی برگشت 

تور روزگاری که آدما تو یک پروفایل خلاصه میشن و فراموش کردنشون به یه لمس چند ثانیه ای بنده 

ادمای وفاداری نیستیم ، زود دل میبنیدیم و زود فراموش میکنیم 

کاش تو همون دوران دفتر خاطره های قفبی جا مونده بودیم