▨ نام شعر: هَـ ه (هه)

▨ شاعر:رضا براهنی

▨ با صدای: شاعر

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

__________

همیشه ما گورستان‌های نو می‌آفرینیم      اما

دل مرا ببین که در گرو گورستان‌های کهنه‌ای ست که گورهاشان در خاک غربال می‌شوند

زمان کشیده جهان را به توبره

و ناگهان کسی از راه می‌رسد     هزاره‌ی دیگر

و بر مزار، سنگی و سقفی و نام و نشانی     می‌افرازد

و در برابر آن     دو دست بر سینه      به سنگ می‌نگرد     می‌گرید    شبیه من

دفِ دلِ من از آن گورستان‌ها به رقص برخواهد خاست

هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل

و با زبان و چشم بومی من می‌گرید

چراکه گریه اصالت دارد    در این زبان     در این دو چشم

هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم هَلای هَلهَلَه هَلهَل

و گئچدی، بوگئجه گئچدی، کیم ایدی، بولبولیدی

و یا کی بیر گولیدی، گول، هَلای هَلهَله گَلگَل

یاپیش قولومدان اگر کئف لی سن، گولوم، سن اگر؟

هَلَه‌م هَلَه‌م هَلَه لَم‌لَم، یاپیش الیمدن اگر!

و ناگهان کسی از راه می‌رسد     شبیه من:

قاوال چالان، اوخی ین، باخچالاردا، داغ اتگینده،

باغین دیبینده سنین عکسی