Het slot van de serie onderzoekt of je een ander kunt losmaken van wat hij of zij je heeft aangedaan — zonder te ontkennen wat er is gebeurd. Het stelt de vraag of vergeving mogelijk wordt wanneer je beseft dat ook jij niet bent vastgezet op je fouten.

Wat betekent het om jezelf te vergeven — niet als ontsnapping, maar als erkenning van wat misging zónder jezelf eraan vast te ketenen? 

Het is een zoektocht naar ruimte, verantwoordelijkheid en het besef: je bent meer dan wat je fout deed.

Moet je alles vergeven — en wat er gebeurt als je dat niet doet?

Vergeven, niet als plicht, maar als confrontatie: met jezelf, met de ander, en met wat blijft hangen als je het laat liggen.

Vergeving is geen goedpraten of vergeten, maar een keuze om niet langer vast te zitten in wat je is aangedaan.

Het is geen streep eronder, maar een streep erdoor — geen excuus, maar een manier om vrijer te worden

Bestaat Waarheid nog in een tijd van fake news, filterbubbels en alternatieve feiten - en hoe kunnen we haar opnieuw vinden?

Tsja, Echt zijn... Misschien is dat niet roepen maar vragen. Klopt dit wel? Misschien ligt waarheid niet in zekerheid maar in de moed om te twijfelen...

Tegenwoordig klinkt vaak de vraag: Maar hoe dan...? Bedoelen we wat we zeggen?

Misschien moeten we het begrip 'vreemd' gaan herwaarderen.....

Karl Marx zou zeggen: Kerst is een verdovingsprik; een doekje voor het bloeden om het maar vol te kunnen houden.

Is dat zo?

Hoe belangrijk is het om iets zeker te weten? En..... wat betekent het om met potlood te schrijven...?