S. Ewa Lidia Mazur SSpS na Filipiny wyjechała w 1991 roku. Przez ponad 30 lat pracowała wśród ubogich na miejskich śmietniskach, w formacji sióstr, w duszpasterstwie. W rozmowie opowiada o swoim powołaniu, o specyfice posługi wśród mieszkańców filipińskich wielkomiejskich śmietnisk, o Domu Dobrego Samarytanina, który w 2009 roku wspólnie z werbistami i świeckimi zalożyli na Filipinach, o powrocie do Polski oraz o wyzwaniach i nadziejach stojących przed Siostrami Służebnicami Ducha Świętego w Polsce.

O. Konrad Klich SVD, po święceniach kapłańskich w 1992 roku, wyjechał na kilka lat do Brazylii. Po powrocie do Polski ukończył studia z biblistyki i w 2000 roku zaproponowano mu pracę wykładowcy w młodej misji werbistów w Mozmabiku. Jak przyznaje, na począrku miał tam pracować tylko kilka lat, ale z czasem został na stałe. Oprócz bycia wykładowcą w seminadium duchownym pracuje również w werbistowskim Centrum Formacyjnym w Maputo oraz chętnie udziela się w duszpasterstwie biblijnym w parafiach.

O. Czesław Brzezicki SVD pracował w Papui-Nowej Gwinei przez 32 lata. W rozmowie opowiada między innymi o swoim misyjnym powołaniu, o realiach pracy duszpasterskiej, o współpracy z kościołami protestanckimi. Przybliża też bardzo rozpowszechniony w wielu częściach wyspy tzw. kult cargo.

O. Krzysztof Makiłła SVD pracuje w Argentynie od 1990 roku. Od początku pracuje niezmiennie w werbistowskiej Prowincji Argentyny Wschodniej. Na początku swej misyjnej drogi posługiwał m. in. w parafii zlokalizowanej w pobliżu sławnych Wodospadów Iguazú. Później pracował także na uniwersytecie oraz kolejnych parafiach.

W rozmowie opowiada o swoim zaangażowaniu w edukacji, o realiach pracy parafialnej w Argentynie, o tym, dlaczego Argentyńczycy są smutni myśląc o papieżu Franciszku i o tym do kogo należą sławne wodospady.

Bp Józef Roszyński SVD pracuje w Papui-Nowej Gwinei od 1992 roku. Od samego początku posługuje na terenie diecezji Wewak na północy kraju. 6 lutego 2015 roku został mianowany biskupem diecezji, Ingres do Katedry Chrystusa Króla w Wewak i uroczystość jego święceń biskupich odbyła się 25 kwietnia 2015 roku.

W rozmowie opisuje codzienność biskupa na misjach, opowiada o najtrudniejszym dniu w swoim życiu, przybliża problemy i wyzwania, z którymi musi borykać na co dzień. Zwraca też uwagę na prostotę życia miejscowej ludności, ale i na piękno, jakie go otacza każdego dnia. Podkreśla, że mimo problemów, praca misyjna przynosi niezwykłe owoce. Opowiada też o planowanej wizycie papieża Franciszka (wrzesień 2024) i oczekiwaniach, jakie z nią są związane.

O. Kazimierz Grabowski SVD wyjechał do Argentyny w 1970 roku. Przepracował tam 27 lat, po czym został skierowany przez przełożonych na Białoruś, a następnie do Rosji. Na Wschodzie przepracował łącznie kolejnych 18 lat.

W Argentynie był m. in. duszpasterzem w parafiach, wychowawcą kleryków, dyrektorem werbistowskiej szkoły w Rafael Calzada, wiceprowincjałem Prowincji Argentyny Południowej. W Rosji i na Białorusi był proboszczem, przełożonym wspólnoty w Sankt Petersburgu i regionałem.

W rozmowie opowiada między innymi o początkach swojego powołania, o blaskach i cieniach pracy misyjnej, o problemach z podstawową katechezą w Argentynie, o kłopotach z władzą w Rosji i o tym, że czasem próbował kwestionować Bożą wolę.

O. Franciszek Bąk SVD jest mistrzem nowicjatu Polskiej Prowincji SVD. Był wykładowcą teologii dogmatycznej w Misyjnym Seminarium Duchownym w Pieniężnie. Przez 3 lata pracował jako formator w Rumunii, a następnie przeniosł się na Ukrainę, gdzie był między innymi wychowawcą w młodym grekokatolickim Misyjnym Towarzystwie św. Andrzeja Apostoła.

W rozmowie opowiada o swojej misyjnej drodze, o dramatycznej historii domu Misyjnego w Chludowie oraz o sensie i znaczeniu nowicjatu w życiu zakonnika.

O. Piotr Adamek SVD pochodzi ze Stalowej Woli. Studia teologiczne przygotowujące do kapłaństwa ukończył w Niemczech, gdzie też otrzymał święcenia kapłańskie w 2000 roku. Zainteresowanie Azją, a w szczególności kulturą chińską, sprawiły, że podjął studia sinologiczne na w Moskwie. Obecnie pracuje na Tajwanie, gdzie wykłada na katolickim Uniwersytecie Fu Jen.

W rozmowie nakreśla historię chrześcijaństwa na Tajwanie, opowiada o początkach pracy misjonarzy wśród rdzennej ludności Tsou, mówi na czym polega uniwersalizm chiński, wyjaśnia różnice kulturowe w rozumieniu świata i religijności między Europejczykami i Tajwańczykami oraz próbuje odpowiedzieć na pytanie o punkty zaczepienia, które mogą pomóc w ewangelizacji mieszkańców wyspy. Opowiada też ciekawe historie przenikania się świata Zachodu i Wschodu, które są dobrze widoczne w religijności ludowej.

O. Zdzisław Grad SVD pracuje na Madagaskarze od 1992 roku. Od początku swej posługi pracuje na misjach trudnych, gdzie ewangelizacja dopiero się rozpoczyna lub gdzie przez lata była zaniedbana i obecnie trzeba ją rozpoczynać praktycznie od nowa. W rozmowie opowiada o blaskach i cieniach swojej pracy, o wprowadzonym przez siebie rycie błogosławieństwa królów klanowych, o tym, jak wygląda pierwsza ewangelizacja wspólnot, które jeszcze nie znają chrześcijaństwa, a także o sadzeniu lasów i stosowanej przez siebie ewangelizacji ekologicznej.

O. Mieczysław Drózd SVD pochodzi z Warmii. Przyznaje, że od dziecka fascynowały go chińskie znaki. Do Hongkongu wyjechał w 20024 roku i pracuje tam do dziś. Jest jedynym Polakiem pracujących w tym chińskim mieście.

W rozmowie opowiada o różnicach mentalnościowych między mieszkańcami Chin kontynentalnych oraz Hongkongu i Makao, o relacjach między wiernymi i duszpasterzami, o nauce trudnego języka i potrzebie dystansu do siebie w tym procesie. Wyjaśnia też swoje fascynacje informatyką i pokazuje, w jaki sposób można to wykorzystać w pracy misyjnej.