در این قسمت به بررسی تحول فکری پل هیرست در سامان‌دهی دروس آموزشی می‌پردازیم و اینکه هیرست تحت تاثیر فایده‌گرایی، موضع خود را تعدیل کرد و معتقد شد که در تعیین محتوا و ترکیب دروس باید هم تقسیم علوم و هم نظام‌های عمل مختلف را که شاگردان در آن مشارکت دارند در نظر گرفته شود. در نهایت به نقد بخشی از دیدگاه هیرست پرداختیم که بر اساس آن نقد و تامل و بر نظام‌های عمل، کار بعضی نظام‌های عمل دیگر و کار تخصصی گروه مشخصی از مردم مانند دانشگاهیان یا روشنفکران است.

در این قسمت به بررسی دیدگاه «یک‌پارچگی دانش» و انتقادات پل هیرست به این موضوع می‌پردازیم. هیرست اعتقاد دارد که تقسیم‌بندی فعلی علوم و دانش به رشته‌های مختلف یک دلیل منطقی و تاریخی دارد و نمی‌توان آن را انکار کرد.

در این قسمت به بررسی آرای «جان مک‌داول» در رابطه با سرشت انسان خواهیم پرداخت. این نظرات تلاشی برای فراتر رفتن از دوگانگی میان ذهن و عین است که متفکرانی هم‌چون توماس نیگل و جان سرل هم به آن پرداخته‌اند.

در این قسمت ابتدا با استناد به فلسفه بوهم، به چالش‌های چندپارگی یا گسستگی در اندیشه به عمل اشاره می‌کنیم. سپس با پرداختن به فلسفه جان مک‌داول، توضیح می‌دهیم که چگونه دوگانگی میان ذهن و عین که فلسفه غرب بعد از دکارت را به خود دچار کرده، می‌تواند به سوی یک دیدگاه یکپارچه‌تر سوق داده شود.

هدف از این قسمت و دو قسمت بعدی آن است که نشان داده شود اگر درباره ابژه‌ فهم دیدگاهی مادی‌گرایانه داشته باشیم، چگونه فرایند آموزش و پرورش دچار محدودیت و اختلال می‌شود. برای این منظور دیدگاه مادی‌گرایانه و برساخت‌گرایانه سرل ارائه می‌شود و سپس با کمک نظریه نیگل، این نظریه نقد و جایگاه هستی معنوی در ابژه‌ فهم مورد کاوش قرار می‌گیرد.

در این قسمت ضمن نقد عدالت نزد رالز، توضیح می‌دهیم که عدالت چگونه می‌تواند به مثابه یک صفت معنوی آموزش داده شود و چه ارتباطی با انصاف، بی‌طرفی، میانه‌روی و مفهوم بسط یافته‌ قدرت دارد و چگونه با پرورش انگیزه‌های بنیادین انسانی یعنی انجذاب به زیبایی و شوق دانستن در شاگردان مستحکم می‌شود.

در این قسمت به بررسی سیر تحول مفهوم عدالت در طول تاریخ فلسفه به ویژه مفهوم عدالت مبتنی بر چارچوب‌های مادی‌گرا می‌پردازیم و دیدگاه‌های ارسطو، هیوم، اسمیت، کانت، سوسیالیست‌ها، لیبرال‌ها و به ویژه رالز را بررسی می‌کنیم.

با نقد فلسفه اخلاق مکینتایر، به اهمیت عنصر مقولات معنوی در تعریف انسان و بستر آموزش و پرورش می‌پردازیم و با بررسی نمونه فوندائک نشان می‌دهیم که آموزش اخلاق با اتکاء به مقولات معنوی می‌تواند موثرتر و جامع‌تر باشد، بدون نیاز به این که دین یا آیین یا سنت خاصی را بر شاگردان تحمیل کند.

در این قسمت فلسفه اخلاق مکینتایر را به عنوان یکی از نظام‌هایی که سعی دارند اخلاق را بر کاربرد انحصاری عقل مبتنی کنند، بررسی می‌کنیم و بعضی از محدودیت‌های آن را ذکر می‌کنیم.

در این قسمت با الهام از بصیرت‌های ناشی از آثار بهائی، مفاهیم فهم و سوژه‌ آن را بسط می‌دهیم تا بتوانیم عنصری پایدار و عمیق را که در ماهیت فهم وجود دارد توضیح بدهیم. فهم به عنوان یک ماهیت معنوی، هم پایداری طولانی مدت دارد و به دوام روح انسان پایدار می‌ماند و هم نه فقط با عمل کردن که با بودن و ماهیت انسان مرتبط است. جهان از این دیدگاه یک ماهیت یکپارچه مادی و معنوی است و برای شناخت و استفاده از جنبه معنوی جهان نیازمند نظام فکری بسط یافته‌ای هستیم.