Ten odcinek uważam za niezbędny nawet dla tych, którzy nie maja dzieci! Bo wynika z niego, ze to my dorośli boimy się tego tematu o wiele bardziej!
Czy rozmawiać z dziećmi o umieraniu? Tak! Jak to robić? Zwyczajnie, bez ozdobników. Czy zatajać przed nimi fakt, że ktoś bliski umarł? Zły pomysł! Czy zabierać dzieci na pogrzeby? To zależy. Czy konieczna jest wizyta u psychologa? Będą wskazówki jak to rozpoznać.

O tym wszystkim rozmawiam z mądrą psycholożką, psychoterapeutką i psychotraumatolożką Małgorzatą Bajko, która w swoim gabinecie wspomogła już wielu małych pacjentów w żałobie.  

Rozmawiamy o tym, kiedy i jak informować dzieci o umieraniu, jakich słów używać (aniołki, zasypianie – nie tędy droga) i czego się spodziewać w ich zachowaniu.  

Dowiadujemy się, że jeśli dziecko nie reaguje i nie przerywa zabawy to wcale nie znaczy, że nie przeżywa i że to, co bierzemy za obsesję (zainteresowanie tym, co się dzieje z ciałem po śmierci) jest naturalne i rozwojowe i dlaczego zawsze warto dać się pożegnać.

 Małgosia wyjaśnia, w jakim wieku jak dzieci pojmują śmierci i umieranie i kiedy musimy interweniować (żałoba traumatyczne i patologiczna). I najważniejsze, twierdzi, a ja jej wierzę, że kiedy dziecko ma przy sobie wspierające dorosłego, żałoba nie musi dla niego aż taka trudna. Dziecięca perspektywa jest inna.

Dzisiaj zamiast książek i muzyki mamy też dla Was coś wyjątkowego. Bajkę terapeutyczną. Skorzystajcie z niej, kiedy nie wiecie, jak powiedzieć dziecku o śmierci kogoś bliskiego. Nie zastąpi rozmowy, ale będzie do niej dobrym pretekstem.

Super bonus:

✦ Bajka terapeutyczna dla dzieci do lat 6, które straciły rodzica lub mają rodzica terminalnie chorego.

„Po drugiej stronie tęczy” autorstwa psychotraumatolożki Małgorzaty Bajko, przeczytana przez autorkę