. . ตราบใดที่จิต

ยังเห็นความสืบต่อของปัจจุบันกาล

เห็นความสืบต่อของ กาย เวทนา จิต ธรรม

ประจักษ์ชัดกับการเคลื่อนของลมหายใจ

เข้าไปขณะเดียวใช่ไหม สลายไป

ขณะใหม่ของลมใหม่ก็มาแทนที่ สลายไป

​

"ในปัจจุบันกาล"

การสืบต่อของรูปและนาม

จะเป็นสภาวะที่ใหม่อยู่เสมอนะ

​

มันปรากฏอยู่เพียงชั่วขณะเดียว

แค่นั้นเองแล้วสลายไป

ขณะใหม่ของรูปและนามก็มาแทนที่

การสืบต่อของสิ่งใหม่

จะดําเนินอยู่ แสดงสถานะอยู่

"ในปัจจุบันกาล"นี้

​

ชีวิตใหม่ . . การรับรู้ก็ใหม่ !

ที่จิตมันฟุ้งซ่านน่ะ

เพราะมันถูกร้อยรัดไปในโลกของตัวตน

นั่นแสดงว่าจิตไปหมกมุ่น ไปพัวพัน

ไปให้ค่า ไปให้ความสําคัญ

กับความสืบต่อของสิ่งเก่า ไม่ใช่สิ่งใหม่

​

สิ่งเก่าก็คืออะไร ​ !

"สัญญาภาพ" ​ ที่ไปจับเอารูปที่เคยเห็น

เสียงที่เคยได้ยิน กลิ่น ลิ้มรส(ที่เคยได้)สัมผัส

ไปมั่นหมายว่ามีตัวตน มีประสบการณ์

​

ทั้งทั้งที่มันผ่านไปแล้วนะ

ก็เข้าใจผิด ดําริผิดว่ามีสิ่งนั้นอยู่

มีตัวตนอยู่ มีปรากฏการณ์นั้นอยู่

มีความสุข และทุกข์อยู่

มีความรักและความชัง

​

อิงอาศัยอารมณ์อันนั้น

เรียกว่าจิตได้หมกมุ่นอยู่

กับการสืบต่อของสิ่งเก่า

​

-- ปิยทัสสี ภิกขุ --

ศูนย์วิปัสสนาวัดถ้ำดอยโตน

เพจผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรมวัดถ้ำดอยโตน

Group Sitting 29-06-2025

https://youtu.be/DgsCG3yjmTY