#SantAttarSinghji #Sakhi #SantSamagam 

ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ

ਲੂਨੀ ਦਰਿਆ ਤੇ ਕੜਕਦੀ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਤਪਦੀ ਰੇਤ ਉੱਤੇ ਸਮਾਧੀ ਅਸਥਿਤ ਬੈਠੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਰੇਤ ਭਿੱਜ ਜਾਂਦੀ, ਮਾਨੋ ਨਾਮ-ਰਸ ਦੇ ਫ਼ੁਹਾਰੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ।

ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਭਾਈ ਘਨੱਹਈਆ ਲਾਲ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ੰਕਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜਪ-ਤਪ ਕਰਦੇ ਵੀ ਹਨ ਕਿ ਨਹੀਂ? ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਪਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਰੀ-ਵਾਰੀ ਪਹਿਰਾ ਰੱਖ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸੰਤ ਜੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਇੱਕ-ਰਸ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਕੇ ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਹੇ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਇਸ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦਾ ਐਨਾ ਭਿਆਨਕ ਡਰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਸੰਤ ਜੀ ਪਾਸ ਆ ਕੇ ਚਰਨਾਂ 'ਤੇ ਢਹਿ ਕੇ ਖਿਮਾਂ ਮੰਗਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਅਸੀਂ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਕਰਕੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਬੜਾ ਪਾਪ ਲਿਆ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਬਖਸ਼ ਲਵੋ"। ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਬਚਨ ਕੀਤੇ, "ਇਸ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਗਏ ਹੋ ਪਰ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਆਤਮ-ਦਰਸ਼ੀ ਮਹਾਪੁਰਸ਼ਾਂ ਜਾਂ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ"। ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੂੰ ਬੜਾ ਵੈਰਾਗ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ, ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਏ। ਕੱਲਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਡਾਕੂ ਭਾਈ ਗਨੇਸ਼ਾ ਰਾਮ ਦੇ ਮਨ 'ਤੇ ਵੀ ਸੰਤ ਜੀ ਦੇ ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਐਨਾ ਅਸਰ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਕੁਕਰਮ ਛੱਡ ਕੇ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਿੱਖ ਬਣ ਗਿਆ।