#SantAttarSinghji #Sakhi

ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਤਾਂ ਰਸਤਾ ਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹਨ 

 ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਫ਼ੁਰਮਾਉਂਦੇ ਕਿ ਬਚਨ ਮੰਨ ਕੇ ਕਮਾਈ ਕਰਨਾ ਜਗਿਆਸੂ ਦਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੈ। ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਤਾਂ ਰਸਤਾ ਹੀ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਕੰਢੇ ਲੱਗਣ ਲਈ, ਘਾਟ ਦੇ ਰਾਹ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਲੋਹੇ ਦੇ ਢੋਲਾਂ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਜਹਾਜ਼ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਪਾਰ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਿਲ੍ਹਣ ਵਿੱਚ ਫਸ ਜਾਵੇਗਾ ਜਾਂ ਚੱਟਾਨ ਨਾਲ ਟਕਰਾਏਗਾ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਵ-ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘੇ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਭਾਈ ਇੱਥੇ ਹੰਕਾਰ ਦੀ ਚੱਟਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਕਾਮ, ਕ੍ਰੋਧ, ਲੋਭ, ਮੋਹ ਦੀ ਘੁੰਮਣ-ਘੇਰੀ ਹੈ। ਜਿਹੜਾ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜੁਗਤ ਅਨੁਸਾਰ ਚੱਲੇਗਾ, ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਰੂਪੀ ਭਵ-ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।

#SantAttarSinghji #Sakhi 

ਪੂਰਨ ਖ਼ਾਲਸਾ ਹੋਣਾ ਇਕ ਬਿਖੜੀ ਘਾਟੀ ਹੈ  

ਸੰਤ ਮਹਾਰਾਜ ਫ਼ੁਰਮਾਉਂਦੇ, "ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਾਂ ਨਾਮ-ਰਸ, ਪ੍ਰੇਮ-ਰਸ ਅਤੇ ਬੀਰ-ਰਸ ਦਾ ਬੀਜ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ। ਭਾਵੇਂ ਮਾਈ ਆਵੇ ਜਾਂ ਭਾਈ, ਜਿਹੜਾ ਆਵੇ ਛਕਾ ਦਿਉ। ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਟਿਕਟ ਲੈਣ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਧੱਕਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ।" ਪ੍ਰੇਮੀ ਸ਼ੰਕਾ ਕਰਦੇ, "ਤਿਆਰ-ਬਰ-ਤਿਆਰ ਖ਼ਾਲਸਾ ਹੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ।" ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਫ਼ੁਰਮਾਉਂਦੇ, "ਭਾਈ! ਤਿਆਰ-ਬਰ-ਤਿਆਰ ਖ਼ਾਲਸਾ ਹੋਣਾ ਬੜੀ 'ਬਿਖੜੀ ਘਾਟੀ' ਹੈ। ਜਦ ਤੀਕਰ ਵਿਅਕਤੀ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੀ ਜੋਤ ਦੀ ਲਖਤਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਅਭੇਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਉਮੀਦਵਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ।" ਫੇਰ ਕਿਹਾ, "ਭਾਈ! ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਅਸੀਂ ਖੋਜ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਰਦੇ ਨਹੀਂ, ਰਾਹ ਦੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ-ਨਿੱਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪਿੱਛੇ ਪਏ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਨੁਕਤਾਚੀਨੀਆਂ ਸਾਡੇ ਸੱਚ ਦੇ ਪੰਧ ਵਿੱਚ ਅਟਕ ਅਤੇ ਵਿਘਨ ਪਾਉਂਦੀਆ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰਮਤਿ ਮਾਰਗ 'ਤੇ ਤੁਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀਆਂ ।"

#SantAttarSinghji #Sakhi

ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਦਾ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਜਾਪ  

ਖਾਲਸਾ ਕਾਲਜ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਨਾਮਧਾਰੀ ਬਾਬਾ ਕੇਸਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅਨੇਕਾਂ ਅਗੰਮੀ ਬਚਨ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਫ਼ੁਰਮਾਇਆ ਕਿ ਅੱਗੇ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਗੁਪਤ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਹੁਣ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਚੱਕਰ ਚੱਲੇਗਾ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਜਪਾਇਆ ਜਾਏਗਾ। ਜਦ ਸੰਤ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਇਹ ਆਖ, "ਸਾਨੂੰ ਠਹਿਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ" ਛੇਤੀ ਹੀ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਸੇ ਸ਼ਾਮ ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਉੱਥੇ ਚਰਨ ਪਾਏ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸਾਧ-ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਜਾਪ ਕਰਾਇਆ। ਭੋਗ ਉਪਰੰਤ ਤੁਰੰਤ ਇਹ ਆਖ, "ਸਾਨੂੰ ਠਹਿਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ", ਗੱਡੀ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਚਲੇ ਗਏ।

#SantAttarSinghji #Sakhi #SantSamagam 

ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ  

ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਸੰਤ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੇ ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਰਾਵਲ ਪਿੰਡੀ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਦੀਵਾਨ ਇਕੱਠੇ ਲਾਏ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਡੇਰੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਸਨ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਵੇਲੇ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬਾਜੇ-ਗਾਜੇ ਨਾਲ ੧੧ ਚੰਗੇਰਾਂ (ਛੁਹਾਰੇ, ਬਦਾਮ, ਪਤਾਸੇ ਆਦਿ) ਲੈ ਕੇ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਏ। ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਕੇ, ਪੰਜ ਪੈਸੇ ਤੇ ਨਾਰੀਅਲ ਭੇਟਾ ਰੱਖ, ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਬੈਠ ਗਏ। ਬੜੇ ਨਿਮਰਤਾ ਭਰੇ ਬਚਨਾਂ ਨਾਲ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, "ਮਹਾਰਾਜ! ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੋ।" ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬੜੇ ਹੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਏ। ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇ ਸਵਾਰੇ ਹੋਏ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਪੂਰਣ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਹੋ ਅਤੇ ਆਪ ਜੀ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀ ਇਲਾਹੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਵਰਖਾ ਕਰੋ। ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਹੁਕਮ ਮੰਨ ਕੇ ਸੰਗਤਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰਮੰਤ੍ਰ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਜਾਪ ਜਪਾਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਗਤਾਂ ਨਿਹਾਲ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਇਸ ਗੁਪਤ ਕਲਾ ਦੁਆਰਾ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਦਰਸਾਇਆ ਕਿ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਨੇ ਇਸ ਘੋਰ ਕਲਯੁਗ ਵਿੱਚ ਸਤਿਨਾਮੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਜਪਾਣ ਲਈ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਹੈ:  

ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਕੀ ਗਤਿ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਜਾਨੈ ॥ (੨੭੩)

#SantAttarSinghji #Sakhi #SantSamagam 

ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ 

 ਭੁਝੰਗੀ ਹੁਕਮ ਸਿੰਘ ਸੰਗਤ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਗਿਆ। ਭੁਝੰਗੀ ਨੂੰ ਇਹ ਖ਼ਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਜੇ ਇਹ ਪੂਰਨ ਸੰਤ ਹਨ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਦੇਣ। ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਦੀ ਤਾਰ ਬੁੱਝ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਪੂਰਾ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹਿਆ:  

ਕਾਹੇ ਰੇ ਬਨ ਖੋਜਨ ਜਾਈ ॥ ਸਰਬ ਨਿਵਾਸੀ ਸਦਾ ਅਲੇਪਾ ਤੋਹੀ ਸੰਗਿ ਸਮਾਈ ॥ (੬੮੪)  

ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਕੇ ਭੁਝੰਗੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਨੂੰ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਕਰਤਾਰ ਭਾਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਦੀਵਾਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਸੰਗਤ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਫਿਰ ਹਉਮੈ ਦੇ ਡੰਗ ਮਾਰਨ ਤੇ ਇਹ ਸ਼ੰਕਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸ਼ਬਦ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਰੱਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਕਰਾਏ। ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਜਾਣ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਬੁਲਾਇਆ ਅਤੇ ਹੱਥ ਦੀ ਉਂਗਲੀ ਪਹਿਲੇ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਤੇ ਫਿਰ ਜ਼ਮੀਨ ਵੱਲ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, "ਪ੍ਰਭੂ ਪ੍ਰੇਮਾ-ਬਿਰਤੀ ਵਿੱਚ ਉੱਤੇ ਵੀ ਚੜ੍ਹਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਉਮੈ ਅਧੀਨ ਸ਼ੰਕਾ-ਗ੍ਰਸਤ ਹੋਣ 'ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਵੀ ਡੇਗ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਖਿੱਚ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਦਸਾਂ ਨਹੁੰਆਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਰਨ, ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਦਾ ਦਸਵੰਧ ਗੁਰੂ ਵਲ ਲਾਉਣ:  

ਘਾਲਿ ਖਾਇ ਕਿਛੁ ਹਥਹੁ ਦੇਇ ॥ ਨਾਨਕ ਰਾਹੁ ਪਛਾਣਹਿ ਸੇਇ ॥ (੧੨੮੫) 

 ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ ਕੇ ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਬਣਨ ਅਤੇ ਇਸ ਰਹਿਣੀ-ਬਹਿਣੀ ਤੇ ਚੱਲਣ: 

 ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਜੋ ਸਿਖੁ ਅਖਾਏ ਸੁ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥ (੩੦੫)  

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠ, ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਨ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਨ, ਸਾਧ-ਸੰਗਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਸੇਵਾ ਕਰਨ: 

 ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥ (੩੦੫)  

ਦੇ ਮਹਾਂਵਾਕ ਅਨੁਸਾਰ ਆਪੇ ਨੂੰ ਭੁਲਾਉਣ ਤਾਂ ਅਨਭਉ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਹਰਿ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰਾ ਹੀ ਪਿਆਰਾ ਭਾਸਦਾ ਹੈ।" ਭੁਝੰਗੀ ਤ੍ਰਿਪਤ ਹੋ ਕੇ ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟ ਗਿਆ।

#SantAttarSinghji #Sakhi

ਇਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਫ਼ਕੀਰ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਨ  

ਪੋਠੋਹਾਰ ਕਹੂਟੇ ਦੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚਸ਼ਮੇ 'ਤੇ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਏ। ਇਸ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਫ਼ਕੀਰ ਬੰਦਗੀ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਫ਼ਕੀਰ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਜੰਗਲ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਧੁਨ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਦਾ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜ਼ਰੂਰ ਕੋਈ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਇਸ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਹੈ। ਸਵੇਰੇ ਭਾਲ ਕਰਨ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਏ। ਸੰਤ ਜੀ ਨੂੰ ਸਿਜਦਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮੇਰੇ ਭੁੱਜੇ ਹੋਏ ਛੋਲਿਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਬੂਲ ਕਰਿਆ ਕਰੋ। ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸ਼ਰਤ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੱਠੀ ਛੋਲੇ ਪਰਵਾਨ ਕੀਤੇ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੀ ਬੰਦਗੀ ਦੇ ਇਸ ਭੇਦ ਨੂੰ ਗੁਪਤ ਰੱਖੇਗਾ। ਫ਼ਕੀਰ ਰੋਜ਼ ਸਾਰੇ ਜੰਗਲ ਦੇ ਜ਼ਰੇ-ਜ਼ਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਧੁਨ ਸੁਣਕੇ ਉਸ ਦਾ ਆਨੰਦ ਆਪਣੇ ਰੋਮ-ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਮਾਣਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਇਲਾਹੀ ਤਾਕਤ ਜਰੀ ਨਾ ਗਈ। ਉਹ ਇਸੇ ਮਸਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਇਹ ਕੌਤਕ ਦੱਸਿਆ। ਸੰਗਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਲਈ ਵਿਆਕੁਲ ਹੋ ਕੇ ਢੂੰਢ-ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚੋਂ ਕੀਰਤਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਦੀਵਾਨ ਸਜਾਉਣ ਲਈ ਲੈ ਆਈਆਂ।

#SantAttarSinghji #Sakhi

ਧਰਮ ਦੀ ਕਿਰਤ

ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਫ਼ੁਰਮਾਉਂਦੇ ਕਿ ਭਾਈ! ਧਰਮ ਦੀ ਕਿਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦੇ ਨਾਲ ਭਜਨ ਵਿੱਚ ਬਿਰਤੀ ਚੰਗੀ ਟਿਕਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਧਮਿਆਲ ਪਿੰਡ, ਆਪ ਅਛੋਪ ਹੀ ਬਾਹਰ ਠਹਿਰ ਗਏ ਤੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰਨ ਭੇਜਿਆ। ਸੇਵਕਾਂ ਨੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨਾਲੋਂ ਦੂਣਾ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਅੱਧੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਨੇ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇਖ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦਾ ਕੰਮ ਅੱਧੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਪੂਰੇ ਦਿਨ ਦੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਲਵੋ ਅਤੇ ਜਾਓ। ਪਰ ਸੇਵਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਅਸੀਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰਕੇ ਦੂਸਰੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਜਿੰਨੀ ਹੀ ਦਿਹਾੜੀ ਲੈ ਕੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਜਾਵਾਂਗੇ"। ਇਸ ਦਾ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਦੇ ਮਨ 'ਤੇ ਐਨਾ ਡੂੰਘਾ ਅਸਰ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਕੋਈ ਮਜ਼ਦੂਰ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਨਾਮ-ਬਾਣੀ ਦੇ ਰਸੀਏ ਹਨ, ਜੋ ਮਜ਼ਦੂਰ ਦੇ ਭੇਸ ਵਿੱਚ ਦਸਾਂ ਨਹੁੰਆਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਰ ਕੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੇ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਰਸਦ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਛਕ ਕੇ ਸੰਤ ਜੀ ਬੜੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਏ ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਆਪ ਵੀ ਸੇਵਕਾਂ ਨਾਲ ਮਜ਼ਦੂਰ ਬਣ ਕੇ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰਨ ਗਏ। ਮਕਾਨ-ਮਾਲਕ, ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ ਚਰਨੀਂ ਢਹਿ ਪਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, "ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ! ਆਪ ਮਜ਼ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋ। ਮੇਰੇ ਗਰੀਬ 'ਤੇ ਮਿਹਰ ਕਰੋ। ਦਾਸ ਸੇਵਾ ਲਈ ਹਾਜ਼ਰ ਹੈ।" ਪਿੰਡ ਦੀ ਹੋਰ ਸੰਗਤ ਨੇ ਵੀ ਇਹੋ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰ ਲਈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, "ਚੰਗਾ! ਸਾਨੂੰ ਦਸਾਂ ਨਹੁੰਆਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿਆ ਕਰੋ।" ਸੰਗਤਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਸਤਿਬਚਨ।"

#SantAttarSinghji #Sakhi

 ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਭੂਰੀ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ 

 ਜਿਨ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥ (੪੭੩)  

ਬਾਬਾ ਖੇਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬੇਦੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ 'ਤੇ ਲੰਗਰ ਦੀ ਰਸਦ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਕੀਮਤੀ ਦੁਸ਼ਾਲੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨੂੰ ਭੇਜੇ। ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਲੰਗਰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਰਸਦ ਰੱਖ ਲਈ ਪਰ ਦੁਸ਼ਾਲੇ ਮੋੜ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਭੂਰੀ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਬੇਦੀ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਬਚਨ ਸੁਣ ਪ੍ਰੇਮ ਸਹਿਤ ਕਿਹਾ, "ਜੇ ਇਹ ਭੂਰੀ ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਹੀ ਤਾਂ ਇਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਬਹੁਤ ਵਧੇਗਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰਾਜੇ-ਮਹਾਰਾਜੇ ਵੀ ਨਿਵਣਗੇ। ਅੱਜ ਭਾਵੇਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਦੁਸ਼ਾਲੇ ਮੋੜ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੜੇ ਸੁੰਦਰ ਦੁਸ਼ਾਲੇ ਰੁਲਦੇ-ਫਿਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਪਰ ਇਹ ਆਪਣੀ ਭੂਰੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਨਾਮ- ਬਾਣੀ ਜਪਾ ਕੇ ਮਾਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ।" ਬਾਬਾ ਖੇਮ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪੋਠੋਹਾਰ ਵਿੱਚ ਬੜੇ ਹੀ ਮੰਨੇ ਹੋਏ ਮਹਾਪੁਰਸ਼ ਸਨ। ਉਹ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਬੜਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੰਤ ਜੀ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪਦਮ-ਰੇਖਾ ਵੇਖੀ ਸੀ ਅਤੇ ਫ਼ੁਰਮਾਇਆ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਗੁਰਮੁੱਖਾਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਹੈ, ਉਹ ਸੰਤ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਸਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹੈ।

#SantAttarSinghji #Sakhi #SantSamagam 

ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ

ਲੂਨੀ ਦਰਿਆ ਤੇ ਕੜਕਦੀ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਤਪਦੀ ਰੇਤ ਉੱਤੇ ਸਮਾਧੀ ਅਸਥਿਤ ਬੈਠੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਰੇਤ ਭਿੱਜ ਜਾਂਦੀ, ਮਾਨੋ ਨਾਮ-ਰਸ ਦੇ ਫ਼ੁਹਾਰੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ।

ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਭਾਈ ਘਨੱਹਈਆ ਲਾਲ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ੰਕਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜਪ-ਤਪ ਕਰਦੇ ਵੀ ਹਨ ਕਿ ਨਹੀਂ? ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਪਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਰੀ-ਵਾਰੀ ਪਹਿਰਾ ਰੱਖ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸੰਤ ਜੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਇੱਕ-ਰਸ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਕੇ ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਹੇ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਇਸ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦਾ ਐਨਾ ਭਿਆਨਕ ਡਰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਸੰਤ ਜੀ ਪਾਸ ਆ ਕੇ ਚਰਨਾਂ 'ਤੇ ਢਹਿ ਕੇ ਖਿਮਾਂ ਮੰਗਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਅਸੀਂ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਕਰਕੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਬੜਾ ਪਾਪ ਲਿਆ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਬਖਸ਼ ਲਵੋ"। ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਬਚਨ ਕੀਤੇ, "ਇਸ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਗਏ ਹੋ ਪਰ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਆਤਮ-ਦਰਸ਼ੀ ਮਹਾਪੁਰਸ਼ਾਂ ਜਾਂ ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ"। ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੂੰ ਬੜਾ ਵੈਰਾਗ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕ, ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਏ। ਕੱਲਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਡਾਕੂ ਭਾਈ ਗਨੇਸ਼ਾ ਰਾਮ ਦੇ ਮਨ 'ਤੇ ਵੀ ਸੰਤ ਜੀ ਦੇ ਨਾਮ-ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਐਨਾ ਅਸਰ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਕੁਕਰਮ ਛੱਡ ਕੇ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਿੱਖ ਬਣ ਗਿਆ।

SUBSCRIBED

#SantAttarSinghji #Sakhi #SantSamagam 

ਅਰਸ਼ੀ ਪਹਿਰਾ

ਕਨੋਹੇ ਤੋਂ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਲੂਨੀ ਵਿੱਚ ਗਏ ਅਤੇ ਦਰਿਆ ਦੇ ਤਪਦੇ ਰੇਤੇ ਉੱਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਅਤੁੱਟ ਸਿਮਰਨ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਭਾਰੀ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਸਮੇਂ ਕਈ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸੰਤ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਇਰਦ-ਗਿਰਦ ਅਰਸ਼ੀ ਪਹਿਰੇ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਨੱਦ-ਬੱਧ (ਸ਼ਸਤਰ-ਧਾਰੀ ਸੂਰਬੀਰ) ਨੂਰਾਨੀ ਚਿਹਰੇ ਵਾਲੇ ਸੂਰਬੀਰ ਨਜ਼ਰ ਆਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੇ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, "ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਲਗੀਧਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦੇ ਹਨ"। ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਫੁਰਮਾਇਆ,"ਭਾਈ! ਸ੍ਰੀ ਕਲਗੀਧਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤਾਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਸਰੂਪ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਰਗਾ ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਹੋਵੇਗਾ। ਹਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਹੀਦੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਗਰੀਬ ਦਾਸਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੋਰ ਤੇ ਕਮਾਈ ਹੋਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਤਾੜਨਾ ਵੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।" ਅਰਸ਼ੀ ਪਹਿਰੇ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਰ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਆਤਮ-ਦਰਸ਼ੀ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਰਦ-ਗਿਰਦ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਵਲੋਂ ਅਰਸ਼ੀ ਪਹਿਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਨਾਮ-ਬਾਣੀ ਜਪ ਕੇ ਮਾਨਵਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਕਰ ਸਕਣ।