Hayat bazen hiç fark etmeden dağılır. Bir evde, bir masada, bir sessizlikte… Başak Arslan’ın öykülerinde aile, çoğu zaman bir liman değil; hafıza gibi davranır. Saklar, susar, büyütür ve kendisiyle birlikte bizi de şekillendirir.

Sardunyalar Güneşe Bayılır, konuşulmayanların içinden çıkan o ince sızıyı duyuruyor. İnsan birbirine yaklaşmanın ya da yavaş yavaş uzaklaşmanın izini sürerken, bağların kopuşlarına değil, nasıl kurulduğuna bakıyor.

Bu bölümde Başak Arslan’ın metinlerinin bize söylediğini değil, bizde uyandırdığı yankıyı konuşacağız. Çünkü bazen bir öykü, bir yaşamı açıklamaktan daha fazlasını yapar: hatırlatır.