Sesli XOXO

2011 yılında, sadece birkaç ay içinde, hiç tanınmayan bir oyuncu iken kuşağının en büyük oyuncularından birine dönüştü Jessica Chastain. Peki, nasıl oldu bu? Temel sebebi, rol aldığı filmlerin hepsinin aşağı yukarı aynı anda gösterime girmesiydi: Terrence Malick’in filmi The Tree of Life, The Help ve The Debt. Bunu izleyen üç yıl içinde tam bir Hollywood yıldızına dönüşen Chastain, gün ışığına çıkmayı bekleyen bir dizi yeni filmle yine karşımızda. Fakat aralarında (farklılığıyla) en fazla öne çıkanı Ned Benson’ın yıkılmış bir ilişkiyi ele alan aşk hikayesi The Disappearance of Eleanor Rigby. Üç ayrı filmden oluşan bir proje bu. Filmlerden birisi hikayeyi erkeğin gözünden anlatan Him, diğeri Chastain tarafından canlandırılan kadının, yani Eleanor Rigby’nin bakış açısını merkeze alan Her ve üçüncüsü de bu iki filmin yeniden kurgulanarak daha geleneksel yapıda tek bir filme dönüştürüldüğü Them.

Size bir sır verelim: Şu sıralar kimsenin yüzünden sökemediği Instagram filtrelerinin bu denli sükse yapması, planlı şekilde yönetilen bir sürecin sonucu. Fitili ateşleyense, Johanna Jaskowska, namıdiğer Beauty3000’in yaratıcısı. Bu manipülatif başarının anahtarı ne mi? Sırtını ‘kusursuz gösterme’ illüzyonuna dayayarak sizi psikolojik olarak özgür hissettirmesi... Siz onu ‘Johwska’ diye tanıyorsunuz. Biz Berlin’de Johanna’ylayız.

Okan Yalabık’a dair hiçbir öngörünüz yoksa, bu sohbete rahatlıkla katılabilirsiniz. Kafanızda ona dair pek çok cümleniz varsa, hepsini kapıda bırakıp sohbete dahil olmanız, lehinize... Onun söylediği her şey, öylesine incelikli düşünülmüş ve birkaç farklı süzgeçten geçerek size ulaşıyor ki, aynı soruları bir kez daha sorsanız, farklı cevap almaya şaşırmayacaksınız hissine kapılmamanız işten değil. Kendi söylediklerinin tam tersinin, bu röportaja giriş cümlelerine dönüşmesi de tam olarak bu sebepten.

Kararsız, heyecanlı ve fakat kontrollü. Kamera karşısına geçtiği ilk günlerini hatırladığında yüzünde aynı o zamanlardaki ifadesi beliriyor. Realiteden çok hayal dünyasına yakın oluşu, onu her seferinde yeniden doğan karakterler yaratmaya itiyor. Vakit çok geç olmadan, daha fazlasını da yaratası var.

Matthew McConaughey oyunculuk kariyerine Steven Spielberg, Robert Zemeckis gibi büyük Hollywood yönetmenlerinin ve John Sayles gibi usta bağımsızların filmleriyle başladı. Ne var ki işin kolayına kaçtı; bir dizi romantik komedide ikinci sınıf bir Hollywood yakışıklısı olarak boy göstermeyi tercih etti. Lakin günün birinde bir tür sanatsal rehabilitasyona ihtiyacı olduğunu görmüş olmalı ki aktör olarak kendini baştan yaratacağı bir sürece girdi. O zamandan beridir de ardı ardına prestijli yönetmenlerin filmlerinde etkileyici performanslarla karşımıza çıkıyor McConaughey: William Friedkin ile Killer Joe, Richard Linklater ile Bernie, Jeff Nichols ile Mud... Ama çok iyi eleştirilerle karşılanan bu filmlerdeki performansları birer ısınma turuymuşçasına Dallas Buyers Club ile daha da büyük bir başarıya imza attı. Bu film için 20 kilo veren ve 16 saatlik röportaj kayıtları üzerinde günlerce çalışan aktör ile Toronto Film Festivali’nde buluştuk ve hem bu rol özelinde hem de kariyerinde geçirdiği dönüşüm üzerine konuştuk. Evet, gerçekten “this is happening”.

Ancak uyuşturucular, viski ve kadınlarla olan tüketici ilişkisi onu uçurumun kenarına yaklaştırdı, rehabilitasyona gitmek zorunda kaldı. Rehabilitasyondan tam on yıl sonra, onu karşımızda gördüğümüzde de doğruladığımız üzere, her zaman olduğundan daha fit ve zinde görünüyor. Son filmindeki tombul hali göz önünde bulundurulursa, bu durum daha da etkileyici bir hal alıyor. Farrell ile, Yorgos Lanthimos’un sürreel satiri The Lobster’dan söze başlayıp, yön değiştirmeye başlayan kariyerini konuştuk.

Guillaume Canet ile Madison Avenue’daki Jaeger-LeCoultre butiğindeki ilk randevumuz, son derece uğraşışız, abartısız ama bir yandan da ışık saçan bu pozları verdiği fotoğraf çekimimizle başlıyor. Ardından, Guillaume, gerçek bir Parizyen olarak tüm nezaketiyle sorularımızı cevaplıyor, kendini ifade edişi ustaca. Basit sözcüklerle derin cümleler kuruyor. En çok kullandığı kelime ise “samimiyet”. Ve ona göre aktörler dünyanın en dürüst insanları. İşini taparcasına seviyor ama bazen hava almaya da ihtiyacı oluyor. Öyle zamanlar için bazen setlere bile yanında götürdüğü paraşüt çantası var. Keşfetmek için yaşıyor, çok meraklı, herkesle, her şeyle çok ilgili. Daha yolun başında denilen yönetmenlerle çalışmayı seviyor. Yazmayı okulda, yönetmenliği yazarken, aktörlüğü yönetmen olmaya çalışırken keşfederken, Guillaume hayatı anlamaya hep kendisinden başlıyor.

Ethan Hawke'ın yolu yönetmen Andrew Niccol ile ilk kez, 1997 yılında Gattaca için kesişti. 2005'te, bir silah tacirini konu alan Savaş Tanrısı filmi için ikinci kez bir araya gelen ikili, bu kez insansız hava araçlarının kullanımını gündeme getirmek için yeniden bir araya geldi. 2010 yılında yapım süreci başlayan, Good Kill filminde Hawke, günde 8 saatini Taliban'la savaşarak geçiren bir Air Force pilotunu canlandırıyor. Ancak, savaş ortamından uzakta, Las Vegas'ta bir sığınakta uzaktan kumandalı uçaklarla Orta Doğu'yu bombalayarak… Elindeki joystick'le kilometrelerce uzağı kontrol ederek geçirdiği günleri monotonlaşınca, görevini ve görevinin yaptırımlarını, kısacası hayatını sorgulamaya başlıyor. Biz de Hawke'la, son Venedik Film Festivalinde, Boyhood'daki rolüyle Oscar'a aday olmasından birkaç ay sonra, bir araya geldik. Afganistan'daki devam eden savaş, kariyeri ve idealizm hakkında konuştuk…

O zamanlar daha 17 yaşında olan Canberra doğumlu oyuncu, onu izleyen bir dizi rolde cesur, bağımsız ruhlu karakterlere, özgürlüğüne kavuşmaya çalışan huzursuz tutsaklara hayat verdi. 20 yaşındayken Tim Burton tarafından Alice in Wonderland’in kadrosuna seçildi, The Kids Are All Right’ta Julianne Moore ve Annette Bening’in karşısında oynadı ve Cary Fukanaga’nın, her ayrıntısına büyük bir özen göstererek çektiği Jane Eyre’da başrolü üstlendi. Daha sonra da Gus Van Sant, Park Chan-wook ve Jim Jarmusch gibi sinemacılara ilham vermeye devam etti. Ülkemiz seyircisiyle son buluşması John Curran’ın Tracks filmiydi. Ve şimdi pek yakında, Robert Pattinson ile birlikte rol aldığı, David Cronenberg’ün keskin hicvi Maps to the Stars’da, yangın çıkarmaya meraklı, sorunlu bir genç rolünde, yeniden karşımızda olacak.

Tahmin edebileceğiniz gibi... Fernando Muslera, sahip olduğu unvanları gözünüze sokmuyor. Aksine mütevazı bir duruşla, gerek gördüğü yerlerde onlara kibarca değiniyor. Sohbetimiz sonunda, yaptığı en zor kurtarışların bile nasıl basit ve sakin göründüğünü anlayabiliyoruz. Akıcılık ve zarafet, sahada ve hayatta onu tanımlayan iki betimleme.