▨ نام شعر: پیمانه‌ی الستی

▨ شاعر: استاد شهریار

▨ با صدای: استاد شهریار

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

پیمانه‌ی الستم پیموده شور و مستی

من پیر ِ مِی پرستم، پیمان ِ من الستی

نبض جهنده‌ای با روح بَهیمه پیوند

نفس زکیه‌ای هم، پیوند ِ جام ِهستی

از پای سالکی کو بگذشتی از حجابات

بند ِزمان گشودی قید ِمکان گسستی

کرسی نشین عزت بر عرش ِ کبریایی

با دل‌شکستگان هم بر بوریا نشستی 

ای دردم از تو درمان! چون شد به عشق بازان

نازی نمی‌فروشی دردی نمی‌فرستی؟ 

هریک به زخمه‌ی خود ساز ِ تو می‌نوازند؛

بلبل به نغمه‌خوانی، مطرب به چیره‌دستی

نعمت تمام کردی اما به عاشقان بس

یک نیمه امن ِخاطر، یک نیمه تندرستی

داغ ِ دلی که خواهی جنت کند چراغان

چون لاله خود چه کردی گر رخ به خون نشستی

مست از خودی تهی شو تا از خدا شوی پُر

وان خودپرستی آید عین ِ خداپرستی 

گر کسوت علائق کندی و بستی اِحرام

لبیک ِ کعبه گفتی، بت‌های خود شکستی

با زمره لطایف سر بر بلندی آور

دانی که هر بلندی سر مینهد به پستی

با زمره‌ی لطائف، سر بر بلندی آور

دانی که هر پلیدی رو می‌نهد به پستی

کین ریشه‌کن کُن از دل؛ تا گل دَمَد ز خارت

ور خود به باغ خاطر خارت نرُست، رستی

▨

سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با شعر چاپ شده در کتاب این شاعر، کم و بیشی هایی دارد