Sjoerd Linders ontwerpt de verkeersregelingen in Amsterdam, de choreografie tussen de verschillende soorten verkeer door middel van stoplichten en andere slimmigheden. Natuurlijk hebben we het over de toekomst van het regelen van verkeer. Hoeveel slimmer wordt het bijvoorbeeld als je allerlei sensoren gaat gebruiken? Wordt het wel slimmer? Of geeft het je wellicht iets betere inzichten? En uiteraard hebben we het over de zelfrijdende auto. En die plaatsen we, in tegenstelling tot allerlei prachtige computersimulaties, in fietsrijk Amsterdam. En dan blijken er ineens een paar erg interessante vragen op te duiken.

Stel je zit op de fiets voor een rood stoplicht en er komt een hele lading zelfrijdende auto’s langs zonder iemand erin, wil je daar wel op wachten?

We gaan ook in op het designproces van verkeersregelingen. Nu wordt alles voornamelijk ontworpen door techneuten. Techneuten die zelfs gebruik maken van het verkeer, maar toch, het blijven techneuten. Die worden blij als een verkeerslicht 7 seconden sneller op groen gaat. Terwijl je ook eens zou kunnen onderzoeken of mensen wachten misschien helemaal niet zo erg vinden. Bijvoorbeeld als er een goede mop, of een mooi verhaal verteld wordt.

De complexiteit van verkeer komt ook aan bod, door te kijken naar allerlei belanghebbenden, die soms tegenstrijdige wensen hebben. Of misschien zelfs belanghebbenden zonder echte belangen, zoals wetten. Die zijn ooit ontstaan, en in een veranderende maatschappij blijken ze na verloop van tijd soms averechts te werken. En tóch zijn die van invloed.

En verder hebben we het over het idee van paving the cowpaths, en we vragen ons af in welke situatie het beste stoplicht géén stoplicht is. Onder andere.