Huut is je würkli ’n gediegenen Krom, ne. Fröher heff ick mi dor gor keen Gedanken över mokt. Un an leevsten wurr ick mi dor jümmers noch keen Gedanken över moken. Intwüschen heff ick dat overs mit twee ünnerschedliche Effekte to kriegen, wat mien Pelz angeiht: 

To’n een ward mien Huut ümmer knitteriger, besüners in’t Gesicht un an de Hannen, un to’n annern spannt mi de Pell‘ in de Snut mitünner so dull, as wurr ick dor gor ni mehr rinpassen. Besünners morns no’t Duschen is dat so. Also ick kinn echt keen annered Materiol, dat Falten smitt un gliektiedig to ing is.

Nu kümmt düssed Geföhl, dat mien Huut spannt overs ni direkt no’t Duschen. Dor is ’n Tiedzünder bin. So no’n halve Stünn loter, wenn ick al lang ut‘ Huus bün, geiht dat los. 

Noch dorto föhlt sick dat an, as harr ick Sandpoppier in’t Gesicht. Besünners över de Oogen, also op de Stiern. Dat föhlt sick fürchterli an. 

Mien Madam seggt je bi jede Gelegenheit, dat ick mi inkreem‘ schall. Un intwüschen doh ick dat bilütten sogor. Na jo, ick doh dat, wenn ick dat ni vergeet. Overs denn melld‘ sick je de dorste Sanpoppier-Spannungseffekt mit Verzögerung.

Dat is overs ook ’n Malleuer. Ick mach dat nömli op Düwel-kom-rut ni hebben, mi de Snut mit Kreeme intosmeern. Ekeli finn ick dat. 

Woför dusch ick denn överhaupt, wenn ick mi achteran mit so’n backsigen Schiet inkleister.

Un denn hett man de Smeer je ook an de Hannen. Dor kannst no’t Inkreem‘ nix mehr anfoten. Wullt den Kaffebeeker anböhrn, rutscht di dat Dings ut de Hand. Sittst in’t Auto un wullt afbeugen, fohrt de Koor wieder groodut, weil sick keen anstännigen Kontakt mang de Hannen un dat Lenkrad herstelln lött.

Un to all dat kümmt denn je ook noch de „Duft“. Jüst erst heff ick mi so’n scheuned, männliched Rasierwoter in’t Gesicht haut, un denn, no’t Inkreem rüük ick as’n Primelputt op de Tanksteed. 

Wo schall dat blots noch henföhrn?

Kann ni eenfach mol irgendwat in Ordnung blieven, wenn dat in Ordung is? Tscha mi dücht, öller warrn is ’n Reis‘ in’t Ungewisse…

In düssen Sinn