พอคิดเรื่องความตายบ่อยๆ ใจจะค่อยๆคลายจากความยึด จะเกลียดใคร แป๊บเดียวเราก็ตายแล้ว คนที่เกลียดเดี๋ยวก็ตาย จะรักใคร แป๊บเดียวคนที่เรารัก พ่อแม่เรา ลูกเราก็ตาย เคยรักใครบ้างไหม แล้วเคยไหมคนที่เรารักตาย แล้วจนถึงวันนี้ เราเป็นอย่างไรบ้าง ก็ไม่เป็นอะไร ตอนรักอยู่ก็จริงจัง พอนึกถึงความตายเรื่อยๆ ความจริงจังกับสิ่งต่างๆจะลดลง ใจคลายออก นึกถึงความตายบ่อยๆ ความฟุ้งซ่านก็ลดลง นึกถึงว่าในไม่ช้าไม่นาน เช่นพรุ่งนี้จะตาย วันนี้ของชอบแค่ไหนก็ไม่ซื้อแล้ว ของชอบที่เคยสะสมไว้ทั้งหมด วันหนึ่งก็ต้องเป็นของคนอื่น ที่หวงมากๆ ก็หวงไม่ไหวแล้ว ใจค่อยๆคลายออก ไม่ค่อยฟุ้งซ่าน ใจมีความสุข --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คนจีน #16 ๑๔ ธันวาคม ๒๕๖๒