Przez wiele lat radomscy Żydzi nie mieli swojego cmentarza. Grzebani byli na żydowskich nekropoliach w Przytyku i Kozienicach. Dopiero w 1831 roku, gdy w mieście wybuchła epidemia cholery, dla wyznawców religii mojżeszowej wyznaczono miejsce pochówku przy trakcie kozienickim na terenie ówczesnej wsi Gołębiów. Czyta Dorota Rokita.