Kościół i klasztor dla benedyktynek został ufundowany w 1616 roku przez Barbarę z Dulskich Tarłową, starościnę sochaczewską. Drewniane budynki przy obecnym Placu Kazimierza Wielkiego wzniesiono w latach 1619-1627 staraniem jej syna Jana Karola Tarły, kasztelana Wiślickiego i starosty Zwoleńskiego. W 1627 roku do Radomia przybyły pierwsze siostry. Prawie 30 lat później cały zespół został zniszczony przez Szwedów. Czyta Dorota Rokita.