شیخ برو! شاه برو! دشمن بدخواه! برو!
ملت من، میهن من، گشته بس آگاه، برو
حیله مزن! کید مکن! مکر مچین! فتنه مکن!
جمله وطن گشته کنون، حاضر و خونخواه، برو
بر سر این رود روان، مانع رفتن چه شوی؟
بر سر طوفان منشین ای سبک! ای کاه! برو
موج منم، فوج منم، دائم در اوج منم
هیچ تویی! پوچ تویی، ای خس گمراه! برو
خسته مکن خویش دگر، بر سر این باد مپر
افعی زاییدهٔ شر! کامده از چاه! برو
مادر جورید شما! مایهٔ جهلید شما!
عدل کنون خواسته این، ملت آگاه، برو
دورهٔ شاهان طی شد دورهٔ شیخان طی شد
باد بهاران وطن می‌رسد از راه برو
۱۶بهمن۱۴۰۱

خون به دل، جامه‌کبودخنج بغضی در نایایران کینه‌اش را پرچم کرددر پرهیب زنی پلک فروبسته بپاخاست
می‌نویسم وطنم را با احساس غروربنگر آی جهان!اینجا ایران است
کردستان دارد صاعقهٔ بی‌ضامن در مشتتهران، بمب اتمشهر تا شهر بپاخاسته در نقشهٔ آهنگ قیام انباری از باروتکوچه کوچه دینامیت
در برافراشته دستان زنان وطنمملتهب، صیقل شمشیر برش‌خوردهٔ کینچشم‌ها، گرگر سوزندهٔ خشمخون درون رگ غیرت جوشاجوش
انقلابی در تقدیر است
دختران را بنگرکاوه‌هایی همه در دست، درفشرهبرانی پیشاپیش صفوفرشک معنای شجاعت در پیکار
واژگانی از توفان می‌خواهمتا برآشفته و سرخبنویسم وطنم را با احساس غرور
بنگر آی جهان!در ایرانانقلابی در تقدیر است.
ع. طارق۳۰شهریور ۱۴۰۱

کار ما
خطاب به شعبده‌بازان زمان. شیخ شیاد و بازیچه‌اش
کار ما شیاد رسوا کردن است
ای که کارت خون مردم خوردن است
ای که دائم از کلاه شعبده
حرفه‌ات ماری برون آوردن است
کار ما در پیش چشم مردمان
چهره‌ی کلاش عریان کردن است
ای دمل! که کار تو دائم ز خود
چرک بر پیرامنت پاشاندن است
کار ما جراحی زخم کهن
تیغ ما کارش دمل ترکاندن است
خوب می‌رقصاندت دستان شیخ
از چراغ خود که دائم روشن است
لیک ما سنگیم! سنگ بت شکن
وان چراغ جادوی اهریمن است
کار ما جاروی خاک از سوسکهاست
کار ما از خاک گل پروردن است
تیغ تیز و تهمت بی حد ببار
که خوراک این تبار و این تن است
آنچه از چنگ شما بیرون شده ست
سرنوشت ملت و این میهن است
م. شوق
۱۶ اسفند ۱۴۰۱