In het laatste deel van het drieluik 'Oorlogskinderen in Oekraïne': de boksclub. Want in tijden van oorlog moet je sterk zijn, vinden de kinderen in Kryvy Rih zelf.

Vladik en Artjom dromen ervan om TikTokker te worden of YouTuber. Ze zijn 6 en 9 jaar oud. Maar de stad Kherson waar zij wonen ligt al twee jaar in de frontlinie. Wat betekent dat voor het leven van deze twee jongetjes? In het tweede deel van onze reportageserie over de oorlogskinderen in Oekraïne, zoekt verslaggever Michiel Driebergen ze op.

Het is nu alweer twee jaar sinds de Russische invasie. In een speciale driedelige reportageserie vraagt Michiel Driebergen aandacht voor de ingrijpende gevolgen van de oorlog op het leven van kinderen in Oekraïne. In Charkiv, de tweede stad van het land, kampen de allerjongsten met een gebrek aan sociaal contact. De scholen en kinderdagverblijven zijn al twee jaar gesloten. Maar sinds kort is er in het metrostation een bijzonder kinderdagverblijf. In het eerste deel van deze serie gaat Michiel Driebergen hier op bezoek.

Stad in oorlog werd één jaar na de start van de oorlog gepubliceerd. Inmiddels is de 500ste oorlogsdag verstreken en uitzicht op een spoedig einde voor die oorlog is er niet. Hoe moet het straks verder met Charkiv en Oekraïne, ná het einde van die oorlog? In deze tweede bonusaflevering voor Stad in oorlog stelt presentator Chris Kijne deze vraag aan podcastmaker Michiel Driebergen en stedenbouwkundige Fulco Treffers.

Onlangs werd de Bureau Buitenland podcast Stad in oorlog bekroond met de Zilveren Reissmicrofoon. In deze bonusaflevering gaat presentator Chris Kijne in gesprek met makers Michiel Driebergen en Edwin Koopman over de totstandkoming van de serie. Waarom wordt juist Charkiv centraal gesteld? Hoe was het om een podcast op te maken in een stad in oorlog? En wat zijn de favoriete momenten van beide makers?

Een bevroren landschap, leeg en wit. Midden op de weg staat een Russische tank, kapot geschoten, achtergelaten. In een kleine Jeep zitten de activisten, “volonteri” genoemd. Ze brengen voorraden naar de strijders, nemen gewonden mee terug en oudjes die zouden doodvriezen in de dorpen onder vuur. De volonteri zijn de hoop van Charkiv. Er is altijd toekomst. Want vroeg of laat wordt het weer vrede.

Vele duizenden mensen trokken weg, maar velen bleven achter. Zij kunnen niet weg, mogen niet weg, en dus blijven ze in Charkiv. De oude vrouw die de katten voert, het jongetje dat in de schuilkelder lessen volgt, en de zangeres die, als enige van haar koor, oefent in de kelder van een flatgebouw. Zij leerden voor zichzelf zorgen, en maken de stad de stad.

De bommen vallen maar het leven gaat door; de stad moet verder, oorlog of niet. De arts die granaatscherven trekt uit de wonden van soldaten; de soldaten zelf die trekken naar het front, maar ook de puinruimer van de gemeente, zij zijn de krachten van de stad, de helden van Charkiv. Ze houden de boel draaiende. Voor later. Want straks, als alles voorbij zal zijn, moet er nog een stad zijn. 

De bommen op Charkiv rukken de bevolking ruw uit de slaap, op die 24ste februari. Duizenden verlaten halsoverkop de stad, files bij de uitvalswegen en bij de winkels die open durven. Wie niet weg kan duikt onder in kelders of de gangen van de metro. De dapperen trekken naar het front. Charkiv werd al eens eerder verwoest, door de nazi’s en vervolgens herbouwd in Sovjetbeton; sterk en gewapend biedt ze weerstand.

Een jaar geleden vielen de Russen Oekraïne binnen. Charkiv, de tweede stad van het land en op steenworp afstand van de Russische grens, werd zwaar getroffen en vertelt haar eigen verhaal. Wat heeft de oorlog gedaan met haarzelf en met haar bewoners? Hoe overleeft bijvoorbeeld de medewerker van de plantsoenendienst deze oorlogstijd, of de vrouw met 17 katten?

VPRO-correspondent Michiel Driebergen maakte samen met Bureau Buitenland-redacteur Edwin Koopman de vierdelige podcast ‘Stad in Oorlog’ voor NPO Radio 1. Een indringend verslag van Charkiv, één jaar onder vuur.