Bi’t Auktschoonshuus Sotheby’s in New York is an Meddeweeken ’n Steen verköfft worrn. De dorste Steen wicht 25 Kilo, also ’n halven Zentner un he hett 5,4 Millioon Euro bröcht. De Grund dorför, dat de Steen so düüer weer, is, dat de Klumpen vun Mars kümmt. 

Tominst seggt de Experten, wat dat so is. Se seggt, wat de Steen as Meteorit in de Sahara dohlfulln is. Man mutt sick wunnern, wat se den Brocken överhaupt funnen hebbt mang all den Sand. 

Overs so’n lütt beten dösig kümmt mi dat Ganze je vör. Wokeen hett de dorsten Experten vertellt, dat de Meteorit würkli vun‘ Mars kümmt. 

Ick meen, dor weer doch seeker keen Nummernschild an oder veellicht ’n Zeddel, op den Stunn, „Moin, ick kom vun‘ Mars“.

Na good, he mach je as ’n Meteorit op de Eer fulln ween, overs op wat för’n Oart un Wies is he vörher vun‘ Mars wechkom‘? De Steen hett je wohrschienli keen Flünken kreegen un seggt: „So, ick heff de Snut vull vun den langwieligen Mars. Ick will mol wat beleven. Dorüm hau hier af un fleeg no de Eer.“ 

De Weetenschoplers seggt, dat de dorste Steen „wohrschienli“ bi ’n Vulkan-Utbruch in de dünne Marsluft schooten worrn is. Un dat mit so’n Wucht, dat de Brocken regelrecht ut’n Marsorbit katapulteert wurr. 

Un as de Tofall dat wull, is he genau no de Eer, un denn meern in de Sahara suust, üm op’t Letzt bi Sotheby’s ünnern Hommer to kom‘.

Och jo, de Weetenschoplers seggt ook, dat düsse Steen ni so ganz genau to de Mars-Meteoriten passt, de se betlang kinnt, overs dat mokt anschiend nix.

Jo, nä, is richti. Man mutt ook mol ’n Oog tokniepen köön‘. Mi dücht, dat is genau so’n Nummer as dat mit all de Steen de no den 9. November 1989 as Brockens vun de Berliner Muuer in alle Welt verköfft wurrn. Mit all düsse „echten“ Steen, de dor verhökert wurrn, harr man de Berliner Muuer bet an’t Middelmeer buun kunnt. 

Annerlei. So lang de Lüüd an dat glöövt, wat se köfft, hebbt se ehrn Spooß. Tööv man af: In veerhunnert Johr ward „echte“ Steens vun de Eer op’n Mars verköfft…

In düssen Sinn