ΣΤΙΧΟΙ:

Σε απόμερους δρόμους

φανάρια σπασμένα,

στενές λεωφόρους και μάτια κλαμένα,

με σκυμμένο κεφάλι αργά περπατώ

ψάχνω μια ελπίδα να βρω.

Στης ψυχής το σκοτάδι

περιμένω ένα χάδι

που κανείς δεν θα δώσει λίγο φως για να με σώσει

και όταν όλα τελειώνουν μια φωνή με ξυπνά μου θυμίζει

πως πρέπει να γυρίσω ξανά.

© ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΑΣ Ι. Μ. ΦΩΚΙΔΟΣ