सुखिया माळिणीची कथा: मुठभर धान्याच्या बदल्यात मिळालेला खजिना

देवाच्या दरबारात कशाचे मोल असते? सोन्या-चांदीचे की भक्ताच्या निस्सीम भावाचे? ही कथा आहे अशाच एका गरीब पण मनाने श्रीमंत असलेल्या सुखिया नावाच्या माळिणीची. तिची भक्ती इतकी शुद्ध आणि निस्वार्थ होती की, स्वतः भगवान श्रीकृष्ण तिच्यासोबत लीला करण्यासाठी आले आणि त्यांनी तिच्या प्रेमाचे मोल तिला एका अद्भुत रूपात परत केले.

वृंदावनात सुखिया नावाची एक गरीब माळीण राहत होती. फुले आणि फळे विकून ती आपले घर चालवायची. तिचे जीवन साधे होते, पण तिची कृष्णभक्ती अगाध होती. तिचा दिवस कृष्णाच्या आठवणीने सुरू व्हायचा आणि त्याच्याच नावाने संपायचा. तिची एकच इच्छा होती की, आपल्या लाडक्या कान्हाचे एकदा तरी दर्शन व्हावे. ती रोज देवासाठी सुंदर हार बनवायची, पण तिची कृष्णभेटीची इच्छा अपूर्णच होती.

एके दिवशी, सुखिया फळांची टोपली घेऊन नंदबाबांच्या घरासमोरून जात होती आणि "फळे घ्या, फळे!" अशी हाक देत होती. तिची हाक ऐकून बाळकृष्ण स्वतः घरातून धावत बाहेर आले. आपल्या डोळ्यासमोर साक्षात कृष्णाला पाहून सुखिया आपले सर्व भान हरपून बसली. ती त्याच्या सुंदर रूपाकडे पाहतच राहिली.

बाळकृष्णाने आपल्या बोबड्या भाषेत तिच्याकडे फळे मागितली. सुखियाचा आनंद गगनात मावेनासा झाला. तिने आपली सगळी फळे त्या लहानग्या कृष्णाला देऊन टाकली. बदल्यात काहीतरी द्यावे, म्हणून कृष्ण घरात धावत गेले आणि आपल्या लहानशा मुठीत थोडे धान्य घेऊन आले. येताना अर्धे धान्य वाटेतच सांडले.

जेव्हा कृष्ण सुखियाजवळ पोहोचले, तेव्हा त्यांच्या मुठीत फक्त चार-दोन दाणे शिल्लक होते. त्यांनी तेच धान्य तिच्या फळांच्या रिकाम्या टोपलीत ठेवले. सुखियासाठी ते काही धान्यकण नव्हते, तर तो प्रत्यक्ष भगवंताचा प्रसाद होता. ती आनंदाने घरी परतली.

घरी पोहोचल्यावर, जेव्हा तिने ती टोपली खाली ठेवली, तेव्हा ती आश्चर्याने थक्क झाली! कृष्णाने दिलेले ते चार-दोन दाणे सोन्या-चांदीचे आणि हिरे-मोत्यांचे झाले होते आणि तिची संपूर्ण टोपली त्या खजिन्याने भरून गेली होती.

या भागात ऐका:

• सुखिया माळीण कोण होती आणि तिची कृष्णभक्ती कशी होती?

• बाळकृष्ण आणि सुखिया यांची भेट कशी झाली?

• कृष्णाने फळांच्या बदल्यात सुखियाच्या टोपलीत काय ठेवले?

• त्या मुठभर धान्याचे पुढे कोणते आश्चर्य घडले?

ही कथा आपल्याला शिकवते की, देव वस्तूंचे मोल करत नाही, तो फक्त भक्ताच्या भावाचा भुकेला असतो. जेव्हा भक्ती निस्वार्थ आणि शुद्ध असते, तेव्हा भगवंत आपल्या भक्ताची झोळी आनंदाने आणि वैभवाने भरून टाकतो. चला, ऐकूया त्या साध्या भक्तीची आणि देवाच्या अगाध लीलेची ही गोड कथा.