कस्यचिदपि उपदेशस्य कण्ठस्थीकरणे न किमपि प्रयोजनम्, अपि तु तस्मिन् निहितं तथ्यं सम्यक् विचारणीयं भवति । ये तत् न कुर्वन्ति ते पुनः सङ्कटे पतन्ति, कष्टानि च अनुभवन्ति । तादृशी एव परिस्थितिः कथायाम् अस्याम् अभवत् शुकानाम् । यत् ऋषिः पाठितवान् तत् केवलं कण्ठस्थीकृतवन्तः । किन्तु व्याधेन एकः प्रयोगः कृतः येन ते शुकाः जाले आगत्य निपतिताः । सद्य एव आगतवता ऋषिणा शुकानां मूर्खता अवगता । सः व्याधं प्रतिबोध्य शुकान् जालात् विमुक्तान् कारितवान् ।
(“केन्द्रीयसंस्कृतविश्वविद्यालयस्य अष्टादशीयोजनान्तर्गततया एतासां कथानां ध्वनिप्रक्षेपणं क्रियते”)

Memorizing teachings without understanding their true meaning serves no purpose. Those who fail to reflect on wisdom often face hardships. Such was the fate of a group of parrots in this story. They merely memorized the sage’s lessons but never grasped their essence. When a hunter devised a trick, they were caught in his net. Realizing their ignorance, the sage intervened, enlightened the hunter and freed the parrots.