W tym odcinku Basia dzieli się swoimi przemyśleniami na temat czasu wolnego w życiu. Jak karmiący może on być, ile dobrego może wnieść. Właściwie można nazwać te dwadzieścia minut Odą Do Czasu Wolnego. Jest to też odcinek pokrótce organizacyjny, dlatego niecierpliwych słuchaczy zapraszamy do dotrwania (lub przewinięcia) do ostatnich chwil podcastu, mówiących o nowym.

Znacie to uczucie, kiedy myślicie, że coś obejdzie Was jak zeszłoroczny śnieg, a tymczasem zamiast mieć LUZ, to wy już czujecie wiercenie w brzuchu, przyspieszony oddech i pocące się dłonie. O tym właśnie jest ten odcinek, a wszystko zaczęło się od HEJTU. Zaprasza Karola!

Karola od siedmiu miesięcy organizuje protesty OzN i osób opiekuńczych w Warszawie #2119. Chce podzielić się swoimi doświadczeniami oraz tipami, które sprawdziły się w jej aktywizmie ulicznym. To praktyczny przewodnik po tym, jak zorganizować protest, także jeśli perspektywa walki w takiej formie do Ciebie przemawia – zacznij tutaj!

Odcinek o różnicy pomiędzy INSPIRACJĄ, a NAPĘDEM. Karola opowiada o odkryciach w ramach swojej sesji dramaterapeutycznej, a następnie amplifikuje przywołaną sytuację tak, żeby miała sens w kontekście każdego z żyć. Nieco o codzienności i dużo o refleksji nad procesami wewnętrznymi. TW: depresja.

Już cztery lata Karola mieszka poza polskimi granicami, ale nagrała odcinek o wyprowadzce dopiero teraz. Dlaczego? Odpowiedź usłyszycie w odcinku! A ponadto: o sklepie z zegarkami, w którym klienci zamiast kupować komplementują akcent sprzedawczyni; o mikroagresji, która niezauważona skutkuje chowaniem swojej tożsamości; oraz o domku dla lalek, który nosisz wewnątrz cielesnej obudowy. 

W tym odcinku Basia z Olą rozmawiają o jej nowo wydanej  – naprawdę świetnej* (przypis redaktorski) – książce. „Zapiski Wariatki” są pretekstem do poruszenia tego, czego w naszej small talkowej kulturze zazwyczaj nie wypada. Wjeżdżają tak zwane grube tematy. Jest trochę o sztuce, o tym skąd i dokąd, trochę o sensie istnienia, chorobach psychicznych i innych strachach. Ola uchyla rąbka tajemnicy, jak to jest być nią, a Basia jest pod wrażeniem. Autorem zdjęcia z okładki jest Grzegorz Gemza. 

Karola postanowiła nie wciskać kitu, styczeń był paskudny i nie minął z przyjściem lutego. Macie czasem tak, że nawet najwspanialsza osoba na świecie nie może wam pomóc? Wspieracie się kubkiem herbaty i warstwą koca? Nieraz codzienność staje się tak mroczna, że tylko najprostsze, najmniej skomplikowane rzeczy są w stanie utrzymać nas na powierzchni. Karola opowiada o tym, co ratuje ją w kryzysie.

Chyba każdy choć raz w życiu usłyszał frazes „Życie nie jest czarno-białe!”. Owszem, nie jest, tylko jak sobie poradzić z tą złożonością? O tym niestety rzadko się słyszy… W tym odcinku Karola i Basia opowiadają o szarościach związanych ze studiami. Mówią o tym, co u nich zszarzało, co z czarnego stało się białym i na odwrót. Próbują znaleźć odpowiedź na to, co zrobić, gdy w głowie pojawia się „nie wiem” i jak reagować, gdy całe ciało mówi, że jednak chce wracać do domu. Starają się wysupłać, to jak zachować siebie w systemie proszącym o zaznaczenie a, b, c lub d.

Kiedy Karola mówi, że studiuje dramaterapię, to zazwyczaj w odpowiedzi słyszy: “jaką terapię?” albo “drama CO?”. Dlatego dzisiaj postanowiła opowiedzieć o tym: czy jest dramaterapia? Jak może wyglądać sesja w gabinecie dramaterapeutycznym? Jakie istnieją nurty w tego rodzaju pracy? W tym odcinku przechodzimy przez nucenie, stukanie w biurko, plastikowe figurki zwierząt z dzieciństwa i sięganie po pierś osoby rodzicielskiej. Do usłyszenia w 2023! 

Czasem dzieje się tak, że umysł rozciąga się poza granice świadomości i ciało robi coś SAMO. Niekiedy są to małe rzeczy np. chcesz sobie zaparzyć kawę, ale orientujesz się, że już to zrobiłaś_eś! Z automatu. Niekiedy ten schemat dotyczy spraw większych niż poranna kawka. Karola opowiada o miejscach, które budzą w niej pamięć ciała i zastanawia się nad tym, jak jej używać w połączeniu z siłą wyobraźni, żeby wspierać siebie. 

TW: zaburzenia odżywiania