Bundan haftalar önce Isaac Asimov’un vakıf serisini okumaya karar vermiştim.
Kitap platformlarındaki seri, 3 kitaptan oluşuyordu. Ancak alanında bu kadar ünlü bir yazarın sadece 3 kitaplık bir seri yazabileceğine hiç inanmıyordum. Bu yüzden, 3 kitaplık bu seriye başlamadan, kısa bir araştırma yapmak istedim. Bu konuda yol göstericilerim diğer kitapsever arkadaşların YouTube videoları ve blog yazıları oldu. Bu videolarda ve yazılarda, Vakıf evrenini anlatan bu serinin aslında yirmiye yakın kitaptan oluştuğunu anlatıyorlardı. Tabii, bu beni daha da heyecanlandırdı ve serinin ya da bu evrenin ilk kitabı olan Sonsuzluğun Sonu’nu satın aldım.
Heyecanlıydım... Okuyacağım ilk Asimov kitabıydı bu. Kitap hiç de kalın bir kitap değildi, yani olur da ısınamazsam bile sonuna kadar okuyacağım ve şansının tamamını kullanmasına izin vereceğim dedim kendi kendime. Açıkçası o kadar hızlı bitti ki, lezzeti damağımda kaldı.
Sonsuzluğun Sonu, zamanda seyahati oldukça iyi anlatabilmiş bir bilimkurgu romanıydı benim için. Kitap, içinde aşk ve entrika da barındırıyordu. Romandaki çekici kadın tasviri biraz ‘inekçeydi’ fakat başarılıydı. Bunlar haricinde anlatılan fütüristik aletler, birimler, terimler ve diğer teknik detaylar bilimkurgu sevmeyenler için bile oldukça anlaşılırdı.
Asimov ile ilk tanışmaydı bu kitap. Ve tanıştığıma memnun olmuştum. İyi okumalar diliyorum.
