https://youtu.be/j8Mh8m8i2Kc

" การถูกโปรแกรมด้วยเหตุแห่งทุกข์ จิตมันจะดีดดิ้น

เราจะเห็นการปฏิเสธอารมณ์ ซึ่งเป็นตัวโทสะ

เป็นความขัดแย้งนี่มันรุนแรง มันรุนแรงมาก

ความก้าวร้าว ในโลกของความสัมพันธ์ เห็นพิษเห็นภัยนะ

แท้ที่จริงแล้ว โทมนัสจะมีกําลังแก่กล้าระดับไหน

ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจความยึดติดความเพลินในความรู้สึกที่เป็นสุข

ไปยึดติดมันมากเท่าใดระวังให้ดี

โลกมีสองขั้วเนาะ

กลางวัน-กลางคืน มืด-สว่าง

ธาตุคู่ขับเคลื่อนไปอย่างนี้นะ จิตที่มันเสียรูปคือไปอิงอยู่ขั้วใดขั้วหนึ่ง

ถามว่ามันไปอิงขั้วไหนก่อน แน่นอนต้องอิงขั้วบวกก่อน

สุขเวทนา ตัณหาจะหยั่งลงที่สุขเวทนา

แต่เมื่อเหตุปัจจัยของสุขเวทนาเปลี่ยนแปลงไปดับไป

ทุกข์โทมนัสมาแล้ว มันอยู่ไม่ได้นะ

เพราะทุกข์เป็นสภาวะที่ทนยากนะจิตมันถึงดีดดิ้น

ออกไปเสียจากทุกข์ มันจะออกไปได้อย่างไร ก็ต้องไปแสวงหาสุข

นี่คือจิตที่มีอวิชชา นี้คือปุถุชน

แท้ที่จริงแล้วนะไม่ต้องไปแสวงหาสุขหรอก

จงเห็นนิยามเห็นสภาวะการดิ้นรนของโทมนัสนะ ดูมัน สังเกตมัน แล้วมันจะดับมอดลง อันนี้เป็นจิตตานุปัสสนา

แรงตัณหาเกิดขึ้นเพียงชั่วขณะของลมหายใจเข้า

อุปาทานก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะของลมหายใจออก

อุปาทานความยึดติดเกิดขึ้นตลอดอย่างต่อเนื่องไม่หยุดเลย ! .. ไม่จริงนะ

มันจะเกิดขึ้นร่วมกับในโมเมนต์ของลมหายใจออกเท่านั้น

แล้วลมหายใจเข้าแล้วออกมันอยู่ตรงไหน .. ?

ก็เกิดขึ้นในปัจจุบันขณะไง

ถ้าเราเห็นขณะของลมเข้า-ลมออก เราจะเห็นขณะของอารมณ์ที่มันเกิดร่วมกับลมหายใจเข้าออก

ท้ายที่สุดแล้วนะ แรงดึงและแรงผลัก

แรงดึงของโลกและจักรวาล สสารและพลังงาน

จิตที่มีอวิชชาอาศัยแรงดึงตัวนี้

แรงตัณหา แรงดึงจะเข้ามาพร้อมกับลมหายใจเข้า

อุปาทานแรงผลัก จะออกมาพร้อมกับลมหายใจออก

น่าศึกษามากนะ น่าศึกษามาก

* ปิยทัสสี ภิกขุ *

=========