Het verhaal van veteraan Bob: 'Biak werd in 1962 een Opvang- en doorvoercentrum opgezet. De bemanning voor dat onderdeel werd weggeplukt uit diverse infanterie- en artillerie-eenheden. Zo zat ik, als dienstplichtig sergeant van een infanteriebataljon, plotseling in Nieuw-Guinea.'

Het verhaal van veteraan Ton: 'Het laatste konvooi van de dag uit Phum Nimit, Cambodja, vertrekt om 17.30 van de compagnieslocatie. We vertrekken op tijd om voor de duisternis in Sisophon aan te komen. Daar zijn we ingedeeld om gedurende de nacht het plaatselijke United Nations Headquarters te bewaken.'

Het verhaal van veteraan Ton: 'Het gebeurde in Nederlands-Indië op 3 augustus 1949, de dag waarop het staakt-het-vuren werd afgekondigd. Ik moest een boodschap overbrengen aan de commandant van de T.N.I.'

Veteraan Jaap: 'Een deel van 2-41 Regiment Veldartillerie was gelegerd in Tjikaoem, iets ten noorden van Bandoeng, in 1948 in voormalig Nederlands-Indië. We liepen dagelijks patrouille op verschillende tijdstippen, meestal overdag, maar ook ’s nachts. We waren jong en we waren drie maanden in de tropen.'

In 2008 gaat veteraan Reinder als reservist in het kader van Cimic op missie naar Uruzgan, Afghanistan: 'We gingen de militairen van de Afghan National Army leren schieten met de M16. We vroegen de Afghanen waar ze liever achter zouden schuilen: beton, hout of een zandzak?'

Het is 25 oktober 1993. Na zes lange maanden is veteraan Ted zijn laatste transportweek eindelijk aangebroken. ‘Alle stations hier Romeo, we gaan rijden’, volgt het voor een van de laatste keren. Al gauw draait het als vanouds. En dan gaat het gruwelijk mis.

In 1951 arriveerde veteraan Herman in Colombo, Sri Lanka, met de torpedojager Van Galen. Het personeel dat niet nodig was mocht even de benen strekken aan de wal, maar wel in lang wit uniform.

De vader van Peter werd op het eiland Soembawa in 1942 door de Japanse bezetter gearresteerd en door een militaire krijgsraad ter dood veroordeeld. De executie moest in het bijzijn van vrouwen en kinderen gebeuren.