"นักปฎิบัติต้องรู้จักสังเกตว่า หลังจากที่เจริญวิปัสสนาไปสักช่วงหนึ่งแล้ว แรงมันยังพออยู่ไหม ที่จริงคือตอนที่เจริญวิปัสสนาไปสักช่วงหนึ่ง ถ้าแรงเราไม่พอและเรายังฝืนเจริญวิปัสสนา ใจมันจะฟุ้ง ออกข้างนอกแล้ว มันจะไม่เข้าฐาน นักปฏิบัติถ้าเจริญวิปัสสนาเป็นแล้วและแรงมันไม่พอ มันจะเกิดวิปัสสนูปกิเลส" -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ สวนธรรมประสานสุข 19 มกราคม 2565