ความเพลินนี่ จิตที่มีอวิชาไปสร้างโลกอีกใบหนึ่ง อาศัยเวลาอดีตเก็บความสุขที่เคยลิ้มรสเอาไว้ เพื่อเข้าไปเสพครั้งแล้วครั้งเล่า  

และอาศัยเวลาอนาคตหรือการปรุงแต่ง เพื่อเข้าไปเสพสุขให้มากครั้งยิ่งขึ้น

...

สังเกตว่าจิตที่ข้องอยู่พัวพันอยู่ ทุกข์กับอารมณ์ใด แสดงว่าจิตเคยเพลินในอารมณ์นั้นมาก่อน

...

ความเพลินอิงอยู่ในอดีต อิงอยู่ในอนาคต  จิตคาดหวังความเพลินในมิติที่ไม่เปลี่ยนแปลง

ความทุกข์ที่เกิดจากความเพลิน เมื่ออารมณ์ที่ตั้งแห่งความเพลินได้เสื่อมสลายลง

เพลินมากเท่าไหร่ จึงยิ่งทุกข์มากเท่าน้น