Bu epizodda xoşbəxtliyimizi, huzurumuzu və özümüzü uğurlu hiss etməyimizi niyə xəyallarımızdan və hədəflərimizdən ayırmalı olduğumuzdan danışıram.

Çünki çox vaxt biz xoşbəxtliyi gələcək bir nəticəyə bağlayırıq — “onu əldə edəndə rahatlayacam”, “buna çatanda özümü dəyərli hiss edəcəm” deyirik.

Amma xoşbəxtlik nəticədə deyil.

Arzular bizə istiqamət verir, amma çox vaxt bizi indidən uzaqlaşdırır.

Biz gələcəyi qurmaq istəyərkən, bu günümüzü itiririk.

Hədəflər gözəldir, amma onlara bağlanmaq — hər şeyi o nəticəyə görə ölçmək — səssiz bir zəncirdir.

Zənciri qırmadan azadlıq olmur.