Titulli i episodit:
Transferimet sipas Rregullores së Dublinit dhe detyrimet informative: Gjykata e Romës shfuqizon transferimin në Slloveni (Numri i Regjistrit të Përgjithshëm 37474 i vitit 2025) Mirëmëngjes, unë jam avokati Fabio Loscerbo dhe ky është një episod i ri i podkastit “E Drejta e Imigracionit”.
Sot analizoj një vendim të Gjykatës së Romës, Seksioni i të Drejtave të Personit dhe Imigracionit, i datës tetëmbëdhjetë nëntor dy mijë e njëzet e pesë, lidhur me një procedurë të regjistruar me Numrin e Regjistrit të Përgjithshëm 37474 të vitit 2025. Vendimi lidhet me ankimimin ndaj masës së marrë nga Njësia e Dublinit pranë Ministrisë së Brendshme, e cila kishte urdhëruar transferimin e kërkuesit të mbrojtjes ndërkombëtare drejt Sllovenisë. Gjykata e pranoi ankesën, duke konstatuar cenimin e detyrimeve informative të parashikuara në nenin katër dhe pesë të Rregullores së Bashkimit Evropian nr. 604 të vitit 2013. Pika qendrore e çështjes është intervista personale. Gjykata e Drejtësisë së Bashkimit Evropian, në vendimin e saj të datës tridhjetë nëntor dy mijë e njëzet e tre, ka theksuar se intervista përbën një garanci thelbësore: ajo duhet të zhvillohet para marrjes së vendimit të transferimit, në një gjuhë që kërkuesi e kupton, në kushte konfidencialiteti, dhe duhet t’i mundësojë atij të paraqesë rrethana personale me rëndësi.
Për më tepër, shteti është i detyruar të hartojë një përmbledhje të shkruar që përmban të paktën informacionet kryesore të dhëna gjatë intervistës. Në çështjen e shqyrtuar nga Gjykata e Romës, kjo përmbledhje nuk ekzistonte. Formulari i paraqitur nga administrata përmbante vetëm të dhënat personale dhe adresën e kërkuesit, pa asnjë informacion lidhur me përmbajtjen e intervistës, pyetjet e bëra apo përgjigjet e dhëna. Në këto kushte, intervista konsiderohet e pavlefshme dhe si pasojë vendimi i transferimit duhet të shfuqizohet automatikisht.
Kjo qasje është në përputhje si me jurisprudencën e Gjykatës së Drejtësisë, ashtu edhe me vendimet më të fundit të Gjykatës së Kasacionit italiane. Gjykata gjithashtu vlerësoi se shkelja nuk mund të korrigjohej përmes një seance dëgjimore gjyqësore, pasi kjo do të cënonte karakterin e shpejtë të procedurës së Dublinit. Për rrjedhojë, Italia duhet të konsiderohet kompetente për shqyrtimin e kërkesës për mbrojtje ndërkombëtare. Do të dëgjohemi në episodin e ardhshëm të podkastit “E Drejta e Imigracionit”.