Czy można jednocześnie chronić historię i ją zawłaszczać?

British Museum to jedno z najsłynniejszych muzeów na świecie.

Ale to, co dla jednych jest symbolem kultury, dla innych jest magazynem łupów kolonialnych.

W tym odcinku przyglądam się historii tej instytucji — i pytam:

czy muzeum może działać uczciwie, jeśli większość jego zbiorów pochodzi z przemocy, grabieży i milczenia?

W odcinku usłyszysz:

– ile procent zbiorów British Museum pochodzi z brytyjskich kolonii,

– czym są „Elgin Marbles” i dlaczego Grecja od dwóch wieków żąda ich zwrotu,

– jak wyglądała grabież Beninu i co dziś robią muzea z bronzami z Nigerii,

– czy British Museum naprawdę „ochrania” dziedzictwo — czy raczej je zatrzymuje,

– jakie są argumenty za zwrotem artefaktów — i kto się ich obawia,

– co zaginęło z muzeum w ostatnich latach (tak, coś też im ukradziono…),

– jak wyglądałby świat, w którym muzea oddają to, co nie ich.

Komentarz / zakończenie:

Być może najbardziej kontrowersyjne w British Museum nie są same przedmioty — ale cisza, jaka je otacza.

Bo kiedy odwiedzasz salę z greckimi rzeźbami czy afrykańskimi maskami, nikt nie powie Ci:

„To zostało przywiezione w skrzyniach po rzezi.”

„To miało wrócić — ale nie wróciło.”

„To fragment cudzej historii, który nigdy nie został opowiedziany przez właścicieli.”

Ten odcinek to nie oskarżenie.

To zaproszenie do myślenia o muzeach nie tylko jako o strażnikach sztuki,

ale też jako o narratorach — którzy czasem wybierają, co powiedzieć, a co przemilczeć.

🎧 Posłuchaj odcinka z polskim audio i angielskimi napisami:

🔗 YouTube – Art Perspective

🔗 Spotify – Art Perspective

📖 Substack – pełny transcript i notatki

This Substack is reader-supported. To receive new posts and support my work, consider becoming a free or paid subscriber.

Get full access to Art Perspective at artperspective.substack.com/subscribe