به گفتۀ بعضی از کارشناسان، آمریکا و قدرت‌های غربی از همان آغاز دو نکتۀ مهم تاریخی را دربارۀ سوریه و رژیم اسد نادیده گرفتند. نخست آن که قدرت در سوریه از آنِ یک فرد، یک خانواده یا یک طایفه نیست، بلکه از آنِ جماعتی قومی- مذهبی است که می‌داند اگر جنگ را ببازد و قدرت را از دست بدهد، بی‌درنگ نابود خواهد شد. دیگر آن که خانوادۀ اسد از همان آغازِ به قدرت رسیدنش در سال ۱۹۷۰، شبکۀ گسترده ای از روابط سیاسی، اقتصادی و استراتژیکی با چندین کشور منطقه و جهان تنیده بود که بشار اسد توانست به بهترین وجه از آن سود جوید.