هنگامی که در ۱۹۹۷ بریتانیایی‌ها هُنگ کُنگ را به چین بازگرداندند، دولت چین متعهد شد که تا ۵۰ سال دیگر یعنی تا ۲۰۴۷ کوششی در جهتِ از میان بردنِ خودمختاریِ نسبی آن جزیره نکند و به جایگاه و حقوق ویژۀ آن نسبت به چین قاره‌ای احترام بگذارد. با این حال، بسیاری از شهروندان هُنگ کُنگ از همان آغاز نگران شدند که مبادا دولت چین عهدشکنی کند و خودمختاری و حقوق ویژۀ سرزمینِ آنان را از میان بردارد. هُنگ کُنگ قانون اساسیِ جداگانه‌ای دارد و در آن آمده است که جمهوری خلق چین نمی تواند و نباید نظام سوسیالیستی اش بر آن سرزمین تحمیل کند. نظام سیاسی، اداری و قضاییِ هُنگ کُنگ نیز که یادگار بریتانیاست، عملاً آن سرزمین را از چین قاره‌ای جدا می‌کند. جنبش دموکراسی خواهیِ مردم هُنگ کُنگ برای حفظ همین جداییِ سیاسی، اداری، قضایی و اقتصادی آن سرزمین به راه افتاده است.